bang voor mijn hond.

Ik denk dat Paul het niet zo bedoelt zoals hij het verwoord (die laatste 2 regels).

@Gast: op jou reageer ik maar niet, dan ga ik dingen schrijven die niet zo netjes zijn om het maar zacht uit te drukken.

Verder blijf ik bij hetgeen ik eerder heb gezegd; laat hem ajb eerst medisch onderzoeken !!!

Sorry hoor Jitsie maar ik zou toch zeker de hond herplaatsen.

Vind deze situatie veel te gevaarlijk voor je kinderen

Zou je geen kinderen hebben, zou ik het natuurlijk een kans geven en proberen om er samen met Esther uit te komen. Maar met je kinderen thuis... levensgevaarlijk

Hier kunnen je kinderen en ook Max de dupe van worden. Grijpt hij, zal hij waarschijnlijk een spuitje moeten krijgen

Vind je een goede plaats voor hem, waar voor hem veel meer rust is, doe je hem een plezier en je kinderen ook.

Sterkte met je beslissing.

Sorry maar ik neem aan dat je een hond voor je plezier neemt, dat je daar plezier aan wil beleven, dat je kinderen veilig door het huis kunnen lopen, en ik lees dat je al enorm je best hebt gedaan voor de hond, maar dat het gewoon niet werkt, maar ga jij je kinderen wagen aan zo'n hond, laat jij je kinderen over aan een gedragsdeskundige.

Ik vind dat hier altijd wel heel gemakkelijk word gezegd, neem een gedragstherapeut in de hand, ik ben heel nieuwsgierig of jullie wel eens kinderen hebben gezien die zijn gebeten door een hond, daar word je echt niet knapper op.
En dan hoe ga jij je verminkte kind dan uitleggen, dat je eigenlijk wel wist dat de hond niet geschikt was in een gezin, of gaat iemand anders van het forum dat doen.

Zo'n hond kun je niet eens herplaatsen, dan verschuif je het probleem, als ik jou was zou ik naar een dierenarts gaan en daar mee praten wat je hiermee aanmoet, want persoonlijk als ik naar mijn dochtertje kijk, zou ik mijn kinderen niet over laten aan de grillen van een ander of aan de hond.
En als deze hond echt een steekje los heeft, was het bij mij wel een enkeltje dierenarts, want mijn kinderen zijn mijn alles, en heb veel voor een hond over, maar ook die heeft zich te gedragen.

Hoi Jitsie,

Zoals ik al dacht zijn de problemen weer begonnen bij het weer versoepelen van de regels. Sommige honden hebben gewoon heel consequent regels nodig om gelukkig te zijn. Het niet op de bank nemen en hem naar jou laten komen voor een koekje etc. lijkt heel zielig maar voor de hond zijn dit signalen dat hij niet de leiding hoeft te nemen en op iedereen hoeft te passen maar jij dat doet. Er zijn simpele regels die je gelijk nu moet gaan invoeren en ook je man dat duidelijk moet meegeven. Het is echt niet zielig. Toen Borres niet meer op de bank mocht en niet meer boven mocht komen leek mij dat zo zielig, maar nu weten we niet beter en als ik nu ergens ben waar de hond op de bank zit, vind ik dit heel gek.
Als je hond met die ruimte om kan gaan is het geen probleem maar die van jou kan dat gewoon niet. Als de kinderen druk zijn, stuur hem naar zijn plekje het verst van de kinderen vandaan en geef hem rust.

Ik denk dat als jij een week of twee, drie flink met de rangorde regels aan de gang gaat dat je al gauw verschil gaat zien. en ik denk niet dat je hem hoeft te herplaatsen maar dan moet jij en je partner er wel voor kiezen om het roer helemaal om te gooien. Zo kan het niet dus en is hij een gevaar voor de kinderen. Denk dus goed na of jullie al die energie er in willen steken en goed met hem aan de gang willen gaan en echt een 'strenge'baas voor hem te wezen. Als jullie dit niet zien zitten dat is herplaatsen niet zo'n gek idee hoor. Men kan dan op zoek naar een baas die ook echt baas kan zijn en is er geen gevaar voor de kids. Herplaatsen is niet altijd waardeloos, soms is herplaatsen juist goed voor de hond en is het niet zoals de meeste het hier zien, het dumpen van het probleem, maar juist het beste voor de hond.

En ik zou het toch zo fijn vinden als die achterlijke vergelijking zoals met: kinderen dump je toch ook niet, wordt vermeden.
Een hond is geen mens en kan dus al helemaal niet vergeleken worden met een kind. Bij mensen met gezond verstand gaat een kind altijd boven hond. (eerst situaties begrijpen en dan pas oordelen.)

