Sacha

In 2001 leerde ik een collega kennen die ook een lieve hond uit het Wommelgem's asiel had.

Op dat moment was ik nog het fiere baasje van Yoshike en dus besloten we om vanaf dan wekelijks samen met de hondjes te gaan wandelen. Sacha en Yoshi werden de beste maatjes en het was telkens weer een plezier om ze samen te zien.

Toen werd mijn Yoshike ziek en op 26/06/2008 moest ik hem laten gaan. Dus geen maatje meer voor Sacha. Een paar dagen na het overlijden van Yoshi was het jaarlijkse hondenwandeling bij het asiel en ik besloot er naartoe te gaan. Had er enorm veel steun aan om me even te kunnen bezighouden met de sukkelaartjes. Ook die vriendin van mij was er toen bij met Sacha.

Later kwam Tibo in mijn leven en ook hij kon het enorm goed vinden met die lieve Sacha, dus de wandelingen gingen verder.

Nu, drie jaar later, is zonet Sacha ingeslapen. Erg raar, net in dezelfde periode als Yoshi moest zijn baasje hem ook laten gaan. Hij had last van zijn hartje en kreeg een tweetal maanden geleden een hersenbloeding. Daar herstelde hij redelijk van en kon nog twee maanden genieten van zijn leventje. En toen opeens was het op, geen fut meer, niet meer eten, gewoon niets meer. En dus moest het baasje de trieste beslissing nemen

Ik zal Sacha dan ook enorm missen en Tibo ook. Het toeval wil dat er nu zondag net weer de jaarlijkse wandeling van het asiel op het programma staat, net als bij Yoshi toen. Het baasje van Sacha wil er toch graag naartoe, zoals ze terecht zegt "immers, Sacha heeft een gelukkig leventje gehad en die hondjes hebben niets". Ik hoop dat het haar iets zal kunnen troosten, want iedereen hier weet wel hoe moeilijk het is om je maatje te moeten afgeven !

Daarom zet ik Sachake ook even hier neer, het was een schat van een hond. Hij stond zo zelfzeker in het leven en zou met geen enkele hond ruziemaken. Echt een schatje.

RIP lieve Sacha, Tibo en ik zullen je nooit vergeten !



Deze tekst vond ik ook ergens, mooi idee om zich voor te stellen dat onze overleden hondjes nu ergens gelukkig zijn en we ooit terug samen zullen zijn !

By the edge of a woods, at the foot of a hill,
Is a lush, green meadow where time stands still.
Where the friends of man and woman do run,
When their time on earth is over and done.
For here, between this world and the next,
Is a place where each beloved creature finds rest.
On this golden land, they wait and they play,
Till the Rainbow Bridge they cross over one day.
No more do they suffer, in pain or in sadness,
For here they are whole, their lives filled with gladness.
Their limbs are restored, their health renewed,
Their bodies have healed, with strength imbued.
They romp through the grass, without even a care,
Until one day they start, and sniff at the air.
All ears prick forward, eyes dart front and back,
Then all of a sudden, one breaks from the pack.
For just at that instant, their eyes have met;
Together again, both person and pet.
So they run to each other, these friends from long past,
The time of their parting is over at last.
The sadness they felt while they were apart,
Has turned into joy once more in each heart.
They embrace with a love that will last forever,
And then, side-by-side, they cross over… together.

Er is een brug die de hemel en aarde verbind deze heet de Rainbow Bridge.
Deze brug heet zo omdat hij uit zoveel kleuren bestaat.
Daar zijn graslanden en heuvels voor al onze speciale vrienden
zodat ze kunnen rennen en samen kunnen spelen.
Er is genoeg eten, water en zonneschijn
en onze vrienden zijn er warm en comfortabel.
Alle zieke en oude dieren worden hersteld in gezondheid en kracht;
die gewond of verminkt waren, worden weer ongeschonden en sterk,
precies zoals wij ze herinneren in onze dromen.
De dieren zijn gelukkig en tevreden, maar er is één klein ding:
ze missen allemaal een speciaal iemand, iemand die achtergelaten is.
Ze rennen en spelen samen,
maar er komt een dag waarin er één plotseling stopt en de verte in kijkt.
Zijn heldere ogen staan strak; zijn verlangende lichaam begint te trillen.
Opeens breekt hij van de groep, vliegt over het gras, sneller en sneller.
Je bent gezien, en wanneer jij en je speciale vriend elkaar eindelijk treffen,
houden jullie elkaar stevig vast in dit vreugdevolle weerzien,
om nooit meer apart te zijn.
De vrolijke kussen regenen op je gezicht; je handen aaien de liefdevolle kop,
en je kijkt nog een keer in die vertrouwde ogen,
zo lang weg uit je leven, maar altijd aanwezig in je hart.
Dan passeer je de Rainbow Bridge, samen!

Zit gelijk te janken dat gedicht had ik ook voor mijn lieve Kischa...
Sascha heeft een mooi leven gehad en wat zal ze gemist worden.
Maar blijf aan de mooie herinneringen denken.

Veel sterkte.

Heel veel sterkte met het verlies van je Sacha.
Mooi gedicht

Heeeel mooi gedicht, en supeerrr veel sterkte!!!

O. wat erg zeg..
Wat een prachtig gedicht.
Veel sterkte...

Mooi gedicht
Heel veel sterkte met het verlies van Sacha
Rust zacht lieve Sacha

Mooi gedicht,en heel veel sterkte

Verschrikkelijk zeg!
Heel, heel erg veel sterkte!

veel sterkte

veel sterkte ,het doet inderdaad veel pijn onze maatjes te moeten afgeven

Heel veel sterkte met het verlies van Sacha

Heel veel sterkte
zust zacht lieve Sacha

Veel sterkte met het verlies van jullie trouwe Sacha

They say memories are golden
well maybe that is true.
I never wanted memories,
I only wanted you.

A million times I needed you,
a million times I cried.
If love alone could have saved you
you never would have died.

In life I loved you dearly,
In death I love you still.
In my heart you hold a place
no one could ever fill.

If tears could build a stairway
and heartache make a lane,
I'd walk the path to heaven
and bring you back again.

Our family chain is broken,
and nothing seems the same.
But as the time there is for us one by one,
the chain will link again.

heel veel sterkte