help een kwaadaardis gezwel!!!! 
Veel sterkte. Moet er zelf ook een beetje bij huilen :-((
Ben wel blij voor jullie dat het vredig is gegaan.
Dank jullie wel voor de lieve woorden.
Het is een enorm verlies....Simba niet meer om mij heen.
Zijn foto staat hier bij me samen met Flippie en brand daar sinds gister een kaarsje bij, mijn lieverd.
Ik kan me moeilijk zetten om op te staan, waarvoor zou ik?
Eerder was het tussen 7.00/8.00 eten geven, prikken met insuline/ uitlaten.
De laatste tijd als Simba met zijn tong uit zijn bek lag, stelde ik de vraag...leeft hij nog of niet.
Hoe hij de laatste tijd opstond, verkrampte ik zelf omdat dat met zoveel pijn en moeite gepaard ging, mijn beertje, schat van een hond, mijn moppie, die al zo veel had te verduren met die rotoperatie.
Alles had ik voor hem over, maar ik kon het niet aanzien dat hij niet meer kon staan. Alles met pijn, dat wilde ik niet, daarvoor hield ik teveel van hem.
Maar toch, wat mis ik hem vreselijk, nooit meer hetzelfde hier, lieve schat, ik mis je
Yvon
Lieve Yvonne, Je bent een superbaasje. Je hebt zoveel voor Simba gedaan... Niets was je tevel.
Het ging niet echt helemaal goed met Simba, door z'n suiker en de artrose. Maar je hebt hem langer bij je mogen hebben dan het eerst leek te kunnen.
Ik denk dat Simba daar ook van genoten heeft. Hij werd een zorgenhondje, maar voelde zeker dat hij zo belangrijk was voor.
Ik kan me goed voorstellen dat hij in alle rust is heengegaan. Dat hij zelf ook voelde dat het nu genoeg geweest was en dat hij mocht ophouden met doorzetten. Net zoals jij. Je hebt zo met elkaar meegeleefd, die eenheid blijft er. Simba is voor altijd je kanjer en leeft zeker met jou en Flippie verder mee.
Hij blijft in je hart en in je gedachten. Niets op deze wereld blijft duren. Het belangrijkste is dat wat er is goed en echt is ... en je liefde voor Simba en die van Simba voor jou is echt... en dus voor altijd.
Dikke knuffel voor jou en Flippie en in gedachten voor Simba.
Ook hier brandt een kaarsje.
Dankjewel Kylie...
Zoals al zo vaak in het verleden als ik steun nodig had voor Simba weet je nu ook weer de juiste woorden te vinden, en weer huil ik 
Het gemis van hem is zooo groot, hij nam een enorme plek in, niet alleen in huis maar ook in mijn hart, had zo vreselijk met hem te doen als hij bijna niet kon staan of weet ik wat, in ieder geval kon ik het niet meer aanzien, zijn pijn.
Ondanks dat Daisy, de hond van mijn dochter hier voor 3 weken is is er een enorme leegte in huis....geen droompartijen met bijpassende geluiden van Sim, waar hij zo goed in was, geen voeten likken in mijn slippers, och ik voel me vreselijk....
Niet vroeg mijn bed uit om hem te prikken, `s avonds ook geen regelmaat, gadver wat mis ik die lieve Sim.
Yvon
Dank je wel Yvonne.. Ik heb meegeleefd met je verdriet en ook meegenoten als er positieve berichten waren.
Niets blijft duren... Niet het fijne genieten van de likjes, maar ook niet de pijn bij het opstaan.
Je hebt voor Simba gedaan wat je kon toen hij er was... En daar gaat het om.
Geniet van Daisy en Flippie. Je zult een andere regelmaat moeten vinden en dat neemt wat tijd. Maar het komt wel.
Groetjes.
Dankjewel lieve Kylie,
De beslissing die ik heb genomen was juist, maar te snel, ook al had ik het er vaak met Simba over...
