Kinderen bij euthanasie hond - of niet?

Hallo allemaal,
Dat ik in deze categorie een vraag stel is niet een leuk vooruitzicht. Ik heb een schat van een Dobermann van 13 jaar oud. Hij zit vol artrose, kan niet meer recht, maar kwispelt nog af en toe. Hij heeft veel pijn en het afscheid nadert, maar hij is zo sterk en slim... Ik heb ook drie kinderen van 8 , 10 en 12 jaar. Zij hebben een heel liefdevolle en intense band met hem.(Zo'n lieve hond heb ik nog nooit gezien) Zouden zij het moment van het inslapen mogen meemaken, of moet ik hen dit besparen? Ik heb hen al voorbereid dat die dag komt, en zij geven aan dat ze erbij willen zijn.(Ik mag niks zonder hen doen) Wat moet je als moeder en ontroostbare hondenbaas doen?

Ik heb het mijn kinderen gevraagd of ze er bij wilden zijn.

Bij ons thuis hebben mijn ouders vroeger de hond naar de DA gebracht en ik heb m nooit meer terug gezien, ik was met deze hond opgegroeid en ik wordt nog steeds emotioneel als ik er aan denk, ik had afscheid van de hond willen nemen.

Mijn vriendin heeft dit zelfde gehad met haar hondje en hier heeft ze nu ook nog spijt van ze had er achteraf heel erg graag bij willen wezen.

Dus ik zou, als ik jou was, er over praten met de kids....

Begrip voor de dood hoort bij het leven....

klinkt erg zwaar. je kinderen geven aan erbij te willen zijn, zou ze dit niet ontnemen.
Ik denk dat ze juist beter kunnen verwerken als ze het meemaken. Geeft veel begrip.

Ten eerste heel erg veel sterkte met wat er komen gaat!

Zelf zou ik mijn kinderen (9 en 11 jaar) er wel bij laten zijn... als je hond eerst een slaapspuitje krijgt en daarna pas het laatste spuitje, dan gaat het heel vredig, hij valt gewoon in slaap, en je kinderen kunnen hem aaien en lieve dingetjes vertellen totdat hij er niet meer is.... het is voor je kinderen een goede afsluiting, zij zullen voor altijd weten dat ze er tot het laatste voor hem zijn geweest, en een wijze levensles dat de dood niet eng is.... zijn ze er niet bij dan blijft er voor hun toch een groot vraagteken bestaan over hoe het is gegaan, maakt niet uit hoe veel je ze erover vertelt en geruststelt...

maar ja, zo zou ik het doen... maar ik heb dan ook altijd al een opvoedmethode waarbij de kinderen mogen delen in alles wat leuk is, maar ook in de mindere of verdrietige dingen....en ik weet dat heel veel mensen het anders doen....

heel veel sterkte met je beslissing....maar als zij aangeven dat ze erbij willen zijn, dan zou ik dit respecteren....

Aller eerst heel veel sterkte met dit moeilijke besluit.

Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik zou doen.
Het is een hele nare situatie die mij op het netvlies gebrand staat.
Heb in de laatste paar jaar 2 beestjes (hond & kat) in laten slapen. En ik blijf het erg vervelend vinden.

Ik denk zelf dat ik geen kinderen erbij zou willen hebben. Je bent eigenlijk zelf een wrak dus kan je ook niet goed steun bieden aan je kinderen.
Ik zou ze wel meenemen en afscheid laten nemen en ze laten kijken wanneer hij is ingeslapen.

Iets te snel geweest....

Maar je zei zelf al dat ze erbij willen zijn.
Het is natuurlijk erg moeilijk maar wel een gedeelte van het verwerken.

Heel veel sterkte met de beslissing.

Dankjewel voor jullie begripvolle en eerlijke reacties.
Ik deel met mijn kinderen ook alles en ze zijn flink en heel liefdevol. Mijn emoties kennen ze ook, mijn echtgenoot is alleen bang dat ze misschien getraumatiseerd geraken als ze de overgang meemaken van leven naar dood door een veearts die een spuit geeft.(bij hun grote vriend!)
Ze hebben al wel ervaring met de dood,-we wonen landelijk en moeten soms een kip of dood vogeltje begraven- en persoonlijk zou ik me, hoe raar het ook klinkt, gesteund weten door mijn kinderen,omdat we dat verdriet samen delen, ook al zijn ze nog zo jong.Egoïstisch wil ik zeker niet zijn.
Ondertussen slaapt mijn Wodan, de hond die me overal naartoe volgde, nog rustig -met pijn- op zijn mat...

