Ineens bang buiten, wat moet ik doen?

Wij hebben onze pup nu bijna een week,
alles gaat goed, het zindelijk worden had even een onderbreking maar dat bleek door een blaasonstekig te komen...

ze gaat al zitten op commando en kent haar eigen naam en 'kom' en meestal kent ze nee en ik heb het idee dat als ze niet luisterd daarnaar het bewust is
Ze is een vrolijke lieve pup die iedereen onthaalt met een kwispel, springen en ksujes en alle honden zijn tot nu toe ook helemaal goed gegaan.

Op de tweede dag hebben we haar 1 keer mee naar buiten genomen en dat is langzaamaan een beetje opgevoerd. Ik heb haar dan vast in mijn armen en loop een rondje om daarna haar op de grond te zetten en nog een rondje te lopen.

Dat ging allemaal helemaal goed, ze wilde graag lopen was niet bang voor dingen als auto's bussen en brommers en had er altijd zin in om naar buiten te gaan. Tot gister, ze wil ineens niet meer naar buiten en zodra we buiten zijn gaat ze piepen bibberen en wil ze z.s.m. weer naar binnen!

Er is niets gebeurd waarvaan ze is geschrokken en bij mijn vriend die haar s'avonds uitlaat gaat het wel goed...

Wat doe ik verkeerd?! als ik haar vast heb geef ik haar geen overdreven aandacht en al helemaal niet als er iets 'groots' is. Ik laat haar rustig wennen terwijl mijn vriend overal doorheen banjert... snap er niks van!

Probeer haar af te leiden met iets lekkers (of een speeltje, als dat haar meer interesseert). Het wandelen gaat bij mij ook niet altijd even geweldig en ik stelde gisteren nog maar net een vraag op dit forum ivm uitlaten, ik ben dus zeker geen expert

Ik kreeg de raad om de wandelingen leuker te maken door een speeltje mee te nemen en buiten met haar te spelen.

Toen ik in het begin naar buiten ging met Ziva moest ze heel erg wennen aan auto's en bussen en fietsen. Ik liet haar dan altijd kijken en gaf haar een beloning (brokje of gewoon met mijn stem). Nu kijkt ze er nog wel van op maar is ze niet meer bang.

Heel veel succes en proficiat met je schattige pupje!

Ja ik heb koekjes en staat te springen te hupsen als een malle,

de koekjes wil ze ineens niet meer als ik ze zelfs onder haar neus duw... Als ze gaat plassen of een keutel doet buiten sta ik te hupsen en 'jaa goedzooo!' te roepen en geef haar een klein koeje maar die wil ze dan niet en trekt aan de riem richting huis...

Een speeltje kan ik idd nog een keer proberen...

Het gekke vind ik gewoon dat dit gister ineens begon! en het lijkt erger te worden!

Ik snap het gewoon niet want doe echt niets anders, en eerst kon ze niet wachten op het koekje en werdt ze zelf ook helemaal vrolijk ervan. Toen was ze aan het spartelen om op de grond gezet te worden en nu kruipt ze echt ineens bij elke auto die langskomt in mn nek... hoe komt dat?!

Misschien was ze in het begin zodagig onder de indruk dat ze gewoon niet wist hoe ze moest reageren.
Ik denk ook dat, aangezien je haar nu al wat langer hebt, ze vertrouwen heeft in jou en dus troost zoekt wanneer ze bang is. In het begin had ze dat vertrouwen nog niet en kon ze bij jou dus ook geen troost vinden.

Probeer alvast het speeltje heel enthousiast aan te bieden. Vooral blijven proberen, het komt zeker goed hoor!

Misschien heb je onbewust...juist door haar te tillen haar angst bevestigd? je vriend loopt gewoon en geeft haar dus het gevoel dat er niks aan de hand is.
Misschien samen uitlaten en hem de leiding laten nemen...kijk hoe hij het doet en doe het ook zo...
Bedenk dat als je haar tilt en er komt iets engs en je gaat dan bijvoorbeeld sussend tegen haar praten je haar angst bevestigd...
najib liep in het begin ook trillend en piepend over straat...heb het gelaten en genegeerd en ben rustig doorgelopen..nu heeft hij echt nergens last meer van..Heb hem NOOIT opgetild!!
Doorzetten al voelt het zielig! Hetb komt goed!