Epilepsie

Hallo,
Ik ben Greta en kom uit Opglabbeek,Limburg,België.
Ik ben eigenares van 3 Jack Russels nl.Rusty met haar dochter Angel en zoon Jayjay.
Nu heeft Jayjay van oktober 2010 epilepsie en is hier reeds medicijnen voor aan't nemen.
Nu was ik op zoek naar eigenaars met een hond met epilepsie uit de buurt van Opglabbeek (As,Genk,Bree,....) om ervaring uit te wisselen ivm deze ziekte.

Groetjes
Greta

Ik kom helaas niet bij jullie uit de buurt, maar ik heb helaas wel ervaring met een hond die aan epilepsie leed, zij is helaas aan de gevolgen van 15 zware epileptische aanvallen in 3 dagen tijd overleden.

Geen ervaring mee sorry. Maar ik wil je wel een tip meegeven... Epelepsie is erfelijk. Dus ik zou niet meer fokken met je hondje (of haar dochter/zoon) .

Nee, heb er geen ervaring mee. Maar zorg dat er niet meer gefokt word met de pups... want epilepsie is erfelijk!!

Sonja ik vind het erg dat uw hondje hieraan gestorven is.Het is een verschrikkelijke ziekte waar niet veel aan te doen is.Heeft hij dit lang gehad en nam hij ook medicijnen hiervoor?

Fokken doe ik zowiezo niet meer wegens de erfelijkheid.Jayjay is al gecastreerd en met Rusty en Angel is het opletten tijdens de loopsheid dat ze niet in contact komen met reutjes.

wat ik er van weet is dat er zeer veel verschillende gradaties zijn.

de hond van mijn ouders heeft het in lichte mate. Sinds hij echter minder stress en spanning heeft gaat het stukken beter. Ook voeding kan een positieve invloed hebben op de hond.

er zijn verschillende gradaties ,wat Lisette ook schrijf.Mijn hond Tara kreeg ook 5 jaar geleden epilepsie,na haar steralisatie 5 jaar geleden is het tot een kele keer verminderd ,zij kreeg ook eerst medicijnen








mijn hond Tara kreeg ook 5jaar geleden epilepsie ,na haar steralisatie is het toen tot een enkele keer verminderd Zoals Lisette schreef dat er verschillende gradaties zijn..Als je hond bijna geen aanvallen heb zou ik ,hem toch eens in een goede kliniek laten nakijken.Als ze weinig aanvallen hebben zijn medicijnen ook niet altijd goed.Kijk ook een op het info van het epilepsieforum,ik heb er toen veel aan gehad.Er was toen ook hier iemand op het forum ,kan het alleen niet meer vinden.

Ik woon in Kinrooi en heb teckels gehad met epilepsie. Er zijn medicamenten voor bij de DA om te onderdrukken maar hou de hond eigenlijk altijd in de gaten en zorg dat hij zich niet kan verwonden als je weg moet/bent.

Hoi Greta,

Ja, ze heeft het haar hele leven gehad, maar alleen maar in een hele lichte vorm, maar door het medicijn Clomicalm zijn haar aanvallen dusdanig versterkt dat ze er uiteindelijk aan overleden is.
En ja, ze was kort hiervoor net met het medicijn begonnen om aanvallen in de toekomst te voorkomen.

Hoi Greta,

Dit is haar hele verhaal, lees dit maar even als je het wilt:

