Hond 1 jaar doodsbang

Waar zal ik beginnen. Ik kreeg vorig jaar voor mijn verjaardag het leukste cadeau wat je je maar kunt bedenken, een poedeltje. Mijn vriend wilde ook een hondje uit hetzelfde nest en uiteindelijk zijn we met 3 hondjes thuisgekomen waarvan er eentje bij mijn ouders is gaan wonen.

Ik liet de hondjes minimaal 4maal daags uit, zelfs als ik stikmoe van m'n werk afkwam, zorgde dat ze er 'smorgens vóór 9 uur uitgingen en was eigenlijk naast mijn werk altijd zeer intensief met de honden bezig. Kookte 3-keer per week (zalm/KVV etc, nooit rauw want vanwege gevoelige darmen en een hele nare start als pup konden ze dat niet echt goed verdragen)

Enfin, medio december kregen we helaas definitieve relatieproblemen die uiteindelijk onherstelbaar bleken, op 17 januari betrok ik mijn eigen woning, om de hoek want...ik wilde de hondjes die bij hem bleven toch heel graag blijven zien en als ik vrij was lekker verwennen, wandelen etc...

Het liep allemaal helaas anders, de eerste maand had ik een bezoekverbod (klinkt raar maar anders kan ik het niet formuleren..)en ik hoorde de achterblijver vaak keihard blaffen en janken omdat hij erg moeilijk aan de nieuwe situatie kon wennen. Gelukkig is DAT goedgekomen en hoor ik hem niet meer als ik mijn hond uitlaat. en uiteindelijk besloten we te gaan latten en kon ik de honden ook af en toe weer zien. Helaas mag ik de honden niet ophalen om samen te laten spelen of lekker een middag te verwennen .

Wat is er nu feitelijk aan de hand? Men spreekt mij regelmatig aan waarom ik in vredesnaam de 2 broertjes uitelkaar heb gehaald. De hond bij mijn vriend was al een bangig hondje. Moest hem ook regelmatig alleen uitlaten omdat dat nu eenmaal goed voor zijn zelfvertrouwen is en het ging altijd goed. Als hij andere honden of katten zag had hij de neiging om keihard te gaan blaffen, als je de lijn ietwat liet vieren en rustig tegen hem bleef praten dan ging het hardstikke goed. Nu dus niet meer, als ik in de achtertuin zit dan hoor ik hem 2 straten verderop blaffen als hij door mijn *vriend* of zijn moeder word uitgelaten, mensen die mij altijd met allebei zagen vragen dan ook aan miju waarom het hondje zo verschrikkelijk bang is (weet ik het??) en waarom hij zo kort aan de lijn hangt (iK KAN DAT NIET BESCHRIJVEN MAAR HIJ HANGT NOG NET NIET IN ZIJN RIEMPJE, ZE HOUDEN HEM HEEL ERG KORT, DE LIJN DAN...

Nu hebben mijn ouders al ruim 30 jaar poedels, ikzelf vanaf mijn 22e (de eerste was een probleembeestje van een broodfokker met een angst voor mannen maar met veel geduld is het een lieverdje geworden die helaas te vroeg aan zijn einde kwam) Hierna heb ik er nog 2 gehad en nu dus deze bengeltjes. Mijn ervaring is dat je hen met belonen en lief praten heel ver kunt krijgen (ze doen werkelijk alles om je goedkeuring te krijgen) Alleen al het GOED ZOOOOOO als ze iets den wat jij wilt doet hen al huppelen.


Ik heb er best pijn van dat het broertje wat is achtergebleven nu zo moeilijk is voor zichzelf en voor mijn gevoel de verkeerde behandeling/aanopak krijgt. Het hondje Ziggy, die nu bij mij woont was in de roedel superdominant en tevens zorgzaam, blefte in huis best veel omdat hij dacht dat hij een waakhond was Nu is hij extreem schattig en lief, neust met katten uit de buurt, is knettergek op kinderen en mensen en kijkt altijd even of een andere hond toegankelijk is, zo ja, dan wil ie meteen snuffelen en spelen.


Wat mijn vraag eigenlijk is in deze, hoe krijg ik mijn *vriend* zover dat hij toegeeft dat Stuka een angstprobleem heeft en dat hij dat dmv traing/cursus en vooral contacten met andere honden en veel liefde en geduld moet oplossen?

hoi,

ik weet niet hoe ik dit moet zeggen.
ik heb mijn hondje van mijn ex gekregen.
ik ben vorig jaar in maart ingestord, mijn ex heeft toen die weken dat die nog thuis was mishandelt. hij deed dat ook voor ik int ziekenhuis lag, kon toen niks doen omda ik jha op instorden stond.
nu toenhet uit was heb ik toen hij niks met noa kon aan vangen noa terug gekregen en toen is die een paar weken naar iemand van hier op deze site geweest.
daar is die rustiger geworden. thuis heb ik er veel met bezig geweest. nu nog als die weet dat die iets gedaan heeft wat niet mag kruipt die heel bang snel in zijn bench.
probeer je ex te overtuigen om die aan u te geven een paar weken en kijk of dat beter gaat. is mijn raadµ

ps met noa is alles goed gekomen hij is niet meer bang of zo en is gezond. en zot op mijn nieuwe vriend

1 Ding weet ik gelukkig zeker, van mishandeling (slaan e.d.) is zeer zeker geen sprake alleen van een verkeerde aanpak (in mijn ogen althans) omdat het altijd wel goed ging en nu opeens niet meer. Daarbij snap ik als geen ander dat Stuka ook zijn *mamma* mist en wil dat er uiteraard bij mijn *vriend* niet in. Vanaf dag 1 was ik er in principe altijd voor de honden, liet ze ook altijd (en veel) uit, regen of geen regen.

