Apporteren uit het water

Vandaag gingen we weer naar onze (privé) les. Tijd om naar buiten te gaan, na heel veel weken binnen oefenen. En buiten gingen we kijken of we konden apporteren uit het water. Dit zodat Dobby leert "het water in als we spelen mét baas ik okee, maar zonder baas niet". En wat is nou beter spelen bij het water dan apporteren?

We waren bij een vlonder wat licht afloopt het water in, en eerst bij het water gegooid, toen op het randje, toen er in, naast het vlonder en uiteindelijk steeds verder weg. Dobby zat aan de lijn en kon niet zelf gaan flierefluiten. Maar hij haalde zijn Wubba Kong netjes op uit het water!

Enne, nog veel leuker, meestal schudde hij zich niet uit als hij uit het water kwam, maar bracht het meteen. Zo hoort het officieel. Helaas voor mij schudde hij zich wél uit als hij naast me stond, dus ik was binnen de kortste keren ook zeiknat.

Wat goed van Dobby.
Nat worden van het uitschudden is minder.

Nou Dobby,
Jij houd tenminste van water.
Mijn baasje is zó lomp: ik hou niet van water en ik speel maar zelden met een stok. Héb ik toch een stok gevonden, moet mijn baasje die weer zo nodig afpakken om te gooien.
En haar athletisch vermogen is bijzonder slecht: gooit ze de stok precies in een grote plas water...Dááág stok, want die ga ik dus écht niet pakken...