Pup gekozen

de enige hond die ik als pup had was Bandu. het was hoogzomer en die mensen hadden een gedeelte van hun enorme tuin voor de pups ingericht. daar zaten ze overdag: een hokje met schaduw en koelte en een puppyren met speeltjes. op de advertentie op markplaats hadden we ons oog op de foto al op 1 pupje laten vallen: de slome dikzak. op de foto sprongen alle puppies tegen het rennetje op, behalve 1 hondje die een beetje sukkelig om zich heen zat te kijken.
op dat moment waren er nog 3 pupjes vrij. daar aan gekomen herkenden we die ene natuurlijk niet meteen. de hondjes zagen er verschillend uit: kruising berner sennen x bouvier. sommige hondjes waren bruin, andere leken heel erg op berner sennens. alle hondjes kwamen meteen het hokje uitrennen, en ik wist niet waar ik moest kijken. in eerste instantie had ik mijn oog op een bruintje laten vallen. toen zei mijn vader: 'oaaahh die is leuk!' en daar kwam een klein dikkertje op zn dooie gemakkie naar buiten wandelen. alle hondjes hingen in mijn broek en aan mijn schoenen met hun kleine tandjes alleen die ene kleine dikkerd kwam voor me zitten en keek me kwispelend aan. toen ik hem oppakte nam hij meteen heel te vreden het koortje van mijn vest in zijn bek en nestelde zich lekker tegen me aan. toen die mevrouw zei dat hij nog vrij was snapten wij daar niets van. natuurlijk werd dit ons hondje. thuis aangekomen vergeleken we de foto's die wij genomen hadden met de foto's op marktplaats en: het bleek inderdaad om die slome dikkerd te gaan. het had vast zo moeten zijn.

Bij de laatste had ik geen keuze (er was in feite zelfs geen pup vrij) en ik ben met nestkeuze naar huis gegaan
Ik heb hem wel laten kiezen voor me, mijn trainer was mee en die heeft de beslissing gemaakt. Had hij trouwens gezegd van geen te nemen, had ik geen meegenomen ook niet.

@ mir wat zielig! Ach, jij mag vast wel andere keuze's maken hihi :P

Weer van die leuke verhalen

@ Ayla Nee, dat hoeft niet hoor, ik heb wederom weer een hele leuke hond
Ik ben heel blij met hem. En ik mag altijd de kleur van de auto uitkiezen

Wij wilden graag een teefje, en het liefst een sable of driekleur. Het nestje moest ook in mijn vakantie komen (het liefst) want nu kan ik 9 weken bij haar zijn. Na lang zoeken zijn we bij een fokker gekomen die precies in de 1e week van m'n vakantie een nestje had. Het bestond uit 4 pups, 1 driekleur en dat was nog een teefje ook. Ze is wel de drukste uit het nest, dus dat gaat nog een hoop leuke momenten opleveren.

@ Mir Haha, ookleuk toch! en natuurlijk is het een leuke hond (en autokleur)!

De hond is wel leuk, Lassie maar de auto is zwart...net als 75 procent van het wagenpark

Bij mijn eerste 2 honden hadden we geen keus (bij de 1e was ik 4jr oud dus dat weet ik niet meer, en bij de 2e zochten we een teefje en dat was het enige teefje), dus die beslissing was snel genomen ...

Bij Ashley onze chihuahua hadden we de keus uit haar en haar nestzusje. Maar deze had een ernstige open fontanel en zou dus ook niet met iedereen mee naar huis mogen. Tijdens de kennismaking met ons zei de fokker uiteindelijk dat ze aan ons zuslief met de open fontanel ook wel durfde toe te vertrouwen maar ik ging toch liever voor een pupje zonder nu al een probleem, bovendien was Ashley lekker pittig en brutaal en haar zusje juist rustig en verlegen en mij trok dat pittige en ondeugende van Ash wel. Dus vandaar dat in dat geval de keus op haar is gevallen, en nog steeds sta ik daar helemaal achter en ben ik dolblij met die keus.