Hij stond niet op of heel erg moeilijk, hij had pijn, ondaks dat ik hem eerder morfine gaf...enz. Mijn broer die een paar x per week komt had al opgemerkt dat Simba hem niet begroette, zoals eerder met een knuffel/vacht inzijn bek...Yvon je hebt er goed aan gedaan, maar toch, mijn ventje, mijn beertje, ik stik zowat van verdriet/gemis om hem, hij was mijn zorgenkindje. Echt, hij vulde mijn huis, niet alleen met zorgen, maar hij gaf zoveel liefde, ik mis hem zo gigantisch Het was een schat en het liefst had ik hem nog jaren verzorgd....nu is hij alleen in mijn hart en op de muur waar mooie foto`s hangen dankzij mijn vader sinds gister, van Simba en mij, boven zijn grote kussen.
Ik heb intens verdriet om mijn lieve ventje, mijn allessie, hoop dat hij nu zonder pijn rent,
in hemelse weiden, de lieverd, dag lieve schat,
zeg ik met pijn in mijn hart,
ik kon je niet laten voortbestaan,
met zoveel pijn bij het opstaan.
Flippie is loops en je wilde zo graag haar rugje likken,
Dat deed je tot op het laatst, en dan weer naar binnen
om de hele dag door weer te liggen.
Niet omdat je niet anders wilde,
maar niet anders kon, liggen,liggen,liggen,
Ach lieve schat, we hebben samen in ieder geval een mooi samenzijn gehad, ik had me geen lievere hond kunnen wensen aan mijn zij, dat was jij.
Ik mis je, ondanks onze foto`s aan de muur, die zijn nl als je ze ruikt niet zoals jij, zo puur...
Yvon
TNX Kylie,
Ik ga naar bed, kapot van emoties, heb veel aan de berichten op HP, helemaal van jou en van pbtjes van Helene,
Maar eigenlijk elk bericht dat ik krijg met medeleven is waardevol en doet me goed.
Daisy en Flippie hebben eten gehad, ik neem nog wat kwark, meer krijg ik er niet in maar dat is al wat.
Hoop dat mijn liefje vrij is in de eeuwige weiden, en dat hij het nu goed heeft..
Dankjewel voor je meeleven op een bijzondere/directe manier, die me telkens weer raakt,
Liefs Yvon
Wat een gemis...Mijn lieve schat niet meer om me heen, `s ochtends vroeg werd ik vaak wakker, of `s nachts zo rond 4.00 uur, Simba moet eruit enzo nog veel meer.
`s ochtend/`s avonds prikken, zijn kussen leeg.
Als ik vanaf boven kijk zoals eerder net gedoucht, ligt hij niet meer daar...
God wat is dit moeilijk en zwaar.
Mijn ventje, veel te snel afscheid genomen,
en elke keer weer hoor ik je hardop dromen.
Overal zie en voel ik je om me heen,
en voel me zo verdomd alleen.
Heb nog zo`n verdriet om mijn gouden vent,
en vraag mezelf af of dit ooit went...
En ik vraag jou dit afscheid te vergeven,
je had beter verdiend, sorry lieve schat,
Ik had het anders moeten doen, vergeef mij dat.
Voor altijd in mijn hart,
weet dat ik je altijd als mijn lieve schat zag.
Mijn beertje, zo stoer, zo lief,
Mijn hartedief.
Liefs Yvon
Yvonne, je maakt het jezelf nog moeilijker zo.
Je hebt voor Simba gedaan wat je kon. Pijn hoef je niet te rekken. Niet voor Simba en niet voor jou.
Simba heeft een mooi leven bij je gehad, zolang het leefbaar was. Er is een tijd voor alles. Er was een tijd om van elkaar te genieten en voor elkaar te zorgen. Nu is het tijd voor mooie herinneringen en erop te vertrouwen dat de band voor altijd blijft.
Simba, zo stoer en zo lief... Stoer en lief ben jij ook Yvonne. Simba leeft verder in je hart.
Dankjewel voor je lieve woorden en ooh zo waar.
Gisteravond met Flippie en Daisy vertrokken naar mn ex, ik had het zo moeilijk en mijn huis is zo akelig leeg zonder Sim, niet alleen zijn zijn maar ook de zorg die ik voor hem had, zo raar, zo nog niet echt bevattend en toch ook weer wel.
Het gaat met ups en downs.