Tja, het blijft moeilijk natuurlijk.
Het is wel iets waar ze waarschijnlijk helaas vaker te maken mee krijgen.
Ze moeten natuurlijk ook leren dat je soms ook van een beste vriend afscheid moet nemen.

Ik weet niet hoe jullie er over denken maar laat anders de dierenarts bij jullie thuis komen.
Is ook rustiger voor Wodan.
En wat Claire al zei. Vraag of ze dat willen doen.
Sommige geven direct "het" spuitje.

Als je er zelf rust bij hebt als je kinderen erbij zijn en ze willen het zelf ook dan is het toch goed?

allereerst heel veel sterkte en kracht,
het is vreselijk als je je hond pijn ziet lijden.

als je kinderen erbij willen zijn,
zou ik het toelaten.
ze zijn opgegroeid samen met Wodan,
en echt,ik weet helaas uit ervaring,
dat je het verdriet samen kunt delen,zoals je al zei.
je moet je niet schuldig voelen,
dat je egoistisch bent,
ze kunnen op die leeftijd al goed zelf beslissen.
nogmaals sterkte
xxxxWil

Ik heb er ook zelf geen probleem mee dat mijn kinderen in zulke situaties zien dat ik ook veel verdriet heb.... dan weten ze dat het mag...... dat grote mensen het ook diep voelen...

En idd wat Bianca zegt... laat het thuis gebeuren....

en voor wat betreft de overgang van leven naar door door een (liever 2) spuitje (s).... het is heel vredig... ik ben erbij geweest toen mijn oma overleed (toen was ik 20)... en ik kan je vertellen dat ik toen heel erg zou willen hebben gehad dat een spuitje bij haar ook mogelijk zou zijn geweest....

nogmaals, veel sterkte!

De veearts komt aan huis. Geeft eerst narcosespuit, daarna, lethale dosis. Heb ooit een kat van 16 moeten laten inslapen, toen de narcosespuit nog niet standaard gegeven werd. Gelukkig heeft mijn vader er toen voor gezorgd dat er eerst narcose gegeven werd.Dit ging heel vredig, - het verdriet niet meegeteld-.Weten en voelen zijn totaal verschillende dingen. Je weet dat een hond geen mensenleven meegaat en toch beginnen we eraan...Nu ik Wodan heb mogen kennen weet ik waarom. Een hond is echt heel bijzonder.
Liefs

Bij ons thuis vroeger hadden we een vuilnisbakkenrasje genaamd Jerry.. Hij is 17 geworden geloof ik..Mijn moeder heeft hem laten inslapen, meer naar huis genomen, zodat wij hem nog konden zien.
Daarna is hij in de tuin begraven..

Absoluut doen, ik had vroeger een hond die door een natuurlijke dood is gestorven in mijn vader zijn armen, echter hadden ze haar weg gebracht zonder mij er in te betrekken.
Ik en mijn broertje zijn toen echt heel erg verdrietig en kwaad geweest.

Kinderen kunnen veel beter dealen met dit soort dingen dan volwassenen denken.
Zouden ze de hond zien lijden is het een ander verhaal dat hoort ze bespaart te blijven (zolang het kan) maar met inslapen gebeurdt er niet veel en lijkt het alsof de hond slaapt.
Doordat dit zo vredig is hebben kinderen er vaker vrede mee.

goed van jullie dat de vee arts thuis komt,
is ook voor wodan rustiger.
inderdaad is iedere hond bijzonder,
je heb zoveel plezier van je hond,
en dan het verdriet van het afscheid nemen,
maar dat doe je,uit liefde voor je hond,
als je hem bij je wilt houden,
zou je egoistisch zijn,
het is het laatste wat je kan doen voor je beste vriend.
veel liefs Wil xxx

Zelf was ik 8 jaar toen mijn oma overleed ,ingeslapen en niet meer wakker geworden . Ik heb nooit begrepen dat ik niet naar de begrafenis mocht ,het was mijn liefste oma.Jaren lang heb ik er over gedacht ,al ik kinderen heb mogen ze altijd mee.Ik weet het is iets heel anders ,maar toch.
Een kind van 8 kan zeggen ik vind het eng,zolang ze dat niet zeggen,neem ze mee.

