Per ongeluk...

Ik weet niet of ie hier hoort, maar weet niet waar anders.

Hebben jullie het volgende ook wel eens?
Als je aan t werk bent aan een bureau of (eet)tafel of zit te eten, dat je hond ongemerkt onder je bureau vlak bij je voeten ligt?
En als je dan je benen over elkaar doet of juist los, dat je dan per ongeluk tegen je hond aan "tikt"?

Bilou gaat mee naar het werk dus dat gebeurt nog wel eens als ik denk dat ze achter me ligt, maar dus ineens aan mn voeten ligt, of soms tijdens het eten.

Ik voel me dan zoooo schuldig dat ze een tik krijgt. Meestal (heel erg) ook nog tegen dr koppie want die is altijd op dezelfde hoogte als mijn "zwevende" voet.

Wat doen jullie dan als dat gebeurt? Ik kijk altijd even verschrikt eronder maar ze besteed er mijns inzien erg weinig aandacht aan. Maar toch, voel me dan zo schuldig en weet eigenlijk niet zo goed of ik er dan iets aan moet doen, en zo ja wat.

Nala kan nog wel eens plotseling uit het niets opduiken, zodat ze een voet op haar pootje krijgt of een hand tegen haar koppie. Ze besteedt er zelf weinig aandacht aan, dus wij ook.

hier gebeurt het ook wel eens. Ik besteed er dan geen aandacht aan. kijk haar verder ook niet aan enzo.
Ze krijgt hier nooit een tik dus als zoiets gebeurd dan laat ik hiermee merken niks aan de hand.
Zou ik haar wel een bedoelde tik geven.. dan zou ik haar hierbij laten merken dat ik boos ben.
Wel doen wij wel eens tijdens het spelen wat speels nou ja tikken kun je het niet noemen maar dan heeft ze van te voren het "comando" stoeien gehad en dan vind ze het leuk.
Zo worden hier de verschillende manier van "tikken" uit elkaar gehouden.

Als ik per ongeluk eens op hun pootje trap of zo en ze piepen, plooi ik zelf dubbel met oehhhh en aaaahhh sorry mijn lief klein prutske...

Mocht nooit op de hondenschool, bemoederen noemden ze dat daar.

Maar toch kon ik kan ik het niet laten. Voel me er zelf stukken beter door om gelijk even te knuffelen

Hier wordt ook nog wel eens op een pootje gestaan ofzo.

Joy loopt altijd exact naast je, gaat op de onmogelijkste manieren achter je staan etc.
Ze laat het horen met een harde krijs en dan knuffel ik haar uiteraard en kijk of haar voetje pijn doet.

Haha hier het zelfde Meestal licht Kiba onder de tafel en dan krijgt hij wel eens een schop maar het gebeurd ook wel eens dat ik me er op bedacht ben dat hij daar kan lichen en dan kijk ik eerst even onder de tafel.. vervolgens zie ik niet dat hij daar licht en ga ik me verzitten. Als ik dan wil opstaan en ik schuif de stoel naar achter kon ik niet verder dan een paar centimeter want dan schuift de stoel tegen Kiba haha dan is hij dus achter me gaan liggen

Hier gebeurde het regelmatig
Ik ben altijd aan het bewegen met men benen, en vooral spike ligt vaak aan men voeten, nu ben ik eraan gewend om te kijken, en hij weet precies hoe hij moet gaan liggen, zodat hij niet "geraakt" word Ik keek altijd wel gelijk om, en zeg ook sorry tegen hem, en hij krijgt een aai over zen bol
Nu is het gelukkig al een heel stuk minder, maar als het een keertje gebeurd, kijkt hij niej eens meer op Gelukkig is het nooit hard

Die gewoonte hebben Isa en Bowie ook hoor.
Het is wel eens lastig.

