Mijn kleintje...

Afgelopen dinsdagavond is heel plotseling mijn kleine hondje Cismo overleden. Hij was al 12 en de laatste tijd duidelijk al wat ouder maar toch nog heel levenslustig. Hij was wat aan t kuchen de laatste weken maar ik dacht; t is de leeftijd!
Dinsdagmiddag hield t kuchen echter niet op en zag ik duidelijk dat hij het erg benauwd had en heb ik toch de dierenarts gebeld. De assistente zei dat t " gewoon" kennelhoest was en dat ik s avonds maar even langs moest komen. De arts constateerde echter dat er veel vocht achter zn longen zat en gaf hem een prikje om vocht af te drijven en ik moest de volgende dag maar terug komen! Onderweg naar huis zag ik al dat t juist slechter ging en eenmaal thuis heeft t nog nauwelijks 3 kwartier geduurd dat hij overleed!!!
Vreselijk. Ik heb lopen gillen en schreeuwen! Hoe hij dat laatste uur opeens zo leed! Ik kon t niet bevatten, snapte er niks van.
Alles ging in een sneltreinvaart!
Vijf maanden geleden heb ik mijn vader verloren en zit nog midden in een rouwperiode en nu dit! Mijn vriendje die ik al 12 jaar bij me heb...opeens weg!

Ik ben er letterlijk ziek van, ben misselijk en de eerste dag kon ik niet stoppen met huilen, voel me alsof ik in een roes zit! Alsof t niet waar is! Ik had nooit kunnen bedenken dat je zo een pijn voelt als je beestje wegvalt! Ik verwacht elk moment zn getrippel te horen, als de deurbel gaat of de post door de brievenbus valt verwacht ik zn geblaf....als ik uit de keuken kom dan verwacht je hem te zien, ik vind t onvoorstelbaar!Het gemis is zo ontzettend groot. Het huis is zooooo leeg!

Ik ben een vrouw van 47 maar ik voel me een klein meisje waarvan de lievelingspop is afgenomen. Het is goed om te lezen dat er meer mensen zijn die deze gevoelens hebben. Ik liep eigenlijk met wat schaamte omdat t zo n impact heeft, ik functioneer totaal niet op dit moment!! Ik ben nu niet in staat om over te gaan tot de orde van de dag.Verhalen te lezen van "lotgenoten" helpt wel. Maar t blijft een rauwe open wond!

Ow jeetje wat vreselijk

Echt heel veel sterkte...
Rust zacht Cismo

Heel erg veel sterkte!
Onlangs hebben wij onze hond van 13,5 in moeten laten slapen, mensen vinden het vreemd dat ik er nog steeds verdrietig van ben.
Wat ik wil zeggen: trek je er niets van aan.
Neem de tijd om verdrietig te zijn!
Nogmaals veel sterkte.

Uma en An, dank voor jullie reactie! Erg aardig! Ik denk inderdaad dat alleen mensen die zelf een hond hebben of hadden, dit verdriet kunnen voelen.

Wat verschrikkelijk om te horen.

Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.

Ik weet wat je momenteel meemaakt, onze Binky is 3 weken geleden plotseling overleden

Veel sterkte met het verlies van Cismo,en ook van jou
vader.
Het is zeer zwaar als er iets weg valt.Ik hoop dat je het verdriet een beetje gaat kunnen verwerken.
Veel sterkte

Ik wens je heel veel sterkte toe met het verlies van je grote, kleine vriend.
Ik heb zelf mijn hond Rosco pas geleden in moeten laten slapen(9-3-2011)en ook ik heb er veel aan gehad om te zien en lezen dat er heel veel lotgenoten zijn en mensen die met je meeleven.

wat erg,heel veel sterkte met dit grote verlies

Wat erg.
Heel veel sterkte met dit verlies.

Rust zacht Cismo

wat erg

veel sterte hoor

heel veel sterkte toegewenst voor de komende tijd

Wat verschrikkelijk
Het is altijd vreselijk als je een maatje verliest!

Heel veel sterkte voor de aankomende tijd.

Praat erover en denk vooral terug aan de leuke tijden die jullie samen hebben gehad!

Wat een verdriet kan een mens soms hebben,heel veel sterkte met het verlies van je lieve Cismo ,schrijf over je verdriet dat zal je goed doen

Ook ik weet hoe het voelt als je je maatje moet missen, die je zolang lief hebt gehad en er altijd voor je was.

Het gemis blijft... Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd!

jeetje wat verschrikkelijk! Sterkte met alles te verwerken!

verschrikkelijk om mee te maken.zoiets verwacht je gewoon niet als je net bij de da bent geweest he.dat het ineens zo snel gaat.heel veel sterkte met dit grote verlies.

ik heb het ook mee gemaakt eerst jordy op 9 december.
en toen lady op 7 februarie. en ik ben ook 47 jaar en heb echt gehuilt als een klein meisje.en nog mis ik ze elke dag. kijk ik even naar hun foto op de kast. en geef ze savonds als ik naar bed ga een kusje.het waren toch voor mij mijn kindjes.

lieve cismo rust zacht.

Wat erg voor je om zo snel je maatje te moeten misssen.Ik wens je heel veel sterkte voor de komende tijd.

RUST ZACHT CISMO.

