bangig

Haha nou ik moest net wel heel erg laggen om Kiba hoor haha. Bij ons aan het park staat een flatgebouw en daar staat nu in de wadie een hoogwerker bij. In de verte zag Kiba hem al staan en keek hij steets de rigting op van dat ding terwijl hij terug kwam met zijn bal (ik was aan het oefenen met aporteren) toen we dichterbij kwamen ging hij op een afstandje staan blaffen naar dat ding hihi alsof dat ding onder de indruk zal zijn van hem hihi. Na een tijdje (ik was op de band gaan zitten) kwam hij toch wel dichter bij al blaffend. Toen ik besloot om te kijken of hij achter mij aan kwam als ik door liep kwam hij wel en ging hij dat ding besnuffelen en kwam hij er achter dat het niet eng was. Ik heb hem gelijk (en ondertussen toen hij steets een paar stappen dichterbij deet) vlink beloond en toen was het goed en zijn we verder gaan ballen. Haha de scheitluis

Maar, nu heb ik er toch een serieuse vraag over. Ik heb er dan wel over kunnen laggen en zijn angst weg kunnen nemen van dat ding MAAR ik vraag mij af of Kiba misschien "dominant" gedrag kan vertonen uit onzekerheid. Ik had al eerder een topic geopend over zijn blaf gedrag naar andere honden (gedragsprobleem of verkeerd idee over spelen). Ik zag namenlijk toen hij dat ding ging benaderen hij heel erg hoog stond met zijn staart en vlink aan het blaffen was maar zijn kop hing lager dan neutraal en zijn oren schoten alle kanten op... toen wij later langs een ander hondje liepen ging hij hier ook tegen tekeer.. ook met zijn staart hoog en zijn haren overeind.. Dus kan het zijn dat hij erg onzeker/bang is en hierdoor dus dit gedrag gaat vertonen?

Ja hoor dat kan zeker!
Onze hond doet dat ook. Bij hem ziet het er echt eng uit: staart rechtomhoog, oren vooruit, haren omhoog.
Maar komt echt voort uit onzekerheid (slechte socialisatie in ons geval, is een herplaatser).

Hoe meer succes hij heeft met zijn gedrag (dus al hij iets of iemand 'wegjaagt'), hoe erger het wordt.
Dus beter proberen af te leiden of te voorkomen.

@ Bergje,
Dan had ik met dit aparaat dus massel dat hij onbemand was haha hmm ik ga eens kijken in de buurt of ik mensen kan vragen met honden of ik met die honden mag trainen zodat Kiba geen succes kan krijgen meer... misschien dat dit helpt.. want aflijden is bijna niet mogenlijk bij hem.. Ik denk trouwens dat Kiba weer opnieuw in een angstvase zit dan.. Hij is wel goed gesocialiseerd (hij is somst TE sociaal naar andre honden en mensen) maar hij had al een paar keer eerder dat ie een soord van vase had dat hij ook veel blafte maar dat was in het donker als hij wat hoorde zechmaar...

Het blaffen wat hij doet naar de hoogwerker doet hij om de afstand te vergroten(normaal doet hij dit naar levende wezens:mensen/honden,die reageren dan ook door afstand te houden)hij vindt het vreemd en het maakt hem wat onzeker,vandaar het geblaf.

Uiteindelijk is een hond altijd nieuwsgierig ,het apparaat blijft stil staan ,dus kan hij komen snuffelen.

Het blaffen deed hij niet om de hoogwerker onder de indruk te laten raken.
Hij doet het ook niet om dominant over te komen.

Oke maar hoe zit het dan met zijn hoog gedrage staart? normaal hangt zijn staart als hij stil staat en als hij loopt hangt zijn staart iets hoger maar wel in een neutrale houding. Nu tijdens het blaffen was zijn staart echt erg hoog. Dit doet hij ook wel eens naar andere honden als hij ze begroet dus vandaar dat ik dacht/denk dat hij toch dominantie wil overbrengen ofzo. Of zie ik dit verkeert?

