Jullie mening, verstoten pup met fles grootbrengen, of dood laten gaan?

Er schijnt een goede reden te zijn als een moeder haar jong verstoot of bevecht... Zij schijnt dan aan te voelen dat er iets mis is waardoor de pup geen goede groei, later problemen of gewoon zwak is... De 'meeste' fokkers laten deze pup dan dus ook gewoon met rust en dood gaan in de ergste gevallen, omdat ze zich niet met de natuur willen bemoeien. Maar is dit echt het juiste?

Ik zou nooit maar dan ook nooit zomaar een pup dood laten gaan.
In het ergste geval zou ik de pup een spuitje geven maar nooit zomaar in een hoekje weg laten creperen

Persoonlijk zou ik de pup zelf voeden en ook zelf houden of gratis weggeven aan iemand die ook het beste wil voor de pup en de pup een kans wil geven

ik vind dat je het altijd moet proberen
ik krijg zo af en toe gevonden kittens
en die probeer ik te redden met drinken en zo
en vaak lukt het
dus altijd proberen vind ik

Ik zou alles doen om het beestje te helpen alles en alles doen om haar er doorheen te slepen.

Ik denk dat een ervaren fokker snel ziet hoe een zwakke pup er aan toe is ,en ik kan me voorstellen dat de fokker bij twijfel nog even overlegt met de d.a en hem/haar ook om een mening vraagt . En a.d.h daarvan een besluit neemt . Al denk ik ook dat een goede fokker wel een wat humanere manier van aanpak zou verkiezen , inslapen dus .

ik vindt wel dat je het een tijdje kunt proberen of de moeder de pup toch niet alsnog wil accepteren het kan namelijk ook zijn dat de moeder gewoon zelf te zwak of te moe is
maar als dat dan niet werkt is het vaak wel zo (als je kijkt naar de natuur en evolutie) dat inslapen verstandiger is omdat het vaak wel pups zijn die zwakker zijn en daarom niet zorgen voor een betere bloedlijn

Ik zou ook proberen de pup te redden .
En ik zou idd ook met de d.a overleggen en kijken wat de overlevingskansen van dit beestje zijn, zodat hij wel een leuk "hondenleven" zal hebben! Maar zou wel voor de volle 100% gaan om het diertje te redden en niet in een hoekje weg laten rotten omdat dat maar bij moeder natuur hoort.

Ik zou alles in de strijd gooien om het puppie te redden.
Ook die heeft voor mijn gevoel recht van leven.

Zielig eigenlijk... Triest :( Ik zie het met mijn eigen pup. Heb ik uit Duitsland, ook verstoten door mama-dog en met de fles grootgebracht door de fokker. Nierproblemen, waarschijnlijk voedselallergie, waarschijnlijk Giardia etc. etc.

Ik weet dat het in de natuur zo werkt, maar ik zou er toch echt wel voor gaan om dat puppy te redden.
Waarschijnlijk zou ik het betreffende puppy wel zelf houden.

ik geloof dat er dan idd wat mis is met de pup, maar als je fokt ben je niet meer in de natuur, jij bent even 'god', de natuur, die het hoe en wat bepaald..Waarom onnodig laten lijden? Geef het dan een spuitje.Ja, in het wild was het ook langzaam dood gegaan, maar ik mag toch hopen dat je ze lekker binnen in huis hebt onder een lamp?

Dat sommige mensen de natuur gebruiken om dit soort praktijken goed te keuren vind ik rond uit belachelijk.
Wat nou natuur! We zitten toch niet in de jungle!

Er is niets natuurlijks aan.. Fokken word ook door ons verzonnen, wij vinden dat die hond en die hond een nest moeten krijgen. Punt. dat is toch ook niet natuurlijk?!

dus dood laten gaan?! Nee bij die fokker zou ik nooit een pup willen halen.