Succes met je keuzes en laat het niet alleen van Esther afhangen, het is duidelijk dat de opvoeding nu niet goed gaat dus het moet ook nu anders.

O ja, je gaf ook aan in je reactie dat het voor de kinderen moeilijk is om de rangorderegels te gebruiken. Maar dat hoeven de kinderen niet te doen dat kan jij voor de kinderen doen. gewoon de hond goed observeren en ingrijpen als de kinderen iets doen wat niet gewenst is, en als je niet kan opletten (wat logisch is want je moet natuurlijk ook op hp alle tips kunnen volgen ) stuur je de hond naar zijn plek en laat hem daar blijven net zolang tot jij weer kan opletten. Geef hem in de tussentijd wat te doen, zoals een oor of een kong gevuld met wat lekkers en zorg ervoor dat hij buiten genoeg zijn energie kwijt kan.

je kan ook samen met de kinderen op jou bepaalde tijden spelletjes met de hond spelen. Dat heb ik met borres ook gedaan. Mijn zoontje mocht niet stoeien, of aan speeltjes trekken etc maar daar doen we dan zoek spelletjes mee. Hond op de gang, kinderen snoepje verstoppen en hond naar binnen roepen en laten zoeken. Mijn zoontje vond/vind dit geweldig en hond is mentaal bezig. En er is geen rangordestrijd tussen kind en hond.

Succes

Ben het grotendeels met Irma eens, en ik was de persoon die dat zei.
Was mischien iets te, maar weet echt wel waar ik over spreek. Maar waarom moet een hond altijd de duppe zijn van ons foute gedrag.

ik vind niet dat je een hond zomaar moet gaan herplaatsen, maar als het een onveilige gevaarlijke situatie is, en je de hond niet kan bieden wat hij nodig heeft, dan moet je hem herplaatsen. je moet niet gaan wachten tot hij een keer echt een van je kinderen bijt, en je naar het ziekenhuis moet, en je kind de rest van zijn leven met littekens loopt. je zegt dat de hond al een paar keer gebeten heeft.........

dan moet je hem gewoon weg doen. en als er echt iets mis is in zijn koppie dan....... klinkt heel hard, maar als een hond echt een gevaar vormt voor de mensen. dan is het jammer voor de hond naar mijn mening. verder moet je kijken of het voor de hond wel leven is zo. als hij echt zo bang is de hele tijd. let wel, ik zou eerst proberen of de hond ergens anders wel normaal zou kunnen leven en geen gevaar vormt, maar als er echt iets mis is in het koppie....

@Tineke,

ik ben het wel met je eens maar ik vind dat mensen die hier al om tips vragen al een stuk verder zijn dan de mensen wie jij bedoeld en waar ik ook een hekel aan heb. Als een hond een probleem heeft en de baasjes doen hun best om dit op te lossen is dit al heel fijn, alleen lukt dit natuurlijk niet altijd en kan er een verkeerde match zijn. Dan kan iedereen gefrustreerd raken, baas en hond, maar als je als baas dan zo eerlijk bent en toegeeft dat het gewoon niet lukt en eerlijk bent tegenover diegene die voor deherplaatsing moet zorgen kan het soms een echte win win situatie worden.

Maar ik ben het met je eens dat er legio mensen zijn die heel makkelijk de handdoek in de ring gooien.

ik had ook grote problemen met borres maar wilde ook eerst alles proberen en zeker weten dat het dan niet aan mij laksigheid als baas ligt en dit heeft in ons geval zeer goed uitgepakt. en dat gun ik iedereen meer dan herplaatsen hoor. maar het was een hele andere manier van denken en omgaan met honden dan dat ik tot dan toe gewend was.

Ik vind het lief dat Daphne het zo voor mij opneemt, Ik ben het met Tineke helemaal eens. Deze hond kan helemaal goed worden, maar niet in dit gezin. Als deze hond herplaatst wordt in een gezin met eventueel grote kinderen, die weten hoe je met een hond moet omgaan kan het een fantastische hond zijn. Het zou anders als de kinderen van Itsje wat ouder zouden zijn. Wat omgang met het dier moeten alle neuzen van de gezinsleden in dezelfde richting staan. Het kan nu een tijdje goed gaan maar als op een ogenblik een van de kleine kinderen van Itsje de hond niet goed benadert of behandelt en hij geeft een knauw, dan is de ellende niet te overzien en heeft de hond het gedaan en krijgt een spuitje. Dat wil ik van hieruit voorkomen.

niet bij zijn nekvel pakken :O dat maakt het erger.