Als je uit gaat van Turid Rugaas' bevindingen,dan is een staart omhoog kalmerend een witte vlag.

okee, eerlijk gezecht heb ik hier nog nooit van gehoord.. staat hier een stukje over in de encyclopedie?

Dat staat in haar boekje: kalmerende signalen.

Oke! ik ga gelijk lezen

@ Soraya, Hm wat ik lees is dat ze kwispelen maar Kiba kwispelt niet... Hij heeft zijn staart strak omhoog en beweegt hem nouwelijks (alleen als hij loopt of wat ook omdat zijn staart dan niet stil kan staan) Volgens mij is dit toch wel een teken van dominantie maar de rest van zijn lijf geeft weer onzekerheid aan.. ik vind het erg verwarrend

Ik zie dat strakke staartje niet als 'dominant'. Dominantie is wat mij betreft een verwarrend woord waarmee een hond vaak onterecht te pas en te onpas bestempeld wordt. Een hoge , strakke en trillende staart duidt voor mij in dit verhaal op onzekere spanning. Ik herken het stijve 'staartje' in combinatie met 'op hoge' wat stijve poten lopen. Om lichaamstaal te interpreteren moet je naar de totale situatie kijken en niet enkel de afzonderlijke standen van lichaamsdelen. Dus in welke context speelt het zich af en wat laat het totaal aan lichaamssignalen zien tov de situatie waarin de hond zich bevind.

Een hond kan ook uit zelfdefensie een hoge lichaamshouding aanmeten terwijl er wel degelijk angst of onzekerheid onder ligt. In dat geval heeft de hond ooit succes gehad met deze imponerende houding. Het 'stijve' duidt ook nog eens op extra lichaamsspanning.

@ Petra, Hier denk ik dus hetzelfde over en vandaar dat ik dus niet zo goed begrijp wat hij probeert te zeggen Ik weet ook dat een hond alleen gedrag laat zien en het niet per definitie is. Zoals veel hondeneigenaren beweren dat hun hond dominant is of juist onderdanig terwijl dit per situatie, per hond en per moment bepaald word en het dier dus niet per definitie zo is Ik vind het alleen lastig om zijn lichaamstaal telezen als hij zoveel verschillende houdingen aanneemt. Ik begrijp dus niet wat hij probeert te vertellen tegen het andere ding/hondje

"ik vind jou eng/onverwacht/bedreigend dus ik maak me groot en blaf je hard weg dan wordt jij bang van mij" Zoiets denk ik, maar blijft lastig in het koppie kijken. Het stijve trillen duid in elk geval op spanning. Ik kijk altijd naar de brede context. Menigeen die Jip ziet in een 'ik blaf je weg bui' ziet een zelfzekere hond met een grote bek. hij durft er zelfs op in te rennen om zijn dreiging kracht bij te zetten, maar durft niet dichterbij dan een meter of 5 a 10 En dan als de dreiging richting hem komt zakt zijn hele bravourehouding als een plumpudding in.

Als ik iemand tref met een hond en hij onthaalt deze met bovengenoemde bravoure is er na een kwartier niets meer van over en staat hij als droopie naast me en als de andere hond dan aan hem durft te snuffelen zakt kruipt zijn staartje tegen zijn buik, duikt hij in elkaar en kruipt achter mij. Dit is wat ik observeer.

Ja zo iets had ik idd bedacht dat het zo iets zou zijn. Alleen wat ik weer niet vind kloppen in deze bevinding is dat Kiba dit gedrag de ene keer wel tegen een hond doet en de andere keer weer niet. Wat mij opvald is als ik bv het park in loop en ik kom een hond tegen dan doet hij Soms zo en als ik diezelfde hond 10 min later weer tegen kom omdat de paden weer kruisen kan hij ineens heel blij zijn die hond weer te zien maar hij kan ook het zelfde gedrag gaan vertonen of hij negeert die hond compleet.. En dit gebeurd eigenlijk alleen maar bij honden die hij kent. Honden die hij voor het eerst in zijn leven ziet benatert hij heeel laag (hij gaat vaak plat op de grond liggen en dan kruipent naar die hond toe) of juist heel "vrolijk" met speelbuigingen. Als er dan door de onbekende hond gesnouwd word omdat deze Kiba niet zo ziet zitten om wat voor reden dan ook komt kiba gelijk naar mij of loopt hij snel verder alsof hij er niets mee te maken wild hebben..

