Spontane angst trillen

Goedendag allemaal

dit wordt mijn eerste tropic en eerste post

ik ben geoffrey
heb een engelse stafford diva genaamd
ze is nu 2

De reden van dit tropic is dat ik het heel even niet meer weet wat ik er mee aan moet.

heb diva sinds ze 18 weken was heb ik haar gekocht van iemand die zich een fokker noemde.

diva is altijd een schat van een beestje
heeft nog nooit andere honden aangevallen
altijd vrolijk en blij.

sinds december 2010 hebben wij ons eerste kindje
gaat allemaal super geweldig met diva

maar sinds aantal maanden is diva van alles bang aan het worden.


normaal als je binnen komt kwam ze helemaal op je afrennen en begroeten
ze blijft nu angstig in de mand liggen tot je in de woonkamer ben en zegt kom maar dan duurt het nog heellang voor ze je komt begroeten

het begon met de keuken omdat we pannen uit het kastje lieten vallen.
kan gebeuren dachten gaat wel over.
maar lijkt erger en erger te worden.

de eten en drinkens bak stond in de keuken ze at niks meer dronk niks meer
hebben we de etens bak maar in de woonkamer gezet

ze is als de dood voor dozen
en lijkt alleen maar toe te nemen.

het wordt nu zo erg dat als we richting het flat lopen ze een andere kant op wilt
stopt halverwegen het trappen huis.

moment dat ze binnen is volgt ze je overal naar toe en gaat ze stijf bij je liggen en zitten trillen en hijgen.

ze drinkt en eet heel erg slecht.
je moet echt zelf bij de bakken gaan zitten wilt ze wat eten of drinken
en anders zit ze ergens verstopt in een hoekje.

buiten heeft ze dit gedrag niet.

of bij mijn ouders thuis ( woon zelf in een flat
en me ouders in een groot huis met tuin etc daar heeft ze echt de ruimte

ik ga zowiso elke ochtend een uur met de wandelen
smidags half uur tot uur naar het kanaal lekker rennen en zwemmen

ze krijgt voldoende beweging speeld leuk met andere honden.


waar zou dit aan kunnen liggen
en wat kunnen we hier aan doen
want ik ben echt ten einde raad.

ik zou op dit moment echt iemand inwillen huren om ons te helpen hiermee.

hoop op spoedige reakies

Wat rot, ik zou er een deskundige bijhalen.
wat wij doen als Eddie bang is voor iets is, bv een vuilnisbak buiten; niet naar hem kijken, maar zelf naar de vuilnisbak gaan en ´onderzoeken´, door de knien gaan, vuilnisbak aanraken en rustig je hond vertellen dat het ok is, vuilnisbak rustig aan blijven raken. Onze komt dan met neus vooruit nieuwsgierig maar o zo bang kijken, tot hij merkt nee, het is niks gevaarlijks. Dan schudt hij zich en doet een plasje De volgende keer is het dan minder of over.
Als er iets beangstigends gebeurd is onze ervaring het best hem de eerste secondes niet aan te kijken. Kijken we hem aan, denkt hij dat het met hem te maken heeft en wordt het erger.
Bijvoorbeeld ik sta op zijn poot, kijk ik hem aan denkt hij dat het bewust was (gaat zich klein maken om me gunstig te stemmen, zou ik hem op dat moment van bovenaf aaien kan hij zelfs gaan plassen). Ga ik eerst wat anders doen, vergeet hij het voorval meteen. Laat ik per ongeluk een pan vallen en kijk hem aan, wordt hij onzeker. Laat ik die pan vallen en ruim het op zonder op hem te letten, is alles weer goed.
Onze komt uit een pools asiel waar ze met z´n 600en bij elkaar zaten en kende dus weinig van de wereld.
Dit is mijn ervaring, wellicht niet van toepassing op jouw hond maar misschien heb je er toch iets aan.

Misschien moet je even je woonplaats hier vermelden. Het klinkt inderdaad wel erg hoor zoals je het uitlegt, ik denk dat je gelijk hebt, om er een gedragsdeskundige bij te halen. Ik heb er zelf nooit mee te maken gehad, dus kan je helaas niet helpen, maar er zijn hier veel mensen die GT's kennen, dus als je je woonplaats vermeldt, kunnen ze je misschien iemand aanraden.

ik kom uit spijkenisse
bij rotterdam in de buurt

ik heb veder ook zitten zoeken op internet
maar wordt er echt niet wijzer uit

Negeren hebben we ook al geprobeerd dit werkt absoluut niet wordt echt alleen maar erger.

