Beslissen of ik hond in laat slapen......

Hallo allemaal....

Mijn Sheltie van 15 jaar...hij wordt in augustus 16 heeft al jaren last van artrose. De laatste tijd kan hij steeds moeilijker op de achterbenen staan en lijkt hij soms zijn evenwicht te verliezen. Maar herstelt zich dan wel weer. Hij is erg stijf in het achterlijf. Daarbij heeft hij kanker aan zijn bal...welke hard is en vergroot. Ik vind het zo moeilijk een beslissing te maken of dat ik hem moet laten inslapen. Hij is nog blij, begroet ons nog, wandelt nog graag en eet en drinkt nog heel goed. Soms plast hij wel binnen...meestal 's-nachts. Net te lang voor hem. We staan 's-morgens heel vroeg op en dan mag hij in de tuin. Hij ligt nu heerlijk te slapen op zijn kussen. Hoe beslis je toch zoiets...Is het nu tijd of moet ik nog wachten...

ja dit zijn rot beslissingen, maar ik vind altijd wel dat je gevoel op een gegeven ogenblik je verteld het is genoeg geweest. Nu twijfel je nog maar dat gaat veranderen en dan in 1 keer is het voor jezelf goed en kun je wel de beslissing nemen.
succes

onze hond had ook artrose hij plasste ook binnen op een gegeven moment,maar hij gaf aan dat hij nog bij ons wou blijven want hij kwispelde nog.het is moeilijk om een hond te laten inslapen.we hebben hem pas laten inslapen vandat hij pas begon te janken en dan beseften we dat hij pijn had.maar een hond laat dat meestal niet merken dat tie pijn heeft want dat is een oerinstingt want anders merken de andere honde dat in de groep en worden ze achter gelaten.het is echt rot als je van je lievelingshond afscheid moet nemen.maar als hij nu eenmaal pijn heeft dan is dat het beste voor hem en je weet dat hij het goed gaat hebben aan de regenboogbrug.hij zal verlost zijn van de pijn.maar het is jou keus en als hij pijn heeft dan zou ik het pas doen. onze hond is pas van maandag ingeslapen hij had ook artrose onze lieve wodan .



heeeeel veel sterkte met deze moeilijke beslissing. xxxx grt kaat

Als hij nog blij is, et een drinkt zou ik nog even wachten. Als je ziet dat hij duidelijk veel pijn heeft zou ik toch even naar de da gaan en kijken of die nog iets voor hem kan doen.
Als je ziet dat hij nog graag een eindje wandeld en plezier in het leven heeft zou ik hem dit plezier gewoon gunnen.
Af en toe een plasje binnen, tja daar kun je nou eenmaal niets aan doen, je hond toch ook niet?
Laat je hond lekker nog elven genieten en als het slechter gaat, ja dan zul je hem moeten laten gaan...

Sorry het is Eet
En Even

Hij hebben dit twee jaar geleden ook gehad met onze ruwharige teckel, toen ook 15 jaar.
Ontzettend dierbare hond, ik kan er nog verdrietig van worden.

Wij 'zijn' er mee gestopt toen hij begon te rillen en niet meer van zijn kleed kon komen, die overgang is overigens heel snel gegaan, wij zouden hem nooit laten lijden.

Daarvoor was het ongeveer zoals bij jou.
Ik denk, zolang hij nog blij is, nog naar buiten wil en wil eten/drinken er niet heel veel aan de hand is (qua pijn voor hem).

Komt er zo'n omslagpunt zoals bij ons, dan merk je echt wel dat je er mee moet stoppen, ik denk dat je dat best goed kunt aanvoelen als baasje.

Succes, ik weet hoe moeilijk het is en ik hoop dat dit misschien een beetje geholpen heeft.

Wat ontzettend moeilijk he!! Wij stonden een maand geleden voor deze ontzettende moeilijke beslissing, ons hondje had prostaatkanker en poepte en plaste steeds in huis, wel was hij nog blij ons te zien en wandelde nog graag mee, maar ja, toch wel erg ziek. Op een gegeven moment de knoop doorgehakt en toen vlak voordat de dierenarts het bij ons thuis zou komen doen, ging hij buiten een heel stuk rennen, dus weer afgebeld. Hij heeft toen nog 3 goeie weken gehad, waar we elke seconde van hebben genoten. Tot hij opeens echt niet meer kon, at niks meer, wilde niet meer wandelen en had constant aandrang om te poepen, hij keek me zo hulpeloos aan en toen wist ik dat het tijd was. De dierenarts heeft hem thuis laten inslapen en dat was heel mooi dat dat kon!! Maar ondanks al het verdriet en gemis, weet ik dat ik het goeie moment heb gekozen, dus zolang je hond kwispelt, eet en drinkt en graag mee wandelt, is hij volgens mij nog niet zo ver. Heel veel sterkte hiermee, want dit is echt een hele moeilijke tijd! Geniet nog lekker van hem!