Je hebt ook moeders die hun hele nest verstoten, moet je die dan ook maar dod laten gaan omdat jou moeder hond geen moeder blijkt te zijn?!
Nee lekker naar stichting moederloze pups bellen.. En dan een moeder hond vinden die wel de pups wil groot brengen..

als een kind en slechte start heb en moeer heb een trauma laat je dan de baby doodgaan nee toch. en d emoeder stoot vaak inderdaad een pup af als ze ziek zijn. maar liet de pup zo niet sterven. ga naar de da en laat depup nakijken en is er iets mee een spuit maar niet zo dood laten gaan. hoe hard kun je zijn zeg myriam

heb jij van je eigen honden pups dan ???? myriam

Iedereen die van honden houdt, of dieren in het algemeen heeft toch een ongelooflijke zwak voor puppy's??? Ik smelt als ik ze zie... Zou het dan ook niet over mijn hart kunnen verkrijgen!

Een spuitje geven is nodig als er echt iets aan de hand is, maar laten lijden? Nee!

Ik heb ook meerdere verhalen gehoord dat moederhonden het goed aanvoelen. Dus als ze het echt verstoot dan moet de fokker denk ik op haar gevoel afgaan.

Een van Ayva's broertjes kon niet drinken omdat de teef in het begin zittend voerde en hij steeds niet bij de bovenste tepels kon komen. Hij werd wel verzorgd door de moederhond. De fokker heeft hem bijgevoed en het lijkt gewoon een gezond pupje te zijn. Maar goed hij was dan ook niet echt verstoten!

En toch ligt het helemaal aan de situatie! Je kan niet 'zomaar' zeggen JA of NEE.

*Kijk onze Irza had een KS en accepteerde dat wij Aiko aanlegden, maar ze accepteerde Aiko de eerste week niet. Moet je dan een spuitje geven? NEE
(in dit geval is alles goed gekomen weten jullie).
*Bij een andere fokster was bijvoorbeeld een virus. Sommige pupjes hadden het heel moeilijk. Geen adem, geen eetlust, wilden niet slikken. Moet je dan de keuze maken? JA
*Bij een andere fokker werden heel veel pupjes geboren. Sommige hadden een hele moeilijke start (paar keer slijm wegzuigen en stimuleren om te ademen). Moet je dan een keuze maken? In dit geval JA, maar de pupjes hadden zelf de puf al niet meer helaas.

Zo zijn er natuurlijk tal van voorbeelden...
Dus niet meteen JA of NEE zeggen aub, ook voor een fokker is dit al moeilijk genoeg!

Ik vind dat dit diertje recht heeft op leven.
Dat fokkers zo met honden omgaan maakt dat er zieke
diertjes geboren worden.
Omdat mensen dit voor dieren bepalen, vind ik het
niet meer dan normaal dat dit diertje opgevangen
wordt en hopelijk een prachtig leven krijgt straks.
Een gezond lang leven.
En baasjes die van hem houden.

Mijn Billy was grootgebracht met de fles omdat zijn moeder hem verstoten had. Er was niks mis met hem, en hij heeft een fijn lang leven gehad. Het enig probleem was zijn socialisering naar andere honden toe. Daar hebben we steeds moeite mee gehad, maar voor die reden zou hij toch niet dood gemoeten hebben vind ik. We hebben jaren van elkaar genoten en Billy was mijn beste maatje !

ligt eraan...
fiefie komt uit een huis waar het er niet zo fris aan toe ging...de moeder had al 2 nesten kapot gebeten en fief (helaas uit het 3e nest ) heb ik weggehaald en met de fles grootgebracht. ik vermoed namelijk dat de moeder de pups doodbeet omdat ze wist dat ze geen goed leven zouden hebben daar.
fiefie is kerngezond en heeft nog nooit iets gehad...

met de dierenarts over leggen wat die er van vind


ik weet nog wel dat mijn oom en tante denk z'n 10 jaar geleden een nest pups hadden (shapeis sorry als het verkeerd gespelt is)
de moeder hond wou het hele nest niet voeren op 1 pup naar me tante probeerde ze groot te brengen met de fles
in een onbewaakt moment heeft ze de pups die ze verstoten had dood gebeten
alle beestjes zijn later door de dierenarts onderzocht en het bleek dus dat ze allemaal ziek waren op de 1ne naar die ze wel voeden

me oom en tante fokte toen met die hond voor de 2de keer via de rasv.

ze hebben naar die tijd nooit geen nest weer gehad
de reu die toen die teef heeft gedekt en de teef waren voor die tijd volledig getest.

Even voor de duidelijkheid. Ik heb het wel over 'diervriendelijk' dood laten gaan, dus dmv een spuitje. En niet over laten kreperen .

