blijkbaar mishandel ik m'n honden...

Als je moeder jou verdenkt van Borderline, dan lijkt het me dat ze daar ook echt deskundige hulp voor in kan schakelen om je te helpen. Je bent tenslotte wel haar dochter. Vreemd pressiemiddel gebruikt ze om je honden aan te geven, omdat jij niet bij haar wilt wonen.
Ik ken jullie situatie niet, hoe jij thuis met je honden omgaat. Heeft ze gronden om eventueel een dierenbescherming in te schakelen, dan kun je zelf eens hard gaan nadenken en gaan werken aan de omgang/verzorging van je honden. Heeft ze die gronden niet, dan is het nogal wat dat een moeder haar dochter op die manier ziet en dat via een huisarts probeert te benadrukken. Heb je zelf hulp gezocht via maatschappelijk werk of vergelijkbaar? Er zijn gemeentes die d.m.v. zorgorganisaties mensen met psycho-sociale problemen steunen in hun dagelijkse beslommeringen van het zelfstandig wonen. Veel sterkte.

Jeetje wat een situatie zit je in zeg.

Heb je de zelfde huisarts als je moeder? Zoja dan zou ik toch voor een andere kiezen omdat als hij (huisarts) het nu al eens is met je moeder dan houd hij zich niet aan beroepsgeheim en bespreekt jou problemen dan met je moeder en dat mag niet.

Heb je niet de zelfde arts als je moeder zou ik ook alsnog een andere zoeken ivm beroepsgeheim wat geschonden wordt.

Aangezien je 19 jaar bent heeft je moeder op dat gebied niks meer te zeggen over je. De leeftijdsgrens is tot 21 jaar financieel ondersteunen meer niet.

En als je niet meer thuis woont hoe weet je moeder dan volgens haar zo precies wat en wanneer en hoe je de honden uitlaat?

je staat in je recht en blijf vechten voor je zelf en je honden.
Succes ermee.

Anna en Boomer

Jeetje wat een situatie zit je in zeg.

Heb je de zelfde huisarts als je moeder? Zoja dan zou ik toch voor een andere kiezen omdat als hij (huisarts) het nu al eens is met je moeder dan houd hij zich niet aan beroepsgeheim en bespreekt jou problemen dan met je moeder en dat mag niet.

Heb je niet de zelfde arts als je moeder zou ik ook alsnog een andere zoeken ivm beroepsgeheim wat geschonden wordt.

Yep, dit vergat ik nog te schrijven. Je hebt het recht als je zelfstandig woont om zelf je huisarts uit te zoeken. Deze omstandigheid lijkt mij een prima reden om te veranderen van huisarts waar je open en objectief mee kan communiceren.

Zo rot!
Ik weet 1 ding: Pebbles zag er een dólgelukkige hond uit aan zee dus erg mishandeld zal ze niet zijn he!
Doe maar gewoon verder hoe je bezig bent, jij haalt echt het beste in die hondjes naar boven met al jullie activiteiten, da's alleen maar super!

Ik zou het gewoon van je af zetten hoor.
Ik las op je profiel dat je ook als gastgezin mag functioneren. De organisaties die dat regelen zijn vaak best streng met het onderbrengen van een hond. Dus dat moet wel.
Ik vind het rot voor je dat persoonlijke problemen nu dan ook effect hebben op je honden maar de dierenbescherming doet hier ook niets mee hoor. Wat een onzin, je moeder moet blij zijn dat je zoveel onderneemt met de honden.

probleem is dat ik financieel niet meer rondkom, en dat ik eignelijk wel bij m'n moeder MOET gaan wonen...

ding is ook dat ik al meer dan twee maand aan de alarmbel trek (niet over m'n hondjes dan) bij m'n moeder, omdat ik écht weet dat ik hulp nodig heb,

er is teveel gebeurd de laatste jaren..
ik heb iemand nodig die écht weet hoe dat aan te pakken, ipv iemand die gewoon even luistert.

maar om te zeggen dat ik 'n borderliner ben? vind ik er een beetje overgaan.

Mijn hondjes zijn de reden dat ik blijf vechten om terug uit die put te komen, dus , ja, ik verzorg ze goed. vaak beter dan ik mezelf verzorg...

misschien hoef je niet bij je moeder te wonen,en zou je meer hebben aan iemand die je helpt met je budget?

Ik weet het niet...
Ik kwijn hier ook weg, zo alleen..
soms heb ik er heel veel aan eens 'n avond rustig thuis te zijn met de hondjes, soms verveel ik me dood en word ik gek van eenzaamheid..

iemand hier laten inwonen gaat niet gezien het een soort studio is, en dus geen 2 slaapkamers...

wonen er geen vriendinnen in de buurt?

Vrienden zijn schaars hier blijkbaar, jammer genoeg...

Ik dacht er vele te hebben, tot ik eens nood had aan 'n babbel. toen hield ik er plots nog drie over...