Nu wil het feit ook nog dat wij volgende week met hem en Shanty onze ander hond op vakantie zouden gaan.
Ik zou het best aandurven...we hebben een huis in Spanje en aldaar een nederlandse dierenarts. We hebben alle tijd om daar te komen...dus een paar honderd km per dag is geen probleem.Maar eigenlijk is de hond gewoon helemaal op.....

dat was onze hond ook hij was 13 jaar ik kan er nog steeds ni overheen da we hem laten inslapen maar hij had zooo veel pijn en ik denk dat hij dat nu niet meer heeft xx

het is een moeilijke beslising maar het moet ooit gebeuren he xx

heel veel sterkte
xxx

zolang hij nog blij is zou ik het niet doen

Dit is heel erg moeilijk.
Onze Shiva had kanker, ze was altijd blij en liep heerlijk mee met ons.
Op een gegeven moment merk je dat het anders wordt.
Zijn ze wat langzamer, kijken ze anders en eten ze rustiger.
Shiva kon op een gegeven moment nog maar even mee lopen, maar ze at nog goed en was altijd vrolijk als ik thuis kwam.
Maar het blijkt dat honden altijd vrolijk blijven, dit doen ze voor de baas.
Zodra het eten en wandelen minder wordt gaat het echt niet meer met de hond.
Ik heb ook lang gewacht, misschien wel té lang.
Nu heeft ze rust en geen pijn meer, we hebben er vrede mee.
Heel veel sterkte met deze moeilijke beslissing!
En geniet van elkaar zolang het nog kan.

Ik had jou reactie nog niet gelezen Scotty, maar als je op vakantie naar Spanje gaat en je zegt zelf al dat je vind dat je hond op is zou ik het je hond niet meer aandoen om mee naar Spanje te gaan.
Je weet niet hoeveel pijn hij of zij heeft maar mee naar Spanje reizen is denk ik wel te veel hoor.
De beslissing moet je uiteraard zelf maken maar je zegt het zelf al, je hond is eigenlijk op..
Ik denk dat je de hond er geen plezier mee doet...
Het blijft heel moeilijk maar ik denk wel hoe verdrietig het ook is en hoeveel pijn het je ook doet je wel het na moet gaan wat het beste is voor je maatje.
Sterkte!

heb je al eens dit topic geopend voor dezelfde hond ?

Waarom ga je niet eens met de dierenarts praten.
Ik heb dat ook altijd gedaan.Onze hoden waren ook altijd nog blijmaar de kwaliteit van leven is ook heel belangrijk voor de hond.Maar het blijft een moeilijke beslissing.

Dit is en blijft de moeilijkste beslissing voor een hondenbaas. Ben overtuigd dat je als baasje wel weet wanneer het tijd is. Maar een gesprek met de DA kan nooit kwaad natuurlijk, ik ga voor Bobby komende week een soortgelijk praatje maken met de DA.

Hè Scotty, dat zijn eigenlijk ook geen keuzes he? Moeilijk, moeilijk...
Na alle advies wat je al krijgt wil ik je het volgende meegeven: Veel mensen zeggen dat als een dier eet dat een teken is dat het nog wel gaat.
Maar bij jouw hond speelt ook de kanker een rol:
Kanker vreet energie: een diertje moet meer gaan eten om de groei van de kwade cellen te kunnen bolwerken. Staar je dus niet blind op veel eten. Onze kat at aan het einde van zijn leven ook heel graag, maar dat kwam dus door de kankercellen; die moeten gevoed worden....

Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid toe!

Als ik het zo lees is het moment nog niet daar, vaak voel je het zelf wel, jij kent je beestje het beste.
Soms is het echter wel moeilijk als er meer mensen in de familie zijn, je moet samen beslissen wanneer het "mooi geweest is".

Lieve groeten,
Myrthe

Dit is de meest rotte beslissing die je voor je hond kunt nemen. Als je hond echt op is zou ik hem de reis naar Spanje niet meer aandoen.
Wel als hij nog speelt en rent en vliegt en helemaal enthousiast is, maar dat weet je zelf het beste.
Als je weet dat hij pijn heeft en haast niet meer lopen kan, dan voel je vanzelf ook wanneer het genoeg is, en dat moment kan er ineens heel snel zijn.

Ik heb het zelf een keer meegemaakt en ik vond het persoonlijk erg 'prettig 'dat ik hem de dag voor we gingen in hebben laten slapen. Je bent dan in een andere omgeving en hebt er zelf die tijd dan net wat minder last van.

