Ik mis ze nog steeds.

Augustus 2009 is mijn lieve kadootje Pongo overleden. Ik kreeg hem toen hij 9 maanden was in mijn handen geduwd. Hij is ruim acht jaar geworden. Hij kon deze strijd niet winnen. Ik moest een beslissing nemen.

Als ik straks oud ben, ziek en zwak,
en pijn verjaagt de slaap,
als onrust neemt van mij bezit,
doe dan wat onvermijdelijk is,
en laat me gaan.....
de laatste goede daad.

Beslis voor mij en wees niet laf.
Past eigenliefde bij de vriendschap die ik gaf,
of uitstel.... tot het beter past bij een verloren strijd?
Ik ben niet bang tijdens die laatste gang.
Jij loopt niet weg: je kijkt me aan,
je noemt me bij mijn naam en houdt me stevig vast.

Vandaag voor het laatst groet ik je met mijn hondenstaart.....
wat jij liet doen, deed je voor mij:
je hebt me nog meer pijn bespaard,
voor zinloos lijden mij bewaard.
Een zwaar besluit?
Nee, ....huil nu niet.

Een wijs besluit dat werd gegrond op een oud en uniek verbond:
jij bent mijn baas en ik jouw hond



In Maart 2010 is mijn maatje Astor overleden, na een herseninfarct. Hij was ruim 13 jaar. Ik heb hem 8 jaar daarvoor uit bizarre omstandigheden weggehaald bij zijn vorige baasjes

Lieve oude vriend,
ik gun je de rust die je verdiend.
Houden van is vrijheid geven,
als het niet anders kan,
evenveel recht op sterven, als op leven.
Mijn tranen rollen, neem afscheid van jou,
ik laat je vrij om te sterven, omdat ik zoveel van je hou.
Waarom jij?
We zullen het nooit weten,
we zullen je missen maar,
nooit vergeten.
Wij hebben veel van je geleerd,
je leerde ons alleen niet,
wat het is om je te moeten missen

Nog steeds heb ik tijdens het wandelen een gevoel "ik mis een hond", soms met een gevoel van lichte paniek.

dat doet in derdaad erg veel pijn int begin maar later ga je jezelf daar wel kunnen overzetten hoor tzijn inderdaad niet de leukste dingen maar het gaat hopelijk beter ik heb het zelf nog niet meegemaakt dus kan het gevoel niet echt zeggen tis wel jammer voor je natuurlijk ik wens je verder nog veel sterkte en geluk justine en natuurlijk tobiaske tot later

Het gemis is inderdaad heel erg,ik ook heb mijn maatje
in mei laten inslapen,ik heb hem nog niet kunnen plaatsen.Ik weet heel goed hoe het bij jou gaat,ik kan je maar1 ding zeggen,hou je sterk en denk aan de
mooie herinneringen,ik wens je het beste,grtjes.

Twee trouwe maatjes binnen een jaar verloren, dat valt niet mee... Heel veel sterkte gewenst, het gemis blijft.

Met die gedichtjes erbij.. Zo mooi..
Ik krijg zelfs tranen in me ogen.
Sterkte

vreselijk pijn doet om afscheid te nemen.En ik zal je vertellen dat de pijn niet weggaat jammer genoeg.maar met de tijd leer je het wel een plekje te geven Het is niet erg om te missen denk aan je schatjess met traan en lach.ze zullen altijd bij je zijn.veel sterkte.

Het is altijd weer moeilijk om je maatje te laten gaan.
Maar je hebt mooie gedichtjes geschreven over ze.
Sterkte.

het is altijd zo triest he. je maatje moeten verliezen, daar wil je toch geen afscheid van nemen.

onthoud dit meis.....

de hond van voorbij
blijft in je leven
de hond van voorbij
blijft altijd met je verweven.

geef het een mooi plekje . en bij het overlijden van je liefste maatje wordt er een herinnering geboren, houd dat vast.

geweldige gedichten.....

wij missen ons maatje harry ook nog bijna dagelijks. hij is in juni 2010 overleden (alvleesklierkanker en dus laten inslapen). ondanks dat we nu een nieuw maatje hebben die ons veel liefde en vreugde geeft blijven we harry missen.

Wat een prachtige gedichten.

En je mist ze nog steeds, uiteraard..Zal altijd zo blijven denk ik, en daar moet altijd een plekje voor zijn waar je dat kan uiten.

Veel sterkte!

heel veel sterkte

Prachtige gedichten, wens je sterkte.

Heel veel sterkte, Hannah met het overlijden van je lieve dieren. Afscheid nemen bestaat niet.....


Rust zacht, knappe stoere Pongo!!!

Rust zacht, dappere mooie Astor!!!

ik hoorde dat er reaxies waren (heb ze bekeken) en iedereen vond de gedichten leuk ik ook want ik heb zo nu gelezen zo mooi moesten ze erbij zijn waren ze vast en zeker trots op je!!!!

nogmaals en voor de zoveelste keer sterkte

het zijn twee prachtige gedichten
ik verloor mijn maatje op 12 maart 2010 en weet hoeveel pijn het doet,of het ooit over gaat weet ik niet,maar die moeilijke beslissing neem je enkel uit liefde voor ze
veel sterkte ik voel met je mee

het is heel normaal dat je ze mist, het verdriet word omgezet in gemis.weet precies wat je bedoelt.
precies zoals willemijn schreefklopt echt, je neemt ze voor altijd mee in je hart.

veel sterkte met je grote verlies van je twee schatten,ooit zijn we allemaal weer samen

Bedankt voor de lieve troostende woorden.

Ze hebben een kamertje in mijn hart, zeker weten!

Mooie gedichten heb je geschreven .
Wens je veel sterkte ,vergeten doen we ze nooit .

Lieve Hanna,

Het is moeilijk je lieve hondjes te moeten missen.. Maar vergeet niet dat je ze enkel kunt missen omdat je ze ooit lekker bij je hadt... En zij hadden jou. Dat blijft. Jullie zijn één. Knuffel!

Wat een prachtgedichten komen recht uit je hart !En je hondjes zullen altijd in je hart blijven!