Niet meer in een bepaalde omgeving willen komen

Ik ging met Isha heel vaak wandelen op de dijk langs de Dijle hier niet ver vandaan. We moeten eerst een stukje op de gewone weg wandelen en dan zijn we er direct. Maar Isha gaat sedert kort niet meer graag die richting uit. Er is nochtans niks gebeurd. Alleen 1 keer een dominante hond die daar woont, die haar duidelijk wilde maken, dat het zijn terrein was. Maar ook niks meer dan dat. In het begin leek ze onzeker als we het straatje in gingen dat op de dijk doodloopt. Maar ze ging wel mee en eens we er waren, had ze het leuk op de dijk. Nu trekt ze om terug naar huis te gaan als we het straatje nog niet eens in zijn, en als ik ze laat lopen gaat ze gewoon terug richting naar huis ! Ik kan haar niet overtuigen mee te gaan. Andere wandelroute kiezen ? Of toch proberen ?

heel herkenbaar.. heb dat ook geregeld met mijn hondje.. en kan niet ontdekken, wat er dan is.. ik probeer het even.. mocht ze echt niet willen.. ga ik vaak de weg weer terug of neem ik een ander pad..

Hoe oud is ze?

Vaak hebben honden tussen de 8 en 14 maanden een soort 2e puppyfase d.m.v. het schrikken of bang zijn..

Dyos had had ook inene met een maand of 9-10.. Negeren is het beste...Niet toegeven aan de angst/stress etc, daarmee bevestig je alleen maar het gevoel van je hond..

Succes!

herkenbaar: wat voor ons niets lijkt lijkt voor de hond soms echt een reden te zijn om ergens niet te komen.

Mijn vorige erg angstige hond onthield alle plaatsen waar aan was gevallen of een pijnscheut had gehad en Ziva (huidige hond) die redelijk stoicijns is maar als de dood voor vuurwerk wil in het donker niet naar plekken waar ze vuurwerk heeft gehoord. Op zo'n moment zit er niets anders op dan ofwel afleiden ofwel een andere route kiezen....

Ik blijf echter domweg proberen en ik nader de plekken gewoon via een andere kant of samen met een andere hond die niet dezelfde associatie heeft.

Hmm ja Annemiek ze is net een jaar geworden... zou best kunnen. Maar ze is op andere vlakken dan weer veel zekerder geworden. Ze was als de dood voor auto's en dat is nu geen probleem meer...

Ik heb dat met Lola ook, zij laat zich op haar zij vallen dan en blijft gewoon liggen. Pas als je richting huis loopt staat ze op en loopt mee, hoeveel lekkers je ook voor houd. Ik weet nu wel waar ze wel en niet heen wil, en ga er niet vaak heen, maar soms heb ik toch zin en energie om haar mee te krijgen, omdat je er ook heerlijk wandelen kan. Dan loop ik eerst een klein endje terug, maak haar vrolijk met snoep enzo, en draai me dan om, nog steeds vrolijk doend, en veel snoep. Ze gaat dan meestal tegen mijn achterbenen aanstoten, en met veel moeite en snoepjes en aanmoediging komen we dan over een bepaald punt en is het ineens weer goed en loopt ze vrolijk een uur mee.