Mijn schoondochter was hier gister met mn oudste zoon en riep verrukt vanuit binnen, je hebt Simba geschilderd, wat mooi. Ik ben nog niet klaar...
Tevens nodigden ze me uit om vanavond te komen eten, volgens hun was ik behoorlijk afgevallen en moest weer eten, is waar.
Ik ben alleen zooo vreselijk misselijk van verdriet dat eten me niet zo goed afgaat op moment.
Helemaal van de kaart was ik gister ineens overmand door verdriet, zit ik in de auto naar mn ex, zie ik een zwarte kop van Daisy achterin inplaats van die mooie gouden kop van Simba... ik kwam al overstuur binnen, toch wist ik met hem fijne herrinneringen op te halen over Sim, dus uiteindelijk goed dat ik ben gegaan.
En toch, vanochtend weer te kwaad, het uitlaten, nu met Flippie en Daisy, vroeg hij zal ik samen met je lopen, en al jankend zei ik graag.
Anders liet ik Sim en Flip alleen daar uit, een soort park, maar ik kon het even niet, het gemis en zo raar daar met Dais te lopen zonder Simba, ik was blij dat hij meeliep,
Liefs Yvon
lieve Yvonne ,ik moet Kylie gelijk geven.Dat je verdriet hebt en Simba ontzettend mist is logisch en begrijpelijk.Maar weet dat je de juiste beslissing hebt genomen, het kon echt niet meer.Simba was echt aan het eind van zijn leven hier.In je hart leeft Simba verder in mooie en fijne herinnering.
Stop met jezelf verwijten te maken over te vroeg en anders, lieverd wat had je anders moeten doen.Simba heeft de beste en het liefste baasje gehad die hij zich kon wensen.
Dankjewel lieve Helene
Ik weet zeker dat ik Simba niet te vroeg heb laten inslapen.
Dat ik de keus heb gemaakt om dat op dat moment te doen kan ik niks meer aan veranderen, ook al had ik het graag anders gedaan.
Flippie heeft niet genoeg afscheid kunnen nemen en niet op de juiste manier, ik ook niet en kan daar ook niks meer aan veranderen.
Het liefst had ik hem begraven in mijn mega tuin, zoals ik altijd had gedacht.
Het afscheid nemen ging veel te snel, altijd heb ik tijd voor hem genomen en een heel belangrijk moment zoals afscheid nemen voor altijd, heb ik tekort gedaan, mijn fout.
Ik weet wel dat toen de narcose werkte hij met zijn snuit in mijn schoot, het leven liet.
Dat ik deze fout heb gemaakt, wil niet zeggen dat ik snel van hem afwilde integendeel, wel voelt dat zo voor mij. Altijd de juiste beslissingen gedaan voor mijn gevoel, en net de belangrijkste verpruts ik, had meer tijd nodig gehad niet alleen ik maar wij allebei.
Dankjewel voor je steun,
Liefs Yvon
Yvon,
jammer dat Hp notificaties een beetje vreemd doen, ik kan je topic nooit blijven volgen.
Ik ben nu weer bijgelezen, en wil je dan ook heel veel sterkte wensen.
Je hebt zo flink je best gedaan, en nooit opgegeven.
Heb je iets fout gedaan?
nee, je hebt het allemaal heel goed en waardig gedaan.
Dat het stil is in huis, en het gemis....geen medicijn voor...enkel tijd en de kans om alle mooie dingen in je hart op te slaan.
Dankjewel Saskia,
Het is hier zoooo akelig zonder hem, zonder Simba.
Daisy, de hond van mijn dochter ik ken haar al vanaf pup zo`n 14 jaar geleden, bijna blind. Gaat deze week weer naar huis, komt mijn dochter weer thuis van vakantie.
Nog nooit had ze zo`n rotvakantie bij mij, ik praat bijna niet, zowel naar Flippie als naar haar niet.
Toch liggen ze allebei constant aan mijn voeten.
Als ik naar bed ga, liggen ze bij me, Flippie op bed, Dais op het het vloerkleed achter mijn bed.
Ze weten dat ik niet uit eigenbelang zo doe, maar dat ik zo`n intens verdriet heb om Simba, zo handelen ze samen, deze 2 dames.
