Problemen met (her) opvoeden van buitenlandse adoptiehond ?

Hallo allemaal,

Sinds een jaar heb ik een hond uit Spanje geadopteerd, Denzel. Het is een kruising Mechelse herder reu, toen 11 maanden oud. Het was mijn eerste adoptie hond en ik wist niet wat ik kon verwachten. Wel was bekend dat hij nog nooit in een huis had gewoond en nog een "beetje" onstuimig was. Nou laat dat "beetje" maar weg............

Het was een ongeleid projectiel, stond stijf van de stress, was erg angstig voor mannen, stokken, auto's, de bezem en nog veel meer. Ik kon hem geen halsband omdoen want dan kroop hij als een balletje in elkaar. Hij had totaal geen rust, als ik met mij teen bewoog stond hij alweer naast me, was erg opdringerig en wild en kende geen enkel commando. Hij trok giga aan de riem en draaide helemaal door als hij een kat zag en wilde overal achteraan jagen. Kortom, een uitdaging.

We zijn nu een jaar verder en bijna alles is goed gekomen. We hebben nu alleen nog een probleempje met zijn territoriale gedrag maar daar werken we nog aan.

Mijn punt is alleen: het was een zwaar jaar. Niet om te klagen, het is het absoluut waard en ik zou het zo weer doen maar als ik de happy ending verhalen lees op de verschillende adoptie sites lijkt het wel of ik de enige ben die voor problemen kwam te staan. Bijna alle honden hebben zich probleemloos aangepast en het zijn allemaal lieverds.

Begrijp me niet verkeerd, Denzel is ook lief maar we hebben toch aardig moeten werken met hem en we zijn er nog niet.

Hoe hebben jullie dat ervaren? Zijn jullie nog tegen problemen aan gelopen? Hoe hebben jullie dat opgelost? Of is Denzel een uitzondering?

Wel herkenbaar, alleen waren wij er wel op voorbereid dat maakt denk ik een wereld van verschil.

Ook hier geen rust eerst, happen, grommen, uitvallen naar van alles en nog wat, van stress liet ze zich soms gewoon neervallen voor dood en kon je niets beginnen.

Aan de andere kant een heel gemoedelijke lieve hond, die eigenlijk geen problemen gaf buiten de verwachtte dingen. Het was gewoon goed kijken wat ze aangaf en daarop in te spelen. Ik moet zeggen dat het een geluk voor ons was dit forum te ontdekken en er wetenschappelijk nieuwe ontwikkelingen zijn op het gebied van hondengedrag, waardoor we er heel relaxed mee om konden gaan en niet voortdurend bang hoefden te zijn dat de hond ons de baas wilde zijn of zulk soort onzin.

Nu na 2 jaren hebben we er een prima hond aan, af en toe moet je weer een stapje terug, is het allemaal weer teveel, maar dat geeft niet, we kennen haar nu en zij ons, er is wederzijds vertrouwen.

mijn hondje scotty komt ook uit het buitenland hij komt uit roemenie.

ik had in het begin ook wel wat problemen.hij was heel bang als ik de riem om moest doen.dan ging die gillen en bijten.dus ik heb de riem nu elkedag gewoon om.verder is die bang voor lawaai en als het donker is.
in het begin durfde hij ook niet mee te lopen aan de riem.nu gaat dat heel goed.maar hij is nog steeds bang als ik de lange riem pak om met hem te wandelen en hem dan om doe.dan gaat hij op de grond liggen van angst.en als die vast zit dan staat hij meteen op.en loopt dan vrolijk mee.verder is die wel vrolijk en heel lief.hij kan goed alleen thuis zijn.maakt niks kapot.scotty is nu 8 weken bij ons en het gaat verder best wel goed.maar je hebt wel heel veel geduld nodig.ow en hij is ook bang voor auto,s die lawaai maken.

Ja, dat stapje terug herken ik wel..