Ik ken jouw situatie niet, ik ken jou niet persoonlijk maar ben zelf bekend in de psychische wereld en tegenwoordig krijgt zo'n beetje iedere jongere de stempel 'Borderline', alsof het een hype is.
Maar nogmaals, ik ken je niet. Als jij denkt dat het inderdaad zou kunnen dat je dit hebt, lijkt het me verstandig om met de huisarts te gaan praten.

Voor de rest zou ik zeggen; Lekker laten kletsen, ik krijg nooit de indruk dat jij je honden verwaarloosd, dus lijkt me sterk dat dit zo zou zijn.

Veel sterkte met alles, ik hoop dat je er uit gaat komen!

hihi,dan heb je precies 1 vriend meer dan ik,maar mijn vrienden wonen niet in de buurt.
heb je geen hobbies?

Uhmn, gehoorzaamheid met de honden, wandelen met de honden, spelen met de honden, binnenkort agility met de honden...
telt dat?

maar niets wat je 's avonds doet als je thuis bent?fimo-kleien,handwerken,lezen,puzzelen,weet ik wat?

Laat je moeder waaien: met zo eentje heb je geen vijanden meer nodig. Een tijdje geen contact opnemen en kijken hoe dat bevalt ( zou ik doen).

Neen fortuna, buiten de hondjes niets...

zou wel graag iets doen, maar alles is interessant voor even en dan weer een last..
misschien haalt m'n moeder daar vandaan dat ik borderliner zou zijn..

Als je zoveel met je honden doet, kom je toch ook mensen op de club tegen? Wellicht zit daar iemand bij die je erg aanrdig vindt (en die jou waarschijnlijk ook aardig vindt). Maar volgens mij moet je even proberen duidelijk te krijgen of je wel bij je moeder wilt wonen. Als je dat wilt, moet je onderzoeken hoe dat dan kan, want dan moet er wel wat veranderen in jouw moeders opstelling, lijkt me. Als het alleen gaat om financiën en gezelschap, zijn er misschien andere opties denkbaar.
Het trekken aan de alarmbel heeft niets opgeleverd bij je moeder, heb je maatschappelijk werk al geprobeerd? Daar kun je erg veel aan hebben. Volgens mij heb jij wel meer moeilijkheden dan een gemiddelde 19 jarige (alleen al een miskraam op die leeftijd, heftig hoor!), dus er is niks mis met hulp.
Veel sterkte!!!!

Er zijn toch ook leuke hobbydingen die niet eeuwig duren, maar voor 'even'? Ik vind het ook niet leuk om hobbymatig tijdenlang met iets bezig te zijn.....ja....de honden en paarden uiteraard...maar dat zie ik niet als hobby. Heb jij wel eens geïnformeerd naar hulp in de vorm van Budget Advies Centrum? Doorverwijzing hiervan gaat vaak via maatschappelijk werk. En bijv. assertiviteitstraining in groepsverband; ervaring leert dat contacten uit zo'n groep elkaar wel opzoeken, ook na zo'n training.
Meid, je hebt nog een heel leven voor je om er nog iets leuks van te maken. Wat gebeurd is (hoe erg ook...), is gebeurd en je moet een manier zien te vinden om het te verwerken en een goede plek te geven. Ook jij hebt recht op een redelijk gezond leven, maar daar zal je zelf ook een flinke steen aan moeten bijdragen. Je hebt prachtige honden....is vrijwilligerswerk niets voor je? Therapiehond, een leuk doel dat je veel voldoening kan brengen.

@ gea,
ik ben bij 'n maatschappelijk werkster langsgeweest, en die zat halfweg het verhaal met haar mond open omdat ze zoiets nog nooit gehoord had..
dusja, ik vrees dat ik al wat meer heb meegemaakt dan de gemiddelde 19jarige..
en ik kan eerlijk zijn om te zeggen dat die miskraam nog een peuleschil was bij sommige andere dingen die mijn pad al gekruisd hebben...

Misschien is een maatschappelijk werker dan ook niet de juiste persoon..

Kan je via de huisarts naar een psycholoog bijvoorbeeld?

probleem met de huisarts is dat, toen ik langsging om fysieke klachten die volgens hem door m'n emotionele toestand komen, hij me zogezegd niet verder kon helpen..., maar nu m'n moeder belt om te zeggen dat ze vermoedt dat ik borderline heb, hij plots wél gespecialiseerde hulp kan inroepen..

Hoi Miora,

wat naar dat je nu in deze situatie zit!

Terug intrekken bij je moeder lijkt me geen goede optie... waar jij behoefte aan hebt is iemand die je omhoogtrekt, van wat jij hier over je moeder vertelt trekt deze je omlaag.... of zou het kunnen dat zij het ook niet meer weet, en jou probeert wakker te schudden? dat zou namelijk ook kunnen... niet erg handig van haar... maar moeders hebben ook niet alle antwoorden helaas...

Je zegt dat je niet meer terug wilt naar je huisarts omdat deze nu met je moeder meerpraat qua "borderline"... ten eerste, een huisarts is niet bij machte om dat te constateren, daarvoor moet toch een psycholoog of psychiater erbij komen.... de huisarts kan wel een vermoeden hebben... maar dan hoort hij je door te verwijzen naar een specialist....