Dais had deze week tot 2x toe een bloedend oog, gelukkig de wrat, Flip gaat constant onderuit, de wildebras met haar achterlijf, door haar poten heen...
Het zal toch niet...
Maar het gemis om Simba, in mijn hart...Och mijn liefje, ik had je nog zo graag bij me gehad.
Ik huil om jou, en zie je voor me in betere momenten, en ook beroerder, dat houd me wat staande, als ik eraan terug denk hoe je niet meer kon opstaan,met zoveel pijn kon ik je niet verder laten gaan.
Omdat ik de beslissing te snel heb genomen, wil niet zeggen dat ik die te vroeg heb gedaan.
Voor altijd in mijn hart, lieve schat,
Ik moet je daarin nog een plekje geven,
kan het nog niet zo goed,
moet het verdriet nog beleven.
Weet wel dat ik je beloven moet,
verder gaan, goed doen goed ontmoet.
Maar zonder jou is alles zo vreselijk moeilijk,
zo leeg , zo naar, zo onwerkelijk.
Mijn leven was gevuld met zorg om jou,
wat moet ik nou???
Yvon
Een hondenleven gaat te snel....
onze beslissingen die we daarrond maken of denken te maken, goed of fout, vallen in het niets...een hondenleven is eigenlijk gewoon altijd te kort...
Dankjewel....
Is ook zo, maar waarom voel ik geen aarde onder mijn voeten?
Je hebt gelijk een hondenleven is te kort, altijd.
Morgen weer verder gaan, elke keer weer opstaan, brr...
Het lijkt of het nooit went zonder mijn lieve vent,
Yvon
Ik ontvlucht mijn huis, keer op keer.
Neem de fiets, want geld voor benzine is er niet.
Daisy en Flippie zijn dan thuis.
Een stille saaie boel is het hier zonder Sim,
Vrijdag word Daisy weer opgehaald door mijn dochter Kim.
Nog stiller dan stil.
Vandaag mijn vriendin helpen verhuizen, tegen betaling van benzine, zo zit ik niet in elkaar, maar ik moet wel.
Allerlei weggooi spullen had ze staan en vroeg aan mij, heb jij er iets aan?
Mijn hoofd staat niet naar nieuwe spullen nu mijn hart zich zo vult met verdriet, toch zag ik iets liggen....een soort grote tegel met een zonnebloem, dus zeg ik tegen haar, de hele week loop ik al te denken aan een gedenkplaats voor Simba, en deze is echt mooi...Niet echt een dierenvriend, maar toch raakte zij ontroerd, yvon, wat mooi.
Deze mocht ik meenemen, en hem neergelegd waar hij al veel eerder graag lag, en realiseer me nu, dit moet de gedenkplaats voor mijn lieve Simba worden.
Vandaag ook een lieve kaart van de buren in de bus met een opsteker, zelf ook zulke grote dierenvrienden.
Het opstaan kost me moeite zo zonder hem, mijn lieverd.
Soms ga ik `s middags naar bed, om er een half uur later weer uit te zijn, dit is niet goed.
Maar ik verwijt mezelf zo de manier van het afscheid....dat komt niet goed, te snel, het was voorbij voor ik het wist.
Ik hoop idd dat hij nu geen pijn meer heeft, en bovendien hoop ik zooooo dat hij niet het gevoel had dat ik snel van hem af wilde...., want ik wilde hem eigenlijk mijn hele leven aan mijn zij.
Mijn broer zei laatst tegen mij, yvon, als ik je moet vragen er iets uit te doen je auto of Simba, had je geheid gezegd...de auto, dus wees wat milder voor jezelf, je hebt altijd de weg gekozen voor Simba, niks was te gek, dus verwijt jezelf niks.
Maar toch... juist op het laatst heb ik het niet goed gedaan...
Heb verdriet om mijn lieve schat, ik zie en hoor hem overal, nu is hij niet meer lijfelijk aanwezig...
God, wat doet dit zeer, zijn lege plek, nooit meer...
Yvon
Yvon ,zo herkenbaar.je verdriet, het gemis.
Je bent in de rouw,in de rouw om je beste vriend ,je maatje ,je moppie.Niets geks aan.Hier moet je gewoon doorheen.
