Shelties lopen niet weg, die raken kwijt...

Gisteravond had ik Cees en de honden met de auto in het bos afgezet, achter een hotel. Ik rijd dan naar huis, Cees loopt naar huis met de honden.
Ik ben een half uurtje thuis toen de telefoon ging. Cees zijn nummer, oh bah, dan is vast weer een hond weg gelopen.
Gebeurt wel eens vakder dat Nuka of Brumma, of allebei, achter een ree aan gaan en niet terug komen. Meestal lopen ze dan regelrecht naar huis, of ze gaan terug naar de plek waar ze weg liepen.
Maar nee, het was anders, Galynn was weg!
En dan schrik je pas echt, want Galynn?? Die loopt nooit weg! Die blijft altijd bij je, hoef je nooit te roepen en jaagt niet. En als ze dan plotseling weg is, is de schrik des te groter. Van alles schiet door je heen. Ze is al 11...Hartstilstand? In het bunkergebied waar het was in een bunker gevallen? De weg op gelopen?

Cees had liever dat ik thuis bleef, voor het geval ze naar huis zou lopen, maar ik ben toch een klein stukje het bos achter het huis ingelopen, geroepen, niks! Weer naar huis. Cees was ondertussen terug gelopen naar de plek waar de auto gestaan had, weer terug en tenslotte maar richting huis, even snel wat eten om zijn suikerspiegel in orde te brengen, de honden eten gegeven en toen is hij met Nuka en Brumma weer gaan zoeken terwijl de honden bij mij bleven.

Ik heb daarna gelijk een advertentie op de Terschellinger marktplaats gezet, wat heel veel gelezen wordt en een bevriend echtpaar gebeld die gelijk in de auto zijn gestapt en ook zijn gaan zoeken.Ze hoorden Cees in de verte roepen, maar ook zij zagen niks. Politie bellen? Och, dan wordt je doorverbonden naar de meldkamer Leeuwarden en die snappen toch niet waar ze weg gelopen is...Ondertussen belde Galynn haar fokker op, die had de advertentie gezien en zou ook gaan zoeken. Ondertussen waren we twee uur verder en werd het schemerig.
En toen, terwijl ik haar aan de telefoon had ging mijn andere telefoon. Cees...ze was terug!!! Een paar toeristen hadden hem de weg gewezen, die hadden haar gezien aan de baai. Ze was dus wel degelijk uit het bos gegaan en de drukke weg over gelopen.

Wat er gebeurt is weten we niet, vermoedelijk heeft ze ergens staan dromen en zag Cees daarna niet meer.
Omdat ik meestal vanuit dat bos de weg oversteek en naar de baai ga, heeft ze misschien aangenomen dat Cees dat ook zou doen. En daarna kwam de echte sheltie-aard boven. Toen Cees langs de baai liep riep hij haar, dat moet ze gehoord hebben maar ze reageerde niet. Een sheltie sluit zich bij stress helemaal af voor de buitenwereld. Als ik de enge wereld niet zie of hoor, zien ze mij ook niet...
Pas toen ze Cees en de honden zag kwam ze aanlopen...

Wat een avontuur. Ik heb twee dingen geleerd. Burgernet heeft hier weinig zin, fodzoeker, de Terschellinger marktplaats werkt beter..
En shelties, die lopen niet weg, die raak je alleen maar kwijt.

Wat een geluk dat jullie haar gevonden hebben!

Zoo wat een schok moet dat geweest zijn.
Ja echt een Sheltie, helemaal afsluiten, dat ken ik !
En dan zien ze je en dan leven ze weer helemaal op en zijn ze er weer bij.

Gelukkig dat jullie dr gevonden hebben zeg !
Ook gelukkig dat ze daar heel huids aangekomen was aangezien ze over een drukke weg moest.

Geef haar maar een dikke knuffel !

Och help! Jakkes.
Dat afsluiten herken ik ook, alleen dat niet weglopen niet... Nou ja, Kyra (sheltie) was geschrokken, sloot zich af en liep regelrecht terug naar de auto. Ze liep dus wel weg, maar in die afgesloten toestand, echt weglopen met opzet kan ik het dus niet noemen.
Gelukkig dat ze ongedeerd is!

Poeeeh, dat moet zo schrikken zijn geweest!
Ik ben heel erg blij voor julie dat het goed is afgelopen en julie weer fijn compleet naar huis hebben kunnen gaan!

Ik herinner me opeens iets, als je het wilt voorkomen: neem een Border Collie

Op nieuwjaarsdag schrok Kyra ook heel erg en liep weg(ze rent nooit weg, altijd lopen) , toen is Bindy erachter aan gerent en heeft haar uit haar trance gekregen en heeft haar weer mee naar ons genomen door om haar heen te rennen (drijven dus).
Bindy had dit nog nooit gedaan, maar ik was er wel heel blij mee!!

Poeh,wat een verhaal zeg,maar gelukkig wel met een happy end.

Zat nog een foutje in zag ik, terwijl de honden bij mij bleven, moet zijn, terwijl Bamse bij mij bleef.

En inderdaad, in trance, dat is het juiste woord! Ik ken veel verhalen van shelties die weg waren gelopen nadat ze ergens van geschrokken waren. Bij allemaal was het hetzelfde verhaal, soms werden ze gesignaleerd, maar nooit lieten ze zich door vreemden benaderen en inderdaad, het afsluiten van de wereld deden ze allemaal. Opvallend, uit de verhalen die ik ken bleken ze zich wel te kunnen redden, ze scharrelden hun kostje wel bij elkaar blijkbaar. Ik ken verhalen van shelties die dagen weg zijn geweest, de langste zo'n 3 weken...
Niet te benaderen, tot ze hun baasje zien en dan gaat het knopje eindelijk weer om.

Jeetje wat een schrik. Gelukkig is het goed afgelopen

Dat zal goed schrikken zijn geweest voor je.
Maar gelukkig is er niets gebeurt met haar.

Wow wat een spannend verhaal, moet verschrikkelijk geweest zijn die onzekerheid...
Gelukkig is ze terug !

Pfff.... hartkloppingen krijg je daarvan...

Ik ken dit een beetje van mijn Dropje, mijn geadopteerde collie meisje..
Die kon ook zo dromerig zijn en niet meer te bereiken bij een situatie waar ze zich niet goed raad mee wist...

Gelukkig weer veilig thuis bij de roedel..