Denzel voelt zich ook het prettigste in zijn eigen omgeving. Als we hem meenemen op visite wordt hij erg onrustig. Ook had hij in het begin veel problemen op de hondenschool. Hij pikt erg makkelijk stress op van de andere honden en ging daardoor volledig uit zijn dak. En ik maar rustig proberen te blijven.... pfff

We hebben hem opgevoed door ongewenst gedrag te negeren en gewenst gedrag te belonen. Bijvoorbeeld het opdringerige gedrag wat hij had heeft hem, bij ons, nooit iets opgeleverd. We stonden steeds op en liepen, zonder hem een blik te gunnen, weg. Wekenlang hebben we het vol gehouden.... Wel goed voor de bovenbeenspieren En uiteindelijk heeft hij het opgegeven. Uiteraard krijgt hij wel aandacht als hij rustig is.

Verder hebben we heel veel geduld gehad en zijn we altijd kalm gebleven. Hij heeft alleen wel duidelijke regels en grenzen nodig, dat geeft hem rust. Verder is hij mijn spiegel. Als ik stress heb merk ik dat gelijk aan hem. Het is een goede leermeester

Het is een tophond hoor, een knuffel voor ons en hij gaat voor ons door het vuur. Hij luistert erg goed en het is een clown. We zijn dol op hem. Hij heeft een gebruiksaanwijzing maar dat is prima.

Ook kan hij met alle honden heel goed overweg, kan goed alleen thuis zijn
en is inmiddels rustig in huis.

Wat natuurlijk ook meespeelt is dat hij slecht gesocialiseerd is en de ervaringen die hij had met mensen zijn voornamelijk negatief geweest........dat heeft tijd nodig. Het is geen knuffelhond voor iedereen maar dat hoeft ook niet.

Tja, al deze honden hebben natuurlijk een rugzakje mee te dragen,he,en daar zitten waarschijnlijk alleen maar slechte ervaringen in! Ik vind het dan ook super van de mensen die het aandurven om zulk diertje in huis te halen en vooral het volhouden om er weer een fijne maat van te maken! Ik heb méér dan respect voor jullie en hoop dat jullie dan ook beloond worden met héél veel vriendschap en liefde van jullie hond!

Ik heb vier Spanjaarden ook van een stichting.

Ik herken helemaal je verhaal. Toch zijn ze alle vier heel verschillend.

Als ze je eenmaal vertrouwen krijg je super maatjes aan ze. Ik ken hun hebbelijk- en onhebbelijkheden, blijf daar altijd alert op. Ze hebben dit gedrag getoond, dus moet ik altijd opletten. Naar honden zijn de buitenlandertjes heel sociaal. Verstaan de taal erg goed. In het bos valt het de baasjes van de buitenlandertjes op dat ze elkaar altijd opzoeken en ook anders, ruwer spelen zonder bijt incidenten.

Niets dan respect. Ook ik ga bij men eerste hond van mezelf voor een adoptie kiezen. (Al dan niet binnenlands, we zijn met twee uiteraard...)

Maar onthou dit: hoe meer je zwoegt & afziet, des te meer zal je genieten van de momenten achteraf. Geen enkel gevoel zal de blijdschap & trots kunnen evenaren van wat jullie bereikt hebben..zowel voor jullie hond, als voor jullie zelf als persoon. Want het moge gezegd worden, je moet stevig in je schoenen staan wil je zo iets ondernemen.

Wat goed van je Greetje dat je zo volhoudt.
Ik zie dat je nog twee honden hebt.
Een Jack Russel en een Boxer.
Kunnen ze met elkaar opschieten?
En heeft hij wat aan hen?
Sas

Ook Lola voelt zich thuis het prettigst, meenemen op bezoek doen we niet, en aan een hondenschool viel helemaal niet aan te denken, ze zou er niets van snappen en alleen maar stress hebben. Misschien dat het nu wel kan hoor, maar ze geniet meer van een heerlijke boswandeling of een leuk spelletje thuis.

Het opdringerige gedrag hebben wij dan weer eruit gekregen door enthousiast (maar wel zachtjes)te zeggen: heyyyy wat gezellig, daar is Lola ook weer, en haar even aan te halen en dan kappen.