Het klinkt zo makkelijk maar is het moeilijkste wat er is.
En je verwijt aan jezelf dat je het te snel hebt gedaan,wat is te snel? het tijdstip en de harde confrontatie bij de da. Had je nog een paar dagen afscheid willen nemen? Had je dat al niet dagen gedaan ,heb je niet alles gezegd tegen je mop wat je hem mee wilde geven op zijn reis over de regenboogbrug?En denk eens na, zou Simba willen dat je zo verdrietig bent? Ik denk het niet.
Heimwee,wie kent het niet?
Heimwee nog steeds zoveel verdriet.
Heimwee naar de tijden van weleer,
Heimwee jou te moeten missen doet zo zeer.
Hopend jou ooit weer eens te zien,
Hopend in het hiernamaals misschien.
Hopend dat mijn geheugen het niet af zal laten weten
Hopend dat ik jou nooit zal vergeten.
Wetend dat ik er goed aan heb gedaan,
Wetend dat je rustig bent heengegaan.
Wetend dat ik je een goed leven heb gegeven,
Wetend dat ik met de herinnering moet leven.
Verdrietig om je eerste hond,
Verdrietig om je tweede hond
Verdrietig om alle andere honden
Verdrietig om de niet helende wonden.
Gelukkig heb ik je mogen verzorgen,
Gelukkig dat ik mijn verdriet niet heb verborgen.
Gelukkig door de vele mooie momenten,
Gelukkig omdat ik jou oprechtheid mocht ontvangen.
Mijn beste vriend,Simba mijn hond,dat was jij.
Misschien helpt het een ietsje pietsie.
Probeer er een beetje vrede mee te krijgen.
Heel veel liefs en een knuffel,Helene
Vandaag de dag 3 weken geleden heb ik Simba laten inslapen.
De laatste paar dagen had ik gelukkig meer controle over mezelf en besloot een opvang te starten voor honden, mensen die op vakantie gaan, door ziekte...whatever, maakt me niet uit.
Simba is constant in mijn gedachten en elke keer weer zie ik iets van hem, of denk aan hem door iets bijzonders, want dat was hij, mijn mooie, lieve vent.
Heb eergister een eerste boeking gehad voor mensen die een week met vakantie gaan, voor hun 15 jarige oude hond, een drentse patrijs...
Het gaf me weer moed, en bovendien is het goed voor flippie weer andere honden om haar heen.
Vanochtend kwamen mijn dochter en gezin om daisy voor een nachtje te brengen, mijn schoonzoon viel het ook op hoe ze door haar achterpoten ging...je moet echt naar de Dierenarts Yvon.
Ben ik dus vanmiddag geweest, hoe akelig zonder Simba deze gang te gaan en nu met Flippie die al sinds 2004 niet bij een DA kwam.
Flippie heeft een ernstige beschadiging van haar zenuwen onderin haar rug, uitvalverschijnselen in beide poten...niets meer aan te doen. Hij weet niet hoe lang dit nog duurt, maar ik heb prednison meegekregen.
Het zal toch niet hè?
Ze heeft geen pijn, maar de uitvallen kunnen sterker worden, ook dat nog...
Het zal toch niet hè?
Ik kan het echt niet aan, 2 van mijn allerliefste lieverds...
En mijn gedachten zijn weer bij Simba, mijn moppie, mijn liefje,
Simba en Flippie wat een team...
Liefs Yvon
Wat erg Yvon ik leef met je mee!
Bah wat een ellende. Na het verlies van Simba
nu Flippie ziek. Ik heb het ook mee gemaakt dus
weet hoe het voelt. In mei 2011 verloren we onze Tarim
aan kanker. 2 weken later werd onze Asia ziek. 9 Maanden
later moesten we haar laten inslapen. En weer 9 maanden
later onze Fang. Echt verschrikkelijk.
Ik wens je dan ook veel sterkte met het verwerken van het verlies van Simba en dit akelige nieuws. Hoop dat Flippie nog een poos meegaat!
Zou je voor Flippie niet eens een second opinion kunnen vragen?
Misschien is er met een goede osteopaat iets aan te doen, of met infiltraties ter hoogte van de knelling.
en het is al sinds 2004, dus waarschijnlijk heb je al een heel parcours afgelegd.
