beagle (4 maand) in kennel

we zouden graag de beagle als buitenhond nemen. hij zou dan de kennel gebruiken op de leeftijd van 4 maanden (zie foto)


gaat dat?

grt

hoi Valerie,

Iedere hond wil graag in/dichtbij/tussen de roedel leven..

Beagles zijn zéér gevoelige dieren die ook nog eens niet graag alleen zijn..

Lijkt mij dus géén goed plan..

Lieve groet, Ilja

hallo valerie,dat lijkt me niet zo,n goed idee,iedere pup/hond heeft heel veel aandacht nodig van de mens,wil je een sociale hond krijgen,
waarom moet de hond in een kennel?

Als hij alleen is (zo'n kleine 4 uur in de week en pas vanaf september) zou ik die graag in de kennel zetten, ik train die daar natuurlijk op. Maar in het begin gebruik ik een bench totdat hij zindelijk is en dan gebruik ik voor 's nachts een mandje binnen.

Is dat goed?

grt

ik ben persoonlijk tegen een kennel
een hond koop je voor zijn bijzijn een verlenging van de familie en toch niet om in een kooi te zetten het zijn toch geen vogels

tuurlijk zijn er omstandig heden dat een bench uitkomst bied als hij gaat slopen als hij alleen is

dus mijn advies is (je raad het al)
probeer eerst zonder bench het kan later altijd nog als het nodig is

gr
peter

Hoi,

Ik heb eerst een vraag, waarom wil jeje hond in een kennel stoppen?
Is dat omdat je moet werken?
Of moet de hond er altijd in blijven, bij uitzondering voor een wandeling ofzo?
Wat is de reden dat je Beagle niet bij je in huis mag verblijven?

Een beagle kan heel goed buiten in een kennel...als...
-Het een hondje uit echte werklijnen is
- hij minstens één keer per week mee mag doen aan een jacht.
-hij daar met een hele meute beagles zit.

En in alle andere gevallen...niet doen dus! Een beagle is tegenwoordig gewoon een leuke gezinshond. Waarom zou je een hond nemen als hij niet bij het gezin, dus binnen mag zijn? Geen enkele hond houdt ervan om eenzaam buiten te zitten. Wil je wat leuks om te knuffelen in je tuin, neem dan een geitje.

Een Beagle is een typische meute-hond. Hem alleen in een kennel opsluiten is uit den boze.

Hoi Valerie,

Heel goed van je om advies te vragen! Misschien ga je er nu anders over denken. Het kan best zijn dat je niet eens wist dat een Beagle beter niet buiten in een kennel kan zitten.Mits hij toch zeker wel een Beagle uit de werklijn is en dat je daar echt iets mee moet gaan doen.
Maar laat je niet weerhouden om nog vragen te stellen.We zijn er toch om elkaar te helpen en om onze mening te geven.

Gr.Mieke en een pootje van Elmo

Even een vraagje, waarom mag een beagle niet een paar uurtjes in een ruime buitenkennel en miljoenen mensen wel hun hond uren en nachten in een kleine bench?

mijn Beagle zit ook geregeld buiten, maar niet in een kennel. wel gewoon in de (grote) tuin, waar hij vrij kan rondlopen.

Mijn vaders hond zat vanaf 12 weken toen hij die kreeg al buiten..was niets anders gewend en is opgeleid tot politiehond...hi jwas een super waker en heel sociaal, vooral binnen het gezin. Mijn vader kon mijn broer, toen baby, tussen de voorpoten vande hond leggen..als er iemand in de buurt kwam dan gromde hij en mocht er niemand aankomen, behalve als mijn vader het commando gaf.

Als die hond binnen was kreeg hij het benauwd en wilde hij meestal weer naar buiten.
Kdenk dat je een hond best buiten kan doen maar ligt ook aan het ras lijkt mij..en als je er maar genoeg mee doet en niet alleen maar in de kennel...Maar genoeg mee bezig zijn..En kzou hem er dan meteen al aan laten wennen en niet zeg maar de eerste 4 maanden niet en dan wel...

Hij zit maar 4 kleine uurtjes in een buitenkennel en 's nachts is hij altijd bij ons (in een mandje). in de week moet ons mama werken van 8 tot 12 uur. als ze thuis komt, laat ze de beagle uit en geeft hem eten daarna kan hij los in de tuin spelen of binnen.
dat als hij dan 4 maanden is.