Ik heb eigenlijk niet het gevoel dat we veel gezwoegd hebben (al waren er veel spannende momenten hoe ik bepaalde situaties buiten moest oplossen ) goed opletten wat de hond zelf aangeeft is het belangrijkst denk ik.

Nou, nou, het blijft moeilijk hè reageren op een topic......

Ik ben toch wel blij dat jullie ook dat gedrag herkennen.

@ Dobry, we nemen hem ook nergens meer mee naartoe. Wel zo rustig voor iedereen. Gelukkig hebben we wel een supergoed opvangadres voor hem waar hij zich wel thuis voelt en waar hij de hele dag tussen veel andere honden mag spelen. Op de hondenschool gaat het nu redelijk goed. Ik ben naar een andere school gegaan waar ze gespecialiseerd zijn in moeilijk honden gedrag en waar ze in kleine groepjes trainen met veel persoonlijke aandacht. Niet alleen voor hoe het trainen gaat maar ook hoe het thuis gaat. Inmiddels is hij geslaagd voor gehoorzaamheid gevorderden en gaan we verder met GG1. Hij vindt het erg leuk en is superslim.

@Hanna, dat klopt, hondentaal/ lichaamstaal daar is hij erg goed in. Je kan hem niet voor de gek houden. Hij heeft direct door hou ik me echt voel. Hij speelt idd ruw maar heeft nooit ruzie. Hij weet ook wanneer hij moet stoppen en als een hond lelijk tegen hem doet accepteert hij dat ook. Als hij aan de riem loopt negeert hij andere honden ook wanneer deze uitvallen naar hem. Het is echter geen doetje. Als ze hem echt aanvallen verdedigd hij zichzelf wel en terecht.

@Thopen, dank voor het compliment. Je moet idd sterk in je schoenen staan. Ik heb de nodige ervaring met het opvoeden van honden gelukkig want ik verst me af wat er van Denzel geworden was in een gezin zonder ervaring.

@Sas, hahaha, grappig dat je boxer zegt. De hond op de foto is Denzel. Kruising Mechelaar maar we weten niet met wat. Misschien wel met een boxer Met Dixie, de Jack kan hij goed opschieten. Maatjes voor het leven. Alleen de eerste week had hij bak en plaats nijd naar haar toe (begrijpelijk, hij heeft moeten vechten voor zijn eten) maar dat is over gegaan.

Denzel is zeker geen uitzondering.
Heb hier 4 spanjaarden waarvan Azul de enigste is waarvan ik zeg, dat was een makkie, maar zal ook komen dat zij 6 maanden was toen ze hier kwam.
Joy was bang voor mensen, voor verkeer, voor gladde vloeren (en dat is ie nog steeds)eigenlijk voor alles. Het heeft me zeker 3 jaar gekost eer ie is wie die vandaag de dag is. Voor mij een wereldmaat, maar nog altijd terughoudend naar vreemden, begroeten wil ie bezoek wel, maar aanraken heeft ie liever niet.
Dizzy idem, maar in iets mindere mate.
Last but not least Fynn, die is hier sinds december en die is echt heel moeilijk. Hij is al 8 en niet echt een schatje. Met geduld en stape voor stapje kom je een heel eind en alles in het tempo van de hond

Wij kregen Elv al toen hij een paar maanden was, en die eerste maanden zijn cruciaal voor het gedrag, daarom zal het bij jullie veel moeilijker geweest zijn. Ook scheelt het natuurlijk heel erg als je weet wat de hond heeft meegemaakt in het buitenland. Haha nouja onze hond ging erg goed, geen problemen. Hij was eigenwijs toen we hem kregen en nu, vier jaar later is hij nog steeds eigenwijs.