Wat mij opvald is als ik bv het park in loop en ik kom een hond tegen dan doet hij Soms zo en als ik diezelfde hond 10 min later weer tegen kom omdat de paden weer kruisen kan hij ineens heel blij zijn die hond weer te zien maar hij kan ook het zelfde gedrag gaan vertonen of hij negeert die hond compleet.. En dit gebeurd eigenlijk alleen maar bij honden die hij kent. Honden die hij voor het eerst in zijn leven ziet benatert hij heeel laag (hij gaat vaak plat op de grond liggen en dan kruipent naar die hond toe) of juist heel "vrolijk" met speelbuigingen.


Vreemde honden moeten dus blijkbaar eerst afgetast worden "de kat uit de boom kijken" "wat voor vlees heb ik in de kuip". Dat ritueel kan hij bij bekende honden dus overslaan. Dat het wisselt kan met veel factoren t makn hbben. Een veel voorkomende factor is jouw eigen gemoedstoestand die dag/moment en jouw stabiele samnwerking van dat moment en de gemoedstostand van jou hond dat moment. Andere factoren zijn de gemoedstoestand en/of signalen van de andere hond, de motivatie van je hond die op dat moment sterker ligt bij iets anders, de hoeveelheid prikkels die hij al heeft opgedaan (hoe meer prikkels hoe sneller geaggiteerd gedrag) etc. Daarom is het zo belangrijk om jezelf ook te trainen in het leren 'lezen' van het totaalplaatje. Daar gaat tijd en oefening in zitten, maar is heel leuk en leerzaam om te doen.

hm dus eigenlijk nog veeeel meer opletten enzo. Ik zat er eigenlijk al aan te denken om het te gaan filmen zodat ik het thuis nog eens kan bekijken. Ik moet alleen wel vragen aan de andere baasjes of die hier mee accoort gaan (al denk ik dat wel want heb redelijk goed contact met de mensen hier )Misschien dat me dan dingen op gaan vallen die ik eerst nog niet zag

Hel goed plan. Heb ik ook gedaan! Kun je thuis eens rustig bekijken. Maar let ook op de rest van de wandeling, was er al voordien iets intensiefs gebeurt, was hij net overprikkeld die dag of dat moment door iets, was jijzelf wat geprikkeld etc.

Ja presies want er kunnen een hoop dingen voor af gaan hier houd ik ook al vaak rekening mee. Als ik merk dat ik niet in mijn hum ben enzo dan zorg ik er voor dat ik zeker weten geen honden tegen kom en ga ik ook niet teveel vragen van Kiba omdat ik dan weet dat het er toch niet beter van word

Ja precies, als ik merk dat ik minder kan hebben dan zoek ik dit soort dingen ook niet op en ga ook niet oefenen met hem! En als je bv een hond hebt die gevoelig is voor prikkels of deze moeilijkere kan verwerken dan kan het hele dagritme van de dag (en dagen ervoor zelfs meespelen). Of een snelle succeservaring van de dag ervoor. Zodra Jip weer meer geaggiteerd is aan de lijn gaat alles de komende dagen in standje 0,01. Weinig prikkels aanbieden en heel veel rust. Maar goed, dat is Jip.

Als je merkt dat hij (om wat voor reden dan ook) in zo'n mood is veel afstand nemen van confrontaties. Dit soort confrontaties wil je niet verder conditioneren. Hoe ga je ermee om op het moment zelf? Hoe train je om dit gedrag om te buigen?