In de paasvakantie (2 weken), krokusvakantie (1 week), kerstvakantie(2 weken), herfstvakantie(1 week) en grote vakantie (2 maanden)ben ik altijd bij hem. en dan nog de normale schoolweken.

dat lijkt mij op zich niet z'n probleem mits de kennel groot genoeg is en de hond droog en uit de wind kan zitten

maar zo als je het nu omschrijft is het ook geen buiten hond

veel succes met je hond

gr peter

Ik heb zelf een kennel gemaakt buiten.
Daarin staat een hok en heel wat speelgoed.
Pablo (maltezer) verblijft hierin als het mooi weer is en ik moet gaan werken.
voorheen zat hij in de keuken en plaste en poepte overal.
Ik huis durf ik hem niet alleen te laten. Binnen is hij gewend om in z'n bench te liggen. (daar doet hij z'n behoefte niet).
Na de zomer zal ik hem proberen alleen binnen te laten.
Want bij regen en koud weer heb ik hem liever binnen.

Groetjes

Hoi Valerie,

Als het om die 4 uurtjes gaat die je moeder werkt, waarom dan geen bench binnen?
Het lijkt me niet verstandig om een hond die normaal bij jullie binnen leeft, in de winter 's morgens om 8 uur, bij -5 buiten te zetten.

Bovendien denk ik dan ook aan de buren. Een hond die slecht alleen kan zijn(en van beagles zijn die er genoeg)zal misschien gaan janken en blaffen.
Ik denk niet dat je dan nog langer goede vrienden met je buurt zult zijn als je hondje in de tuin zit.

Ik hoop dat je daar over na denkt.

Groetjes jolanda

ik heb ook een beagle maar hij slaapt buiten en is 6 maanden :S

Lees dit een heel aandachtig!!!!

Broodfokkers

Dit verhaal begint ongeveer 8 weken voor jij die dierenwinkel binnen stapte.

Het is hier vochtig, kou en vooral donker, zo donker... Mijn naam is “teef uit het 3de hok van links". Zo noemen ze me toch altijd als ze het over me hebben. Ik ben 3 jaar. Ik ben bijna 60 dagen zwanger en ik heb zo'n honger. Hopelijk krijg ik straks nog iets te eten. Op veel hoop ik al lang niet meer maar gewoon een snede brood, daar zou ik al blij mee zijn.
We zijn hier met ongeveer 25 teven. Allemaal op de een of andere manier familie van elkaar, mijn mams zit 2 hokken verder. We zien elkaar echter nooit. We mogen enkel uit ons hok om gedekt te worden en dan nog vaak brengen ze de reu gewoon naar hier. Hij zit immers maar 6 hokken verder. Ik vraag me vaak af hoe het hierbuiten uitziet. Zou het overal zo donker zijn? Ik heb zo'n honger... en ik voel dat mijn buik stilaan onrustig wordt, volgens mij gaan mijn pups stilaan komen. Tja na 5 nesten op een goede 2 jaar tijd weet je wel hoe het gaat hoor. Ik voel me zo alleen...was er maar iemand die me effen gezelschap kwam houden, niet lang, heel even zou al fijn zijn...

Enkele dagen later.

Wel mijn pups zijn geboren, ik weet niet goed wanneer, dag of nacht, het is hier altijd donker, je verliest zo snel de tel. Er zijn 3 reutjes en 5 teefjes geboren. 1 teefje heeft de eerste 24 uur niet gehaald. Ze zag er zo ziek uit. Ik heb gebruld, gegild, maar niemand kwam me helpen, een beetje later was ze dood. Een paar uur later kwam "die man" binnen, hij mopperde wat over dode pups en hij nam haar mee. Ik vraag me af waar ze nu is. Ik heb nog altijd zo'n honger. Mijn pups ook! Het is zo zwaar zo zwaar, maar toch ben ik weer een beetje vrolijk, eindelijk weer wat leven rondom mij. Hoewel ze wel heel stil zijn hoor. Hopelijk zijn ze niet allemaal ziek! Zou ik wat fout doen? Mijn buik doet zo pijn.