Gewoon eens kijken of je hond iets heeft zonder al te veel druk om te maken.
Gaat ie gewoon terug liggen alsof er niets is gebeurd, doe dan het zelfde. doen alsof er niets is gebeurd.
Als je ineens met een hoog stemmetje begint te zeggen ocharme men schatje toch, mo mijn boeleke, hebde pijn mijn schat, sorry sorry sorry.
Of zoiets.
Dan kan ie daar een trauma aan oplopen.
Heeft te maken met energie.
Dus als het nog eens gebeurd, gewoon even kijken, gaat hij terug liggen is er niets aan de hand.
Kan mischien cru overkomen voor anderen, maar dat is het beste voor je hond

ik negeer het, hoewel ik van binnen dan woest op mezelf ben, ik stap wel eens op de hond, ja als is ze nog zo groot, de voeten steken altijd uit, poten he.

maar ik negeer het volkomen, hoe rot het ook is, de volgende keer kijk ik beter uit, de hond reageerd dan ook niet op mij, expres doe je zoiets niet.

ook heb ik wel eens de staart tussen de deur gehad, oooooo vreselijk, heb de staart beet gepakt en maar even gemasseerd, er zijn altijd wel eens van die ongelukjes waar je niet altijd wat aan kan doen.

andersom is het ook, gebroken teen, twee keer, bamse erop gestaan, en een gebroken duim, zo blij was ze dat ze me zag, en zette me klem tegen de muur, en ik probeerde me staande te houden, gebroken duim, en ach dat negeerd Bamse dus ook.

ow hahaha... ik voel me niet schuldig hoor. Zulke dingen gebeuren. Ik zeg dan gewoon: ow! Sorry!! Haha.

Zo kan nu pas weer online... Iets klopte er niet hier.

Blij om te lezen dat ik niet de enige ben.
Ik dacht altijd; goede baasjes gebeurt dat vast nooit haha
Ik besteed er eigenlijk weinig aandacht aan, zeg hooguit gewoon; ho sorry! maar inwendig baal ik er wel van en voel ik me schuldig, maar dat komt denk ik ook vooral omdat ze zo klein is, en voor mn idee komt t dan harder aan ofzo.

klein of groot, maakt niet uit, schuldig voelen doen we ons allemaal, probeer het te negeren, anders worden ze kleinzielig, en ja probeer het te voorkomen dat het weer gebeurt. doe ik ook hoor, hahaha net zo goed als jullie.

Hero volgt me altijd overal waar ik ga en meestal echt vlak langs mij af.
Soms probeert hij dan wat sneller te zijn, of loopt hij onder mij door en dan trap ik wel eens op zijn pootje, ondanks dat ik gewoon maar rechtdoor wandel en hij eigenlijk zelf zijn pootjes er haast onderin stopt.

Mijn vader wordt dan altijd ontzettend boos op mij, dat ik moet kijken waar ik wandel. Ik ben eerder van mening dat Hero moet leren dat hij niet halsoverkop onder mij door moet wandelen.
Natuurlijk vind ik het altijd wel heel erg dat ik hem pijn heb gedaan, maar vind eigenlijk niet dat het zo mijn schuld is.

Nu ligt ze er ook, je bent soms zo bezig dat je het vergeet.En vooral als je iets aan het zoeken ben bij Google. Nou dan ga je verzitten,ja dan gaat het wel eens mis.

Ik negeer het,ze weet dat ik er ook zit .Nu ligt ze met haar kop om de poot van de stoel en haar pootjes onder de stoel.Mijn benen zijn vrij,schuif ik iets de stoel staat ze gelijk op.
En nu loopt ze naar buiten en gaat bij de baas liggen.hahaha

oh ja! Heb ik ook wel eens. Til ik haar op om te knuffelen en dan zet ik haar neer met een arm in een ongelukkige houding. En dan valt ze dus.. Op haar zijkantje. En dan zeg ik ooooh sorry schattie, gaat het??
Mag dus eigenlijk niet, maar ja, dan voel ik mezlef beter..

Laatst wel iets heeeel ergs. Ik was met haar aan het spelen en stoeien en dan vindt ze het machtig dat ik haar op de bank een stukje "weggooi",komt ze weer terug sjezen en dan nog eens. Machtig vindt ze dat! Tot ik haar weer beet pakte en zo mijn duimnagel in haar oogje stak per ongeluk...
Piepen! oooow.... Toen voelde ik me heeeeeel erg en heb haar helemaal platgeknuffeld..

Ik heb niet het idee, dat mijn honden kleinzerig zijn geworden, doordat ik altijd sorry zeg, en een aai over hun bolletje geef
Gelukkig dan maar

@ Willemijn, ja, uiteindelijk zal t groot of klein niet veel uitmaken nee. Ik heb zelf geen grote hond dus weet niet hoe het dan is.

Vind het wel leuk om te lezen dat er wel meer last van hebben dus.