Ja presies. Kiba leeft volgens mij wel gewoon met de dag dus dat scheeld wel. Ik ben aan het oefenen om Kiba een stikey toutch te leren zodat hij zich kan consentreren op mijn hand als ik in een situatie kom waarbij ik de andere hond niet kan vermijden. Ik hoop hem op deze manier dan langs de andere hond te kunnen krijgen zonder dat hij teveel aandacht heeft voor die hond. Voor de rest loop ik eigenlijk altijd wel de andere kant op als Kiba de andere hond nog niet door heeft of ik ga er met een grote boog om heen dan kan Kiba wel kijken maar niet snuffelen of wat ook

Ik ben aan het oefenen om Kiba een stikey toutch te leren zodat hij zich kan consentreren op mijn hand als ik in een situatie kom waarbij ik de andere hond niet kan vermijden.

Dat is mooi Zo kun je inderdaad een alternatief inzetten om zich op te concentreren. Wellicht kun je hier zelfs nog op voortborduren om de aandacht en concentratie naar jou toe te halen.

Ja presies maar voor ik eenmaal zover ben dat hij op mijn hand gefocust blijft en niet op de andere hond zijn we denk wel een hele tijd verder

Onderstaande schreef ik in een ander topic. misschien kun je er nog iets uithalen waar je wat aan hebt.
Ter aanvulling, ik ben met Jip aan speuren met en preydummy, deze kan ik ook prima buiten op straat inzetten. Hij is dan gefocust op mij en het verstoppen van de dummy en het zoeken.

Hoe ik er inhoudelijk aan gewerkt heb (en nog) laat zich niet zo even beschrijven, bovendien is het belangrijk om hierin jullie eigen unieke weg te vinden. In grote lijnen komt het erop neer dat ik;

1. In het algemeen werk aan het verstevigen van onze vertrouwensband door in alles uit te zenden dat ik kalm en assertief de controle heb en hij dus niets zelf hoeft te regelen (zowel thuis als buiten) waardoor ik een bepaalde kalmte op hem overbreng. Buiten oa door zoals Esther op de vorige pagina aangaf te bufferen tussen Jip en de andere hond, uit te zenden dat ik er niet warm of koud van wordt, dus rug toekeren en hem kalmeren met mijn houding. Ten alle tijde bufferen als een hond naar ons toekomt, hij hoeft er niets mee ik regel dat!

2.Ik begon met trainen op hele grote afstand om hem meer immuun te maken voor andere honden. Door de hele grote afstand nam hij wel degelijk de andere hond waar, maar zat nog niet zo extreem in fixatie waardoor werken aan ons 'wij momentje' prima ging. Ik ben begonnen met handenvol voertjes op de grond te strooien, fixatie doorbreken en aandacht op iets anders focussen. Ik zat daarbij ook op mijn hurken en grabbelde soms zelfs mee en deelde mijn 'buit'. Het is heel belangrijk om juist die fixatie om te buigen naar een andere fixatie (jij dus en samenwerken met jou). Op deze afstand leerde ik hem ook alternatief voor zijn fixatie/uitvalgedrag, aandacht bij mij als centrum van zijn wereld.

3. Uit zien te vinden hoe je de onderlinge band en samenwerking verstevigd en hiermee aan de slag gaan. Hiermee kun je dus steeds de aandacht van de hond weer naar je toe halen. Of dit nu is met oefeningen of speuren of whatever, leer de hond een aantrekkelijk alternatief om met jou samen bezig te zijn.

Het resultaat is dat ik tegenwoordig al op veel kortere afstand kan passeren, waarbij zijn aandacht niet gefixeerd is op de andere hond. Soms is het opletten en aktief iets inzetten, soms is zelfs dat niet nodig. Het is super om te merken dat hij heerlijk aan het snuffelen is, even opkijkt en een hond ziet en weer verder gaat met snuffelen (totaal geen gevoel van bedreiging). Ik had dit met een corrigerende training nooit voor elkaar kunnen krijgen. Hij was misschien, uit vrees voor correctie, gestopt met blaffen/uitvallen, maar hij had zich nooit daadwerkelijk leren ontspannen.