Irma, ik ben het ook met je eens. Er moet iets veranderen. Ik denk dat er ook te gemakkelijk ingegaan wordt op dingen maar dit is allemaal speculeren. Hier mogen de honden ook op de bank maar er is geen problemen met de honden.

Maar honden moeten altijd naar mij toe komen en als ik roep geef ik een commando en naar een commando moeten ze luisteren.

Ook door verschillende behandelingen dus mag het wel van je vriend maar niet van jou, dat is ook niet goed voor een hond. Jullie moeten weer op 1 lijn komen. Met kinderen is dat ook het geval, van de 1 wel en van de ander niet dat schept onduidelijkheid en daar houden kinderen en honden niet van. Als jullie op 1 lijn zitten schept veel duidelijkheid voor Max en dat schept weer vertrouwen.

@IRMA.

Had ook niet uit mijn slof mogen schieten ,sorry.
Weet ook dat er andere meningen zijn.
En als je een probleem hebt vergt het heel veel tijd en geduld om het goed te krijgen.
Maar vind het soms moeilijk te accepteren, dat er zo makelijk over wordt gesproken.
Ik heb zelf ook alles uit de kast gehaald om mijn twee vechtende teven te kunnen houden en dat is me gelukt. En ook omdat ik besefte dat het probleem van mijn honden, is ontstaan door mijn foute gedrag.
En dat ik het probleem was.
En als ik mijn gedrag niet veranderde ik het probleem straks ook weer bij mijn pup zou krijgen.
En dat was mijn motivatie om mezelf te veranderen.
En als ik nu het eind resultaat zie, vier tevreden honden lekker samen in de mand. Weet ik dat het echt kan. Terwijl iedereen tegen me zei, dat komt nooit weer goed. En heb het tegendeel bewezen.
En daarom reageerde ik iets te heftig.
En ik hoop dat Jitsie een oplossing vind.

Hij probeert zich op te werken naar een hogere rang. Voor je zoontje zal hij geen of weinig ontzag hebben als je er niet bij bent. Alleen als jij er bent staan je kinderen hoger op de ladder dan hij, en is hij een keer alleen met je kind, dan laat hij merken dat hij hem de baas is. En de nekvel pakken, zou ik zelf niet doen als ik jou was. Dat heeft voor hem een andere betekenis.
Je zou eens erover kunnen nadenken om dit te bespreken met een gedragstherapeut op een hondenvereniging. Een goede kc heeft zeker dit soort mensen in dienst. Let de volgende keer eens op de houding van de hond tijdens het grommen. Hoe staan zijn oren, hoe ziet zijn mond eruit. Zie je alleen voortanden tijdens het grommen, dan mag je spreken van een dominantie-agressie. Zie je tijdens het grommen alle tanden en kiezen? Dan is het een angstagressie. Bijten is dan meestal toch het gevolg, want je hebt niet gereageerd op het waarschuwende gegrom.
Sterkte en succes

@Paul,

Ben het ook deels met je eens maar als het de bazen nu lukt om de leiding te nemen en boven de hond komen te staan dan zou de hond van hun leiding accepteren en zou de hond geen behoefte meer hebben om op de kinderen te reageren want daar vertrouwd hij zijn baasjes in. ik weet alleen niet of ze bereidt zijn om er zoveel energie in te steken. Ze moeten het ook echt zien en geloven dat het werkt en er dan 100% voor gaan.

Ik ben dus minder sceptisch als jij en denk dat het wel goed kan komen omdat dat bij ons ook gelukt is, het was alleen erg zwaar en niet altijd makkelijk om je eigen ideeen van opvoeden te laten varen en een andere manier van opvoeden aanleren.

Maar zoals ik al zei, kinderen zijn het belangrijks en ik denk dat de ouders zelf het beste kunnen inschatten of ze echt gevaar lopen.

Zo als ik aan Jitsie heb begrepen, is het gedrag ook een tijd lang beter geweest. Dat is dan ook vaak de valkuil, ik ben er ook door mijn gedrags therapeut meerdere malen voor gewaarschuwd. Dat als je met veranderingen begint eerst veel weerstand zult onder vinden. Mijn honden gingen alles uit de kast halen om maar aandacht te krijgen. Maar door vol te houden lukt het, en dan heb je een rustige periode. maar op een gegeven moment proberen ze het weer, geef je dan toe of laat je weer dingen toe dan ben je de pineut.
Kun je van voren af aan beginnen.
En ik had het geluk, dat ik veel mede werking had, en altijd terecht kon bij Nelis Verhoeven als ik het even niet zag zitten.
En je hebt veel energie nodig,en stalen zenuwen.
En ik besef ook wel, dat als je kinderen hebt,dat dat niet erg makkelijk is.

