wel of niet doen

Mijn hond is voor 3 weken terug overleden en ik heb daar nog steeds veel verdriet van, nu vroeg iemand of ik niet hun hondje wou hebben( ze hebben pas een baby en die is er allergisch voor)Het hondje is ruim 21 weken oud, wat zouden jullie doen?

Ligt er helemaal aan. Dit kun je alleen zelf beslissen. Wat voor hond is het? past de hond bij jou? Heeft de hond een goede start gehad? Ben je eigenlijk al wel toe aan een nieuwe hond? 3 weken is nog maar kort.

Als je er aan toe bent moet je het doen? Twijfel je? Dan zou ik nog even wachten!

Hoi Simone, het is ook een Jack Russell,hij heeft wel een goede start gehad en of ik eraan toe ben ik weet het niet .
Ik heb eigenlijk altijd honden bij me opgenomen die door een ander niet meer verzorgt konden worden, om wat van reden dan ook.

Als je het echt graag wil, gewoon DOEN!

Als jij denkt dat je dat aan kunt, dan kun je dat doen hoor. Is ook fijn weer puppenleven in huis! Iets om je mee bezig te houden

wij zijn wel weer snel aan een andere hond begonnen binnen vonden het te stil in huis.
Ik denk wel dat je even goed na moet denken of je weer een jack russell wil, wij hebben voor een ander ras gekozen omdat ik bang was dat ik de nieuwe hond met onze Angel zou gaan vergelijken.
Nu hebben we gekozen voor een pup terwijl onze oude hond ook een herplaatser was.

Heel veel succes met je keuze, maar je hart is er vast goed genoeg voor

Doen!! Je vervangt er je andere hondje niet mee, maar het kleintje zal je zeker plezieren.

jij kunt alleen zelf voelen of je dit wilt.als je het graag doet,ga ervoor.als je twijfelt,niet doen.
ik heb ook altijd herplaatsers,maar kijk eerst of je wel een klik hebt met het hondje.

Alleen jij kunt daarover beslissen. Wij niet. Het zijn jouw gevoelens. Kun je hem niet een dag en nacht lenen, zeg maar? Om te proberen.

ik ben het helemaal met bovenstaande schrijfsters eens.

Ga eens kijken bij het hondje en kijk hoe je je voelt.
Desnoods ff een weekkie op proef zeg maar...

Dat lijkt me slim inderdaad, om eerst te kijken of die klik er wel is.
En als het goed voelt, dan zou ik zeggen; gewoon doen!
Maar als er ook maar iets van twijfel is; niet doen en pas doen wanneer jij er aan toe bent.
Het kan voor afleiding zorgen, maar het kan ook te snel zijn. Je moet hier toch op je gevoel af gaan
Succes met je beslissing!

Misschien kan je vragen aan de eigenaar of je hem/haar eerst een weekje thuis mag opnemen. en als er een klik is en je denkt dat de tijd rijp is kan je zeggen dat je de hond neemt..?? misschien is dat een optie ??

voorderest is het allemaal al gezegd hierboven

De tip van Ayla is idd een goede, probeer het een paar dagen

als het goed voelt moet je dat gewoon doen.
Ik had ook 3 dagen na het overlijden van mn oude keesje al weer een pup in huis.
Het verdriet blijft toch nog wel een poosje maar je hebt dan wel weer afleiding.

ga eens op bezoek en kijk of er een klik is tussen het hondje en jou,daarna kun je idd een paar dagen bij je thuis proberen




wij kunnen dit niet voor jou beslissen

Onze hond is half januari overleden, na drie weken kwam Dobby in huis.
Voor mij persoonlijk was het te snel, ik kon er niet echt van genieten. Pas eind februari vond ik het echt LEUK. (Gelukkig was mijn man gelijk helemaal stapel op Dobby!) We stonden al een half jaar op de lijst voor een hondje, en we hadden eigenlijk gewild dat Dobby een vriendje kon worden voor Sam. Helaas loopt het soms anders dan je graag zou willen.

Kun je niet eens een paar dagen oppassen?
Voor mijn moeder was het ideaal dat Dobby er was. Zij vond het gelijk geweldig! Dus het is voor iedereen zo persoonlijk... Succes!