Hier ook twee spanjaarden . En ja, het geeft ook in ons geval zeker wat problemen en ik heb me er ook bij neergelegd dat een aantal gevoeligheden waarschijnlijk nooit echt opgelost worden.
Voordat we deze twee adopteerden, heb ik ook buitenlandse honden opgevangen en dat waren over het algemeen veel makkelijkere dieren. Even om aan te geven dat niet iedere buitenlander met een enorme gebruiksaanwijzing hoeft te komen.

even een vraagje hoe krijg je de angst eruit. als je de riem om doe scotty gaat dan helemaal plat liggen van angst.maar toch wilt die graag mee wandelen.
hoe hebben jullie dit aan gepakt.

Hoi Diana,

We hebben de eerste tijd zijn halsband omgehouden. Als we naar buiten gingen moest alleen de riem er nog aan geklikt worden. We hebben het met heel veel geduld aangepakt. Zodra hij plat op de grond ging liggen stopte we en gaven geen aandacht. Als hij weer ging zitten beloonde we hem, leidde hem af met een snoepje en als we de riem eraan konden klikken was hij natuurlijk erg braaf en kreeg hij weer een snoepje.

Absoluut nooit hebben we ergens druk op gezet, hij moet je gaan vertrouwen. Hij leert vanzelf dat de riem om doen leuke dingen gaan doen betekend.

Na een paar weken hebben we de halsband af gedaan en als hij hem weer om moest gingen we rustig zitten met de halsband in onze handen, lieten Denzel voor ons zitten en lieten de halsband aan hem zien door hem voor te houden.

We zeiden steeds: riem om en als hij zijn kop naar voren deed deden we rustig zijn riem om en krijgt hij een knuffel. Als hij zijn kop weer terug trok ( stiekem toch weer een beetje eng ) dan doen we de riem niet om. Hij bepaalt het tempo en wij hebben nooit haast.

Het gaat heel goed nu. Hij krijgt nog steeds een knuffel als zijn riem om is en die knuffel komt hij nu halen, helemaal trots...

Spannend om dit allemaal te volgen. Een hoop mensen weten dit soort dingen niet...

Heel erg herkenbaar. Dobby was ook een ongeleid projectiel, stond ook bij de minste of geringste beweging op, en jaagt ook. Ik heb Dobby met 1 jaar uit het asiel gehaald, gewoon hier in Nederland. Dobby was niet angstig.

Ik ben nu sinds Oktober bezig met privétraining, en nu zit er eindelijk verbetering in, maar we zijn al bijna twee jaar bezig met hondenschool, zelf trainen, en nu dan privétraining en we zijn er nog steeds niet.

Ergens vind ik dat Dobby geluk heeft gehad dat hij bij mij is terecht gekomen. Ik denk dat heel veel gemiddelde hondeneigenaren hem weer hadden teruggebracht naar het asiel, of nooit hadden kunnen loslaten. Of hem loslaten en dan iedere keer voor joker staan als je hond in de sloot ligt en je 20 minuten niet ziet staan.

Dobby is gewoon een probleemhond, en dan niet typisch angstig of agressief. Het is zwaar, ik moet er hard aan trekken.

Het rare is, hiervoor hebben we ook twee asielhonden gehad en nooit problemen. Nu heeft mijn zelfvertrouwen een flinke deuk opgelopen, ook al omdat Goldens van die "makkelijke" honden zijn. Al kan ik rationeel bedenken dat het 6 weken geduurd heeft voor onze trainster ook maar een stap verder kwam. Een professional. Maar toch is mijn zelfvertrouwen nu minder.

Ik heb Mila geadopteerd uit Spanje
Ze was 5 maanden oud toen ze hier in NL kwam,en was voor alles bang(mensen/geluiden/alles met wielen) Ze heeft érg moeten wennen.

Gelukkig gaat het al tijden goed,maar toen ik aan de organisatie vroeg wat voor karakter zij had,kreeg ik te horen dat het een rustige lieve pup was.Ja dat klopte ook,maar ze was totaal niet gesocialiseerd en kwam uit een bange moeder van 10 maanden oud.Ik wist wel dat ze een jonge moeder had,maar ik wist niet wat dat allemaal kon betekenen.Mila is mijn eerste eigen hond.