Vergelijken moet je niet gaan doen.(Simba is Simba, Flippie is Flippie)
En wat een leuk idee van je om honden op te gaan vangen!
Tnx voor jullie lieve reacties.
Was het maar een knelling,
maar het is een ernstige beschadiging.
En als pup was ze voor het laatst bij een DA in 2004.
Wat ze nu heeft is sinds plm een half jaar...
Vergelijken doe ik niet hoor, Simba was een hele andere schat...Flip is ook een echte lieverd en een kleine wildebras,
Vanochtend voor het eerst haar de prednison gegeven in een stukje brood, zoals ik al jaren bij Simba zijn morfine gaf...alles wat een eerste keer is zonder hem doet zo`n zeer, en nog steeds mis ik hem zo.
Liefs Yvon
getver....Yvonne nu dit weer.Maar ten eerste arme Flippie,hoop dat de pijnstillers hun werk doen en Flippie zonder pijn nog een poos bij je mag blijven.
Trouwens goed idee om een opvang te starten voor honden,geeft zeker een beetje afleiding .En hier op hp zullen vast wel mensen zijn die zo af en toe er gebruik van willen en kunnen maken.Zal in ieder geval aan je denken als ik iemand hoor over opvang voor hun hond.
Ben blij te horen dat je verdriet een klein beetje beheersbaar aan het worden is,Geniet van je opvanghondje,knuffel voor Flippie en voor jou.
Dankjewel helene voor de bemoedigende woorden.
Het heeft me gister weer zo`n akelige douw gegeven dat ik behoorlijk van slag ben.
Vandaag was mijn broer hier voor andere zaken en, hij wist van niks, jee Von, wat loopt Flippie raar te zwalken met haar achterlijf...
Dat bedoel ik nou, en het doet me zo ontzettend zeer,
het was altijd zo`n wildebras...trap op en af.
Sinds een paar dagen ligt ze maar, niks voor haar.
Ze eet slecht, slaapt wel nog steeds bij mij op bed, maar toch...
En dan erbij, ook al had ik mezelf weer beter onder controle, ik heb eerlijk gezegd nog zo`n verdriet om Simba, moet ik me dan alweer voorbereiden op Flippie haar heengaan?
Dat kan ik bijna niet...
Ben dan wel in mijn tuin aan het werk, maar Flipse was eerder altijd van de partij, struinde alles door en af en toe een aai over haar kop, nu niet, ze blijft maar binnen liggen.
Ik kan me voorstellen dat ze Simba mist, maar weet niet of dit gedrag daarbij hoort. Of dat ze zich niet goed voelt.
Ik weet het even niet meer, want de afgelopen paar weken doen me al zo zeer, nu weer een nieuwe tijd waarin ik Flippie ook nog moet missen?
Dat kan toch niet waar zijn, mijn beide lieverds?
Liefs Yvon
Had in je andere topic ook al gereageerd. Lees nu dat Flippie ook al wat mankementen begint te krijgen. Je moet er toch niet aan denken dat de ellende nu weer gaat beginnen.. hoop dat alles nog goed komt met haar! Het verdriet van Simba is nog zo vers... drie weken is nog maar pas geleden, snap heel goed dat je nog heel verdrietig bent om Simba. Mijn meisje is vandaag alweer vijf maanden geleden overleden en het verdriet slijt maar niet.. wou dat ik het ook eens een keer wat beter kan loslaten. Ik ben normaal helemaal niet zo.. heb meerdere mensen verloren in mijn familie maar het verdriet van Bren is toch wel heel heftig! Nog steeds huil ik vaak om haar. Simba was niet gewoon een hond, 't was je maatje.. je familielid, je alles... Vind het echt niet gek dat je zoveel verdriet hebt. Ik heb zelf niet zoveel met mensen, meer met dieren.. én vooral honden, ze zijn zo lief en trouw! Vind het heel mooi van je dat je een opvang wilt beginnen, je lijkt me er ook wel een persoon voor... vrouw met een groot hart voor dieren. Wil je nogmaals heel veel sterkte wensen en ik hoop echt dat Flippie weer wat gaat opknappen!
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?