longkanker

bij mijn hond is longkanker vast gesteld en ze is niet meer te genezen.
Ze krijgt nu pijnstillers om haar pijn te verlichten ,maar we weten dat we weldra afscheid zullen moeten nemen .
Heeft nog iemand dit meegemaakt .

Neen, ik heb dit nog nooit meegemaakt! Wat erg dat honden dit toch ook kunnen krijgen. Sterkte!

Och wat vreselijk... Ik heb het nooit meegemaakt. Wel het afscheid nemen natuurlijk, iets wat erg pijnlijk is. Ik bedaht maar dat het beter was om ze te laten gaan en ze rst te geven dan om ze voor mijn plezier bij me te houden. Dat gf mij wel de moed die ik nodig had.
Ik wens je heel veel sterkte.

Ja het is verschrikkelijk, we dachten eerst aan botkanker omdat ze ineens op 3 poten liep maar door verschillende onderzoeken te laten doen en rontgenfotos te laten maken bij oncoloog Johan De Vos in terneuzen ,kwamen we bij de diagnose longkanker met uitzaaiingen naar het bot.
Ons lieve mana word volgende donderdag 8 jaar.
Het ergste vind ik nog dat ze in haar hoofd nog zo goed is .

*verplaatst naar medisch*

Als de hond al uitzaaiïngen naar de botten heeft moet ze al veel pijn hebben. Ik denk dat je haar niet te lang moet laten lijden......
Botmetastasen zijn zeer, zeer pijnlijk en je loopt ook het risico op spontane botbreuken..........

Heel verdrietig, veel sterkte hoor met het nemen van de onvermijdelijke beslissing!

Oh verschrikkelijk! Onze hond had geen botkanker maar acute leukemie, we hebben met prednison nog 2 weken van haar mogen genieten, in eerste instantie had ze een opleving maar daarna viel ze zo terug dat we haar dr verdiende rust hebben gegeven. Is ondertussen al 2 jaar geleden maar ik mis haar nog dagelijks.

Ik wens jullie heel veel sterkte met het nemen van de oh zo moeilijke beslissing, geniet nog van haar zolang het kan, neem afscheid op de manier die jullie willen.

Sterkte!!

wat erg,heel veel sterkte

Ik heb er geen ervaring mee, maar wil julie heel erg veel sterkte wensen!

Hallo,ja ik heb er helaas ervaring mee.
mijn hond is vorig jaar november geopereerd aan een mammatumor,hierop hebben wij het weefsel laten opsturen naar de pathaloog en bleek het een zeer kwaadaardige tumor te zijn...ook het weefsel erom heen was al kwaadaardig.