Heb nog nooit gehad dat een moeder één van haar pups verstoot. Ik zou toch twijfelen wat te doen. Hangt ervan af hoe de situatie is.
Maar wil toch mijn verhaal kwijt:

*We hebben vroeger eens een nestje gehad van 2 pups: 1 grote, zware reu en 1 minireutje. De kleine reu had zelfs nog geen zuigreflex en zocht de warmte niet op. Heb dan anderhalve dag bij mams in de puppybak gezeten en heb hem uiteindelijk aan het zuigen gekregen. Ik was zo trots op "mijn kleine". De kleine herpakte zich en groeide, naar zijn normen, goed. Wel was er een groot verschil tussen de 2 pups. Uiteindelijk zijn ze beiden naar hun nieuwe baasje gegaan. Maar... enkele weken later kreeg ik telefoon van de baasjes van het kleine reutje dat hij een zwaar nierfalen het: hij zou maximum 1 jaar oud worden, met hevige pijnen. We hebben samen verschillende DA's bezocht, maar overal was de diagnose hard. Ondanks er op dat moment nog niets te zien was aan de pup, hebben ze toch de moedige beslissing genomen om hem te laten inslapen en hem al de toekomstige pijn te besparen. Hij is gecremeerd en bij ons in de tuin uitgestrooid zodat die terug bij zijn mama was. Ik kan je verzekeren dat hier heel veel verdriet is geweest. Het was gewoon drama... Op dat moment heb ik me gerealiseerd dat, als moeder natuur het bij het begin zelf aangeeft, je de pup beter dadelijk laat inslapen.
Maar waar ligt de grens?

*Ik heb vorig jaar een nestje gehad van 9 pups: 8 volwaardige en 1 minipupje. Opnieuw sta je daar te twijfelen: wat te doen? Ik heb haar de kans gegeven om te eten en ze dronk zelf. Dus ze had in mijn ogen gekozen voor het leven. Rond de tijd van de bevalling, werd onze jonge reu ziek: een virale darminfectie. Waar we voor vreesden, gebeurde dus: alle pups werden na 1 week ziek: verschrikkelijke diarree. Op 1 dag tijd verloren ze 1/3 van hun lichaamsgewicht. Ik heb ze onderhuids vocht & antibiotica moeten toedienen (nog te klein voor het infuus). Maar de kleinste bleek op dat moment nog minder dan haar geboortegewicht en had het zwaar. Heb dan de moeilijke beslissing genomen haar te laten inslapen, zodat ik mij kon focussen op de rest van het nest. De dierenarts heeft haar eerst in slaap gedaan met gas, maar ze heeft geschreeuwd en gevochten totdat ze sliep, net of ze het niet wou opgeven. Heb me hier weer hondsziek om gevoeld, en terug de bevestiging gekregen dat het (misschien?) beter was geweest dat ik haar beter de dag van de geboorte had moeten laten inslapen...

*Momenteel hebben we een nestje van 8 pups: 7 volwaardige en 1 mini: hij heeft van dag 1 goed mee gedaan en staat zijn mannetje. Ze zijn nu 4 weken oud en ik hou hem nauwlettend in 't oog. Ik heb eerlijk gezegd schrik om hem aan iemand mee te geven, omdat ik niet weet hoe zijn toekomst eruit ziet. Is medisch alles in orde? Alle pups worden op 6 weken gecheckt door de DA. Maar welke onderliggende problemen ziet hij niet? Ik ben er echt nog niet uit wat we met hem gaan doen.

Fokken is inderdaad ook je verantwoordelijkheid durven nemen. Nooit zou ik een pup aan zijn lot overlaten. Je hebt ervoor gekozen deze wezens op de wereld te laten zetten. En als er dan een hulpeloze pup bij is, moet je ingrijpen. Als je begaan bent met je honden en pups, spelen emoties zeer zeker een grote rol en zal dit ook je beslissing beïnvloeden. Of het de juiste beslissing is, zal je later ondervinden.