Vijf en een halve week later

Ik ben weer helemaal alleen. Gisteren is "die man" mijn pups komen halen.
Ik had me zo voorgenomen deze keer blijven ze bij mij. Hij neemt ze me niet meer af. Maar het enige dat mijn protest heeft opgeleverd was een klop op mijn kop en een stampt tegen mijn buik. Mijn puppies wilden helemaal nog niet weg van me. Ze zijn nog zo klein oh zo klein. Ik ben zo bang, waar zouden ze naartoe gaan? Ze kennen niets van de wereld enkel dit hok. Ik wou dat ik ze meer had kunnen leren maar ook ik ken enkel dit hok. Ik ben hier geboren en hier nooit weggeweest. Mijn buik doet zo verschrikkelijk pijn. De eenzaamheid is ondraaglijk.
Nooit iemand om mee te spelen of om lekker tegenaan te kruipen. En toch probeer ik vriendelijk te zijn tegen "die man" in de hoop dat ik is een aai of een lief woord krijg, maar ik doe telkens wat fout. Mijn buik doet zo pijn. Ik hoop dat mijn pups wel weten hoe ze het goed moeten doen, ik heb ze zo weinig kunnen leren, ik hoop dat ze zich redden. 3 van de 7 pups waren zo ziek. Hopelijk knappen ze snel weer op.
De pijn in mijn buik wordt erger en erger. Zou er iets mis zijn? Ik gil van de pijn maar niemand komt. Ik ben zo verschrikkelijk eenzaam. Wat doe ik toch fout? Met ieder uur dat voorbijgaat wordt de pijn erger en ik heb het zo warm, zo vreselijk warm. Ik heb het opgegeven om te gillen, er komt toch niemand.
Zoals altijd sta ik er alleen voor. Ik heb het zo koud, zo warm, zo koud. Ik ril er van... en dan die pijn , ik weet niet hoe lang ik dit nog volhoudt... had ik maar meekunnen gaan met mijn pups. Gewoon 1 keer de buitenwereld zien. Zou het daar ook zo donker zijn?
De pijn is niet meer te verdragen. Ik denk dat ik maar stilaan ga slapen, waarschijnlijk wordt ik nooit meer wakker, maar weet je. Mijn mams heeft me ooit een verhaal verteld van een wereld waar bomen zijn en gras en licht en andere honden om mee te spelen, wie weet ga ik daar nu wel naartoe...
Een paar uur erna komt "die man" aan, hij zucht wat over rotteef en hij roept, hey er is er hier eentje dood... Pups

Amper 5 en een halve week en "die man" kwam ons bij onze lieve mams halen. Hij grabbelde ons vast aan nek poten, staart, waar hij ons maar kon pakken. We werden met zijn allen in een doos gestoken. Het was zo eng. 3 van ons zijn zo ziek. Alles is zo donker, waar gaan we naartoe, wat gebeurt er, waarom kan mams niet mee? Honger...zo'n honger...
Wat een raar geluid, net een beer die naast ons brult en de wereld beweegt plots, konden we nu maar zien naar waar we gaan. Wat gebeurt er toch. Zo bang... "die man" brult dat we onze kop moeten houden...
Een half uurtje later is alles plots stil. Oh hey, daar gaan we weer, hobbel, hobbel...
De doos gaat open... jeetje wat is het hier licht!!! Mijn ogen...wat doet dat pijn, we zien niks... "die man" en een andere mopperen wat over 2 dode pups... Oh nee 2 van onze zusjes zijn dood. De rest wordt uit de doos gehaald. Ze gooien ons in een hok... het is hier zo licht. Zoveel
mensen, zoveel lawaai. Zo bang... iedereen lacht en tikt tegen het hok.

Erg belangrijk voor mensen die een hond willen kopen:

1 van die iemanden kan jij zijn. Koop nooit een pup bij een dierenwinkel
of broodfokker. Dit hebben alle pups die je daar ziet meegemaakt. Als je
zo'n lief koppie naar je ziet kijken denk dan aan zijn mams die ergens in
een donker hok zit.
(Kijk bovendien is naar dat magere lijfje met bolle buikje ongetwijfeld vol van de wormen, omdat ontwormen teveel kost)
Door de pups te kopen die te koop zijn in deze winkels en fokkerijen, hou je deze handel in stand en zullen honden onder deze omstandigheden hun leven moeten doorbrengen! Pups horen NIET op te groeien in een donker hok of in de etalage van een winkel, pups horen lekker in de huiskamer op te groeien. Overladen door liefde en steun van mams en de baasjes van mams.

