opspringen

even een vraagje:

otis is als elke boxer een botsbal op pootjes...
alleen vind ik dat opspringen uit blijdschap erg vervelend (bv bij kinderen, ouderen, mensen met kleren die niet vuil mogen worden)

ik weet ook dat een boxer hierin best wel hardleers is

ik negeer hem nu als ik hem uit zijn bench haal tot hij zit (geef het commando) maar soms kan ik niet anders dan reageren omdat hij mij of anderen echt wel pijn doet.

alle tips welkom

Hoe oud is Otis?

Onze boxer doet het bij bepaalde mensen. Bij mij springt hij nooit! Bij mijn kinderen ook niet!
Bij mijn man wel! Waarom? Hij laat het toe.

Ik ben vanaf pup af aan heel streng geweest, met dat springen. Vanaf dag 1, als hij met die kleine pootjes tegen me op ging staan, pootjes op de grond, en laag zeggen.
Als hij bij de kinderen sprong, moesten ze heel stil gaan staan, armen over elkaar heen, en omhoog kijken, en dan haalde ik hem weg.
ALs hij blij was, bij thuiskomst, negeerde ik hem, en nadat ik een rondje door de keuken had gelopen, dan pas aanhalen. Als hij dan sprong, gelijk laag roepen, en geen aandacht meer aan hem schenken.
Ik heb de kinderen wel geleerd, dat ze in zijn bijzijn niet moeten rennen, of dingen omhoog gaan houden of zo. Door het rennen, wordt hij enthousiast, en gaat hij springen.

ALs er visite komt, vraag ik ze hem te negeren, gewoon doorlopen en net doen, of ze hem niet zien. Dan snuffelt hij en is het goed. Bij mijn vader zit hij ook boven in de nek, die laat het toe
Soms komt er visite, die zijn gek met honden, maken hem gek, en dan springt en hapt hij in de handen, van blijheid. Buiten springt hij niet tegen mensen, tenzij ze hem steeds aan gaan halen.
Het is dus in mijn ogen, een kwestie van negeren, en corrigeren als hij springt.

Dat is best lastig, want als ze nog klein zijn, is zo'n springend hondje best schattig. Alleen is dat kalf van ons ruim 30 kilo, en is het gelijk al een stuk minder leuk, van die grote poten op je schouders.
Bovendien wordne de kinderen er bang van, en dat vind ik helemaal niks, natuurlijk.
Consequent zijn, en volhouden. Je kan ze het echt afleren, hier zit het voorbeeld. Bij de fokker sprongen de boxers trouwens ook niet. DUs je kan het ze echt afleren, maar daar moet je wel ff hard aan werken. Evt als ze springen, even je knie omhoog, zodat ze met de borst tegen je knie springen, dat schijnen ze niet prettig te vinden.
Onze Bruce is 9 maanden, dus ook nog jong.

SUcces!

ff ter aanvulling, de keren dat hij bij mij wel sprong, uit enthousiasme of soms wil hij in de riem happen, dan springt hij langs me af, of raakt me net, Roep ik gelijk, NEE laag. Ik raak hem dan ook absoluut niet aan, ook al is hij heel blij.
Klinkt sneu, maar ik heb reuma, springen doet bij mij echt pijn. Bovendien gooit hij de kinderen ook zo om, als hij springt.
Dus absoluut niet aanraken, anders heeft hij toch een soort beloning. (tenminste, mijn visie)
even een voorbeeld, hoe goed hij dit snapt.

We kwamen terug van vakantie, Bruce was door het dolle heen, toen we hem ophaalden bij mijn ouders, rende als een dolleman rond, kwam naar me toe, ging tegen me aan staan, met schuddend achterlijf, maar sprong niet Toen hij mijn dochter zag, holde hij naar haar toe, en ik had gewaarschuwd, uit blijdachap kan hij springen. Hij ging tegen haar aanzitten, en ineens gaat hij op zijn zij liggen, en liet hij zich knuffelen door mijn dochter van 5 jaar. Zo lief! Hij weet dus echt, bij wie het wel en niet mag

idd bij mij valt het springen ook wel mee. ik duw hem dan ook van me af en draai me om. als hij zit en blijft zitten krijgt hij mijn aandacht.
het loopt nog wel eens mis, maar op zich lukt het wel.

maar zoals bij jouw vader is de mijne de grote vriend van otis en wordt om het minste besprongen. ooit vond hij dit leuk en liet hij dit ook toe, maar ja nu zit mijn vader wel met de gebakken peren.

hihi het blijft wel moeilijk om aan je visite te vragen (één met een witte broek) negeer hem maar even en draai je om... moeha heel der broek achteraan zwart..

dan doe ik verder hoe ik bezig ben maar vraag vooral aan de omgeving om mee conseguent mijn methode toe te passen.

Gewoon een kledingadvies meegeven, aan de visite
Nee, onzin, als ik weet dat mensen echt niet van honden houden, of er bang voor zijn, gaat Bruce in zijn bench, nog voor dat de visite binnen is.

Dan is ie helemaal door het dolle in de bench, maar dat is na 1 minuut over en dan gaat hij liggen slapen. Bench vind hij gelukkig helemaal geen straf, dus maakt hem niks uit, of hij in de bench ligt, of op zijn kussen.

En verder idd de omgeving vragen, om mee te werken.
Als iedereen meewerkt, snappen ze het een stuk sneller.

otis is nu 6 maanden

gelukkig weinig mensen hier die niet van honden houden, maar wel van hun mooie kleren

ik blijf gewoon lekker voortdoen... en ooit zal ik een perfect opgevoede boxer hebben (hihi als hij er zelf zin in heeft tenminste )