Biko heeft me laten schrikken

Biko heeft me vanavond echt enorm laten schrikken.
Ik zat op de bank een film te kijken. En ineens klinkt het alsof een hond wil opstaan, maar wegglijdt op het laminaat.
Dat gebeurt Mekje nog al eens omdat ze te snel de bocht wil nemen
Maar het klonk wat heftiger, dus ik kijk om en zie Biko op proberen te staan, maar dat lukt hem niet.
Hij hing helemaal naar 1 kant, krabbelde op en liep helemaal scheef. Ik schrok me rot.
Hij liep naar me toe, maar viel om, telkens dezelfde kant op. Liep tegen de tafel op.
Ik heb meteen de dierenarts gebeld en kon er meteen naar toe.
Ik in tranen.. helemaal van slag. Ik zag hem al gaan..
Hij herstelde wel vrij snel, toen ik ophing liep hij weer aardig recht, alleen stond hij nog wat scheef.
Eenmaal bij de dierenarts stond eigenlijk alleen zijn staart nog scheef. En daar moest ik even wachten, want er kwam ook een ziek konijn en een heel ziek pupje en een ouder hondje wat meteen ingeslapen werd.. (heel zielig)
Eenmaal bij de dierenarts binnen was niets meer te zien.
Al met al is hij dus gelukkig heel snel hersteld.

Wat het precies is geweest is weten we dus niet. De dierenarts denk of een kleine bloeding (tia) of een 'geriatisch blablabla' oftwel een storing in het evenwichtsorgaan waarvan niemand weet waar het vandaan komt, maar vaker voorkomt bij oudere honden.
Biko is 8.
Omdat hij zo snel hersteld is vond ze het niet nodig bloed af te nemen of medicijnen te geven.

Dus nu net weer thuis. Biko is wel duidelijk heel moe. Mekje begroeten hem vrolijk, maar daar wou hij niets van weten. Ik heb haar ook even in de bench nu, zodat hij rust heeft.
En ik zit stijf onder de stress natuurlijk.. ben heel bang dat hij het ineens weer krijgt en dan erger.
Ik zag het al gebeuren, vandaag de 'officiele overdracht' van Mekje en dan Biko kwijt raken.. pfff.. dan kunnen ze mij ook wegdragen.

Weet iemand hier meer van? Ook eens meegemaakt?

sorry, ik weet er niet meer van, en heb het ook nooit ervaren... maar jeetje... wat een schrik!!!!!

neem een glaasje wijn... kalmeer..... en focus even op het feit dat het nu weer goed gaat....

Je zult Biko vast de komende tijd extra in de gaten houden.... maar overdrijf het niet.... daar wordt hij alleen maar onrustig van.... dat weet je zelf ook....

heel veel sterkte, ik denk aan je!!!!!

groetjes,

Claire

oei ja dat is schrikken, gelukkig is hij snel hersteld, geef hem inderdaad maar rust en hopen dat het niet nog eens gebeurt, wij hebben ook een teef gehad die eerst dit soort dingen had maar later bleken het kleine toevallen te zijn, zij is 12 jaar geworden.
Ik moet er wel bij zeggen dat onze teef altijd even de weg kwijt was en haar urine liet lopen. Ze liep dan altijd alsof ze een fles whisky op had. De aanvallen had eerst 1 keer in de paar maanden dus niet verontrustend, maar naar mate ze ouder werd kwamen ze steeds vaker helaas, en uiteindelijk duurde de aanvallen steeds langer, tot de dag dat we helaas hebben moeten besluiten dat het genoeg was geweest.
veel succes

Ja, ik check nu de hele tijd of hij wel recht staat, ik niks geks zie en ik ben heel bang dat als ik straks ga slapen en hij krijgt het weer ik het niet merk..

Maar ik moet inderdaad zelf kalm blijven, daar heeft Biko het meest aan.
Ik dacht alleen echt toen hij zo raar deed: dit was het.
En ik kan hem echt niet missen!

Jeetje dat is schrikken zeg.
Wat fijn dat hij relatief snel herstelde.
Laat hem maar flink slapen dat zal hem goed doen.
Sterkte voor de nacht!

Jeetje, dat is zeker schrikken, goed dat je zo snel de dierenarts gebeld hebt, en daar gelijk terecht kon.
En wat het is zal je niet weten, ik denk dat je kan vertrouwen op je dierenarts als die zegt dat verder onderzoek nu niet nodig is.

Ik hoop dat je een beetje kan slapen, misschien is het een idee dat Biko bij je op de kamer slaapt (weet niet of dat mogelijk is)?

Sterkte, probeer wat te slapen of even wat ontspanning te zoeken.

Zo ging Dobby's eerste epilepsie aanval ook. Dobby heeft nooit ontlasting laten lopen, en is ook niet buiten bewustzijn geweest. Ik dacht eerst ook aan iets aan het evenwichtsorgaan omdat Dobby op dat moment oorontsteking had. Geen idee of het herkenbaar is voor je, maar wie weet.

Slaap ze voor later, al zal je wel bij ieder geluidje meteen wakker schrikken.

Dank allemaal.
Zijn oren zijn helemaal goed, geen oorontsteking.