Altijd een super moeilijke beslissing!!
Ik zou zeker voor de hond gaan,honden zijn zo hard en zo trouw aan hun baas,ze zullen als ze kunnen baasje begroeten,steunen,trouw blijven dus!!!
Ook al voelen ze zich zo enorm ellendig!!
Ik ben van mening dat je beter een week te vroeg dan 1 dag te laat de beslissing moet nemen,dit zijn wij als trouwe baas verplicht aan onze viervoeters.
Hoe moeilijk het voor ons als mens is...,maar verdriet heb je nu maar als je over 3 maanden het besluit neemt dan heb je ook verdriet.
Gelukkig hebben wij de middelen om ene hond vredig in te kunnen laten slapen zoadt ze niet hoeven te lijden.

Ik wens je heel veel succes met je beslissing.

Wat je wel zou kunnen doen is de dierenarts om zijn/haar mening vragen.
Nu heeft de een een betere dierenarts als de ander natuurlijk maar als je vertrouwen genoeg hebt in de jouwe zou ik zeker even vragen hoe hij/zij er over denkt.
Het heeft mij beide keren geholpen in het nemen van deze moeilijke beslissing.

Helaas zijn er veel dierenartsen die aan hun portemonee denken

In het asiel hadden wij ook een hondje met artrose.
Radja is een Staffort die jaren bij ons in het asiel verbleef.
In de winter ging het echt superslecht met haar.
Zeker de laatste 2 winters.
Daarom hadden we ze in de keuken dicht aan de verwarming gelegd en stilletjes aan ging het beter met haar.
In de zomer is ze altijd in haar nopjes, want dan kan ze buiten gaan wandelen.
Maar in de winter lag zij altijd binnen en af en toe namen we haar even naar buiten om een plasje te laten doen.
Vanaf dat ze in de winter buiten kwam ging het meteen slecht met haar.
Ze kon bijna geen stap vooruit zetten zonder door te zakken.
Maar eenmaal terug lekker warm aan haar verwarming zag je zo hoe gelukkig ze was.
Nu heeft Radja sinds een paar weekjes een nieuw baasje gevonden met een lekker warm nestje voor de verwarming.
Radja is enorm gelukkig nu ze bedolven wordt onder de aandacht en de warmte.

Dus zolang je hondje gelukkig is zou ik hem niet laten inslapen!
Gewoon goed zien dat ze voldoende warmte heeft.
Vooral in de winter!
En ook vooral zien dat ze niet in de tocht ligt!

Zolang hij nog blij is en mee wil wandelen enzo en je niet de indruk heb dat hij pijnlijdt zou ik het gewoon blijven aankijken.. Maar ik kan het niet zo goed beoordelen omdat ik hem niet gezien heb.. Ik zag gisteren een Herder van 8 nou die was ook al helemaal 'af', chagrijnige kop en zo heel rustig beetje mee sukkelen.. Me vaders hond is ook 8 nou die is ook al helemaal rustig en traag aan het worden, voorheen rende die kilometers voor me pa uit, nu blijft 'ie bij hem lopen, rustig.. Terwijl 8 voor mijn idee nog echt jong is..

Veel sterkte (F)

Een hond kan wel blij zijn ,maar ook heel veel pijn hebben. Wees niet egoistisch, 15/16 jaar een goed leven gehad ,laat hem niet lijden.....

dit is een hele moeilijke beslissing. maar ook al eet je hond nog goed wilt dat niet zeggen dat die zich ook goed voelt. vaak veranderd het gedrag van je hond als die veel pijn heeft.als baas weet je waarneer die tijd er is. ik zelf heb het ook mee gemaakt mijn hondje had een hart probleem. hij eten ook nog heel goed wou ook graag mee wandelen en was ook blij als die ons zag.zelfs spelen wou die nog. alleen kon die dat niet meer omdat hij veelste benauwt was. maar toch wou die door gaan. maar als baasje ga je al die dingen zien en voelen en dan weetje ineens nu is de tijd zo kan het niet meer.en dan moetje die beslissing nemen die oo zo moeilijk is. dus eten of drinken wilt niet altijd zeggen dat die geen pijn heeft.

veel sterkte met je beslissing wat je ook gaat doen.