In het geval van Abby waren we op zoek naar een blue merle teefje en stond ik op verschillende wachtlijsten. We werden gebeld door mijn favoriet dat er een pup voor ons bij zat (nest van 6, allemaal blue merles waarvan 3 teefjes dus zeer bijzonder) en met 3 en 6wkn zijn we wezen kijken. De fokker besloot in dit geval welke pup voor ons was al konden we natuurlijk wel onze voorkeur doorgeven. Met 6wkn werden we bij de deur begroet door moeders en een enkel ander pupje welke vervolgens de rest van de tijd telkens bij ons in de buurt bleef cirkelen. De fokker vond dit erg grappig om te zien want dat was ook het pupje welke zij voor ons in gedachte had (en bij nog niemand anders had ze zo gedaan). Wij hadden een aantal eisen wat betreft een pupje aangezien we al andere honden en ook nog andere dieren hadden. Vandaar dus ook dat wij de keus geheel aan de fokker hebben overgelaten al waren we wel dolblij dat ze zei dat juist dat pupje voor ons zou zijn (we hadden namelijk al zo een klik met 'r en ze had ook nog eens een erg leuke tekening waaronder een hartvormige zwarte vlek op haar rug). Ze zou qua karakter perfect bij ons passen zeiden ze dus we waren in de wolken. Enkele weken later bleek echter dat de pup waar de fokker z’n oog op had laten vallen niet goed bij hen paste, en dus moest er voor een ander pupje gekozen worden. De keus ging toen tussen Abby en haar andere zusje wat erg moeilijk voor ons was omdat wij in de tussentijd ons oog al helemaal op Abby hadden laten vallen aangezien zij ons al min of meer was toegezegd met 6wkn. Gelukkig werd uiteindelijk besloten om voor haar nestzus te gaan en Abby dus aan ons toe te vertrouwen, mede ook omdat wij al zo een mooie band met haar hadden en wij andere dieren hadden en zij het beste bij ons zou passen. En hier hebben ze helemaal gelijk in gekregen!

Eevee komt uit ons 2e zelfgefokte nest... De droom was een driekleur teef (uit het 2e nest) dus met pijn in ons hart hebben we alle pups uit het eerste nest laten gaan. Bij het 2e nest zaten 2 driekleur meiden maar helaas is eentje kort na de geboorte overleden. Uiteindelijk was de nest samenstelling dus 1 driekleur teefje, 4 driekleur reuen en nog 1 bijzonder gekleurde dame. Qua kleur vielen we dus al meteen op de driekleur dame (ook gezien onze showplannen) maar we hebben wel nog enkele weken gewacht met het maken van onze keuze want een match in het gezin is uiteraard het belangrijkste (en hoewel de voorkeur wel ging naar een teef sloten we een reu zeker nog niet uit als die beter bij ons zou passen en vonden we de kleur ook niet doorslaggevend mocht de andere dame beter bij ons passen). Echter liep Eevee met 2 á 3wkn al vrij rond in huis (ze was de snelste met alles en vond toen al dat ze geen baby meer was en dus gewoon lekker rond moest lopen), had ze meteen een erg bijzondere band met 'tante' Ashley, was ze het lievelingetje van mama Abby en had ze een heerlijk ondeugend karakter wat erg goed bij ons past. Met 3 á 4 weken hebben we dus ook al de knoop doorgehakt en besloten dat zij bij ons zou blijven, en daar hebben we nog geen moment spijt van gehad...

15 jaar geleden moest ik eind maart mijn eerste griffonnetje laten inslapen. Ik wist al snel dat ik nu een zwartje wilde en weer een reutje. Ik weet niet meer precies hoe ik aan het adres van Hati's home ben gekomen, waarschijnlijk via de Raad van beheer.
Er bleek in onze woonplaats een Griffonfokker te wonen die een tweede nestje verwachtte van zijn 'echtpaartje' Boyke (Belgische Griffon) en Femke (Brusselse Griffon). Ik mocht doorgeven of ik een Griffon of Brabancon zocht en welke kleur.
De 5 pups werden ongeveer een maand na het inslapen van m'n oude hondje geboren. Toen ze enkele weken oud waren mocht ik komen kijken, want ze hadden een hondje voor me. Er waren meer Belgjes en meer reutjes geboren dan er liefhebbers waren. Het 'overschotje' was voor mij. Niet dat Sharey een minder gezond of achtergebleven pupje was, absoluut niet. Het was een prachtige pup die uitgroeide tot een mooi manneke. Hij is 14,5 jaar mijn vriendje geweest.
Er was dus geen sprake van een pup kiezen uit het nest. Toen ik me jaren later realiseerde dat Sharey, de katers en ik een 'perfecte cirkel' vormden, vond ik dat 'het lot' (of hoe je het wilt noemen) het goed had geregeld.

(Voor mijn verhaal over Sharey zie topic: Morgen al een maand zonder jou onder In Memoriam.)

