Spijt van het gekozen ras

nee zeker geen spijt van het ras hoor
we hadden er eerst een ons kira
en senna is nu 3 jaartjes bij ons ,ze was het hondje van mijn pa ,
heb altyd gezegt geen 2 honden ,maar zou ze voor geen goud willen missen
zou het zo weer over doen

hoi allemaal,

ik kan geen spijt hebben want helaas hebben wij nog geen hond maar daar word aan gewerkt het is erg leuk om alle verhalen te lezen en andere ervaringen te horen dit kan erg helpzaam zijn maar zodra ons maatje er is dan hoort iedereen het

Neen spijt van mijn Akita heb ik zeker niet, eens ze vertrouwen in je hebben gaan ze voor jou door het vuur!echte knuffelberen!

x

Nee hoor! Hier ook geen spijt. Ben stapel op m'n Lappie! Maar wel vind ik het soms lastig dat ze een allemansvriend is.

ik heb zeker geen spijt me onze woody

absoluut geen spijt van m'n franse bull, en ook niet van m'n shiba.
Meer nog, ik dacht dat ik een echte 'molossorchick' was, en nam de franse bull met het oog op een duitse dog bij te nemen na x aantal tijd.

toen m'n exvriend afkwam met een shiba inu, was ik in paniek
'zo moeilijk, kunne niet los, zijn agressief, ...'
maar ik heb het geluk de gewéldigste shiba ter wereld te hebben (echt!, de enige zonder gedragsproblemen op onze hondenschool)

in de toekomst wil ik alleen nog bulletjes, en shiba's. ze zijn een geweldige combi, en ik ben er echt m'n hart aan kwijt

Nee ik niet. Ik heb heel bewust gekozen voor een kleine hond en ik vind het nog steeds SUPER!

Nee absoluut niet.

Molossers zijn mijn type honden en ik was al jaren verliefd op de AB.

Ik hou van grote, goud eerlijke, trouwe, waakse, eigenwijze lomperikken en dan kom je toch bij deze groep uit.

In de toekomst zou ik wel graag een Boerboel willen maar ik weet nooit hoe het loopt. Wie weet kom ik wel een ander arm schaap tegen en dan is het ook goed.

Soms denk ik: waarom nou een jachthond?

Ondanks het vele onderhoud aan de beardieboykes en in huis zou ik never nooit niet een ander ras willen. Ik heb nog nooit spijt gehad van mijn boykes. Ze steunen me door dik en dun en zijn mijn beste vrienden. En laten me eens per dag zeker lachen

Maar eerlijk is eerlijk 2 van deze langharige heren is meer dan voldoende. Tot november hadden we er 3 en dat was net iets teveel van het goede.

Nee absoluut geen spijt.
Ik had nooit veel met chi's tot Jackie op mijn pas kwam.
Ben super blij dat dit gebeurd is en zie pas sinds ik haar heb hoe leuk en lief chi's zijn en totaal niet onder doen voor de grote rassen die ik altijd heb gehad.

De keuze voor Joy was die van mijn vriend althans die keek naar het uiterlijk een wou een dobberman.
Ik vond dit geen goed plan en ben verder gaan kijken naar een klein ras met eventueel de looks van een dobberman.
Uitgekomen bij de dwergpincher en totaal geen spijt van.
Ze is een heerlijk hondje met een klein lichaampje en een groot karakter SUPER gewoon.

Nooit spijt gehad van de vullisbak

hier ook geen spijt

soms wel iets van had ik maar een hond die meer op eten gericht was. dus echt alles deed voor een snoepje. :P maar toch houd ik van mn rasjes zou er zo nog meer nemen als ik de ruimte had (A)

Nog nooit spijt gehad!

eerlijk gezegd ben ik bij aanschaf vooral gegaan voor het uiterlijk. leuk zo`n piepklein hondje dacht ik toen. Nu ben ik erg blij dat ik voor een chi ben gegaan,ze zijn gewoon super praktisch en gezellig. daarom krijg ik er over 2 weken nog 1 bij!

Geen spijt van het ras, al ga ik om praktische redenen de volgende keer wel voor een kleiner ras. Ik ben me echt doodgeschrokken toen Dobby ineens niet meer kon lopen in het park, na die epilepsie aanval. Sta je daar. Nee, dan liever een hond die ik kan dragen als er iets is.

En ook wbt. op bezoek gaan, met het openbaar vervoer, of simpelweg de hond meenemen ergens naartoe.

Maar eigenlijk wil ik hierna gewoon een Golden Retriever die maar 30 cm hoog word. Die zijn er niet, weet ik...

never geen spijt ondanks de ernstige gedrags probleem voornamelijk lady

maar nog voor geen miljoenen ze blijfe bij mij

Geen spijt van het ras alleen: hier schrijft een moeder die zich na zoveel jaar had laten overhalen om honden in huis te nemen.
En heel eerlijk gezegd had ik dat nooit moeten doen....
Ik zorg voor ze, laat ze uit, maar eigenlijk had ik veel liever een huis vol katten gehad.
Klimkt echt rot als ik zo lees maar het is helaas wel de waarheid.

Heb geen spijt van het in huis halen van Boris mijn Engelse Bulldog, het is mijn maatje en ik hou verschrikkelijk veel van hem, maar ik zal nooit geen Engelse Bulldog meer nemen, niet om de hond zelf of het karakter want die is fantastisch, ik heb de pech gehad om 2 engelse bulldoggen te treffen die allerlei gebreken hadden, 1 is er overleden met 2,5 jaat, moest hem laten inslapen door zware complicaties na een grote operatie aan zijn blaas die hij moest hebben vanwege erfelijk aangelegde blaasstenen en mijn andere bulldog, heeft zoveel gebreken, patella luxatie aan alle 2 zijn achterpoten (is hij al aan geopereerd) slecht aangelegde heupen, artrose in alle 4 zijn poten, slechte ogen enz enz De Engelse bulldog blijft voor mij nummer 1 en dit wil niet zeggen dat alle Engelse Bulldoggen zoveel gebreken hebben, ik heb het alleen slecht getroffen met mijn Engelse Bullen, niet voor het geld wat ik kwijt ben/was aan de operaties maar aan de ellende die mijn honden hebben moeten doorstaan. Btw ook van mijn shih tzus heb ik totaal geen spijt, dat zijn engels bulletjes in het klein


groetjes carina

Nee, totaal geen spijt van het ras. Ook mijn man niet. Die wilde eigenlijk een grote hond, maar nu zegt hij : Hier komt geen grote hond in huis.
Alleen mijn zoon van 19, die zou wel een grote willen, ook al is hij stapelgek op Timo en Zendé.

Hier ook geen spijt. Ik mocht alle honden uitkiezen en had wel eerst naar uiterlijk gekeken en daarna erin verdiept. Zo wou ik eerst een beagle daarna een pincher en toen na me verdiept te hebben toch maar voor de JR gegaan wat een goede keuze was voor mij als 11 jarige toen.
Nu benk al groot genoeg dus kan ik een wat moeilijker ras aan zoals de husky waar ik ook absoluut geen spijt mee heb. Alle honden blijven je echt verassen en dat ik dan weer zoooo trots op ze word

Nee, totaal geen spijt. Eens een Border, altijd een Border!

Niet echt spijt,
Maar als het aan mij had gelegen was er geen Cavaliertje gekomen,
En er zal ook niet snel een Cavaliertje bijkomen.