weggelopen in het bos. gaat hij ooit luisteren????

Nou de meeste honden weten precies waar jij je bevind want ze kunnen goed ruiken, als ze gewoon veel te ver weg zijn(zoals je wel eens ziet bij windhonden en jachthonden, dan zeggen ze dat je je jas moet neerleggen waar hij van je weg liep en dan later weer terug komen), en als je dan ook nog gaat roepen dan weet ze het helemaal hahaha, ik bedoelde niet zijn naam roepen, ik bedoelde helemaal niets roepen. Als je helemaal niets zegt 'verplicht' je eigenlijk de hond om jou in de gaten te houden, en je loopt niet het risico dat jou leiding ondermijnd wordt doordat je iets zegt en de hond niet luisterd en je loopt niet het risico dat een eventueel commando zijn waarde niet verliest. Dus op het moment dat jij zeker weet dat als je haar roept ze ook terug komt, dan roep je haar zo nu en dan even en als ze komt even een aai over de kop, goed zo braaf, en weer vrij, en soms doe je haar even de riem om.
Op de momenten dat ze een andere hond ziet weet je al dat jij de controle kwijt bent, dan roep je haar niet en ook niet zo nu en dan even roepen, je hoeft er niet over in te zitten dat ze niet weet waar je bent, je loopt door en zodra je bij die andere hond bent moet je alleen even kijken hoe er gespeeld wordt en wat de tegenpartij er van vind, en het mooiste is als je gewoon door kan lopen zonder iets te zeggen, als het spelen niet leuk is haal je haar erbij weg riem vast niets zeggen en mee nemen.

Een hond is nooit te oud om te leren zeg ik altijd en wij ook niet, dus nergens over in zitten er zijn hier zoveel tips voorbij gekomen probeer alles rustig op een rijtje te krijgen en ga er mee aan de slag, ook niet teveel verwachten gelijk in het begin de hond moet leren en jij moet leren dit kost tijd en energie succes

Kent je hond het commando "blijf" of "nee"?

Cooper heeft ook de neiging om naar andere honden toe te lopen. Nuja, hij deed t altijd.
Dus ook als hij aan de lijn hangt.
Nu merk ik dat als hij aan de lijn is & ik zeg "blijf" hij ook effectief langs me blijft lopen & niet naar de andere hond toe trekt.

Ook was ik eens op een veldje & iets verderop was een hond achter een hek. Die hond was maar op Cooper aan het blaffen. Ik zei "blijf" tegen Cooper en "nee".
Hij bleef ook bij me. Ik heb hem toen verder afgeleid met zijn speeltje & elke keer hij toch wou gaan riep ik "nee" of "blijf". Dit werkt voor hem wel.

Alsof hij niet wist dat hij niet naar de andere honden toe mocht gaan.
Misschien is dat bij jouw hond ook wel het geval?

Want ook al riep ik hem als er een andere hond was, hij luisterde ook gewoon niet naar zn naam. Maar bij "nee" of "blijf" doet hij het wel.

Wat ik bedoel met kleine stapjes, is dat je aan je hond kleine haalbare eisen stelt. Wanneer die eenmaal behaald zijn, kan je dit steeds een beetje meer gaan uitbouwen. Van bijv: komen als je hem roept, al is het EEN meter afstand. Belonen en dan aanlijnen. Volgende keer doe je het vanaf twee meter, etc.
Zorg voor jezelf en je hond, dat je altijd met een succesgevoel afsluit.

Laika komt steeds wanneer ik haar roep.
Heeft ze altijd gedaan van zodra ze 9 maand was (ongeveer)
Hoe ik het haar aanleerde:
elke hond kent wel een koekje en een koekje is iets wat ze zo al wel genoeg krijgen dus een andere prikkel is leuker.
Nu heb je ook zo van die hondenchocolaatjes. Die wreef ik in mijn handen en toen rook ze iets wat ze nog niet kende. Ik leerde haar toen "tik" met haar neus tegen mijn hand en terwijl ze dat deed zei ik koekje en gaf haar dan het chocolaatje. Daar was ze dus echt verlekkerd op.
Zo ging ik met haar wandelen aan de lijn. Laika, (kijkt) "tik" (neus tegen mijn hand) koekje (kwispel, kwispel want dat wil ze wel)
elke keer ik iemand voorbij kwam riep ik haar op voorhand Laika tik koekje
Als dit goed ging werd het gauw; Laika koekje
Nu is het nog enkel laika
Geen koekjes of niets. Ik roep haar bij mij en zeg haar dat ze bij mij moet blijven of dat ik ze ga aanlijnen. Als ik zeg dat ik haar ga aanlijnen gaat ze rustig zitten. En anders blijft ze dicht bij mij en kijkt ze me om de haverklap aan om te vragen of ze terug mag rennen.
SUCCES

@ RVS, Kijk dat geeft een mens weer hoop

Hopenlijk komt er idd een dag, dat hij gewoon mee loopt, zonder er vandoor te gaan.
En ik merk met bijv aan de riem lopen, dat dat nu veel beter gaat, dan een maand of 2,3 geleden. Aan de riem is hij nu al veel minder gefocust op andere honden, dan eerst.

ik moet soms ook wel om hem lachen, want dan heeft hij iets gezien, een hond, of kinderen, want die vind hij ook erg leuk, en dan roep ik hem, dan komt hij wel terugrennen, maar dan zie je aan zijn hele houding dat hij wil zeggen, "kom nou, snel, er zijn kindjes, kom nou kijken" en dan rent hij er snel heen.