Als dan zo'n verkoper je begint wijs te maken dat je voor 30 euro meer zelfs een stamboom meekrijgt, waarschuw deze persoon dan, dat dat illegale praktijken zijn. Stambomen voor pups worden aangevraagd voor de geboorte al, niet 8 weken erna en al zeker niet in een dierenwinkel.

Dit verhaal mag elders geplaatst of herdrukt worden in de hoop dat het broodfokkers zal stoppen om geldgewin na te streven in plaats van aan het welzijn van de dieren te denken.

Lees dit een heel aandachtig!!!!

Broodfokkers

Dit verhaal begint ongeveer 8 weken voor jij die dierenwinkel binnen stapte.

Het is hier vochtig, kou en vooral donker, zo donker... Mijn naam is “teef uit het 3de hok van links". Zo noemen ze me toch altijd als ze het over me hebben. Ik ben 3 jaar. Ik ben bijna 60 dagen zwanger en ik heb zo'n honger. Hopelijk krijg ik straks nog iets te eten. Op veel hoop ik al lang niet meer maar gewoon een snede brood, daar zou ik al blij mee zijn.
We zijn hier met ongeveer 25 teven. Allemaal op de een of andere manier familie van elkaar, mijn mams zit 2 hokken verder. We zien elkaar echter nooit. We mogen enkel uit ons hok om gedekt te worden en dan nog vaak brengen ze de reu gewoon naar hier. Hij zit immers maar 6 hokken verder. Ik vraag me vaak af hoe het hierbuiten uitziet. Zou het overal zo donker zijn? Ik heb zo'n honger... en ik voel dat mijn buik stilaan onrustig wordt, volgens mij gaan mijn pups stilaan komen. Tja na 5 nesten op een goede 2 jaar tijd weet je wel hoe het gaat hoor. Ik voel me zo alleen...was er maar iemand die me effen gezelschap kwam houden, niet lang, heel even zou al fijn zijn...

Enkele dagen later.

Wel mijn pups zijn geboren, ik weet niet goed wanneer, dag of nacht, het is hier altijd donker, je verliest zo snel de tel. Er zijn 3 reutjes en 5 teefjes geboren. 1 teefje heeft de eerste 24 uur niet gehaald. Ze zag er zo ziek uit. Ik heb gebruld, gegild, maar niemand kwam me helpen, een beetje later was ze dood. Een paar uur later kwam "die man" binnen, hij mopperde wat over dode pups en hij nam haar mee. Ik vraag me af waar ze nu is. Ik heb nog altijd zo'n honger. Mijn pups ook! Het is zo zwaar zo zwaar, maar toch ben ik weer een beetje vrolijk, eindelijk weer wat leven rondom mij. Hoewel ze wel heel stil zijn hoor. Hopelijk zijn ze niet allemaal ziek! Zou ik wat fout doen? Mijn buik doet zo pijn.