Hallo Allemaal,

Ik wilde even duidelijk vertellen, hoe Iggy (het witte hondje is Iggy) overleden is, Iggy´s eerste epileptische aanval kreeg ze op 23-11-2009 om 22.00 uur s´avonds, we hebben het de nacht door aangekeken, maar op 24-11-2009 kreeg Iggy er steeds meer, ben toen maar gelijk naar een andere dierenarts gegaan, onze vaste dierenarts was op dat moment afwezig, daar aan gekomen kreeg ik te horen dat ik acuut met het medicijn clomicalm moest stoppen, deze had Iggy voor geschreven gekregen van onze vaste dierenarts voor verlatingsangst, maar in de bijsluiter stond vermeld dat dit medicijn niet aan honden met epilepsie gegeven mocht worden, Iggy had alleen maar een hele lichte vorm van epilepsie, maar het medicijn Clomicalm heeft de aanvallen dus danig versterkt, waardoor Iggy op een dag steeds meer ernstige aanvallen kreeg, Iggy heeft er eerst valium voor gehad en daarna ook nog stecolid, die we in Iggy´s kontje aan moesten brengen, tijdens een aanval, om Iggy sneller uit de aanvallen te halen, en uiteindelijk heeft Iggy ook nog het medicijn om aanvallen in de toekomst te voorkomen gekregen, ben de naam ervan kwijt, daar waren we net mee gestart in de middag, rond een uur of half 1, dat medicijn duurde volgens de dierenarts 6 uur voordat het medicijn ging werken, maar helaas heeft ze op die ochtend (26-11-2009) om 11.15 uur een dusdanige zware epileptische aanval gehad, dat Iggy begon te piepen en janken, het ging bij mij door merg en been heen, ik was op dit moment helemaal alleen thuis, ik moest vervolgens Iggy in de gaten houden, dat Iggy nergens tegen aan kon vallen, tijdens Iggy´s aanval, en te gelijkertijd moest ik Chelsea op een afstand houden dat Chelsea niet boven op Iggy vloog, want Chelsea had dit natuurlijk ook nooit mee gemaakt, vervolgens had ik ook nog mijn vriend John aan de telefoon, hem het hele gebeuren uit gelegd, wat er gebeurt was, hij (John) daarna meteen naar zijn baas gegaan, hij (John) mocht gelukkig meteen naar huis van zijn baas. Ik wist al meteen dat er iets niet goed met Iggy was, omdat Iggy normaal heel vrolijk reageerde als mijn vriend (John) thuis kwam, nu was het heel anders, Iggy tilde haar hoofdje niet eens op om John te begroeten, wat Iggy anders wel deed, als Iggy de brommer van John maar op het grind hoorde, dan wist Iggy niet hoe snel ze bij de achter deur moest komen, blaffend van blijdschap, maar toen John binnen kwam, kwam Iggy zelfs haar mandje niet eens uit, kort daarna is Iggy nog uit haar mandje gekropen, en op het kleed gaan liggen onder de tafel, daar lag Iggy voor durend te rillen en te hijgen, en liet Iggy voor durend haar plasjes lopen, Iggy is toen nog iets verder gekropen, onder de tafel uit, daar is Iggy op haar zij gaan liggen, toen ging haar tongetje uit haar bekje hangen, ik heb toen meteen de dierenarts gebeld, dit was rond 15.00uur, hij zei dat Iggy daar ter observatie mocht komen, toen ik de telefoon had neer gelegd, stonden we allebei raar te kijken dat op dat moment Iggy op al haar vier de poten stond, dit had Iggy namelijk de hele dag nog niet gedaan, alleen op het moment dat Iggy naar de dierenarts moest, als of Iggy aanvoelde waar ze naar toe moest, onder weg ging het volgens mij steeds slechter met Iggy, in de auto naar de dierenarts toe bleef haar tongetje uit haar bekje hangen, Iggy was slap, haar oogjes een klein beetje weggedraaid, dat was eng om te zien, Iggy reageerde haast nergens op, na de rit eenmaal bij de dierenkliniek aan gekomen, was de dierenarts op dat moment even afwezig, maar kwam volgens de assistente snel terug, de dierenarts assistente zei dat we Iggy maar in een kooitje moesten leggen, vervolgens zei de assistente nog dat Iggy´s hartje stevig klopte, dat was op dat moment alles wat we te horen kregen, toen moesten wij Iggy daar achter laten (dat was echt heel erg voor ons), toen begon het lange wachten op nieuws, maar de dierenarts belde maar niet, en wij maar wachten en hopend op goed nieuws, rond 19.10uur s´avonds kreeg ik een heel raar gevoel, net als of ik aan kon voelen dat er iets ergs was gebeurt met Iggy, ik heb dat toen meteen tegen mijn vriend John gezegd, en dat hij de dierenarts moest bellen, ik wilde weten waarom ik zo´n raar gevoel had, John gebeld, vervolgens vertelde de dierenarts eerst dat het een klein beetje beter met Iggy ging, ze hadden Iggy zelfs even uit haar kooitje gehaald, toen kwamen ze erachter dat er iets niet goed was, Iggy liep vervolgens alleen maar rechtsom in rondjes, achteraf zei de assistente, dat Iggy waarschijnlijk een hersenbloeding erbij heeft gehad, omdat Iggy de verschijnselen daarvan had, maar dat kon ze niet met zekerheid zeggen, (daarom snap ik niet waarom de dierenarts ons op dat moment niet gebeld heeft, dan waren we tenminste bij Iggy toen ze overleed, en hoefde Iggy niet alleen te sterven), daarna hebben ze Iggy terug in haar kooitje gezet, daarna ging Iggy nog recht op zitten, net als of Iggy ons voor de laatste keer aan het zoeken was, om afscheid van ons te nemen, maar wij waren er niet bij toen het gebeurde, de assistente ging daarna even weg om water en brokken voor Iggy te halen, toen ze terug kwam, was Iggy op haar zij gaan liggen, Iggy blies op dat moment haar allerlaatste adem uit, volgens de dierenarts had Iggy het erg benauwd, en was Iggy erg kort van adem, dat was dus rondt dat tijdstip dat ik dus dat vreemde gevoel kreeg, toen zei de dierenarts tegen mijn vriend John dat ze was overleden, John zei toen NEE NEE, ik wist toen al meteen hoe laat het was, we zijn huilend in elkaars armen gevallen, we hebben 10 minuten alleen maar in elkaars armen zitten huilen, we konden het allemaal niet bevatten, hoe snel het met Iggy gebeurt was (drie dagen tijd), vervolgens hebben we eerst mijn schoonmoeder gebeld, aan haar uitgelegd wat er aan de hand was, ze is toen meteen naar ons toe gekomen, daarna zijn we meteen naar het dierenkliniek gereden, waar Iggy was overleden, we hebben Chelsea ook mee genomen, zodat ook Chelsea afscheid van Iggy kon nemen, daar aan gekomen, lag Iggy al op het tafeltje, de dierenarts vroeg nog of we sectie wilde verrichten op Iggy, we zeiden allebei tegelijk NEE, daar krijgen we Iggy toch niet mee terug, de assistente heeft nog wel een plukje haar van Iggy af geknipt, die hebben we mee naar huis genomen, dat wilde mijn vriend John heel graag, vervolgens hebben we Chelsea nog bij Iggy neer gezet, maar Chelsea wilde niks van Iggy weten, Chelsea draaide steeds haar hoofdje weg van Iggy, alsof dat Chelsea´s manier van afscheid nemen was, de dierenarts heeft nog wel gezegd dat Iggy volgens hem niet meer heeft geleden, ook hij was er verder helemaal stil van, zo snel dat het met Iggy gegaan was, daarna heeft de dierenarts meteen geregeld dat we naar het crematorium in Rhenen konden gaan, we hebben Iggy zelf daar naar toe gebracht, maar eerst hebben we Chelsea bij mijn schoonvader af gezet, hij heeft ook nog afscheid van Iggy genomen, daarna zijn we in de auto gestapt, ik had Iggy in de tussentijd steeds vast gehouden, daarna zijn we naar het crematorium gereden, daar aan gekomen werden we goed op gevangen, we mocht net zolang als we wilden afscheid nemen van Iggy, we hebben ook nog een pootafdruk van Iggy gemaakt, dat wilde eerst de dame van het crematorium doen, ik heb toen gezegd, dat ik dat zelf wilde doen, niemand anders komt er aan ons hondje, dat poot afdrukje samen met een plukje haar van Iggy, dat staat nu bij haar urntje op de schouw in de woonkamer, zie mijn foto´s hierover maar, toen kwam het afscheid, daar hadden we het meeste moeite mee, om Iggy daar achter te laten, dit was op 26-11-2009 om 22.45uur, Iggy is uiteindelijk op 27-11-2009 gecremeerd, om 14.10uur, we hebben Iggy op 28-11-2009 om 09.00uur in haar urntje weer opgehaald, wij (Sonja & John) waren allebei in het wit gekleed, omdat Iggy een wit hondje was, speciaal voor haar, we hebben Iggy mee naar huis genomen, vanaf die dag staat Iggy in haar urntje bij ons op de schouw, heel centraal in de woonkamer, daar blijft Iggy voor altijd staan. Dit wilde ik even vertellen. Misschien begrijpen mensen nu eerder waarom wij er zoveel verdriet van hadden, en nog steeds hebben.

