wat te doen als hij.....

Dorine @ O, nu begrijp ik hem ,een beetje vreemd geschreven ,je laat je hond achter bij de arts. Dat zou ik nooit doen ,ik geef haar een waardig afscheid maar wel op zijn hondjes.

Ik had Boy ook het liefst laten cremeren, maar ja daar hangt uiteraard wel weer een kostenkaartje aan.
Wij hebben ervoor gekozen om hem te begraven in een stuk bos bij familie.
Mag officieel wel niet, maar ja...
Wat het oog niet ziet....
We hebben er een mooie steen opgelegd en en zo kunnen we er af en toe ook nog eens naar toe.

Mijn ouders hebben hun honden altijd achter gelaten bij de DA en geloof me dat gaat niet zo eerbiedig als hier beschreven wordt.
Mijn vader is nog niet vergeten dat hij zijn 13 jarige dalmatier in moest laten slapen en dat de DA hem vroeg of hij de hond ter beschikking wilde stellen aan de wetenschap omdat het arme beest een zeldzame ziekte had.
Uiteraard stemde mijn vader daarmee in , zo konden misschien wel weer andere honden geholpen worden in de toekomst.
De DA pakte de hond aan en slingerde hem zo in de hoek.
Mijn vader is er nu al al die jaren soms nog naar van...
Hoe het gaat met die dieren die naar een verwerkingsbedrijf gaan weet ik niet, maar 't zal er vast niet veel anders gaan.

Ik laat mijn hond ook bij de dierenarts achter, mocht ik haar in laten slapen.

Dit omdat een lichaam maar een huls is, haar ziel zit er niet meer in. Ik draag haar ziel altijd bij me, dus heb haar lichaam niet meer nodig.
Maar wel een fototje van haar neer zetten

heb dit ook met mijn vorige hond gedaan..

Hoe de artsen er mee omgaan is heel verschillend. Onze vorige hond moest onverwacht ingeslapen worden en ik was er niet bij. Dus ze hebben hem voor mij apart gehouden zodat ik nog afscheid kon nemen. (heel vreemd, maar ik moet echt zien dat een dier dood is anders heb ik toch nog het gevoel maar wat als die nog wel leeft) Ze hebben hem heel mooi in een mand apart gelegd zodat ik afscheid kon nemen. Zo kan het dus ook. Ik weet hoe het bij een verwerkingsbedrijf er aan toegaat. Laat ik dat hier maar niet vermelden.

@ irene, misschien een beetje raar verwoord, maar kon het even niet anders zeggen. Gerdine heeft het beter verwoord en zo denk ik er ook over.

Mijn pitje dat is ingeslapen, is ook achter m'n rug om gebeurd... de mensen die dit gedaan hebben (vrienden waar ze door omstandigheden tijdelijk woonden) vertrouw ik honderd procent, en ze hadden ook echt reden om die beslissing te nemen...

(hond had kanker + was agressief en uitgemergeld... had haar zo uit het asiel gehaald, heb haar nog drie goede weken gegeven maar daarna ging ze steeds achteruit)...

en toch, heb ik elke keer ik in een hondenweide kom, of in een asiel, of een plek met veel honden, het gevoel dat iemand daar elke moment met sora kan binnenwandelen... ik snap dus zeker wat je bedoelt dorine, als ik had mogen kiezen had ik haar ook graag nog even gezien..

Ik heb spike thuis laten inslapen, zelf naar het crematorium gebracht, zelf weer opgehaald en uitgestrooid op zijn dagelijkse rondje rond de vijver.
zo loopt hij in gedachten elke dag nog mee .
Afgelopen zaterdag heb ik een gedenksteen gemaakt van speksteen. Een S van spike met een pootje erop. Zelf flink schrapen en bikken en zagen. erg fijn om zelf alles te doen en te maken. Voor mij voelt dat heel goed.
Maar ik hoop dat ik dit heel lang niet hoef te doen en te voelen wat is blijft echt verdrietig voor mij. Spike was zo veel in mijn leven...

Mijn honden worden na inslapen individueel gecremeerd, de urn staat in de kast met een foto en hun naamplaatje erbij.

Bailey @ Zo hebben wij het ook gedaan. Het achterlaten bij een dierenarts vind ik niet waardig.
Maar dat is mijn mening en het kost een paar centen om je hond te laten cremeren.De meeste mensen houden daar geen rekening mee als ze een puppy aanschaffen ,het zou verstandig zijn daar wel rekening mee te houden.

Sita, Lady, Dotje en Roy liggen in onze achtertuin begraven. Queeny is gecremeerd en haar as is uitgestrooid op het graf van haar maatje Cinderella, die in de tuin van mijn dochter begraven ligt.

Ik zal mijn hondje zelf naar de crematorium brengen.
Daar zal ik afscheid moeten nemen. Ik zal hem zelf in de crematieoven leggen en wachten tot ik hem terug heb in een mooie urn. ik wiL geen een dag zonder hem hij is me zo dierbaar. Ik weet dat dit kan en zO ga ik het doen als zijn tijd is aangebroken mogen dat nog lang duren.

ik heb ook mijn eerste hondjes achter gelaten bij de da.maar toen wist ik eigenlijk niet eens dat het bestond.maar nu heb ik lady en jordy allebij laten cremeren. en ze staan bij mijn thuis in een mooi urntje met een mooie foto er tussen.en elke avond brand ik een kaarsje bij ze.ik vindt dit gewoon een fijn gevoel.