Als moeders de andere pups accepteerd en dudielijk 1 of 2 pups uitzonderd en verstoot, dan ga ik er vanuit dat moeders weet dat er wat mis is.
De pup zou door de DA binnenstebuiten worden gekeerd. Bij niets vinden (zegt ook niet altijd wat) het aankijken, maar als moeders blijft verstoten, ook na aanleggen van mij, dan zou ik voor inslapen kiezen (en dus niet dood laten gaan).

Als moeders het gehele nest verstoot, bv na een keizersnede, dan natuurlijk niet, dan vecht je ervoor, maar dan is de kans ook groot dat moeders na een tijdje de zorg wel weer op zich neemt, dan ligt het aan moeders en niet aan de pup.

Een pup die door moeders verstoten is zou ik nooit kunnen verkopen. De teef geeft aan dat er iets mis is, dan kan je niet zon hondje aan iemand meegeven. (misschien familie en gratis, maar anders niet)

Wat noem je verstoten.
Er zijn ook pups die te zwak zijn om nog bij moeders te komen en dus appart liggen.
Dat was bij ons het geval, maar als we ze bij moeder terug legde begon ze gelijk te wassen enzo.

Dus kan de pup niet, of duwt de moeder de pup echt weg?

Als de moeder het bewust doet, zou ik er eerst mee naar de DA om na te laten kijken, moeders doet het niet voor niets.

Wil niet zeggen dat je zelf het niet probeerd. Wat soms ook niet mag baten en je uiteindelijk ziet dat moeder toch gelijk had.

Er schijnt een goede reden te zijn als een moeder haar jong verstoot of bevecht
in de natuur kan ik daar inkomen daar kan er buiten een teef niemand anders voor een zwakke pup zorgen,
maar je fokt pups niet voor de moeder teef en het natuurlijke aspect gaat hierbij totaal verloren + jij als eigenaar kan instaan voor de verzorging van de zwakke pup iets waar een moeder teef waarschijnlijk geen tijd/kracht voor hebben als die in de natuur zou leven dan zou al haar aandacht eerder naar de gezonde pups alleen gaan.

Dood laten gaan vind ik geen optie. Er zijn meerdere redenen waarom het zogen niet lukt. Niet alleen dat de moeder niet wíl zogen, maar ook dat ze te weinig melk geeft, ontsteking in de tepel/uier heeft, het pijn doet, de pup niet op de juiste manier drinkt of te zwak is, het nest te groot is...

Onze honden staan al zo ver van 'de natuur', ik snap niet waarom er dan op dit punt zwart-wit zou moeten worden gedacht.

Je moet eens kijken hoe vaak borstvoeding niet bij mensen lukt, dan is er toch ook niets 'mis' met de baby? Weer een ogenschijnlijke kansloze vergelijking met mensen

ik zou alles doen om de pup te redden, overleg met de DA zal veel duidelijkheid brengen denk ik

inderdaad is het zo de fokker van ilisha laat de moeder ook altijd doen en moeit zich hier niet mee (tenzij ze zien dat de moeder geen enkele pup wilt grootbrengen uiteraard) maar als 1 pup verstoten word laten ze hun gang gaan.

ik zal eerlijk gezegd zoals erika zegt desnoods opvoeden, of bekijken wat er kan schelen met de pup als de pup idd niet mee groeit zoals de rest van de pups zal ik een spuitje geven en niet afwachten tot zal die het overleven of niet.

maar in ilisha haar nest een broertje groeide ook niet naar behoren waardoor de fokkers dachten die gaat het niet halen maar de moeder zorgde wel voor het reutje en voedde hem mee op. maar hij is na 6 maanden wel overleden. toen ze 6 weken waren was het reuje al wat bijgekomen en de fokkers zagen er ook iets goeds in en dachten dat hij het toch zal halen. maar zo zie je maar weer.

Butters was ook het 'vergeten' kleintje van het nest, ze hebben bij de geboorte moeite moeten doen om hem aan de gang te krijgen, hij was 2x zo klein als z'n nestgenootjes, moest vechten om te drinken enz.

Gelukkig maar dat de fokster zo'n moeite voor hem heeft gedaan, hij heeft alle schade ingehaald en is helemaal gezond! Ze dachten dat hij heel klein zou blijven, maar hij is de perfecte maat van 37 cm.

Dus tja, iedere situatie is anders, maar ik ben blij dat de fokster ingegrepen heeft en haar best heeft gedaan!