Ik moet er jammer genoeg wel bij vermelden dat mijn ouders en wij zelf de gedachte in het begin hadden dat ze echt totaal verwaarloosd werdt bij haar vorige eigenaar die zich een fokker noemde
maarja dat het na 2 jaar toch zo is vinden we vreemd.

Veder buiten is het helemaal niet zo.
plast goed. normale ontlasting.

We hebben zelf meerdere gedachtes er over.

- omdat ze 2 jaar lang vertroeteld werd en er nu ineens een baby bij is dat ze niet genoeg aandacht krijgt. ondanks dat we der extreem veel extra aandacht geven.

- we hebben nieuwe meubels in huis dat ze zich niet meer thuis voelt.

- dat ze betere omgeving bij me ouders thuis heeft groter meer ruimte grote tuin en hier in een flat leeft.

- ze zit vnaf donderdag avond tot zondag avond meestal bij me ouders omdat die ook helemaal gek op der zijn en der gewoon elk weekend willen hebben.
en de rest van de week hier dat de omschakeling te moeilijk voor der is.



alvast bedankt voor de reakties

Heeft er enige tijd geleden iemand op je hond gepast?
Is er ander bezoek geweest?
Misschien is er iets thuis gebeurt waar jullie niet bij waren.
Misschien is ze bang gemaakt, heeft iemand haar pijn gedaan? Misschien is er iets gebeurt toen ze alleen thuis was? Iets uit een kastje op haar gevallen? Boze buren die hard lawaai maakten ofzo?

Een gedragstherapeut zou idd kunnen helpen om het probleem misschien te achterhalen en te kijken hoe ze haar war minder bang kunnen maken.

misschien alles bij elkaar, probeer er alvast als start totaal geen aandacht aan te geven, ook proberen dat niet uit te stralen al heb je op dat moment met haar te doen.

denk je maar eens in wat honden onderling zouden doen, die zouden haar gewoon negeren, tot ze zich weer normaal gedraagt.

tis ook wel erg veel allemaal, maar nieuwe meubels........ dat mag het niet zijn, dat is niet wt een hond houvast geeft, het heen en weer tussen 2 thuizen... das wel lastig.

de verandering van de baby zal er wel mee te maken hebben ze zal een andere plek in moeten nemen en dat verwart haar, probeer consequent tegen haar te zijn, maar behandel haar wel als de hond die ze is, niet als een mensenkind (en dat gebeurd best snel als je ze zo ongelukkig ziet)

wat vroeger gebeurd is proberen los te laten, een hond leeft in het heden, niet in het verleden, doordat er gevoelsmatig bij te halen (en ik begrijp het hoor, maak me er ook weleens schuldig aan) bevestig je haar gedrag terwijl ze dat zelf helemaal niet doet (terug denken), ze is nu bij jullie en er is niets zieligs meer.

een flat.......geen probleem, er leven zoveel honden op flats, maar... wordt er wel lekker gewandeld en gespeeld (ondanks het kleintje)? probeer structuur aan te brengen en niet alles om te buigen naar haar angst, want zo wordt het steeds erger.

ik denk dat jullie best wat hulp kunnen gebruiken hierbij, ik hoop dat hier op de site iemand voor jullie weet, ff een steuntje in de rug zal veel goed doen.

succes !

Misschien is het wel de verandering in huis.De Baby ga eens denken aan een gedragtherapeut.Probeer eens de hond de hele week bij jullie te houden.

Wat vervelend. Jaren geleden had een kennisje van mij een hond die opeens flatneurose kreeg. Die hond was 2 jaar. Nooit eerder last gehad. Uiteindelijk hebben haar ouders de zorg voor de hond over genomen. Die hadden een benedenhuis met een grote tuin. Nooit geen last meer gehad. Als ze op visite kwam vertoonde ze meteen weer hetzelfde gedrag.

Ik weet niet of je ermee bekend bent, maar Bach remedies (druppeltjes die werken op de gemoedstoestand van de hond) zouden hier volgens mij heel goed kunnen helpen. Mij schieten zo de remedies binnen die ze nodig heeft, dus als jullie hulp willen, stuur me dan even een PB.