Tjee, wat een drama zeg... even naar de dierenarts..:O

Dit had ik echt nog nooit meegemaakt met ons meiske..

Zoals afgesproken, gingen we vanmiddag even tussendoor naar de dierenarts.. na dik een half uur wachten in de wachtkamer.. een hoop gehijg..wispelturigheid en gekwijl verder(zou toch wat zijn als wij allen zo in de wachtzaal van de huisarts zaten )... mochten we eindelijk binnen... waar ze zoals altijd, nooit om staat te springen... het is echt haar maatje niet, die man in die witte jas haha (van vele niet geloof ik)

Goed en wel binnengekomen, het bekende ritueel van recht doorsprinten naar de uitgang (ofcourse )
Eerst de nageltjes nog knippen, en toch ook maar weer een enting erbij..

Enting was alles nog koek en ei..
Totdat de nagels geknipt werden en die aardige meneer haar voorpootje pakte, ja nou niet dus... een grote snauw met blote tanden waardoor ze bijna de DA beet.. schrok me wild! dit heeft ze nog nooit Zo fel gedaan.

Uiteindelijk nadat ze heel de molen weer had doorlopen.. en ik nog iets zei tegen de DA... en haar een seconde losliet.. springt ze me toch ineens van die tafel af..! terwijl hij nog op de normale lengte stond.. naja ik maar met een boei van een hoofd naar der toe om te kijken of alles in orde was... schrok toch wel heel erg hiervan...



Dusja... we (ik) ging voornamelijk met een hoofd als een tomaat terug naar buiten van de schaamte... Dierenarts?... wat een drama met onze Tosca!

Wat vervelend zeg.
Maar je kunt er niks aan doen.

En ik denk dat de dierenarts dit wel vaker meemaakt hoor.
Ik ken genoeg honden die helemaal niet van de dierenarts houden.

Haha dat is te zeggen ja
Dat hijgen en steunen herken ik hier ook maar eenmaal binnen zijn het gelukkig deusjes.

Haha weet ik dat je er niks aan kunt doen...

Maar voelde me wel voor l*l staan eigenlijk hahaha

Als onze dierenarts iets bij Charlie moet zien wat Charlie niet wil (hij is ook geen fan van de DA) dan krijgt Charlie uit voorzorgsmaatregel een muilkorf om. Maar goed, er zijn ook drie volwassen mensen nodig om Charlie onder bedwang te houden op de tafel bij de dierenarts... Hij heeft slechte ervaringen bij de dierenarts.

Sommige honden blijven bang voor de DA. Ze heeft het weer overleefd Mijn Flos was ook altijd een watje bij de DA. Hij was altijd blij als we weer de deur uit gingen, dan was hij ineens weer vrolijk

Vreselijk is dat... kan met die tomaatkleur van je hoofd voorstellen ook al kun je niets aan doen. Vroeger ook zo'n hond gehad. sprong dan op je schoot (anders nooit) in de wachtkamer en plaste doodleuk over je heen... ZUCHT

Ik ga tegenwoordig vaak de praktijk binnen om even te wegen of zo en dan krijgt ZIva een koekje. Dan snel weer weg. Gelukkig heeft het bij haar gewerkt: nog steeds vindt ze het super om naar de DA te gaan. SPringt zelf op de tafel enzo

Ik herken het helemaal.
Boets heeft ook altijd zo'n hekel aan de DA.
Gelukkig hoeven we er bijna nooit meer met hem heen.

onbegrijpelijk van zo,n dierenarts, houd er al niet van dat ze in witte jassen ronddollen, dat hoeft toch helemaal niet, en dan zo,n grote hond op tafel ?

mijn hond heeft nog nimmer op een tafel gestaan, en ook mijn anderen honden niet, de dierenarts gaat gewoon op de grond de hond onderzoeken, kan er ook geen ongelukje gebeuren. en dat de hond zo gefrustreerd is, ja logisch toch, het is niet wat zeg, als ze een stuk van je nagel knippen, brr enge man toch.

nou dat was zeker een drama...
Ik houd Spike altijd goed vast en sta tussen hem en de uitgang in want hij vindt het ook geen pretje.

Hier moeten we Lady altijd muilkorven bij de entingen. Zodra de dierenarts Luna wil enten probeert Lady hem te grijpen. Ze ziet Luna als haar pup ( is al 1 1/2 jaar, maar ja) en daar moet je vanafblijven!

Echt met de haren omhoog en met ontblote tanden tussen hem en Luna in gaan staan. Is ook niet goed voor je hart, als je dat niet verwacht de eerste keer....

Mijn vorige honden gingen altijd wiebelkontend (kwispelen konden ze niet) naar de dierenarts maar met Charlie is dit ook anders. Gelukkig hebben wij ook een dierenarts die grote honden gewoon op de grond behandeld en met heel veel geduld. De laatste keer heb ik Charlie een paar druppels bach rescue therapie gegeven en hij was hierdoor wel wat rustiger. Als het echt nodig is dat de nagels geknipt moeten worden kan je hiervoor misschien beter naar een trimsalon gaan. Je hond is daar waarschijnlijk nog nooit geweest en heeft dus ook geen nare ervaringen zodat de nagels dan wel zonder stres geknipt kunnen worden. Bij de meeste trimsalons kost dit nog geen 5 euro en is het voor vaste klanten vaak gratis.

Dat had ik met Billy ook altijd. Hij had daar een zekere "reputatie". Ze mochten nog niet eens naderbij komen, hij gromde al. Nochtans was hij voor de rest een mensenvriend. Met Isha ligt het anders, ze kwispelt wel naar de DA maar wriemelt en wurmt als een paling als ze een spuitje moet hebben, en gaat daarna steevast op de grond van de praktijk een plasje doen, recht in het gezicht van de DA kijkend van "hier is mijn wraak". Ik zou dan soms ook in een gat in de grond willen verdwijnen

jeetje wat een drama!!

Skippa vind het erg leuk als we daar heen gaan.
Eerst wilt ie niet naar binnen. Maar dan geef ik een rukje aan de riem. En dan rent ie naar binnen, waar die iedereen ontzettend vrolijk begroet, met een lik en een kop. En dan zit hij te kwispelen tot hij aan de beurt is.

Oh wat vervelend zeg...
echt niet leuk.

Onze Rex heeft mensen onwijs goed door. Zo heb ik op zijn gedrag gelet met het kiezen van een dierenarts. 2 vond hij absoluut niets en de een die we nu hebben wel

Dat is zeker niet leuk voor je.
Maar ik denk dat de dierenarts wel wat gewend is.

Ja klopt ook wel, hij laat haar soms ook op de grond staan.. maar ze weegt minder dan 25 kg.. dusja goed voor de DA zijn rug/knieen is het denk ik ook beter dat ie het op de tafel doet... maar denk dat dat volgende keer niet meer het geval is.. denk toch dat ie haar maar terug op de grond verder behandelt..

ja goed hij heeft haar nog nooit geen pijn gedaan of iets, is ook een heel zachtaardige/vriendelijke man voor de eigenaren maar ook voor de hond zelf.. Dus, daar kan het echt niet aan liggen...
het is gewoon een schijtlijstert

Wat een avontuur!

Als ik zulke verhalen lees ben ik toch wel heel blij dat mijn honden met veel plezier naar binnen gaan.

Het is zelfs zo erg dat ik niet fatsoenlijk langs de praktijk kan lopen, ze gaan altijd voor de deur staan in de hoop dat ik hem open zodat ze naar binnen kunnen.