Vijf en een halve week later

Ik ben weer helemaal alleen. Gisteren is "die man" mijn pups komen halen.
Ik had me zo voorgenomen deze keer blijven ze bij mij. Hij neemt ze me niet meer af. Maar het enige dat mijn protest heeft opgeleverd was een klop op mijn kop en een stampt tegen mijn buik. Mijn puppies wilden helemaal nog niet weg van me. Ze zijn nog zo klein oh zo klein. Ik ben zo bang, waar zouden ze naartoe gaan? Ze kennen niets van de wereld enkel dit hok. Ik wou dat ik ze meer had kunnen leren maar ook ik ken enkel dit hok. Ik ben hier geboren en hier nooit weggeweest. Mijn buik doet zo verschrikkelijk pijn. De eenzaamheid is ondraaglijk.
Nooit iemand om mee te spelen of om lekker tegenaan te kruipen. En toch probeer ik vriendelijk te zijn tegen "die man" in de hoop dat ik is een aai of een lief woord krijg, maar ik doe telkens wat fout. Mijn buik doet zo pijn. Ik hoop dat mijn pups wel weten hoe ze het goed moeten doen, ik heb ze zo weinig kunnen leren, ik hoop dat ze zich redden. 3 van de 7 pups waren zo ziek. Hopelijk knappen ze snel weer op.
De pijn in mijn buik wordt erger en erger. Zou er iets mis zijn? Ik gil van de pijn maar niemand komt. Ik ben zo verschrikkelijk eenzaam. Wat doe ik toch fout? Met ieder uur dat voorbijgaat wordt de pijn erger en ik heb het zo warm, zo vreselijk warm. Ik heb het opgegeven om te gillen, er komt toch niemand.
Zoals altijd sta ik er alleen voor. Ik heb het zo koud, zo warm, zo koud. Ik ril er van... en dan die pijn , ik weet niet hoe lang ik dit nog volhoudt... had ik maar meekunnen gaan met mijn pups. Gewoon 1 keer de buitenwereld zien. Zou het daar ook zo donker zijn?
De pijn is niet meer te verdragen. Ik denk dat ik maar stilaan ga slapen, waarschijnlijk wordt ik nooit meer wakker, maar weet je. Mijn mams heeft me ooit een verhaal verteld van een wereld waar bomen zijn en gras en licht en andere honden om mee te spelen, wie weet ga ik daar nu wel naartoe...
Een paar uur erna komt "die man" aan, hij zucht wat over rotteef en hij roept, hey er is er hier eentje dood... Pups

Amper 5 en een halve week en "die man" kwam ons bij onze lieve mams halen. Hij grabbelde ons vast aan nek poten, staart, waar hij ons maar kon pakken. We werden met zijn allen in een doos gestoken. Het was zo eng. 3 van ons zijn zo ziek. Alles is zo donker, waar gaan we naartoe, wat gebeurt er, waarom kan mams niet mee? Honger...zo'n honger...
Wat een raar geluid, net een beer die naast ons brult en de wereld beweegt plots, konden we nu maar zien naar waar we gaan. Wat gebeurt er toch. Zo bang... "die man" brult dat we onze kop moeten houden...
Een half uurtje later is alles plots stil. Oh hey, daar gaan we weer, hobbel, hobbel...
De doos gaat open... jeetje wat is het hier licht!!! Mijn ogen...wat doet dat pijn, we zien niks... "die man" en een andere mopperen wat over 2 dode pups... Oh nee 2 van onze zusjes zijn dood. De rest wordt uit de doos gehaald. Ze gooien ons in een hok... het is hier zo licht. Zoveel
mensen, zoveel lawaai. Zo bang... iedereen lacht en tikt tegen het hok.

Erg belangrijk voor mensen die een hond willen kopen:

1 van die iemanden kan jij zijn. Koop nooit een pup bij een dierenwinkel
of broodfokker. Dit hebben alle pups die je daar ziet meegemaakt. Als je
zo'n lief koppie naar je ziet kijken denk dan aan zijn mams die ergens in
een donker hok zit.
(Kijk bovendien is naar dat magere lijfje met bolle buikje ongetwijfeld vol van de wormen, omdat ontwormen teveel kost)
Door de pups te kopen die te koop zijn in deze winkels en fokkerijen, hou je deze handel in stand en zullen honden onder deze omstandigheden hun leven moeten doorbrengen! Pups horen NIET op te groeien in een donker hok of in de etalage van een winkel, pups horen lekker in de huiskamer op te groeien. Overladen door liefde en steun van mams en de baasjes van mams.

Als dan zo'n verkoper je begint wijs te maken dat je voor 30 euro meer zelfs een stamboom meekrijgt, waarschuw deze persoon dan, dat dat illegale praktijken zijn. Stambomen voor pups worden aangevraagd voor de geboorte al, niet 8 weken erna en al zeker niet in een dierenwinkel.

Dit verhaal mag elders geplaatst of herdrukt worden in de hoop dat het broodfokkers zal stoppen om geldgewin na te streven in plaats van aan het welzijn van de dieren te denken.

lieve mensen,

dit is een oud topic.

valerie heeft haar lieve beagle allang

haha, ja ik zat ook al te kijken.. vallerie heeft toch allang haar James?