Wie zorgt er voor de hondjes...

...als jullie ziek zijn?
Ik heb deze week heel de week in bed gelegen met griep en ben eigenlijk niet met Bo gaan wandelen. Ik vond het zo erg dat ik hem dan maar mee naar boven heb genomen, naar de slaapkamer( normaal mag dat niet) om het een beetje te compenseren.
Gelukkig hebben we een grote tuin. Kids zijn nog te jong om met Bo te gaan wandelen en manlief staat er niet voor te springen .
Vandaag was ik al wat beter en hebben we een grote wandeling gemaakt!

Ik laat zelf altijd me hondjes uit, maar als ik echt ziek ben doet mijn man het gelukkig.

Mijn kids zou ik er niet mee weg kunnen laten gaan, want ze hebben dan toch met 1 hond al gauw 70 kilo aan de lijn.

Als ik niet kan wandelen vanwege ziekte dan is mijn man degene die Noortje uitlaat. Als hij aan het werk is dan komt mijn moeder tussendoor even Noortje uitlaten.

Gelukkig ben je weer opgeknapt en kun je weer lekker wandelingen gaan maken!

Mijn vriend en andersom ook natuurlijk, als hij ziek is neem ik zijn deel van Lola's verzorging over.

gelukkig kunnen we de zorg hier delen. Als ik ziek zou zijn, kan ik ze natuurlijk wel even snel hun behoefte laten doen overdag, maar echt wandelen is er dan niet bij. 's Ochtends en 's avonds zou mijn man het kunnen doen en de kids na schooltijd. Maar stel dat er een van ons in het ziekenhuis zou belanden? Dan heb ik mijn moeder en schoonmoeder en een aantal buren bij de hand, waarvan er altijd 1 beschikbaar zou zijn om te helpen. Beter een goede buur dan een verre vriend

Normaal kan ik ook op mijn moeder rekenen, maar die is juist geopereerd aan haar schouder. En mijn man zorgt er wel voor door eten te geven en ermee te spelen, maar alleen gaan wandelen met Bo doet hij eigenlijk liever niet.

Ik ben alleen, als ik ziek ben, wat een keer gebeurd is in het leven van Bamse, gal aanvallen, was heel erg, ben in de auto gestapt en ergens heen gereden waar bamse kon spelen en zelf lopen, ben daar op een bankje gaan zitten, goed aangekleed, en heb daar wel tien keer overgegeven, want als je het aan je gal hebt, dan moet je overgeven, tot vervelends toe.

na drie kwartier , ben ik weer naar huis gereden, en zelfs onderweg moeten stoppen, maar ze is toch mooi uitgeweest, en dat heeft zo de hele dag geduurd.

de volgende dag waren de gal aanvallen voorbij, nu zorg ik dat ik nooit weer zo iets krijg.

maar ja bamse moet toch uit. ik heb een vriend die bamse best wil uitlaten, maar die kan bamse niet houden, dus dan houd het op.
en bamse luisterd alleen naar mij.

ik was toevallig eind vorige week en begin deze week ziek en toen pasten mijn ouders op sunny. voor lange wandelingen in het bos gaat hij mee met mijn buurmeisje

Als ik ziek ben zorgt de rest van de familie voor de honden. Ze zijn van mij maar dan leen ik ze voor een dagje wel even uit...

Hier afgelopen week ook zo'n dilemma gehad, het hele gezin ziek, totaal van 4, op 1 na (die dus nooit wat met de honden doet) We hebben dus om beurten een kleine ronde gelopen en daarna weer het bed in. Mijn broertje die dus wel gezond was heeft wel met de honden gelopen, het moest gewoon. Gelukkig kan Bindy bij hoge nood ook in de achtertuin haar behoeften doen, maar Kyra doet dat dus echt niet en moet dus minimaal 3 keer per dag uit...
Voor de rest om de beurt even naar beneden om de hondjes bezig te houden. Gelukkig is Bindy een voorbeeldig hondje en Kyra... tja die is zo lui als wat, die vond het geweldig dat ze binnen mocht blijven

Wij delen de zorg gelukkig. Zou anders ook geen hond willen en ik vind ook dat het, wanneer je er echt alleen voor staat, dan ook niet kan. Je moet altijd een achterban hebben voor het geval je ziek bent of wat voor situatie dan ook.

Ik ben eigenlijk nooit ziek.. En het moet al heel erg zijn dat ik ze niet uitlaat of kan uitlaten... Als mijn vriend dan thuis is doet hij het wel.. Mocht er echt nood zijn kan ik altijd mijn buren, mijn ouders of familie vragen! Ik zit gelukkig nooit om mijn honden verlegen!

Als ik ziek zou zijn zou ik het gewoon zelf moeten doen
Mijn vriend werkt veel en vind er ook niet zo veel aan om met noa te lopen
En mijn zoontje is nog te klein
Dus gewoon zelf naar buiten dus

Hier ook mijn vriend..

Ik heb veel last van migraine en ben daardoor wekelijks ziek.
Soms moet ik me dan uit bed slepen om ze uit te laten, en vaak leg ik ze ter compersatie gezellig bij mij in bed zodat ze niet de hele dag alleen zitten.
Maar als mijn vriend thuis is als ik ziek ben neemt hij de verzorging over

Gelukkig, ik moet het eigenlijk afkloppen, maar in de ruim 2 jaar dat Donna bij ons is, is het wel voorgekomen dat ik erg kort met haar wandelde omdat ik me te beroerd voelde. Want de kinderen moeten ook naar school gebracht. Me dik aankleden, hondje, rondje, het moest maar, gelukkig kn Donna zelf ook vreselijk lui zijn.
Als ik echt ziek ben, dan de kinderen voor het korte rondje en manlief voor de lange tour.