Nu, Irma Je zult dan wel alle neuzen van het gezin dezelfde kant op moeten hebben. Ook moet je een strak plan hebben en afspraken hebben. Met kleine kinderen kan dat wel eens een probleem zijn. Wat ik hoop is dat Itsje zowel voor haar gezin als de hond de juiste beslissing neemt.

Jitsie, hoe oud is je hond? Had hij dit al vanaf pup? Heb je de fokker gesproken? Wat zegt die ervan?

Ik vind dat kinderen juist van kind af aan moeten leren om de roedel regels te snappen, dat moesten wij ook, natuurlijk de ouder lette ook goed op, maar wij hebben al vroeg geleerd dat bijv. Als wij achter thuis speelden, we afstand van de honden moesten vragen, ze mochten geen dingen afpakken en vooral welke lichaamstaal we moesten gebruiken. Ook het voeren werden we bij betrokken. We hadden een redelijke groote roedel en mijn vader wou ons graag leren hoe je honden moest behandelen en vooral om de honden ons als hogere te zien. Zo deed mijn vader oude kleding in de voerzakken, zodat als het gevoerd werd onze geuren eraan zat. Mijn vader heeft zo'n nuurlijke omgang met honden, hij snapt het gewoon. We hebben fotos dat ik in de buggy zat met de honden om me heen hij geloofde heel sterk dat zodra er een baby kwam je de hond dan al moest aanduiden dat er een ranghogere bij is, en zo mochten ze alleen in Mijn buurt komen als hij dat aangaf, en daarom liep ik op mijn 12de tussen 4 tot 8 honden zonder enige problemen, juist omdat mij dat geleerd is. Dus dat jou kind de regels niet zou moeten leren vind ik een beetje onzin want nu heb ik er veel aan en ook konden we daarom veilig rond onze roedel lopen, tuurlijk hielp mijn pa, maar na mate ik ouder werd luisterden alle honden ook naar mij.
Mijn vader had zo'n vertrouwen en respect relatie met de honden dat ie mij op de grond verschoonde, maar das dan wel erg link en weet ook niet of ik dat aan zou durven.

Maar ja, dat is voor jou al te laat natuurlijk je hebt al veel fouten gemaakt, ik weet ook niet of ik de hond zou houden. Je kunt er niet mee werken als je angstig bent. Misschien is herplaatsing wel het beste, en kun je daarna goed inlezen en met een jaartje juist wél met een schone lei beginnen zoals paul zei dan heb je, als je het goed gedaan hebt, kennis bijgeleerd en kun je het wél juist aanpakken. Maar om nu die hond rond je kinderen te laten terwijl jij een beetje aanmoddert niet goed wetend wat je doet èn bang, vind ik wel een erg groot risico...

Maar ben je nu al eens naar de da gewees?

Ik vind het erg als een hond herplaatst moet worden.
De asiels zitten vol met honden, die zo daar belanden
terwijl dat te voorkomen was geweest.
Mijn jongens hebben gevochten, ik was ten einde raad.
Ik luisterde naar alle mogelijke baasjes, die zei dit,
die zei weer wat anders, en ik werd daar alleen maar
onzekerder van.
Dat merkten mijn jongens en ik was ook debet aan hun
vechtpartijen.
Daarbij had ik ook nog de bijna fatale aanval op
mijn oudste voor ogen en zag ik in de knokpartijen
een pitbullaanval, wat het niet was, maar wat ik wel
zo voelde.
Ik heb een gedragsdeskundige ingeschakeld, die mij
verzekerde dat mijn boys bij elkaar konden zonder
te vechten. En zo was het.
Helaas is mijn Luca na 10 maanden overleden.
Maar ik kan jullie garanderen, dat het de moeite
waard is geweest, vol te houden.
Bijna elk baasje zei me dat ze nooit bij elkaar konden, dat het een gevecht op leven en dood zou worden.
Allemaal goedbedoeld, maar het maakte dat ik alleen
maar gestresster werd.
De gedragsdeskundige bracht uitkomst.
Hij zei me dat van de 100 honden met probleemgedrag,
het voor 99 procent te wijten is aan de baas.
En dan vind ik het wrang dat dan de hond weer de dupe
is en uit huis moet.

Ik denk dat Max ook heel slecht tegen drukte kan. Want na de kerst is hij weer helemaal bijgedraait. Heel vreemd trouwens, we konden het pas merken nadat ie de halsband weer om had ( die doe ik hem wel eens af, anders word zijn vacht daar zo raar) denk niet dat het er wat mee te maken kan hebben eigenijk, als ik het zo zeg klinkt het eigenlijk ook wel heel gek, maar tis ons gewoon opgevallen.
Misschien voelt ie zich wel veiliger met zijn halsband om... wie weet.