Alle dieren slapen tegenwoordig op de slaapkamer, de katten op bed en de honden eromheen

Het is wel enorm schrikken pfff

Je schrikt je inderdaad kapot. Ik heb het met twee van mijn honden meegemaakt , wel op latere leeftijd , ongeveer 10 jaar! De DA vertelde me dat ik het moment van een tia kon herkennen aan het snel onafhankelijk van elkaar bewegen van de ogen. De pupillen schieten dan van links naar rechts op het moment van de tia. De hond kan nauwelijks tot geen evenwicht meer bewaren en als hij loopt, lopen ze als een krab. Het kondigde zich bij mijn hond aan als het zachtjes heen en weer bewegen van het hoofd en een wazige blik. De hond keek je aan , maar zag je niet! Zo leek het. Het is echt een nare ervaring en je voelt je machteloos. Toch kun je het beste zelf het verstand bij elkaar houden en rustig reageren. Probeer de hond te laten liggen, zo voorkom je verdere blessures en wacht gewoon af, Meer kun je ook niet! Dan zo snel mogelijk naar de DA! Sterkte ermee!

Hey Annelies,

Jee dan moet jij ook enorm geschrokken zijn.
Biko liep inderdaad als een krab, maar was voor mijn idee verder wel allert.
Ik heb ook echt zijn ogen nog bekeken. Hij was wel duidelijk wat in de war, maar ja, logisch als het niet lukt om vooruit te lopen.
Ik denk dat we ontzettend geluk hebben gehad en het of een heeel klein tia-tje was, of misschien iets anders, hopelijk ook iets wat heeeel lang wegblijft.

Normaal ben ik echt de kalmheid zelve als er iets gebeurt. Heb met mijn moeder, vader en Oma al wel wat keren in het ziekenhuis gestaan met spoed en dan ben ik helemaal kalm (tot ongeveer drie weken erna, als iedereen dat gekalmeerd is heb ik ineens stress) en nu was ik niet helemaal over de rooie ofzo, maar wel lichtelijk paniekerig en in de auto echt huilen omdat ik echt zo bang was.
Godzijdank herstelde hij super snel. Maar ik hou hem in de gaten..

Dat zal zeker goed schrikken zijn.
Maar ook weer fijn dat hij weer zo gauw herstelde.
Maar hou hem maar goed in de gaten.

Dat is wel schrikken! Hopelijk dan verder niets ernstigs want het kan verschillende oorzaken hebben.. Het klinkt inderdaad als een storing in het evenwichtsorgan. Maar het kan ook in de hersenen zitten, zoals een tia ofzo. MAar dat zal het in dit geval niet zijn aangezien hij zo snel herstelt is.

Ik had vroeger een klein konijntje. En die had hetzelfde. Alleen kon hij niet meer opstaan en werd het niet beter. Hij moest toen ingeslapen worden (hij was nog zo jong!). Ik was toen nog maar zelf een kind en weet niet beter als dat hij heel ziek was, maar wist eigenlijk niet wat hij had... Maar dat zal WEL in zijn hersens zijn geweest :(

Dit soort dingen blijft altijd schrikken!
Hou je hond maar goed in de gaten

Och jee, dat was natuurlijk schrikken...
Hopelijk blijft het bij deze ene keer.

Margje, ben blij voor Biko dat hij zich zo snel herstelde. Hou hem de eerst dagen echt rustig. Meestal zijn ze hondsmoe als zoiets is geweest. Bedenk ook, hoe klein een Tia ook is geweest, er altijd hersencellen afsterven, die nooit meer herstellen. Geef hem de tijd om te recoveren.


Bij mijn chow gebeurde dit tot 4 ×toe. De hond werd na zijn laatste Tia niet meer stabiel. Ze was echt alles kwijt. Ze kon zich binnenshuis niet meer orienteren en werd angstig omdat ze dingen om zich heen niet meer begreep. Ze vond de weg naar haar eigen mandje niet meer en bleef uren, als je dit aanzag, in het midden van de kamer staan, tot ze van vermoeidheid gewoon door haar poten zakte. Ze wist ook niet meer waar gegeten werd en staarde eindeloos naar haar bak, maar ze combineerde de bak niet meer met eten. Ook haar behoefte doen werd niet meer met wandelen of buiten gecombineerd. Na dit 3 weken te hebben aangezien, en gewacht te hebben op herstel, wat niet kwam , hebben we toen besloten om haar te laten inslapen. Ons inziens had zo'n leven voor haar geen zin meer.

Misschien heb je geluk en komt dit nooit meer terug. Hopelijk niet , maar een volgende keer zul je het snel herkennen ,en kun je ook handelen. Sterkte ermee en een knuf voor Biko!

@Annelies, och wat een triest verhaal.
Wat zal je het moeilijk gehad hebben.
Ik hoop ook dat het hierbij blijft. Ik hou Biko ook rustig en hou hem meer apart van Mekje, daar heeft hij zelf ook behoefte aan gehad tot vandaag eigenlijk.
Biko geeft gelukkig goed aan wat hij wil.
Ik ben wel als de dood voor nog zoiets.. maar ik moet van mezelf positief denken..

Mijn hond Kay heeft vandaag zijn 4e tia gehad. Hij is intussen 12,5 jaar.
De vorige was nog maar 2 weken geleden. Toen herstelde toen binnen een paar uur.
Nu loopt hij al de hele dag alsof hij teveel heeft gedronken. Niet meer zo erg als vanochtend, maar echt stabiel is hij ook nog niet.
Alles wat iedereen schrijft herken ik wel, behalve het moe zijn. Kay is zo alert vandaag. Hij wil geen seconde missen van wat ik doe. Daarom heb ik hem maar een tijdje alleen in de gang laten liggen, in de hoop dat hij even ging slapen. Helaas...
Net toch maar een half uurtje met hem gewandeld, misschien gaat hij nu slapen.
Lastig hoor als je weet dat je hond moet rusten maar hij daar zelf helemaal geen behoefte aan heeft.