roedelleider?

hoi,
in alle boeken die ik over hondengedrag lees, lees ik altijd over dat je als baas de roedelleider moet zijn van je hond, dat iedereen van het gezin hoger in rang moeten staan dan de hond enz. Sommige boeken zeggen dat je dat bereikt door bepaalde roedelregels: eerst eten, eerst door de deur enz. En andere boeken zeggen dat je dat sowieso al bereikt doordat jij zeggeschap hebt over het voer enz.
Maar ik heb altijd getwijfeld aan die theorie, ziet een hond zijn bazen echt als mederoedeldieren? Hij ziet toch wel dat mensen geen honden zijn? Nu heb ik op internet een paar artikelen gelezen over nieuwe onderzoeken waaruit zou blijken dat de roedeltheorie inderdaad achterhaald is.

http://kynoblog.com/artikelen/de-hond-in-je-huiskamer

maar waarom lees je dat dan verder nergens?? ook op de hondenscholen waar ik ben geweest hoor je altijd over dat jij de leider moet zijn, altijd moet winnen van trekspelletjes enz.
Wat denken jullie ervan?

Ik denk wel dat je inderdaad zou moeten winnen met trekspelletjes en eerder de deur uit moet. Dit om te zorgen dat de hond niet jou leven gaat bepalen om het even grof te zeggen.
Maar ik denk niet dat je met dit soort simpele dingen echt als ultieme roedelleider word gezien.

Niet naar de goede hondenscholen geweest..??

Bij mijn eerste hond 33 jaar geleden waren die regels al bekend hoor..
Alleen ging met er toen iets onvriendelijker mee om..


Gelukkig zijn die inzichten erg veranderd en verbeterd..

Het is nu meer op basis van 'ouderschap' begeleiding..

ik heb niet zoveel met de roedelleider theorie. ik heb wel regels zoals ik eet eerst en ik ga het eerst door de deur, maar dat is meer omdat er gewoon regels moeten zijn. 's avonds ben ik heerlijk op de bank aan het knuffelen en dan kan het me toch echt niet schelen dat de hond dan op hetzelfde niveau is als ik

Ik heb ook idd gehoord dat die regels wat achterhaald zijn of in elk geval nuance behoeven. Ook omdat gedragsstudies nu veel verder zijn (o.a. gedrag van wolven)
Ik heb in het begin netjes al die roedelregels gevolgd omdat Ziva toch wel wat dominante trekjes vertoonde. Op een gegeven moment bleek het allemaal duidelijk voor Ziva en heb ik het wat los gelaten.

Zo krijgt ze als eerste eten en ligt dan vervolgens rustig in haar mand als wij eten. Geen probleem. Meestal ga ik als eerste de deur door maar als het niet zo is blijft Ziva keurig wachten.
Wil ze voorop lopen, geen probleem zolang ze maar niet trekt. Meestal wisselen we toch af wie er voor loopt.


Over dat zien als roedelleider: Ik twijfel daar ook wel eens aan maar als je b.v. bij een ruzie tussen jouw hond en een andere ingrijpt en duidelijk maakt dat je het overneemt trekt Ziva zich snel terug en laat het ook echt over aan mij. Dat lijkt me dan weer echt de taak van de roedelleider die de ruzies beslecht... (kan het mis hebben hoor)

die ouderschapsbegeleiding is een goeie! staat me meer aan

Leuk om eens een andere invalshoek te lezen. Ik vind alleen dat deze benadering teveel op details ingaat. Ik geef mijn pup soms ook eerder eten dan dat we mezelf en trekspelletjes mag hij ook best eens winnen. Volgens mij gaat het erom dat je roedelleider bent in de zin van beschermer en verzorger. Als je dat onvoldoende doet, zal menig hond zich stuurloos voelen en zich daardoor instabiel gaan gedragen. Al die regeltjes benadrukken alleen maar dat de eigenaar sterk is en de hond zich dus veilig kan voelen. En hoewel honden misschien geen roedeldieren zijn zoals wolven, is rangorde wel enorm belangrijk als ze samen in 1 territorium leven. Je zult in elke groep honden die samenleven dezelfde patronen, gedragingen en correcties vinden. Of je nou wel of niet een hond bent, als je in die groep woont moet je je grenzen aangeven. En naast deze theorie heb je natuurlijk nog gewoon de praktijk die bewijst dat de meeste honden niet gedijen in een stuurloze omgeving.

Ik denk wel dat ALS er al problemen zijn, er op basis van die theorie wel eea aan gedaan kan worden. Bijvoorbeeld bij Jan Fennel, waarbij je op een hondvriendelijke manier de roedelregels hanteerd, op die basis kun je al veel problemen voorkomen. ALs het goed gaat kun je best wat soepeler ermee omgaan denk ik.

Ik zie mezelf niet als roedelleider.
Ik ben de verzorger en degene die bepaalt hoe het in huis toe gaat.

Buiten laat ik ze hun gang gaan (altijd los op het erf) en ben ik erbij om ervoor te zorgen dat ze niet in 7 sloten tegelijk lopen.

De hondjes zien mij ook niet als roedelleider, maar weten heel goed wie in huis de baas is.
Buiten gaat dat niet op, dan vormen ze echt meer een roedel en zijn ze op elkaar gericht en niet zo zeer op mij.

De meneer in dit stukje betwijfelt zelfs of een hond wel een roedeldier is. Dat gaat mij te ver. Maar misschien hangt het roedelgedrag van je hond wel erg af van het ras en met hoeveel honden hij/zij samenleeft.

Ik vind het trouwens moeilijk hoor, er zijn zoveel theoriën over het opvoeden van een hond; wat is nou de enige juiste?

Ik denk dat als jij tevreden bent met het gedrag van je hond en je hond voelt zich er happy bij, dat je goed bezig bent.

Ik zelf geloof inderdaad dat honden ons niet als soortgenoten zien.
Daarom reageerd een hond ook heel anders op een mens dan op een hond.
Het zelfde geld voor andere dieren, ze kunnen ze accepteren, respecteren en vertrouwen. maar dit zegt nog niet dat die dieren of de mens opeens honden zijn.

De roedelregels zijn handig als je zelf niet zo goed weet hoe je een hond meot opvoeden. Dit omdat het orde en regelmaat geeft. Grenzen.
Dit heeft een hond nodig.

maar het hoeven ook niet perse die regels te zijn die je worden opgedragen.

Ik ben hier echt de baas in huis, zodra hier een hond komt, maar ik die direct duidelijk hoe het hier eraan toe gaat, ook bij pups, ze draaien meteen mee in het gezin, er word duidelijk gemaakt dit mag wel dat mag niet.
Er bestaat geen misschien hier ja is ja, nee is nee, en of ze nu wel of niet eerder eten of de deur uitgaan het is duidelijk wie hier de baas is.

En verder mogen ze gewoon hond zijn, speel ik lekker met ze, effe knuffelen, en ze liggen ' avonds lekker bij me op de bank.

Het is niet zo dat ik elke dag moet blijken wie de baas is, sporadisch gebeurd dat wel eens, en meestal met een stemverheffing en een dreigende stap dichterbij is de strijd alweer gestreden, en begrijpen ze dat het genoeg is.
Ik negeer trouwens nooit iets, zowel goed als negatief gedrag.