Als je heel erg eenzaam bent en nu niet weet hoe je jezelf eruit moet vechten, dan zou ik toch teruggaan naar je huisarts... zonder je moeder! Je bent volwassen, alles wat jij en de arts dan bespreken valt onder beroepsgeheim.. hij mag dus ook niet je moeder informeren... vertel je huisarts hoe je je voelt, en als het goed is kan hij je helpen om iemand te vinden die je wel kan helpen....

Wil je echt niet terug naar je huisarts... zoek dan een andere... en misschien mag ik dit niet zeggen... maar zoek dan een vrouwelijke arts... dat praat veel makkelijker...

heel veel sterkte, en vergeet niet... je hebt veel vrienden op HP!

Je kan zelf ook een psycholoog opbellen, je hebt alleen wel een verwijzing nodig voor de verzekering.

Ik zou net als Claire gewoon weer een afspraak maken met je huisarts, zonder te veel te praten alleen zeggen dat je een verwijzing wilt naar een psycholoog.

kan je dan terugtrekken als je een verwijzing hebt?
goed plan om dat dan te vragen inderdaad...
Ik denk inderdaad, tess, dag mama me probeert wakker te schudden..
ben razend om de manier waarop ze dat doet, maar, bedoelde ze het echt zo? kan ik vrees ik alleen weten als ik haar weer zie (en ze is nu 'n week op reis)

kan je dan terugtrekken als je een verwijzing hebt?
goed plan om dat dan te vragen inderdaad...
Ik denk inderdaad, tess, dag mama me probeert wakker te schudden..
ben razend om de manier waarop ze dat doet, maar, bedoelde ze het echt zo? kan ik vrees ik alleen weten als ik haar weer zie (en ze is nu 'n week op reis)

Ook ik heb net zoveel vrienden als Fortuna, ook mijn vrienden wonen ver weg, zelfs te ver weg om ze te bezoeken.

In het begin vond ik het ook moeilijk om alleen te zijn. Ik heb toen een vrijwilliger van Humanitas aangevraagd die ik binnenkort weer hoop te zien. Ze is bijna een jaar niet geweest omdat ze kanker heeft gehad. Gelukkig gaat alles nu weer goed. Ik zag haar in het begin 1 middag per week, later 1 middag per 2 weken. Als het klikt kun je elke week even je verhaal kwijt. Inmiddels werkt ze niet meer voor Humanitas en komt hier dus als een soort vriendin.

Omdat ik moeite had/heb met vrienden maken heb ik maatschappelijk werk van MEE gehad. Zij kunnen je trouwens met heel veel dingen helpen. De therapie was nuttig, doel was om niet zo zwart-wit te denken. Ik heb grijs geprobeerd maar ben weer terug bij zwart-wit. Opmerkingen dat ik me aanstel, dat ik alles op mijn ziekte gooi, verwijten dat ik zo weinig doe terwijl ze geen benul hebben hoeveel werk ziek zijn is. Mensen die dat zeggen zijn geen vrienden en gooi ik met een rotvaart uit mijn leven. Dan liever Spikkel en ik !

Ik ben 40 jaar, jij bent 19 jaar. Ik weet dat daar een groot verschil in zit maar grijp alle hulp die je kunt krijgen en kijk hoe ver je komt. Vind je iemand niet leuk, klikt het niet, heb je het gevoel dat diegene je niet snapt vraag een ander, dat kan !! Ik heb mijn vijfde psychiater, bij MEE klikte het niet met de eerste maatschappelijk werker, bij Humanitas niet met de eerste vrijwilliger.

Je hebt de leeftijd om te leren op eigen benen te staan. Terug naar een moeder die overal bovenop zit en kritiek op heeft lijkt me niet verstandig. Dat maakt je alleen maar onzeker tewijl je juist zelfvertrouwen moet krijgen.

Enne.... wat jij doet en over hebt voor je hondjes kan menigeen een voorbeeld aan nemen. Heel veel Sterkte.

Wat bedoel je met of je je kan terugtrekken als je een verwijzing hebt?

lieverd,ga naar het GGZ,en vraag om de test die ik je aangaf.je hebt zelf gezien hoeveel symptomen je hebt,en ik geloof niet dat je borderline hebt.

Ik weet niet hoe het ggz in belgië heet, maar ik zal zeker zoiets doen...
hoe ontdekken ze zoiets, wat houdt zo'n test in.?

heeeeeeel veel vragen je krijgt eerst een intake waarbij ze vragen stellen om te kijken of er reden is voor vervolg-onderzoek.
dan zetten ze je 4 maanden op de wachtlijst(hier tenminste),en dan krijg je het onderzoek door een psychiater.deze kan medicijnen of therapie aanbevelen,en ook zorgen voor hulp thuis,en met je boekhouding,want dat is vaak een puinhoop bij deze aandoening.(bij mij gelukkig niet)