Ik ben alleen en doe zelf dik ingepakt een rondje met het hondje. Niet ideaal. Bij nood kan ik een vriendin vragen. Cindy was zelf ook extra lief voor me als ik ziek was, bij me liggen enzo..

Als dat in het weekend zou zijn, mijn vriend.

Anders ouders of schoonzus waarschijnlijk. Tot nu toe is het nog nooit voorgekomen dat ik ze wegens ziekte niet uit kon laten.

ik ben nog maar 1x zo ziek geweest dat ik de hond niet uit kon laten. Toen had ik een niersteen. als ik toen ging lopen ging ik overgeven en mijn moeder was zelfs bang dat ik flauw viel. Kreeg ik rond 5 uur s nachts en om 10 uur s ochtends was het weer voorbij. mijn vader laat Richy s ochtends altijd uit, dus dat was eigenlijk geen probleem. ik verzorg richy in principe samen met mijn vader. mijn vader doet het als ik op school zit of ben werken, en verder doe ik het. als mijn vader ziek is, sta ik s ochtends eerder op om de hond uit te laten en even aandacht te geven voor ik naar school ga. als ik ziek ben, dan neemt mijn vader richy mee naar zijn werk(hij hoeft pas tegen de avond te beginnen), zodat hij toch lekker de hele dag bij iemand kan zijn. mocht er echt hoge nood zijn, dan wil mijn moeder ook graag voor hem zorgen. ze houdt ontzettend veel van honden, maar werkt nu nog te veel om echt voor de hond te zorgen.

Als ik ziek ben schikken de hondjes zich wonderbaarlijk goed. Dan ga ik veel korter met ze naar buiten dan normaal en duik dan weer op de bank. Ze lijken wel te begrijpen dat het even niet anders kan en liggen allemaal heel lief om me heen te slapen.

als ik ziek ben doet mijn vriend het, en ook de oudste kan wel met de honden lopen, maar hij vind het vooral look om met de werpstok de bal te gooien, en dat is ook beweging.

maar die van ons zijn vrij makkelijk. we hebben ook geen vast ritme, dus een dagje niks doen vinden ze geen probleem.....

als we echt heel erg ziek zijn, kan ik mijn zus of mijn moeder ook regelen, en anders bellen we een hondenuitlaatservice.

Als ik echt ziek ben doet mn vriend de oudste hond, maar de pup niet. Hij wil niet 2 x lopen en met alle 2 vind hij niks omdat de pup nog alle kanten opschiet.
De pup gaat tussen door ook nog veel de tuin in omdat hij nog niet zindelijk is dus als ik nu ziek word dan moet hij het met een daje tuin doen. Mochten we allbei in het ziekenhuis liggen dan gaan ze naar mn schoonzusje of vrienden van ons

Gelukkig is dat nog niet voorgekomen, want alhoewel mn vriend gek is met mijn monsters zal hij er geen uur of 2 mee naar buiten gaan en als het regent denk ik dat hij het al helemaal niet doet. Is zijn goed recht om dat niet te willen want het zijn mijn honden.

als ik echt ziek zou zijn en dagen achtereen niet naar buiten zou kunnen dan komt mijn vader wel om hun 1 keer per dag goed uit te laten verder moeten ze het dan maar met de tuin doen. Dat is dan weer het voordeel dat hij met pensioen is . En zou het echt iets langdurigs zijn dan zullen ze voor die tijd bij mn ouders logeren, want 2 a 3 dagen in de tuin is al geen pretje maar langer zou ik een ramp voor hun vinden.

Ik heb momenteel gordelroos en spero is gewend om altijd met mij uit te gaan ,maar nu doet mijn man het omdat ik zelf niet kan, daar ben ik wel blij om.
En heb gelukkig ook een lieve buurvrouw als de nood aan de man mocht komen.

Groetjes henny en een poot van spero.

Ik woon alleen en doe alles zelf (ziek of niet ziek).
Als het echt niet gaat dan doet een vriend van mij het of mijn zusje.

Wij zijn met zijn 2-en dus we doen het voor elkaar........ maar mochten wij te ziek zijn en echt helemaal niet kunnen uitlaten, dan zou mijn dochter en mijn zoon wel bijspringen denk ik.

Ik denk wel dat ik er meer last van had dan Bo, want eigenlijk is het een zalig hondje, dat eigenlijk alles goed vindt!

Nu ik zwanger ben ben ik snel erg duizelig etc. Blijkbaar normaal. Ik zorg normaal als enige voor de honden maar mijn vriend vind het geen probleem om het dan ff over te nemen, die snapt dat wel. Als hij werkt heb ik een aantal erg goede vrienden en er is vaak wel iemand bij huis die t ff wil doen.

Mijn man en ik hebben samen voor onze honden gekozen.
Dus als we ze uitlaten gaan we samen,als ik ziek ben neemt hij de verzorging op zich.
Als hij ziek is ..ikke.
Ben blij dat we samen de verzorging doen en vind dit niet meer dan normaal.
Hier dus gelukkig no problemo!

Dan moet ik al echt heel erg ziek zijn dan loopt mijn man een klein rondje met ze, maar liever niet, hij is totaal anti wandel!!

Meestal kan ik dan wel een van onze zoons bellen en die komen de honden dan ophalen voor een wandeling.

Maar voor een dag of zo vinden de honden het ook geen probleem om in de tuin hun behoefte te doen en daar lekker te ravotten.