Heel veel sterkte met dit grote verlies van je vader en van Cismo .

oh wat erg ! Ik wens je heel veel sterkte toe,na 12 jaar je maatje moeten verliezen!

het is heel erg voor je je maatje op die manier kwijt te zijn,zo plots

veel sterkte met het verlies van je maatje en van je vader

Wil je heel veel sterkte wensen met het verlies van je kleine maatje.Dat is wel heel plots gebeurd.En daardoor moeilijk te bevatten.Het heeft tijd nodig dit een plekje te geven.Maar weet dat je lieverd nu geen pijn meer heeft en het niet meer benauwd heeft.Cismo kan nu spelen met al onze hondenvriendjes die jou Cismo zijn voorgegaan.

Rust zacht lieve Cismo.

Ache meisje toch, ik weet zo precies wat je nu doormaakt, mijn puppekind was pas 16 weken, maar de pijn is hetzelfde.
Wens je heel veel sterkte,

Lia

Heel veel sterkte met het verlies van je maatje Cismo.

Rust zacht Lieve mooie Cismo.

Allereerst heel veel sterkte toegewenst.

Het is verschrikkelijk om je maatje te moeten missen.
Ik, mijn moeder en vader hebben het ook moelijk gehad toen wij onze vorige hond van 12 moesten laten inslapen.
Mijn vader is een grote stoere kerel van 55 maar kon het toen ook niet drooghouden.
En gelukkig ook maar, dit betekend dat wij van onze vriend/ maatje gehouden hebben.

Mensen die geen hond hebben snappen vaak niet dat een hond je maatje wordt en echt een deel van jezelf.
Je zorgt dag in dag uit voor je maatje en als dat weg valt ga je kapot van verdriet.

Nogmaals heel veel sterkte !

Jacqueline, je zou je moeten schamen als de dood van Cismo je niets zou doen! Natuurlijk is het vreselijk wat er is gebeurd, zo plotseling en nog wel net na een bezoek aan de DA. Heel veel sterkte met het verwerken!!!!!

Kan niet anders dan je heel veel sterkte toewensen.
Heel veel kracht om het verlies van je hondje te verwerken, zo vlak na het verlies van je vader.

Lieve Jacqueline,

Wat naar om te horen dat je je trouwe viervoeter moet missen!

Wij hebben 5 april onze 14,5 jarige Kimba moeten laten inslapen, dus ik snap helemaal hoe je je voelt. Ten eerste hoef je je helemaal niet te schamen dat je zo'n verdriet hebt van het overlijden van je hondje. Hij is een hele tijd bij je geweest, dus het is volkomen normaal dat je in een rouwperiode zit!
Neem de tijd om dit verlies te bevatten,verwerken en vervolgens een plekje te geven.

Ik heb de eerste dagen ook heel erg veel verdriet gehad en heb zelfs een aantal dagen vrij genomen van mijn werk. Nu, na 10 dagen later, mis ik hem natuurlijk ontzettend, maar de scherpe kanten zijn er af. Dit komt ook doordat Kimba aan het aftakelen was en zo niet meer verder kon leven.

Ik wens je heel erg veel sterkte de komende periode! Mocht je een luisterend oor nodig hebben, dan kan je hier altijd een bericht achterlaten of mij een PB Sturen.

STerkte.

Liefs!

En heeel belangrijk, neem jezelf niks kwalijk! Je hebt het beste over gehad voor je lieve Cismo en dit had niemand kunnen voorspellen dat het zo snel zou gaan.

STERKTE!

Lieve Jacqueline. Ja, we leven heel erg met je mee. We weten hoe het voelt.. het machteloos zijn en het ongeloof, het verdriet, de pijn en de onterechte vragen naar wat je misschien verkeerd deed...

Of je je hondje maar kort mocht houden of heel lang.. of je zelf 10 bent of 80.. of je hondje reeds lang ziek was of dat alles onverwacht plots komt.. Als je van je hondje houdt dan is het verlies onvoorstelbaar groot. Op alle gebied. En eigenlijk kan in die eerste tijd niets of niemand je echt troosten. Je moet erdoorheen, willen of niet.

Maar wat maakt het uit of een ander het raar vindt dat je huilt, wat maakt het uit dat je niet functioneert zoals anders. Ik vind dat dat alleen maar normaal is als je van zo'n schat afscheid moet nemen... Zou het niet eerder abnormaal zijn als we daar licht overheen gingen ?

Gelukkig heelt de tijd de wonden. De littekens blijven en die maken je tot wie je bent.. maar de tijd heelt de wonden. Dat gezegde is zo oud als de straat maar daarom niet minder waar. Om de tijd z'n werk te laten doen mag je wel niet blijven stilstaan. Je kunt je onderdompelen in je verdriet, maar erin verdrinken is nog iets anders... Het helpt om een paar keer per dag een kaarsje aan te steken en een poosje echt aan Cismo te denken. Even met je geest en gedachten in die andere wereld, waarover we zo weinig weten. Niemand kan je zeggen dat Cismo nu gelukkig en bij je vader is.. maar ook niemand kan je zeggen dat het niet zo is. Ik denk dan ook dat je er nooit verkeerd kunt aan doen lieve en positieve gedachten naar hen te sturen en hen voor altijd een plaats in je hart en in je gedachten te geven.

Heel veel sterkte gewenst in deze moeilijke dagen en een dikke knuffel voor jou en voor Cismo.

P.S. : Erg mooie profielfoto.

Heel veel sterkte met het heengaan van Cismo
Ook met het verwerken van je verdriet om je vader .

Rust zacht lieve Cismo