ze is van die operatie hoewel het zwaar was goed opgeknapt.alleen konden ze ons niet zeggen wanneer en waar de kanker zou terug komen.haar longen waren vorig jaar november schoon.
eind april ongeveer werd ze ineens steeds zieker(mij niet meer nalopen,steeds minder eten,lusteloos)en zijn we met spoed op 5 mei naar haar dierenarts geweest.de dierenarts beluisterde haar longen maar ze kon niets geks horen.op advies van de dierenarts heeft ze een klein roesje gehad en werd er bloed afgenomen en longfotos gemaakt.
ik heb tranen met tuiten gehuild toen ik haar zo zag liggen,zo mager geworden en zo hulpeloos en ben maar buiten een sigaret gaan roken om maar wat rustig te worden totdat de uitslag er was van het bloed en de longen.
het bloed was zo slecht dat de dierenarts zei om nog eens bloed af te nemen want normaal kon een dier niet meer leven met die lage rode en witte bloedcellen.maar inderdaad de bloeduitslag was wel degelijk goed gedaan en had ze zeer zware bloedarmoede en geen weerstand meer,een raadsel voor de dierenarts waarom ze nog leefde!(ik denk voor de liefde voor mij)1 van de longen zit een tumor zo groot als een pingpongbal en totaal uitgezaaid,de andere long..daar begon het ook al een beetje.verder is haar hart een beetje vergroot.de nieren enz waren goed!ze is die dag meteen aan het infuus gegaan en heeft vocht,antibiotica,pijnstiller en cortisone gekregen en ze is er wonder boven wonder die avond toen we haar gingen halen weer van opgeknapt.toen ze me zag werd ze helemaal dol en vernielde haast de bench waar ze inzat toen ze me zag.ik huilde nu van geluk en saampjes gingen we weer naar huis toe.de volgende dag zijn we op controle geweest en ging het super met haar.de maandag gingen we weer op controle en heeft ze een spuit gehad met cortisone voor 3 weken!ik ben voor het laatst woensdag weer op controle geweest en zei tegen de dierenarts dat ze wel veel hoesten deed en een soort kokhalsen en hebben we een hartmedicijn(enacard 5mg) van haar meegekregen op haar kosten om te kijken of het minder zou worden.verder heb ik nog pijnstilling voor haar gevraagd(norocarp 20mg).vandaag is het zaterdag en gaat het niet zo goed met haar,ze geeft haar eten vaak over,ze heeft minder eetlust,ze slaapt veel en ik zie weer die blik in haar ogen.het klinkt mischien stom maar ik heb haar gevraagd dat ze me het laat weten als het niet meer kan en ik denk dat het niet meer lang zal duren.ze is zo sterk,het is niet normaal meer.ik weet dat ik de beslissing snel moet gaan maken maar het is zo moeilijk om de juiste beslissing te maken,wanneer.....maar 1 ding weet ik wel,ik wil niet dat ze een pijnlijke dood zal hebben en wil haar niet pijn laten lijden alleen voor mijzelf,dat doe ik haar niet aan.juist omdat ik zoveel van haar hou zal ik op tijd ingrijpen.ze is mijn tweede hondje die ik weer op die manier moet verliezen,ze zal bij mij thuis worden ingeslapen in haar vertrouwde omgeveving en in mijn armen,daarna zal ik haar laten cremeren(zonder andere honden)en zal ik de urn van mijn eerste hondje laten open maken en zal een beetje as van mijn beide hondjes in een kettinkje vereeuwigen.zo zal ik ze altijd op mijn hart met ze meedragen.verder weet ik nog niet of ik de urnen hou en ze een mooi plekje geef of dat ik de as weer terug aan de aarde zal geven op een mooie plek.ik vind het nl moeilijk om maar steeds naar die urnen te moeten kijken.ik weet het nog niet....ik wil je heel veel kracht en sterkte wensen met je hondje en het verlies,je bent niet alleen....

gister heb ik bij mijn 12 jarige chihuahua ook de diagnose gekregen en gezien op de foto...uitgezaaid van haar borstkanker van anderhalf jaar geleden wrschl...ze is superbenauwd ; en eerst is ze dus tevergeefs behandeld tegen keelontsteking verdomme!

hier hetzelfde,
onze Bill, (engelse bulldog)slechts 3 jaar oud, heeft ook longkanker.Beide longen zijn zwaar aangetast,er is niks meer tegen te doen..we moeten nu ook elke dag Prednisolone geven om de pijn te verzachten. Hoelang hij het nog gaat volhouden weten we niet, hij begint kortademig te worden,is vaak moe,eet bijna niks meer....maar is nog steeds zo moedig en lief..ik weet niet hoe ik dit ga moeten aanpakken

ik wil iedereen waarvan zijn trouwe 4 voeter ongeneeselijk ziek is, heel veel sterkte toewensen.

Sorry hier ook geen ervaringen, heel veel sterkte de komende tijd

Hoi Patje,
Het is alweer een maand geleden dat je dit het berichtje heb geschreven.
Ik weet niet of je het nog terugleest, maar anders is dit voor andere nog een steun.
(zelf heb ik er n.l. wel wat aangehad, ook al koste het heel wat tranen om door de verscheidene reacties te lezen).
Gisteren van de dierenarts te horen gekregen dat onze mooie meid van 12,5 jaar longkanker heeft. Op de foto leek het alsof het zo groot was als het hart zelf.
Hoe raar kan het lopen. Zondag sprong ze nog zelf in en uit de achterbak. Goed hersteld na 2 maanden kennelhoest en weer helemaal op het oude niveau terug. Maandag was de fut eruit en gisteren (dinsdag) was ik degene die voorop liep. Stapvoets.
Nu zit ze aan de Prednison.
Ik heb al even op het internet gekeken en kwam naast dit forum ook een verhaal van een Deense Dog tegen die van de arts 4 weken kreeg en het een jaar vol hield, en een andere was een herder die nog 5 maanden bijtekende.