Misschien is het overdreven dat ik mij nu zo rot voel over deze situatie, het enige wat ik wil is dat Stuka gelukkig is in/met zijn nieuwe situatie. In huis gaat het overigens wél goed hoor, hij eet samen met Sascha uit 1 bak, die 2 zijn stikgek opelkaar en ook op hun baas.

Alleen buiten gaat het vaak mis zodra er andere honden of dieren in het zicht zijn.

O ja Debbie, ik ben blij dat het met jou allemaal goed gaat nu, als jij goed in je vel zit dan is dat ook goed voor je hond

Ik ben overspannen op dit moment (van hyperventileren tot 14 kilo afgevallen in een te korte tijd en behoorlijk veel nare lichamelijke klachten, stem regelmatig kwijt, slaap al 2 maanden zo'n 3 tot 4 uur per dag etc etc_

1 Ding weet ik zeker, als ik Ziggy niet had gehad dan had het allemaal anders gelopen. Nu MOET je naar buiten (loop gemiddeld 3 uur per dag minimaal) Nu MOET je eten en eten maken wánt je hebt de zorg over dat beestje op vier (inmiddels versleten ) pootjes

De hele wereld kan instorten, nieuws volg ik al maanden niet meer, tv kijken kan ik niet, na een paar minuten is mijn aandacht weg. Internetten doe ik nog amper. (vandaag is een topinternetdag want ik reageer al voor de 3e keer op het forum terwijl ik ook hier schitterde door afwezigheid)

Hey Yoni zoals je weet hier ook een poedel en die is ook onzeker.

Ik weet hoe gevoelig ze zijn (in ieder geval de mijne).
Die wordt ook helemaal happy van een "goed zo"

Hoe je het moet oplossen weet ik niet zo goed maar wat je beschrijft klinkt niet als een fijne manier om met een onzekere poedel om te gaan. Ik zou proberen met je ex te praten maar ik kan me voorstellen dat dat moeilijk is.

Hoe je de poedel kan helpen weten wij alletwee wel maar hoe je bij je ex en zijn moeder kan doordringen dat weet ik natuurlijk niet.

Succes.

Hi Mirjam,

Ik denk dat de intentie om het goed te doen er wel is , alleen de manier van omgaan met het probleem lost helaas niets op en geeft niet het gewenste resultaat

Ik hoop echt dat er hier mensen zijn met goede tips voor een angstige blafferd en dat ik dan deze thread kan doorzenden naar de baas van de probleemhond en uiteindelijk alleen maar kan hopen dat hij wat met de tips doet

Een angstige uitvallende hond moet je uit de visuele cirkel halen.
En geen succesen meer geven.

Want nu blaft hij de andere honden(en katten) weg, en dat werkt.

Dus de cirkel verbreken.
hier een stukje uit mijn boek:

Deze honden kunt u het beste trainen door de focus van de hond te verbreken.
De hond zit namelijk in een visuele cirkel die u moet doorbreken. Bijna automatisch gaan ze van het ene gedrag naar het andere. Zodra u dit doorbreekt kan dit ook voor de hond bevrijdend zijn.
Dit kunt u doen door de aandacht te vragen van uw hond. Ziet u een hond aankomen dan begint u al met afleiden. Doe wat aandacht oefeningen zoals Zit en Af.
Als u hond de andere hond ziet en hij wil gaan grommen of blaffen dan moet u de aandacht weer opeisen. Als uw hond echt niet meer naar u kijkt dan loopt u weg, Trek de hond maar mee en blijf lopen tot hij weer kijkt. Als hij weer naar u kijkt en niet naar de andere hond(zelfs als die al uit beeld is verdwenen) dan beloont u hem uitbundig en doet weer een oefening. Het is belangrijk dat u ook oefeningen doet als er geen andere honden in de buurt zijn. De hele wandeling moet u telkens de aandacht van uw hond vragen.


Ik hoop dat je hier je vriend mee kan helpen.

Ik ken je vriend niet,maar bij de meeste mensen werkt takt, timing en respekt nog altijd het beste.


Dus wacht op het juiste moment om te zeggen dat je je zorgen maakt over de hond en hoe jullie het kunnen oplossen.
(staat hij open voor boeken? dan zou ik hem het boekje help mijn hond trekt van Turid Rugaas geven, een mooie positieve manier om de aandacht van de hond te krijgen zodat uitvallen en trekken afgeleerd wordt, en koop dan gelijk haar boekje Kalmerende Signalen mee, zodat je vriend op de lichaamstaal van de hond kan letten en van daaruit omgaan met zijn hond)

Ik ben echt stikgelukkig met jullie uiterst positieve reactie in deze.
Het lijkt allemaal wel op hetgeen ik altijd deed toen ik hen samen of apart uitliet. Blijven praten, zrogen dat hij gericht is op de baas i.p.v. de omgeving etc etc.

Ik ga kijken of ik de boeken kan vinden en eventueel kan kopen zodat Stuka's baas er iets aan heeft.

Heb zelf altijd beloningsbrokjes in m;n zak, heb ze met Ziggy eigenlijk niet echt nodig maar toch altijd wel handig om de aandacht volledig te krijgen als GOED ZOOOOOOO niet werkte. Ze dachten ook vaak dat GOED ZOOOO een een snoepje opleverde.

Honden zijn echt super als ze jouw begrijpen en jij hen