Narcolepsy

Valt narcolepsy bij honden te genezen?
zo ja hoe?

Hallo Iris

Honden (bijvoorbeeld de Dobermann) met narcolepsie hebben last van slaperigheid en onbedwingbare slaapaanvallen overdag, sommige dieren hebben tevens last van kataplexie (spierverslappingen).

Het belangrijkste kenmerk van narcolepsie is een overweldigende behoefte om gedurende de dag te slapen, zelfs na voldoende nachtrust.
Honden die aan narcolepsie lijden, worden gemakkelijk slaperig of valt zomaar in slaap. Vaak gebeurt dit op ongepaste tijden en plaatsen. De slaapaanvallen komen gedurende de dag met of zonder waarschuwing voor en zijn onweerstaanbaar. Deze aanvallen kunnen meerdere keren per dag voorkomen. De slaperigheid kan lange tijd aanhouden. Bovendien kan de nachtrust versnipperd worden doordat een dier vaak wakker wordt.

Drie andere klassieke symptomen van narcolepsie, die echter niet bij alle dieren voorkomen, zijn:

Cataplexie (Kataplexie): tijdelijk plotseling verlies van de spierfuncties. Dit kan variëren van een lichte zwakheid (zoals slapheid bij hals of achterpoten, verzakte gezichtsspieren of onvermogen om te blaffen) tot volledige lichaamsinstorting. De aanvallen worden door plotselinge emotionele reacties (zoals woede of angst) teweeggebracht en duren meestal enige seconden tot enkele minuten, in enkele zeldzame gevallen kan het uren duren. Gedurende de aanvallen blijft het dier volledig bij bewustzijn.
Slaapverlamming: tijdelijk zich niet kunnen bewegen of blaffen vlak voor het in slaap vallen of het opstaan. Dit kan een paar seconden tot een paar minuten duren.


In de meeste gevallen is het eerste symptoom van narcolepsie dat optreedt een bovenmatige en overweldigende dwang om overdag te slapen. Na maanden of jaren kunnen de overige symptomen mogelijk tegelijkertijd optreden. De ontwikkeling van narcolepsie kan per dier verschillen in ernst en volgorde van de symptomen. Ongeveer 20 tot 25 procent van de dieren met narcolepsie heeft alle symptomen. De drang om overdag te gaan slapen blijft over het algemeen voor de rest van het leven. Dit geldt over het algemeen niet voor de overige symptomen.

Narcolepsie wordt in verband gebracht met een beschadiging aan de amygdala of amandelkernen. In de hersenen is er een eiwit gevonden dat bij een grote groep, zo niet alle, narcolepsiepatiënten verminderd aanwezig is. Dit eiwit wordt hypocretine of orexine genoemd. Dit kan verklaren waarom narcolepsie in bepaalde afstammingslijnen voorkomt.

De diagnose is eenvoudig wanneer alle symptomen van narcolepsie aanwezig zijn. Het wordt echter moeilijker wanneer slaapaanvallen niet vaak voorkomen en de cataplexie niet of nauwelijks aanwezig is, dan bied bloedonderzoek uitkomst.

Liefs natascha