Weer van die leuke verhalen!

@willy nog sterkte met het verlies van je geliefde sharey.

Leuk verhaal zeg!!

Wij hadden niet veel keus... Sam was het enige van het nest dat nog over was. Wat ik eigelijk niet snap.. Want hij had een andere vacht dan zijn broertjes en zusjes, pluizerig. En hij was het grootste van het nest. Ik vond hem wel het mooist.

Toen wij de 1e keer gingen kijken pakte ik hem op, maar hij was heel verlegen, hij deedt zijn hoofd helemaal onder je oksels...
En keek heel ondeugend.

Toen wij hem meenamen, precies het zelfde... In de auto ging hij de heletijd piepen Op de snelweg viel hij in slaap. Maar toen we bijna thuis waren moest ie 2x spugen

Haha Sammy, leuk verhaal, dat van Flex!

Dank je wel, Ayla, heel attent van je.
Vlak voordat Brando in mijn leven kwam kon ik het verlies van Sharey een plaatsje geven. O.a. dankzij de hulp van Rosalyn, die me nog wat laatste belangrijke dingen kon vertellen over Sharey. Dat luchtte me heel erg op. Pas toen kon ik me echt gaan voorbereiden op een nieuwe hond.
Nu Brando mijn leven en ons gezinnetje (heb nog 2 katers) aanvult is het oké. Ik kan me nu helemaal richten op m'n onzekere wereldvreemde nieuwe Griffie. Het is een uitdaging om hem over zijn angst heen te helpen en hem zijn zelfvertrouwen terug te geven.
Brando is geboren in het jaar van de Haan, daarom zeg ik wel eens gekscherend: Deze stresskip moet weer Haantje de voorste worden. Dat dekt de lading precies.
Dus geen pup, maar wel een hondje dat aan het begin staat van een totaal ander leven.

het ging bij ons best vaag,,
mijn jackrusseltje stippie kreeg 18 november een epeliptie aanval en ze zou nooit meer de oude worden ze zou gaan aanvallen en nogmeer epiliptie aanvallen krijgen.
dus mijn moeder koos ervoor om haar van haar lijden te verlossen(hiervoor was het een kerngezond hondje) ik was echt heel verdrietig ze was namelijk maar 2 jaar en ik was 10 jaar,
toen vond de dochter van mijn buurvrouw het heel erg zielig en haar vriendin had 10 december twee nestjes huskypups (ze wou laika (snow der mama ) laten dekken maar snow haar grote zus angel was dus perongelijk ook gedekt ) ik weet dus niet of het allemaal zo is maar zo ist dus vetelt,
het ene nest (waar snow uitkomt) is dus van 10 december en de ander van 1 januari maar de fokster wou 1 van haar pups naar iemand in een rolstoel want die tijd dat ze snowies moeder kreeg (snow der moeder kwam uit spanje) zat de fokster tijdelijk in een rolstoel en trok laika(haar moeder) de rolstoel voort. snow mist een teentje doordat hij onstoken was en mams hem er af beet(daar heeft snowie dus haar leven aan te danken) en me moeder die was dus gebeld nou ze vond het dus heel leuk enzo ik wist er nog niks van maar ik zag ineens puppievoer een mandje en speeltjes enzo in een tasje dus ik zeg mama wat is dit allemaal stippie is toch al dood? mama zei zie je dalijk wel ik heb een verassing.. nou toen kwam dus de dochter van de buuf aan met een hondje in haar jas ik zag dat koppie en was helemaal verlieft maar had een dubbelgevoel want het voelde voor mij alsof het te snel ging ik voelde me daar ook aardig schuldig over maar ik was toch heel blij met snow en toen ze 4 maanden was kwam haar zusje "logeren" uiteindelijk mochten we haar hebben(ze kwamen uit het zelfde nest) na 8 maanden was het vechten tot bloedenstoe en toen hebben we de fokster er weer bij gehaald.. die heeft toen luna meegenomen na nog eens een jaar daar (dus ze was 1.8 jaar oud) moest ze daar ook weg en hun oudere zus angel ook want ze hadden schapen te pakken gehad..

@ willy Mooi verhaal, en hij zal bij jou vast het beste leven krijgen dat hij kon wensen!
En de zin "de stresskip moet weer haantje de voorste worden" : Mooi!

Meer verhalen

@ willy Mooi verhaal, en hij zal bij jou vast het beste leven krijgen dat hij kon wensen!
En de zin "de stresskip moet weer haantje de voorste worden" : Mooi!

