Kimba lijkt langzaam weg te kwijnen..moeilijk!

Hoi,

Ik heb jullie al eerder over onze hond Kimba verteld...

Kimba is een asbakje van 14 jaar en heeft in de zomer een hersenbloeding gehad. Het leek toen vrij slecht (viel steeds om, at niet meer) maar gelukkig heeft hij alles langzamerhand weer opgepakt en lijkt een scheve kopstand en veel te zijn afgevallen het enige wat er van overgebleven is. Ook is zn karakter wel iets veranderd, hij is wat stugger geworden.

Voor deze bloeding leek hij al wel iets dement te zijn, omdat hij zomaar de hele tijd naar een witte muur kan zitten staren etc.

Toch lijkt hij nu langzaam weg te kwijnen. Hij weegt nog 7,5 kilo, terwijl hij altijd 10 kilo is geweest. Vorige week leek hij weer een bloeding gehad te hebben, maar gelukkig bleek het een gekneust pootje te zijn. Doordat hij iets minder stabiel loopt door de bloeding ging hij erg ongelukkig lopen door het zere pootje, dus gelukkig viel de diagnose mee. S ochtends had hij wel urine laten lopen en ook ontlasting (urine gebeurd heel soms, ontlasting niet). Dit deed hij ook bij zn hersenbloeding, vandaar dat we dachten aan hetzelfde.
De dierenarts vond hem niet extreem mager, heeft in zn oogjes gekeken en verder maakte hij de opmerking dat we" de natuur maar zn gang moesten laten gaan". Volgens mij heeft de DA wel door dat het niet meer lang duurt.

Tja, ik weet niet zo goed of ik een vraag moet stellen of gewoon een opmerking plaats, maar ik vind het erg moeilijk te zien hoe Kimba wat aftakelt en wanneer het moment daar is om afscheid van hem te gaan nemen.

Zijn gebit is nog goed. Hij eet niet meer zoveel brokken, maar krijgt s avonds wel vlees. Na elke wandeling (4x per dag, soms 5x) krijgt hij een koekje (soms een hard koekje, soms een soort vleesstripje). Verder slaapt ie veel en ook is ie nog wel enthousiast als we met hem willen lopen, dan springt ie nog een stukje in de lucht zoals ie altijd deed. Hij wil niet meer zo ver lopen, maar loopt ook nog wel een stukje voor ons aan. Tja, misschien denken jullie nu..waarom denk je dan al over inslapen, maar ik maak me nogal zorgen om het afvallen.
De DA geeft hier niet echt een reactie op en volgens de dierenwinkel zou het kunnen zijn dat ie wormen heeft. Eigenlijk weet ik wel dat het door ouderdom komt, maar wil zo graag mn best doen om hem iets te geven waardoor hij wat aankomt en nog een tijdje bij ons mag blijven.

Gelukkig is hij er nog, maar ben er best veel mee bezig dat hij miscshien niet meer zo lang heeft..Had nooit gedacht dat het me zo aangreep om mijn hondje zo te zien. Hij is heel enthousiast als ik met hem ga lopen, maar 10 minuten daarna ligt ie je op zn dekentje aan te kijken alsof ie wil zeggen..als het zo moet, dan hoeft het niet meer..lastig!

:\'( Dat zijn inderdaad klote en lastige dingen..

Een keuze die je eigenlijk nooit wilt maken maar je weet dat die dag ooit komt..:(

Wil je heel veel sterkte en wijsheid wensen de komende periode..!

Het is idd heel hartverscheurend om je hondje te zien aftakelen, dit vind ik het moeilijkste van een hond hebben.

Ja het is zeker hartverscheurend! Ik had nooit gedacht dat ik er zoveel mee bezig zou zijn, maar ja..ik zal toch proberen om er niet steeds aan te denken. Hij leeft nog en volgens mij nog wel met een beetje plezier dus we moeten het beste er nog maar van maken!

Ik heb wat foto's toegevoegd aan mijn profiel! Midden december zijn we een weekendje naar Centerparcs geweest en op de foto's is ook echt wel te zien dat ie daar geniet, om vervolgens weer zielig op zn dekentje te liggen maar goed..oudere mensen hebben ook meer rustig nodig en dat zal bij honden natuurlijk niet anders zijn!

Bedankt voor jullie reacties!

ja, dat is inderdaad lastig.........

ik denk dat je heel goed moet kijken naar wat zijn kwaliteit van leven is, en niet wat jij wil........

inderdaad hebben oudere honden meer rust nodig, maar als jij denkt dat hij het vaker niet meer leuk vind dan wel.........
de natuur zijn gang laten gaan kan natuurlijk, maar de natuur is soms wel erg hard, en kan voor een lange lijdensweg zorgen.

als hij toch nog plezier heeft in leven ondanks de ongemakjes, dan zou ik er zeker nog geen eind aan maken! wij kennen je hond verder ook niet, dus kunnen niet zeggen wat je moet doen. dit is helaas een hele moeilijke beslissing die je zelf zal moeten maken....

Ja, ik merk ook aan mezelf dat best wel bezig ben met wat ik zelf wil, dat is inderdaad best wel egoistisch, het gaat om zijn kwaliteit van leven natuurlijk.