Dit is natuurlijk altijd het moeilijkste in een mensenleven. Euthanasie geeft zoveel 'vrijheid', maar ook een haast ondraaglijke verantwoordelijkheid. Een hond die er graag bij is, wil je ook zo lang mogelijk de kans geven om erbij te blijven horen. Hij zal zich niet gewonnen geven, dat is nu eenmaal de aard van het moedige beest, jij weet-en dat is heel zwaar- dat je hem op een gegeven moment moet helpen, als het natuurlijke uitdoven niet spontaan komt.
Laat je hart spreken, en laat nadien je verstand overnemen, dan kun je doorgaan in een gewetensvolle, maar loodzware beslissing. En besef dan ook, dat het euthanaseren van een krachtige en moedige hond niet zonder slag of stoot verloopt.(zie Wodan) Hij was echt op van de artrose en at nog door de metacam. De laatste dag heeft hij alleen maar geplast en geen druppel meer gedronken, precies of hij de da voor wou zijn. Maar dood door uitdroging schijnt enorm pijnlijk te zijn...Ik hoop dat ik erzelf overheenkom, en deze reactie helpt misschien niet direct, maar ik wil je alles wat ik weet meegeven, misschien heb je er iets aan.
Saskia

Ja, waneer is het tijd.?
Wacht je tot je hem met een laken om z'n middel moet uitlaten omdat hij door z'n achterpoten heen zakt.
Wacht je tot hij het zelf aangeeft, stopt met eten en drinken.

Wij hebben vorig jaar onze reu in laten slapen.
Hij kon de zeedijk niet meer op, kon niet meer zwemmen, kon niet meer achter een balletje aan rennen.
Hier op het erf kon hij bijna niet meer spelen met onze pup, of hij lag weer op de grond met z'n kont.
Heel af en toe grommen als je bij hem op de bank kwam zitten (pijn omdat de kussens dan bewogen).

Toen hij 11 was kon hij nog dagen rennen, vliegen, kon echt een kwartier achter elkaar zwemmen , liep altijd "zenuwachtig" achter je aan, wilde altijd spelen.
Dit kon hij met z'n 13 niet meer.
Ja, hij at nog goed, ja, hij kwispelde nog steeds.
En toch hebben wij besloten om hem te laten gaan.
Hij wilde zo graag nog mee doen, maar dat ging niet meer, had te veel pijn.
We hebben mischien te vroeg gehandeld volgens veel mensen.
Maar we hebben gehandeld naar hoe wij behandeld zouden willen worden op het eind van ons leven.
Het was mooi geweest.
Na 13 jaar onvoorwaardelijke liefde waren we hem dat verschuldigd.
En hebben de stadia van totale aftakeling incl vele pijnstillers niet afgewacht.

een afschuwelijke beslissing die je moet maken, en niemand kan je vertellen wat het 'juiste' moment is..

Wat wij hebben besloten bij 'mijn' eerste hond:

Toen ik merkte dat hij enthousiast was voor ONS, en niet meer voor zichzelf:

Ik zag het verschil tussen dat hij blij is als wij hem geen aandacht gaven, als de familie ff hun eigen ding deed, dan kwam hij nog steeds om aandacht vragen. Tegen het einde deed hij heel blij met aandacht, maar als hij met rust gelaten werd dan ging hij liggen. Het viel me op dat het hondje zijn best deed om enthousiast te zijn, maar het was niet meer dat hij onze aandacht wou als ie met rust gelaten werd. (hij was een aandachtsjunkie, dus het viel op).

Hoe dan ook, makkelijk zal het nooit worden, en niemand kan je vertellen wanneer het 'het moment' is :(

Jij kent je hond het beste, en jij alleen kunt bepalen wanneer het gewin meer is dan het verlies voor de hond.. en ik weet dat het makkelijk is om te kiezen om je hond langer bij je te houden, probeer alleen aan hem/haar te denken, dat is het beste advies dat ik kan geven, ook al helpt het niets :(

Heel veel succes toegewenst!

Loslaten doet altijd erg veel pijn.
Maar waar stel je de grens?
De mens is en blijft de enige egoist,vergeet dat nooit.
Zo*n lieve,trouwe,dappere ziel,denk toch eens na.
En nu eens niet in mensen denken.
Desalniettemin wens ik jullie heel veel sterkte,met het nemen van deze beslissing.
Soms is hard,ook het eerlijkst.

Ook ik, sta binnenkort voor deze beslissing, Net als hierboven beschreven, wanneer is het tijd? Zo moeilijk helemaal omdat mijn kanjer  onze Dusty nog maar 1 jaar jong is, zware HD, slechte knieen en een vernauwing in de ruggengraat, Hij krijgt pijnstilling, dat is het enige wat we voor hem kunnen doen, maar hij heeft heel moeilijke momenten voornamelijk met het opstaan, maar ook nog goed momenten, blij zal hij altijd zijn als je hem begroet en zin in het leven ook omdat hij zo jong is en met pijn is opgegroeid, ik hoop dat ik ook een moment krijg van dat het een goed beslissing is niet te vroeg maar ook niet te laat Pfff wens je heel veel sterkte met het nemen van de juiste beslissing
gr rosita