Meer verhalen

Buck was 1,5 jaar toen we hem kochten, hij woonde nog bij zijn fokkers. We zijn van te voren twee keer wezen kijken. Buck was erg gereserveerd maar ik voelde wel meteen dat ik voor hem wilde zorgen, er was gewoon meteen een goed gevoel bij mij. Hij is ook echt een wereldhond geworden voor mij!
Dolly hebben we na 3 maanden bij dezelfe fokkers gehaald, ze was een teefje van 7 jaar oud. De fokker wist dat ze perfect past bij Buck en in ons leven.
We zijn erg dankbaar dat we het vertrouwen in de fokkers kregen om voor twee volwassen honden te zorgen.

Sybil is de eerste pup die we zelf hebben uitgezocht.
De pups waren 4 weken oud toen we zijn gaan kijken, de meeste honden waren nog vrij dus we hadden alle keus.
Van te voren wilde voor een red bi teefje gaan maar toen we daar kwamen sprong Sybil er meteen voor mij uit. Ze zat daar heel slaperig op haar kontje en ze keek mij aan, het leek alsof de wereld even stil stond.
We zijn 1,5 uur geweest en ik heb alleen maar oog gehad voor dat hondje, ik heb ook alleen maar foto's gemaakt van dat hondje. Het leek net alsof er geen andere puppies meer waren
Gelukkig was mijn man het met mijn keuze eens want het zou zijn hond worden We hebben haar ook meteen gereserveerd terwijl we niet veel over haar karakter wisten, maar het gevoel was gewoon heel sterk.

Het is ook nooit meer echt de hond van mijn man geworden, Sybil en ik zijn twee handen op een buik Gelukkig drijft hij wel met haar, dat gaat ook goed.

We hebben nu al afgesproken dat de volgende keer mijn man alleen een pup gaat uitzoeken, dan kan hij zelf kijken waarmee hij een klik voelt.
Ik durf me nergens meer mee te bemoeien

@mariaa en dat ga je ook echt Niet doen ??

Nog meer verhaaltjes

Ik heb al veel honden gehad en nog steeds. Sommige heb ik uitgekozen en vele niet.
Ik heb de meest fantastische honden gehad, waarbij ik geen keuze had. Als ik kies kies ik voornamelijk op intuitie (althans dat gevoel heb ik) en kom ik ook altijd prima pasend uit.

Ik merk met fokken, dat de meeste mensen kiezen op uiterlijk of 'het eerst naar me toekomen' beide mi meestal geen goede selectiecriteria. Immers het hondje welke het eerst naar je toekomt, komt vaak naar iedereen het eerst toe: wie is dan de geschikste combinatie? Wat uiterlijk betreft vallen de mensen vaak op extremen: de grootste, kleinste, wolligste, donkerste, lichtste enz

Mij ervaring is dat zowel wat uiterlijk als wat karakter betreft, de 'beste hondjes' tot het laatst overblijven. Zij vallen het minste op.

Om de beste match te krijgen, zodat onze pups het leukste leven krijgen, kiezen wij (die daaglijks met de pups bezig zijn), in overleg, de passende pup/eigenaar combinatie uit. En gebeurt dit niet voor de leeftijd van zeven weken oud. Verder verlangen wij van de nieuwe eigenaren dat ze zich de tijd nemen veel bij de pups te zijn om ze ook te leren kennen.

Ik was de eerste keer naar de fokker gegaan, puur voor oriëntatie en ben toen ook nog bij een andere fokker geweest. Die andere fokker had teveel punten waardoor ik er geen goed gevoel over had, daarbij had 'mijn' fokker eigenlijk het soort pups dat ik graag wilde (mijn voorkeur ging uit naar een merle en de fokker van Charlie had vijf merle puppy's, die andere slechts één).
Ik ben er toen voor een tweede keer geweest en zat van tevoren al 'Ik zou niet weten welke pup ik wil als ik uitga van het uiterlijk. Ze zijn allemaal zo leuk'. Ik wilde sowieso kijken welke pups het beste bij mij zouden passen.

Ik ben namelijk vrij rustig, werk vanuit huis én het zou mijn eerste hond zijn. Ik wilde dus een hond die ook rustig is. De fokker had dit ook direct door en zei tegen me 'Jij moet een rustige hond hebben. Wat vind je van een red merle?'
Dat was dus Charlie. Ik heb hem even goed van dichtbij bekeken en was meteen verliefd. Ja, die red merle zou het worden.