Oh hier heeft Luna wel eens de neiging in een keer voor de voeten te springen. Dan schuift ze een stukje door
Ik zeg sorry en aai er een keer. Nooit gemerkt dat ze er 'last' van heeft.

die van mij zijn echte zwaan kleef anen
dus daar struikel ik vaak genoeg over
maar even een dikke kroeg en ze zijn het weer vergeten

Ik heb ook weleens op een poot gestaan, en soms met het uitlaten in het stappen tegen zijn poot "aangeschopt". Ik zeg wel sorry, maar dan is het goed hoor. We moeten allebei uitkijken, en zoals tijdens het uitlaten, hij moet niet ineens voor mijn voeten lopen, maar links blijven, dan zou het niet gebeuren.

Ja, hier gebeurt dat ook wel eens. Gewoon een 'oeps, sorry' en soms een aai daarna en we gaan gewoon weer verder of er niks gebeurd is.
Voel me inderdaad dan ook wel een beetje schuldig, haha.
Het scheelt dat Taika veel kan hebben; ze piept bijna nooit, zelfs niet wanneer je per ongeluk op haar staart of poot staat. Als ze er ook echt bij zou gaan piepen zou ik me nog schuldiger voelen

Hahah ik struikel ook vaak voor hem of hij maakt een ongelukkige beweging zodat ik perongeluk tegen hem aanschop.

Ik negeer het wel maar ook omdat hij moet weten niet ineens voor me langs te kunnen rennen. Daar krijg je dat soort dingen van.

Andersom gebeurd het net zo veel. Heb al meer dan eens een tak in mijn knieholte gehad haha!

Jawel hoor, hier ook wel eens.

Laatst toen wij naar de tuinen van Appeltern liepen. Dan moet je eerst over een lang pad met grind lopen. Toen wou ik een vervelend steentje uit mijn open schoen gooien toen tikte ik tegen Bikkel zijn Billekes aan. Die mij vervolgens heel verontwaardigt aankeek.

Zo heb ik wel meer dingetjes hoor!! Dat overkomt iedereen wel eens toch!!

Ik zeg ook sorry, denk meer voor mezelf...voel me ook schuldig.

Het leert me wel om toch wat meer op te letten.

Shiva heeft de gewoonte om als ik voor de computer zit, achter mijn stoel met wieltjes te gaan liggen.

Ik heb één keer over haar staart gereden. Nu kijk ik elke keer of ze daar ligt.

die frommel van mij presteert het bijna dagelijks om zo onhandig erbij,ervoor eronder en ernaast te gaan zitten liggen lopen...eerlijk gezegd wordt ik altijd boos als ze zich laat stoten,op poot laat trappen....want ik voel me schuldig en dat is haar schuld...doe dan niet zo onhandig! pip lijkt er niet warm of koud van te worden en doet het 5 minuten later weer. Net als de kat....vergeet mij niet vergeet mij niet! nou ik zou niet kunnen..."ik heb overal blauwe plekken van jou"(herman van veen)

Ik schopte Boris net nog voor z'n koppie .Stapte over de riem van Spike heen bij de voordeur en meneer stond daar dus....
Kreeg een lieve aai van me en dan moet het maar weer over zijn.
Maar even rot voelt het wel hoor.

ik breek af en toe mijn nek over poppy.gaat ze gezellie heel onhandig voor me of achter me staan.tja en dan trap ik wel eens op haar pootjes dan geeft ze een gil en dan zeg ik tegen haar,ja hannes jij sttat in de weg en geef ik er gauw een kusje op en dan is het weer over.


grt noor en een pootje van jazzy en poppy

ik weet niet of ik de enige ben die dit mee maakt, maar
iedere keer als ik ergens ga liggen of zitten dan wil mijn hond kontakt met mij houden of liggend of zittend het maakt niet uit, ik heb door de tijd veel honden om mijn heen gehad,maar nog nooit zo een,ook als ik weg loop, loopt hij met zijn kop tegen mijn broeks pijp aan,en of ik nu buiten of binnen ben
dat maakt hem niets uit,ik begon te twijfelen of hij wel goed zag?maar daar mankeerde hij niets aan, zijn oren en ogen zijn perfect,nu moet ik er wel bij zeggen
dat hij over al met mij mee naar toe mag,en dat is volgens mij de reden,denk ik