Hij is ook pas 11 maanden, dus ik mag ook nog niet al te veel van hem verwachten.
We blijven gewoon lekker wandelen, komt vast goed!

Alle dingen die hier geschreven staan zijn al geprobeert. Maar ik kan met snoepjes oid gaan zitten als die van mij het in de kop heeft om te gaan jagen of met haar kop in een molshoop/konijnenhol te gaan zitten dan kan ik roepen wat ik wil... Jo hier op het forum heeft Xena een paar weken na mijn knieoperatie uitgelaten en die weet er alles van...

Hier nog een die bovenstaande truc's uithaalt
Ik vind het opzich niet erg en negeer haar ook gewoon alleen van de week ging het bijna mis
Ze was al lekker wezen rennen en gek doen en wou haar bijna aan de lijn doen.
Opeens komt er om de hoek een chihuahua van amper 8 weken aanlopen los, baas heeft geen riem niks bij zich.
Joy ziet het en wil spelen en kijken hoe of wat.
Die kleine chi schrikt en rent weg, Joy denkt ohh leuk spelen dus vliegt erachter aan en met geen mogelijkheid kon ik haar terug krijgen. (worstje,kaasje ed)
Vloog over de weg een woonwijk in achter die kleine aan.
Ik ben blijven staan aangezien er geen verkeer aan kwam maar het baasje van de chi ging mee dus Joy ook mee.
Uiteindelijk kwam ze terug na nog een stuk of 3 x weer weggelopen te zijn.
Ik kon haar met geen mogelijkheid meer aanlijnen want ze bleef me ontwijken dus ben naar huis gelopen en het laaste stuk er een soort spelletje van gemaakt door te gaan joggen.
Op die manier heb ik haar thuis gekregen maar ohh je kan ze wel wat doen af en toe haha...

Ik heb het geleerd door eerst te leren dat ik bepaal welke richting. Aan de riem en ook los.

Gaan ze links af ga ik rechts af enz. Ook hou ik in de gaten hoe ze reageren. Probeer ze voor te zijn voor de run naar de andere hond, water enz. In het begin is het heel erg opletten op de reactie van je hond op de omgeving.

Omdat ik meerdere honden uitlaat, en mijn leeftijd, voor ik de juiste naam geroepen heb, , heb ik een hondefluitje waar ze allemaal op reageren.

ik werk via de methode van don sullivan (jaja slechte mens ik weet het)
en ben tot nu toe zeer tevreden geweest.
ZOals ook bij mensen is vertrouwen iets dat men moet verdienen. Zolang jij je hond niet vertrouwd (doordat die niet komt wanneer jij het wil) mag hij niet los. Het loslopen is een beloning op zich en je geeft hiermee aan dat je je hond vertrouwd. En dat vertrouwen mag wel verder liggen dan alleen maar: "och hij bijt niet."
Het eerste commando waar mijn honden altijd als eerste op getraind zijn is het komen.
balletje weggooien, brengen. KOMEN.
Ik heb hier ook een hondje die wegloopt zodra ik de deur nog maar opendoe. Bij ons is dat heel simpel. ik weet dat jij wegloopt, ik kan je niet vertrouwen en jij wordt dus aangelijnd.
evenveel pret buiten maar toch wel wat veiliger

Echt super om zo veel tips te krijgen! Dat geeft me weer moed in het verder oefenen.
Vandaag ben ik ook gaan oefenen met het aan de lijn naar mij kijken als hij een andere hond ziet. Dit ging heel goed. Hij kreeg steeds wat lekkers als hij naar mij keek. Ik hoop dat dit ook nog iets oplevert voor het los lopen.
De volgende keer hoop ik dat ik de moed heb om te wachten tot hij terug komt. (op zo'n afstand dat ik hem nog kan zien.)

Zo dat zijn lekker veel tips. Hier heeft de pup er ook nog wel last van maarja ze is ook nog maar 4 maand oud. Ik wil het wel graag zo snel mogelijk aanleren. Als Duncan niet luisterd en 1 van ons roept iets strenger zijn naam dan luisterd hij wel en krijgt hij een snoepje als hij naar ons toe komt. En we hij krijgt natuurlijk een aai over zijn bol want hij vind dat wel lekker^^.

