Stel je voor

Ik weet het, het is een vreemde voorstelling. Maar ik zat er vandaag ineens aan te denken. Stel, je vind een bepaald hondenras echt helemaal niets...Maar het is Of geen hond, OF dat hondenras. Wat zou het dan worden? Geen hond of een ras dat je echt niet aanstaat?

Dat hangt er helemaal vanaf waarom het ras me niet aanstaat. Is het alleen vanwege het uiterlijk bijvoorbeeld dan zou ik er wellicht nog wel over nadenken. Maar gaat het om het karakter wat je niet passend vindt dan denk ik dat de keus bij mij gauw gemaakt zou zijn... Dan liever geen hond dan een hond die niet bij je past!
Maar nogmaals hangt er dus vanaf wat de precieze reden is waarom je dat ras niks vindt ...

Geen hond.
Want ik denk niet dat ik er veel plezier aan zou beleven als het karakter van het hondenras totaal niet bij mij zou passen .

Ik bedoel inderdaad meer als het uiterlijk je niet aanspreekt. Dat mensen geen hond zouden nemen als dat ras enorm veel beweging nodig heeft en ze het de hond niet zouden kunnen geven is wel logisch. Wij verantwoordelijke hondenbezitters zouden dat sowieso niet doen. Maar dus echt als het uiterlijk van dat ras je niet aanstaat.

Oké nee uiterlijk is voor mij niet het allerbelangrijkste, karakter is doorslaggevend! Natuurlijk wil het oog ook wel wat maar hier in huis ook hebben mijn moeder en ik als het op honden aankomt toch wel een iets andere smaak. Maar voor ons beiden is het karakter het belangrijkste dus daar letten we ook altijd het meeste op. Als alleen het uiterlijk mij dus niet zou aanstaan maar de hond verder wel bij mij zou passen en ik alleen die hond zou mogen dan zou ik denk ik dus geen nee zeggen ...

Geen hond, want ik zou niet gelukkig met de hond zijn , het ras past niet bij mij dus geen klik! Dan maar liever geen hond! Beter voor de hond en ook voor mij!
Gelukkig kan ik nog uit honderden andere rassen kiezen.

Als het enkel om uiterlijk gaat zou ik zeker wel een hond nemen (mits het karakter wél bij me past natuurlijk). Dat uiterlijk went wel. Een leven zonder hond lijkt me onverdraaglijk.

Wij hebben altijd nog een hond genomen die bij ons past.

als het om het uiterlijk zou gaan: dan wel een hond. Ik vind jeska ook niet egt een heel mooie hond Maar ja dat went wel. Misshcien is het niet de mooiste hond die er is, maar haar ogen zijn prachtig en ze heeft een lief snoetje. Dus, voor mij dan wel een hond, tenzij het egt een heeeeeeeeeeeeeeeeel lelijke hond is maar daar zijn er maar weinig van

Mijn neefje wilde een Duitse herder hij kreeg een Malthezer... tja uiteindelijk zorgen je ouders voor de hond als jij jong bent en voor mijn neef was dat beter dan niks en hij is dan ook helemaal gek van Scooby

Wij zouden nooit een Yorkshire kopen maar hebben er wel eentje 9 jaar gehad en hebben daar ook geen seconde spijt van.

Liefst een schnauzer maar iets anders mag ook als het niet anders kan. Zonder hond word ik gek...

Als het een ras zou worden waar je in eerste instantie niet veel mee hebt, ga ik voor wel een hond.

Haha kijk naar mij, jarenlang zeurde ik als kind om een Border Collie, kregen we een Rottweilerkruising uit het asiel Waar ik overigens compleet gelukkig mee ben, en ik hoef ook geen border collie meer.

Maar als ik echt een ras zou krijgen waar ik niets mee heb, zoals hele grote of hele kleine honden, dan liever geen hond.

Dat ligt er inderdaad aan waarom het me niet aan zou staan. Is het vanwege het uiterlijk dan zou ik het misschien nog wel doen. Maar als het karakter niet bij me past, dan maar geen hond. Daar zou ik die hond dan ook geen plezier mee doen

dan maar geen hond hoor. gr

dan geen hond

Geen hond

Heel simpel.. Hoe graag je ook zou willen je blijft iedere keer bij jezelf denken... eigenlijk wil ik dit ras helemaal niet

Nee... dan *helaas* maar geen hond...

als je geen hond mag behalve het ras dat je echt niet wil of niet bij je vindt passen en je doet het toch vindt ik eigenlijk vrij egoistisch. Bij de aanschaf van een hond moet je een match hebben. Is die er niet tsja dan zou ik het niet doen omdat ik anders geen hond heb....

Als enkel het uiterlijk me niet zou aanstaan, zou ik hier totaal geen probleem mee hebben. Na een tijdje vind je die toch mooi, gewoon omdat het je eigen hond is.

Als het karakter niet past zou ik het sowieso ook niet doen. Maar uiterlijk went altijd, en ik weet van mezelf dat ik in principe met elke hond een klik kan krijgen naarmate ik de hond beter leer kennen, zelfs met rassen waarvan ik het niet verwacht. Toen ik als vrijwilliger bij het asiel werkte zat daar bijvoorbeeld een klein, oud, tandloos Yorkshire Terrier reutje. Dit ras zou ik nooit vrijwillig kiezen, maar toen ik het hondje beter leerde kennen kreeg ik er toch echt een zwak voor. Als het zou kunnen had ik 'm zo geadopteerd. En ik geloof dat dat met elke hond kan, ook al lijkt het uiterlijk je op het eerste gezicht niet aan te spreken.

goed punt emma!

Als het enkel alleen om uiterlijk gaat, maakt me dat helemaal niets uit! Als het lelijkste hondje ter wereld tegelijkertijd het liefste hondje ter wereld is, zou ik daar prima mee kunnen leven!

Ik heb een hele tijd voor een hond gezorgd dat absoluut niet mijn type hond is qua uiterlijk, maar ik ben erg veel om die hond gaan geven, want het is echt een grote schat!

Als het om karakter gaat, is het ook bij mij een ander verhaal. Als het karakter niet bij me past, is er ook geen klik en zou ik en het hondje er niet gelukkig van worden!