Wat ik je nog zou aanraden neem de hond weer mee naar huis,dat hebben wij ook gedaan 1 nachtje maar dan ze kunnen de hond nog aaien en er mee praten.Dat zal ze heel erg goed doen,ik wens je heel veel strekte.

Het is behoorlijk heftig de situatie waarin je verkeert!!! Natuurlijk hebben zowel jouw kinderen als ook Wodan het recht om bij elkaar te zijn wanneer het zover is, alleen een hond heeft een supergevoel v.w.b. het aanvoelen van emoties. Jij, de man, jouw kinderen zullen heel verdrietig zijn en dat gaat Wodan voelen. WIL JE DAT? Ook is het behoorlijk hard als je ziet dat zijn hartje niet meer klopt. WIL JE DAT?
Misschien kun je een heleboel emoties sparen als de kinderen naar school zijn?

We hebben een aantal honden gehad inmiddels. AL onze honden hun laatste gang is niet naar de dierenarts geweest, de laatste keer bij elk dier komt de dierenarts bij ons aan huis om te laten inslapen. Natuurlijk is het allemaal erg verdrietig maar ze zijn uiteindelijk allemaal vredig ingeslapen thuis in hun eigen mand. ZOu zeker de kinderen erbij laten zijn als ze dit graag willen. Zou wel zorgen dat er nog iemand aanwezig is die de kinderen op kan vangen als ze er bij weg willen. Zodat je er zelf wel bij kunt blijven. Verdriet zullen ze hebben of ze er nu bij zijn of niet. Weet nog dat mn jongste dochter op een gegeven moment zei ik vind het zo moelijk dat Raysa er niet meer is want ik ben mn hele leven nog nooit zonder haar geweest. We hadden haar namelijk al toen ze geboren werd en ze is gestorven toen ze 6 was. Dus ook nog net op een leeftijd da t ze wat meer gaan beseffen wat dood is. Zeg nooit ze slapen want kinderen kunnen angstig worden bij de gedachte o jee slapen en niet meer wakker worden.....!?!? benoem het ook echt als dood wat duidelijk anders is dan slapen!

Heel veel sterkte gewenst wij hebben net de afgelopen anderhalf jaar 2 honden moeten laten inslapen, een kat en een grote nubische geit van 15 jaar. Weet wat je dan doormaakt.
groetjes
janca

Fijn dat de dierenarts bij jullie thuis langskomt.

Ik wens jullie heel veel sterkte met het afscheid.

geef je kinderen de kans afscheid te nemen,
dat is heel goed voor de verwerking.
en wodan voelt ook de liefde van jullie allemaal,
als hij zijn laatste reis gaat maken na de hondehemel.

Allereerst heel veel sterkte! Het is nooit makkelijk om een dier te laten gaan.

Ik zou eerlijk gezegd je kinderen er ook bij laten. Als het thuis gebeurt ligt 'ie waarschijnlijk in zijn lievelingsmandje, en valt hij rustig in 'slaap'. Laat je kinderen nog met hem knuffelen en tegen hem praten. Ze zullen misschien even van slag zijn, maar ik vind dat ze het verdienen om afscheid te kunnen nemen van hun beste maatje. Het is raar als ze bijv. thuis komen van school en de hond is weg, wat daar tussenin is gebeurt zullen ze niet weten en dat blijft knagen denk ik.

Jij kent je kinderen het beste en weet wat zij wel en niet aan kunnen.

Zij geven het zelf al aan dat ze dit willen.

Voor de hond lijkt het mij wel zo fijn als al zijn dierbare mensenvriendjes erbij zijn. Voor je kinderen kan het een verwerking in hun verdriet zijn.

De hond geeft al aan dat hij niet meer kan, niet meer wil.

Ik wens je heel veel sterkte met je besluit, je verdriet met het toekomstige verlies met je lieve hondenvriend.

Ik weet het niet...ik ken ten eerste je kinderen niet.

Als ik moet kiezen, zou ik met de kinderen praten en afspreken dat ze als de hond is ingeslapen, hem mogen aaien en knuffelenenz.... als ze dit willen.

Om de handeling van het euthaniseren, en een eventuele reactie te laten zien.......Een beeld van een rustig slapende hond is voor kinderen ook fijn om mee te dragen.

Maar.....misschien ben ik te voorzichtig.

Heel veel sterkte!

Heel veel sterkte voor jullie allemaal met de moeilijke beslissing.
Als de kinderen het zelf ook willen zou ik ze er wel bij laten.