Dat wou ik dus ook zeggen..ga er een keer heen. Even kijken of het klikt. Samen een wandeling maken, misschien een paar dagen logeren.

Vind je het niets dan weet je dat ook meteen. Zonder nu al ja of nee te hoeven zeggen.

Je kunt het proberen en daar afspraken over maken als het niet goed gaat de hond dan weer terug komt.

Het is voor iedereen verschillend of het te vroeg is of niet. Zelf zo ik ervoor gaan. Maar puur omdat ik het gevoelsmatig sterk beleef dat het om een heel ander dier gaat. Vergeten doe je je 'oude' hond niet, die heeft al een warm plekje in je hart. De andere hond kan je helpen het te verwerken. Je kunt de verschillen zien en wellicht komen er door deze hond allemaal leuke herinneringen naar boven van je oude hond waar je nu misschien nog niet aan toe gekomen bent.

Maar als je bang bent dat je niet kunt genieten van deze hond de eerste tijd, is het voor jou misschien te vroeg.

Ik zou zeggen, volg je hart.
Een nieuw hondje is nooit vervanging voor je overleden hondje, ze hebben ieder hun eigen karakter en hun eigen identiteit.
Als je het wil, ga er dan voor, misschien inderdaad eens kijken of de klik er is, je zal dan onmiddellijk voelen of het ok is.

gewoon een paar dagen op proef kijken of er een klik zit aan beiden kanten. zo ja dan kun je het doen.en als je twijfeld dan niet doen. je moet er wel een goed gevoel bij hebben hoor.anders krijg je later spijt.

veel succes met je beslissing volg je hart.

Hallo, ik ben mijn hond verloren in december, en zat al erg snel (de dag van de crematie van mijn hond) met een opvanghond. Aanvankelijk enkel bedoeld als pleegezin, het was nl een noodgeval.
Voor mij was het veel te vroeg, maar ik kon niet weigeren omdat het zo'n ernstig geval was. Ik dacht, het klopt niet dat ik haar weiger omdat ik verdriet heb, het minste wat ik kan doen is haar een tijdelijke warme thuis geven.
Spijt als de haren op mijn hoofd heb ik ervan gehad. Mijn vriend heeft dan de grootste zorgen op zich genomen. Ik voelde me gruwelijk schuldig tov mijn overleden hond en ook tov de nieuwe hond.
Nu zijn we drie maanden verder, ik brand nog steeds kaarsjes voor mijn overleden hond en huil nog vrijwel elke dag (stiekem als niemand het ziet). Maar mijn pleeghond heb ik wel geadopteerd en zij geeft mij zoveel liefde en vriendschap dat ik soms weer terug kan lachen.
Ik zou zeggen, zoals de andere mensen, probeer het eens, geef jezelf tijd om te rouwen, rouwen kan je ook in het gezelschap van een nieuwe hond.
Veel sterkte met je verlies

Bij mijn ouders hebben we 15 jaar voor een asielhondje gezorgd, dit was een fantastisch lieve hond, toen wij hem hebben laten inslapen, hij was gewoon op.. hadden we er allemaal ontzettend veel verdriet van, twee weken later zagen we op een asiel site de huidige hond van mijn ouders, die was er dus ook binnen drie weken na het inslapen van de andere hond, bij ons heeft niemand zich schuldig gevoelt, de vorige hond heeft alle zorg en liefde gekregen die wij hem konden geven, maar het dier was op! Nu konden we deze lieve jonge hond van 10 maanden een goed thuis geven! Bij ons leefde iedereen weer op, het was zo stil in huis, die drie weken zonder hond, dus zie het niet als vervanging maar als een nieuwe liefde die je een goed thuis kan geven,.. maar je moet natuurlijk wel een klik met het beestje hebben!

Een vervanger heb je nooit maar wel een opvolger en dat kan minder goed gaan maar je hebt evenveel kans dat het zelfs nog beter gaat.

Een proefperiode vind ik heel goed, je voelt al snel of het klikt of niet. Je verdriet zal slijten, zeker weten, en wat afleiding helpt zeker, succes met je beslissing.