stembandverlamming

wie heeft ervaring met stembandverlamming bij zijn hond

Hallo anoek

Zoals bekend hoor je bij mensen vaak aan de stem hoe oud ze zijn. De blaf van een jonge hond is ook anders dan die van een oude hond. Vooral bij grote rassen komt op oude leeftijd regelmatig stembandverlamming voor. Sommige rassen, zoals de labrador retriever en de Ierse setter, hebben hiervoor een verhoogd risico. Bij de bouvier komt ook een aangeboren vorm voor.

Verschijnselen
De verschijnselen van stemband verlamming kunnen sterk lijken op die van een slechte schildklierfunctie of op verminderd uithoudingsvermogen veroorzaakt door ziekte, hart- of longaandoeningen of uitsluitend ouderdom. De diagnose 'stemband- of strottenhoofdverlamming' wordt daardoor vaak niet, of pas laat gesteld. Indien de aandoening wel wordt onderkend wordt vaak erg terughoudend gedaan over een operatieve ingreep vanwege de risico's van de hiertoe gangbare operatie. Vaak is men niet bekend is met de inmiddels beschikbare nieuwe en verbeterde operatietechnieken.

De verschijnselen waar u een stemband verlamming aan kunt herkennen zijn:

Duidelijk hoorbare ademhalingsgeluiden bij inademen en niet bij uitademen,. zoals bij een gebrekkig uithoudingsvermogen .
Afnemend uithoudingsvermogen; totaal in elkaar klappen bij warm weer. Het dier kan immers zijn warmte niet meer kwijt door hijgen!
Ander gedrag en veranderen van het blafgeluid. Snurken kan verdwijnen.
Kokhalzend kuchen.
Schonkig, slecht bespierd lichaam.
Functie van de stembanden
De stembanden vormen een slot op de deur om verslikken te voorkomen. De voorkant van het strottenhoofd heeft de vorm van de boeg van een schip. Voedsel en water worden om het strottenhoofd, langs de luchtpijp naar de slokdarm geleid. Bij verslikken komt er toch wat over de boegvormige ingang heen en zorgt een reflex voor het hermetisch dichtgaan van de stembanden met enorme benauwdheid en een hoestbui tot gevolg. Dit alles is door de natuur bedacht om te voorkomen dat voedsel en vloeistof in de longen terecht kan komen. Indien dit toch gebeurt, zal dit vaak een zeer ernstige tot dodelijke longontsteking veroorzaken.

Operatieve ingreep
Bij de klassieke operatieve ingreep worden delen van de stemband verwijderd of wordt de stemband operatief in de geopende stand opzij vastgezet. Hoewel dit goed werkt tegen de benauwdheidklachten geeft dit zeer vaak ernstige longontstekingen. Deze operatie werd dan ook als laatste redmiddel gebruikt.

Er is echter al geruime tijd een nieuwe techniek beschikbaar, hoewel die wat lastiger uitvoerbaar is. Hierbij wordt de bovenzijde van één stemband (de linker) losgemaakt en naar achteren verplaatst. Dit verplaatsen van de stemband naar achteren in plaats van opzij is te vergelijken is met gordijnen op een toneel. Deze lijken vanuit de zaal gesloten , maar de lucht kan er van opzij (dus met een bochtje) toch langs. Deze methode blijkt zeer effectief te zijn in het voorkomen van verslikpneumonie (longontsteking door verslikken).

De operatie, hoewel technisch wat lastiger door de ingewikkelde bouw van het strottenhoofd, is voor een ervaren chirurg goed uit te voeren. Op het Ossehoofd is deze ingreep al meerdere malen met zeer goed resultaat uitgevoerd. Deze ingreep is dus bepaald geen laatste redmiddel en zou bij daarvoor in aanmerking komende benauwde dieren juist in een vroeg stadium moeten worden uitgevoerd, om te voorkomen dat de hond nodeloos lang benauwd rond loopt.

groetjes natascha