Wij gaan ervoor en gaan nu genieten van elke dag die we hebben.

Bij mijn vorige hond is op 12-jarige leeftijd een forse longtumor vastgesteld. Op de ct-scan geen metastasen te zien en haar laten opereren. Er is een hele longkwab verwijderd. Tijdens het opereren is gezien dat de plaatselijke lymfeknoop er hetzelfde uitzag als de tumor (toch uitgezaaid) en dat deze niet te verwijderen was. Er was voor deze tumor (longcarcinoom) een mediane overlevingstijd na opereren van iets meer dan 300 dagen gegeven. Uiteindelijk is ze nog ruim 3 jaar "meegegaan".

Nou Patje, wij staan hier voor hetzelfde.Bij ons hondje is dit voor 1,5 week geleden ook vastgesteld en hebben nu pretnison gekeregen voor dr, maar ze gaat nu zo zwaar ademen en haar hartje gaat zo tekeer.vanmiddag wederom afspraak bij dierenarts, want ze heeft het zo moeilijk dat we het even niet meer weten.Je word hier zo verdrietig van. Jullie ook sterkte met alles en dat het beestje maar geen pijn mag hebben.

Ik sta ook voor het dilema mijn hondje heeft ook longkanker maar is zo speels nog en actief ze wordt volgende maand oktober 10 jaar. Weet nog niet wat ik moet doen wil haar ook niet laten stikken en uit me werk komen dat ze dood ligt in de kamer. Ik ben echt radeloos en zo verdrietig heb ook nog een dochter van 17 het is haar hond ze had hem toen ze 7 jaar oud was en is enigs kind het is gewoon haar kameraad. Ze heeft het ook heel moeilijk hiermee vanavond belt de dierenarts ons terug. Maar weet iemand of een hond ook op 1 long kan leven net al een mens ?

jee wat verdrietig is dit toch, ja ook een hond kan op een long leven, longkwab....het ligt aan de uitzaaiingen hoe het er voor komt te staan.

ik wens je veel moed toe als je toch voor de keuze moet staan. misschien dat vanavond de dierenarts toch nog wat voor je kan betekenen. laat je het horen ?

heel veel sterkte,
is een moeilijke keuze,

Wij hebben gisteren te horen gekregen dat onze Lieverd Longkanker heeft!
Verschrikkelijk!Ze is 9 jaar.
Donderdag horen we meer!En we hopen nog (heel) lang van haar te mogen genieten.
Maar de prognoses zien er slecht uit.
Patje(zo noem ik onze zoon ook)heel veel sterkte!
Wij weten waar je door heen gaat.
Je hond is je maatje je allessie he.
Nogmaals heel veel sterkte

Onze 11-jarige kruising van Engelse Springer Spaniël haar longen zitten ook vol tumoren, hebben we vandaag gehoord. We merkten dat ze ziek was omdat ze begon te hoesten en moeilijk ademde. Ze is altijd kerngezond geweest en erg actief, zelfs nog op deze leeftijd. Ze krijgt wat ontstekingsremmers nu zodat ze zich wat beter voelt. We weten niet hoelang ze nog heeft maar ze heeft volgens de dierenarts geen pijn. We gaan haar in de tijd die haar nog rest zoveel mogelijk verwennen als we maar kunnen. Het ergste is dat ze het zelf niet beseft, als we haar knuffelen kijkt ze ons verbaasd aan en lijkt ze zich af te vragen wat er scheelt, met haar hoofdje schuin als een puppy. Zonder ons lieve hondje zal het zo leeg zijn thuis.

Een heel slechte en trieste uitslag. Zorg dat ze geen pijn gaat lijden en geniet van haar nu het nog kan. Hondjes hebben een hele hoge prijngrens, dus als zij pijn aangeeft, dan is het ernstig. Je schrijft "het ergste is dat ze het zelf niet beseft"; ik vind dat juist een zegen; daardoor kan zij nog wel optimaal genieten van de tijd die haar nog is gegund.
Heel veel sterkte en wijsheid om op het goede moment de juiste beslissing te nemen.