Een heerlijk gevoel

Vandaag ben ik weer lekker met Nikita gaan lopen.
Het gaat de laatste dagen al een stuk beter met andere honden dankzij de training die we gedaan hebben. Nikita valt af en toe nog wel eens uit, maar lang niet meer zo erg als voorheen.

Vandaag hebben we ook een andere hond kunnen helpen.

Ik liep de flat uit en er kwam een mevrouw aan met echt een reusachtige golden retriever-achtige hond. (de hond kwam met zijn kop bijna op mijn schouder)

Nikita begon op afstand al helemaal te kwispelen en de speelhouding aan te nemen.
Het vrouwtje van de hond vertelde dat haar hond bang was voor kleine hondjes omdat er een paar keer een maltezer in zijn lip heeft gehangen.

Ik besloot dus om Nikita bij me te houden vanwege haar verhaal. Tot grote verbazing van die mevrouw kwam haar hond rustig op Nikita aflopen, even snuffelen en begonnen ze samen heerlijk te spelen (ik had ondertussen de riem losgelaten).

Even verderop kwam er een langharig teckeltje aangelopen, en de grote hond toonde wat angst. Begon te piepen en zijn staart ging tussen zijn benen.
Mijn kleine Nikita ging netjes voor de grote hond zitten wachten tot het teckeltje in de buurt kwam, en begon rustig te snuffelen.
Blijkbaar had de grote hond door dat hij niet bang hoefde te zijn want even later waren ze gezellig met zijn 3en aan het spelen.

Ik wou het verhaal even kwijt, omdat Nikita beetje bij beetje door andere honden over haar angst heen wordt geholpen, maar dat ik het ook mooi vind om te zien dat ze een andere hond over zijn angst heen kan helpen.

Wat de honden taal allemaal wel niet kan doen.

Geweldig!

helemaal super toch
daar mag je best trots op zijn

Wat goed!

Dat is toch helemaal super.

Ja, ik was best wel een beetje trots.
Helemaal omdat ik dat van Nikita niet verwacht had.

Vond het wel even leuk om hier te delen, dat het ook zo ineens (vanuit het niks) anders kan.