Gelukkig vond ik al snel Hondenpage!!Met alle lieve mensen en wijze tips,van omgaan met honden en hoe je alles kan leren aan je hond,hoe alles soepeler loopt,je de hondetaal beter leert snappen enz enz.
Nu wist ik natuurlijk wel hoe je lief moet zijn voor een hond,maar zonder ervaring was het best wel aanpoten met zo'n bange hond.En leer je hier ook veel van andermans ervaringen.

Hard aan samengewerkt,en is helemaal goed gekomen.Ze heeft nog een enkel "mankementje",dan zie je die gemiste socialsatie,maar dat storen we ons niet aan.Ze is een gelukkige hond
En wij zijn haar gelukkige 'baasjes'.

Cloe, de zwarte collie, was zo angstig dat ze buiten bijna over de grond kroop. Stap je voor stapje en dan letterlijk, ging ze vooruit.

Ze kan nu mee naar het bos. Onderweg kan ik alleen maar dezelfde weg ernaar toe nemen. Dan zie je dat ze nog steeds op haar hoede is.
Ze kan ook niet alleen een rondje, altijd met een van de andere honden.

Als ze stil staat, staat ze nog steeds in de vluchthouding. Maar het is goed gekomen met haar. Ik heb veel bewondering voor haar. Naar andere honden is ze altijd heel sociaal van het begin af aan.

Aan haar heb ik het meeste werk gehad en nog, maar steeds minder. Ik heb wel eens zitten huilen, omdat ik haar niet gelukkig kon maken. Geniet nu van het resultaat van ons samen 'werken'.

wat eerlijk om dit hier neer te durven zetten.

en hoewel hier een herplaatser uit nederland, probleemloos is niet direct wat in me opkomt als ik aan de (her)opvoeding denk.

geduld, rust, eerlijk, leidinggeven, ik geloof dat dat de woorden zijn in willekeurige volgorde om aan te geven wat belangrijk is.

wij zijn met deze hond nu 2 jaar verder, probleemloos zal hij nooit worden, hij heeft grenzen en hij heeft schade, we duwen hem daar nooit overheen, beschermen hem zelfs soms tegen zichzelf (wat jullie dus ook doen, wat niet kan, dat kan niet).

houden van....... te over, van 2 kanten inmiddels, en nu regelmatig een hond die doodgewoon hond durft te zijn, eindelijk........ en daar doe je het toch voor.

super wat je doet en bereikt hebt met Denzel !!

CLOE IN HET BEGIN


CLOE NU

Wilma: twijfel alsjeblieft niet aan jezelf!!! Hou vol. Dobby mag zo blij zijn dat jij zijn baas bent.

Ik weet wat je voelt, ik heb al 17 jaar honden en heb ook ervaring met het opvoeden van probleem honden en ook ik twijfel soms. Maar kijk naar wat je toch al bereikt hebt. Het kost heel veel tijd en geduld en soms doe je 1 stap vooruit en weer 5 stappen achteruit maar uiteindelijk zal het lukken. Ze zullen een gebruiksaanwijzing houden maar dat is toch OK ?

Ik weet dat je er soms moedeloos van wordt maar Dobby voelt je onzekerheid en dat moet niet. Ik weet hoe zwaar het is en ik ben nog maar een jaar bezig.....

Een golden is niet per definitie een makkelijke hond hoor. Weet je iets van zijn verleden?

Hanna: Dezelfde weg nemen dat ken ik ook. Denzel wordt ook onrustig van veranderingen en dus ook van een andere weg nemen. Hij bouwt zijn zekerheden op regelmaat.

Trouwens iedereen hartstikke bedankt voor de reacties. Het doet me toch wel goed om te lezen dat ik niet de enige ben.

Hier ook een herplaatser, en ja 2 jaar lang bezig geweest met haar voor ze "normaal" was, tenminste zo normaal als ze kan worden.

Toen ik haar kreeg, was ze aggresief naar alles op 4 poten, doden zelfs katten! En dat is niet handig met 2 katten in huis

Maar door positief op te voeden kan ze nu met (immidels) 3 katten samenleven, en weer lekker buiten lopen zonder alles aan te vallen.