Groetjes Sonja, Iggy+, Chelsea en Amy.

P.S: We missen IGGY nog heel erg
P.S: Inmiddels hebben we weer een Westy Pup in huis, genaamd Amy, waarom weer een Westy, omdat we voor dit ras gevallen zijn, i.v.m Iggy+.

Als mijn hond dat zo vroeg zou krijgen, zou ik hem naar een dierenziekenhuis brengen en foto's/scans van zijn hoofd laten maken. Mogelijk heeft hij een aangeboren afwijking in zijn hersenen. Ik weet niet hoe het met honden zit, maar met mensen kunnen ze dan onderzoeken of ze dat stukje operatief kunnen verwijderen zodat de hond geen epilepsie meer heeft..

Onze Zorro heeft ook epilepsie.
Gelukkig een milde vorm, hij heeft er ook geen medicijnen voor. Er is mij verteld dat ze van die medicijnen sloom worden, is dat bij jou hondje ook zo?

Zorro heeft 3 tot 4 lichte aanvallen per jaar. Hij is nu 5 1/2 en ik denk dat hij er oud mee kan worden als het op deze manier blijft gaan.

Sonja,
Wat een triestig verhaal.Ik begrijp best dat jullie er verdrietig over zijn en dat jullie haar missen.

YmY,
Jayjay neemt momenteel gardenal voor zijn epilepsie.
De eerste paar weken was hij er sloom van en stond hij niet stabiel op zijn pootjes maar dat is over nu.

De hond van mijn schoonouders heeft ook epilepsie.
Sinds ze zijn voeding etc hebben aangepast heeft hij bijna geen aanvallen meer gehad en nu al heel lang niet meer. Daarvoor regelmatig.

Ik zou aanraden om een hond met epilepsie geen brok tegeven
en geen snacks/beloningen/kluiven of andere dingen met granen.

Ik ben vandaag begonnen met kvv (vers voer) te geven omdat hondenbrokken niet zo goed is voor epilepsie hond.Dus nu afwachten wat dat gaat doen.

Ben heel benieuwd naar de uitkomst, ik heb nog altijd spijt dat ik dat niet met mijn vorige hond Thomas heb geprobeerd(die is overleden aan Epilepsie op 5 jarige leeftijd)