Kira wil nog wel is wegstuifen. Sinds kort hebben we ook een fietskarretje dus kunnen we ook naar het bos toe. Ik zal dan zeker de zigzag en onverwacht ergens anders heen gaan proberen. Verder krijgt ze ook altijd een snoepje als ze me aankijkt aan de lijn of los. In het begin kwam ze wel altijd ook al was er een andere hond maar nu verschilt het per keer. Ohja sinds dat ik erachter ben gekomen dat ze heel erg van ballen houd ga ik gewoon leuk doen met de bal en dan komt ze ook naar me toegerent, blijkbaar vind ze met vrouwtje spelen die de bal heeft leuker dan met hondje spelen. (jammer genoeg mag ik dat nog niet te veel doen omdat ze nog zo jong is dus ik beperk het tot eventjes per dag want rennen doet ze tog wel)

Waar ze vandaag wel last van had was dat ik was naar een nieuwe plek gegaan met het karretje maar dat was een open plek (milligerplas, grasveld, strand) Ze vond het zand geweldig! Er kwamen voorbijgangers langs en ze bleef er maar naar blaffen. Ze stuifte er niet op af maar ze bleef op het strand blaffen naar die mensen ik schaamde me dood. Toen ze bij me kwam deed ik wel vrolijk en kreeg ze een beloning dat ze bij me was maar tog .

We zeggen nog wel te vaak wat tegen haar dat zullen we wel is even gaan afleren want wij moeten natuurlijk wel de baas zijn!

Als je dus een hond wilt leren dat hij vertrouwd los kan, zul je bij de basis moeten beginnen. De basis is dat de hond de baas volgen kan, dat de hond de sturing van de baas accepteert, dat de hond gericht is op het lichaam en de geur van de baas enz.

Een moederhond doet van de geboorte af aan er alles aan dat haar geur overheerst in het nest, alle andere geuren haald zij weg, denk aan puppen likken, poep eten enz. ook stuurt de moederhond de puppen in alles, ze krijgen duidelijke regels waar de puppen zich aan moeten houden, met als gevolg dat als de moeder het wil volgen de puppen haar overal waar ze heen gaat. De moeder daarentegen volgt, als het goed is, de fokker overal waar en wanneer zij dit wil, en staat hiermee weer boven de moederhond en ook dit zien de puppen.

Dus als wij dus doorgaan met de puppen laten volgen zoals de moederhond de puppen dit heeft geleerd, dan worden wij heel erg belangrijk in het leven van de pup en zal de pup accepteren dat wij dus alles bepalen. De moeilijkheid zit hem in het leren volgen van de hond/pup .

Ik herken het verhaal ook helemaal, maar gelukkig is dit al een half jaar passé. Het is bij mij met Tinka echt een omslag geweest van dag naar nacht. Als eerste ben ik met haar naar een omheind hondenuitlaatterrein gegaan, je weet wel, zo een die je eigenlijk te vies vindt maar voor dit perfect. Liet haar daar lekker spelen tot ik (zogenaamd) weg wilde. Ik riep haar, ze keek en ging weer vrolijk verder met spelen (ze wist waar ik was dus niet nodig om te komen, appèl? wat is dat?).Met een:"Daag Tinka" ben ik het hek uitgegaan, de hoek om, zij was veilig op dit terrein. Heb 5 minuten gewacht. Ik kon haar vanuit mijn schuilplaats bij het hek zien staan. Toen teruggegaan, stil aangelijnd en naar huis. Neigt ze weer tot dit gedrag, b.v. door naar mijn zin te langzaam te reageren (dit is vaak het begin van het weer vervallen in het oude gedrag) ga ik weer naar dit terrein en doe hetzelfde. Reageert ze vlot, krijgt ze wat lekkers. Verder ben ik de basisprincipes van Jan Fennell gaan toepassen, ongelooflijk wat dit met mijn band met haar heeft gedaan. Tinka is nu een zeer gehoorzame hond, ook in het bos. Voorheen riep ik haar regelmatig even, nu wandel ik stil. Komt ze spontaan bij me, lief woordje en soms wat lekkers. Goede wandeling gehad, aan het einde een beloning. Wel valt me op dat dit gedrag heel erg voorkomt bij honden rond de 1 a anderhalf jaar. Puberstreken dus en uitproberen hoe het met je leiderschap staat. Succes!

vandaag had ik Toby ook los en hij rende weer als een idioot richting een andere hond. Toen ben ik gauw gerend naar waar de vrouw vandaan zou gaan komen als ze door zou lopen om Toby te kunnen zien. Toen ik die kant op ging zag ik hem ineens heel hard terug rennen, naar waar ik eerst was. Heb hem even laten zoeken. Maar super dat hij zelf terug was gekomen!
Vanmiddag rende hij weer naar een hondje, maar dat hondje vond hem ook wel heel leuk. Ik was verder gelopen in de hoop dat Toby zou komen, maar hij was veel te fanatiek aan het spelen en de persoon die het andere hondje aan het uitlaten was, was blijven staan wachten tot Toby bij haar weg zou gaan. Dat deed hij niet. Toen ben ik hem toch maar weer gaan halen.
Als een andere hond hem niet de aandacht waard vind, gaat het echt al best goed, maar zo lang het andere hond met hem speelt, merkt hij niet dat ik weg ben
Dan is hij absoluut niet op mij gericht...
maar stug verder oefenen. En ik heb wel gemerkt dat ik de commando's om te komen (naam, hier, kom enzo) wel een beetje aan het afleren ben geweest doordat ik ze te vaak heb gebruikt als ik eigenlijk had kunnen weten dat hij het (nog) niet zou doen.