En ik had ook niet verwacht dat het zoveel werk was, ik had haar van straat geplukt.

Heel goed wat je doet! en dat je niet opgeeft!

Tjee Hanna, wat een verschil. Schatje om te zien zeg. Denzel is ook zo veranderd. Als je wil, kijk voor de foto,'s op mijn profiel.

Gorby: wat je zegt klopt als een bus: rust, regelmaat, geduld, duidelijke regels, grenzen en zeker leiderschap. Dat laatste biedt vertrouwen en kan Denzel lekker hond zijn en maak ik me wel druk om de rest van de zaken..

Ik vermoed dat Dobby van een kleinschalige broodfokker komt, vanwege de locatie van de dierenarts praktijk van de eerste inenting. Ook zegt de dierenarts dat zijn eerste inentingen niet kloppen.

Verder komt hij uit een gezin met minstens twee kinderen, meer weet ik niet.

Ik bedoel ook eigenlijk zelfvertrouwen voor honden naar de toekomst. Ik vermoed dat Dobby bovengemiddeld lastig is, aangezien ook onze privétrainer nergens kwam met de standaard methoden. Maar ís hij bovengemiddeld lastig, en zal het met een "normale" hond gewoon prima gaan? Of met een wat meer uitdagend typje? Ik heb geen idee. Ik weet wel dat ik liever niet meer een hond met een flink? probleem wil hebben.

greetje ik laat ook de halsband gewoon om zitten.maar als ik dus de riem pakt gaat hij echt op de grond liggen.in het begin liep die telkens weg naar zijn mand of bank toe. nu gaat hij wel naar de gang dus dat gaat gelukkig wel de goede kant op.

maar ik ga het morgen wel eens proberen zodra die gaat liggen doe ik de riem niet vast klikken.en als die zit dus wel. ik ben benieuwt bedankt voor je tip.en nee ik vergeet hem niet te belonen.

groetjes

Jammer dat je verder niets weet Wilma. Welke problemen heb je dan nog precies met Dobby ?

Ik zou niet weten waarom het met een hond in de toekomst niet zou lukken. Je hebt toch al eerder honden gehad en van Dobby leer je veel. Maar ik snap je wel, je bent al erg lang bezig en het zou fijn zijn als je nu eens resultaat ziet of niet? Maar ik denk niet dat het aan jou ligt. Doddy is waarschijnlijk extreem moeilijk.

Ik zou wel weer aan een hond met problemen beginnen. Het geeft me veel voldoening en ik leer ontzettend veel, ook over mezelf..

Dobby is dus heel onrustig, staat vaak nog steeds op als ik beweeg, en vind alleen blijven dus niet leuk. Hij sloopt niet, blaft of huilt niet, maar hij vind het overduidelijk niet leuk. Met loslopen kan ik nu pas de eerste stapjes nemen, zolang er geen water in de buurt is. Dobby jaagt op konijnen, en op vogels, zowel op land als in het water. Als hij dan eenmaal in het water ligt, hoort of ziet hij niets meer. Ik grap altijd dat ik hem een keer bij de kladden moet grijpen en hem even onder water moet houden, maar hij moet inderdaad leren dat ik óók de baas ben in het water. Ik zal er dus een keer achter aan moeten springen. Als het wat warmer is, want nu is het water wel erg koud.

Ook een probleem, maar nu niet de hoogste prioriteit:
Hij is razend enthousiast, en als mensen aan het voetballen zijn is hij bijna niet te houden. Hij wil ook graag aandacht van bijna iedere voorbijganger.

Pfff, idd moeilijk hoor. Ben toch heel erg benieuwd hoe jullie het aanpakken. Ik begrijp dat er nog maar weinig verbetering in zit na al die tijd? Petje af voor je hoor!

Hahahahaha, ik zie je al liggen in het water. Wat nou, niet luisteren...!!! Wat zal Dobby raar opkijken dat je dan ook bij hem kan komen.