Toen ik 13 was hebben wij destijds onze kat in laten slapen en ik wilde daar heel graag bij zijn. Mijn broertje is 3 jaar jonger dan mij en die wilde dat niet. Ik heb nooit spijt gehad dat ik mee ben gegaan en zou het voor mijn kinderen ook niet anders willen. Ik was zo gek op die kat en ik denk dat ik woest was geweest als mijn moeder me die keuze niet had gegeven.

Jeetje, wat lijkt me dat lastig om te beslissen.

Ik denk wel dat het het beste is voor een hond als men er om heen zo rustig mogelijk blijft.
Niet dat je niet mag huilen, maar als je hem blijft aaien of knuffelen bijvoorbeeld (weet niet zo goed hoe ik het uit moet leggen).

Overleg met je kinderen wat ze kunnen verwachten, spreek af wat te doen als het op het moment toch te heftig word voor je kinderen.

Als een hond net is overleden is deze nog warm en ligt er nog mooi bij, alleen klopt het hartje niet meer.
Misschien kan je zoiets ook doen, dat je de kinderen er bij laat als het gebeurd is, zeg maar.
Goed overleg is het belangrijkste, ik hoop dat jullie er uit komen.

Heel veel sterkte gewenst.

Ik heb mijn kinderen nu 7 en 9 jaar er altijd bij gehad, zo kunnen ze ook afscheid nemen tuurlijk hebben ze verdriet, maar dat hoort erbij klinkt allemaal heel hard, ook kinderen hebben het recht om te leren hoe het leven is, ook de niet leuke dingen horen erbij. De laatste die wij hebben moeten laten inslapen was onze kat. De kinderen zijn meegegaan en hebben van begin tot eind alles meegemaakt, ook hebben ze mogen luisteren naar het hartje en hebben ze mogen kijken of hij nog reactie gaf door het oog aan te raken, de dierenarts heeft toen alles uitgelegd, en de kinderen vonden dat heel interessant en zijn vredig mee gegaan naar huis met de kat die we later hebben begraven.
Bij de honden die we inmiddels hebben moeten laten inslapen zijn de kinderen ook meegeweest, tot aan het crematorium toe, daar hebben zij de urn uitgekozen. Nee ik zou ze zeker mee nemen, kinderen bekijken zo'n situatie heel anders dan een volwassen persoon. Ouders maken zich vaak drukker om de kinderen en hun ervaring ermee dan dat de kinderen het ervaren.
Ik wens jullie heel veel sterkte met de beslissing en het verwerken

Toen ik 5 maanden geleden in de wachtkamer bij de DA zat, hoorde ik een kind heel hard huilen en op een gegevenmoment gillen.Ik schrok mij een ongeluk .Later kwam een vader,moeder en een meisje van zo rond de 10 jaar naar buiten.Zij hadden hun hondje moeten laten inslapen.Het bleek dat het hondje tegen het inslapen was gaan vechten en dit zeer waarschijnlijk omdat het meisje zo vreselijk aan het huilen/gillen was.

Toen ik in April Puk moest laten inslapen wilde sommige vrienden afscheid van hem komen nemen.
Ik wilde dit pertinent niet omdat een hond voelt wat er gaat gebeuren.Puk voelde dat hij zou worden ingeslapen en dat was voor hem al emotioneel genoeg .Ook is het zo dat niet elke hond zondermeer vredig inslaapt.
Zo ook bij Puk en dit gaat NOOIT meer van mijn netvlies af.Daarom zou ik persoonlijk mijn kinderen(als ze die leeftijd zouden hebben)er niet bij laten zijn.Ik zou ze na het inslapen afscheid laten nemen.
Maar dit is mijn persoonlijke mening.Jij kent jouw kinderen het best,dus weet jij ook of zij het aankunnen.
Ik wens jou heel veel sterkte.

je kent je kinderen het best en ze zijn tenslotte met d e hond opgegroeid.toen mijn moeder stierf en ze opgebaard lag waren mijn nichtjes van 10 en 8 er ook gewoon bij.het hoort bij het leven.en zo het afscheid van je hond ook bij het leven hoort.ik vind het wel een waardig afscheid als je kinderen er bij zijn.
heel veel sterkte.

grt noor en een pootje van jazzy en poppy

jeetje, sterkte, ik zou het aan mijn kinderen zelf overlaten. Uitleggen wat het is en dan zelf laten besluiten wat ze willen.

*knuffel*