We kijken het nog even aan. En als het op den duur echt niet meer wil, dan houdt het inderdaad op! Gelukkig hoeft een hond niet onnodig te lijden en mogen wij hem uit zijn lijden verlossen als het echt niet meer gaat. Daar sta ik ook volledig achter, maar mn gevoel en verstand stroken soms niet met elkaar

Bedankt voor je reactie!

Lijkt me vreselijk..Niemand weet hoe het af gaat lopen of wat het beste is, het enige wat ik kan zeggen is; Geniet van de tijd die je nog hebt met hem, doe de dingen die hij zo leuk vind, geef hem eten wat hij zo lekker vind..

Sterkte!!

Jeetje dat is inderdaad moeilijk ik spreek uit ervaring
Wij hadden een golden die bijna blind was door de staar maar nog zoveel lol had in zn leven (operatie was te gevaarlijk door ouderdom).
Op een gegeven moment heeft hij een behoorlijke smak gemaakt van 1 meter en toen ging het bergafwaarts.
Hij heeft nog dik 2 jaar een goede tijd gehad maar met mindere dagen met name door zn ogen en zijn val (hij liep slechter en werd daardoor ook dikker en zag natuurlijk niet al te veel meer) echter hadden wij het idee dat het nog geen tijd was.
Totdat hij continue zijn ontlasting liet lopen en begon te spugen dan is het gewoon niet meer hondswaardig om je lieve schat zoiets mee te laten maken.
Ik vind dus maar dat is persoonlijk, als je ziet dat je hond nog lol heeft in zijn leven dat je nog niet de stap van inslapen moet maken (dat kan altijd nog)maar het moet wel dierwaardig/menswaardig blijven.
Jijzelf kan dit het beste beslissen.
Onze DA vertelde ons dat het beter was om hem te laten inslapen maar dat wij dat zelf moesten beslissen.
Ik wens je heel veel sterkte en denk goed na over hoe en wat!

hey Martine

Heel erg rot om dit te lezen,ik wil je mijn verhaal vertellen. onze stafford 10 jaar was hij toen we hem 6 december 2010 in moesten laten slapen. hij was al 4 weken lang aan het braken, vele medicijnen gehad maar niks hielp uiteindelijk een echo gemaakt waaruit bleek: hij had een gezwel in zijn maag waar ze niks meer aaan konden doen. toch een biopsie gedaan nou de uitslag was dus ze hadden niet genoeg. mijn man wee terug en de arts zei we kunnen hem opereren en nog meer weefsel wegnemen om te kijken kwaadaardig of goedaardig, mijn mijn 3x gevraagd kan doi operatie geen kwaad nee dat kon niet want zijn gezondheid was verder goed. nou hond achter gelaten met in je achterhoofd we gaan hem vanmiddag halen, worden we gebeld dat we met spoed moeten komen om hem in te laten slapen, want zijn gezwel was zo groot dat ze zijn buik niet meer dicht kregen.

dus wij erheen gelukkig nog afscheid kunnen nemen omdat ze hem uit narcose hebben gehaadl. maar al met al de dierenartsen hebben niet altijd gelijk het zijn natuurlijk ook maar mensen.
ik wil alleen zeggen neem je tijd om afscheid te nemen al doet het nog zo pijn!!!! mijn kinderen hebben helaas geen afscheid meer kunnen nemen. het was ook een hele sterke hond en niet laten blijken dat hij pijn had altijd lief en alles kon maar bij hem terwijl die al die tijd van binnen weet ik veel hoeveel pijn had. de tijd komt dat je afscheid moet nemen helaas, maar neem je tijd!!! veel sterkte met je hond!!
liefs jolanda

Ik sluit me aan bij de reacties hierboven. Dit is een heel moeilijke periode voor je. Je wil natuurlijk het beste voor die lieve Kimba. Maar wat is het beste ? Dat is de vraag. Jij kent je hondje en misschien weet jij het best wat je moet doen of niet moet doen. Een eerlijk en objectief antwoord van de dierenarts zou misschien kunnen helpen. Kimba ziet er magertjes uit, maar als het volgens de DA niet te mager is dan is het misschien niet erg en voor Kimba zelfs makkelijker om te bewegen enzo... Als hij graag gaat wandelen, maar geen lange wandelingen meer aankan dan is het niet zo erg om kortere wandelingen te maken. De ene hond van 14 kan dat misschien wel nog, de andere niet. Maar als hij na een korte wandeling kan rusten zonder pijn te hebben is dat ook niet zo erg. Sommige mensen komen als ze bejaard zijn zelfs niet meer uit hun bed of zetel en vinden het leven toch nog de moeite waard als ze kunnen lezen... tv kijken...

Ik bedoel maar... Als je hondje nog gelukkig en zonder pijn blijkt te zijn zonder lange wandelingen, met een lager gewicht met voeding waar ze van houdt en met lekker dommelen op een zacht bedje... dan zou ik net zoals de DA zeggen... Laat de natuur zijn gang maar gaan. Als je ziet dat het beestje ongelukkig is en pijn heeft... tja... hoe erg en moeilijk ook, dan zou ik hem toch rustig laten inslapen.

Ik wens je hoe dan ook heel veel sterkte, maar als je denkt dat hij nog een tijdje verder kan geef hem dan ook het gevoel dat hij er nog best mag zijn en dat je heel blij met hem bent, want dat gevoel gaat op hem over. Hij zal er van opknappen of als dat niet meer kan toch ookveel geruster zijn.

Liefs en knuffels voor je Kimba.