Hond door het ijs gezakt en met ladder uit het ijs getrokken.

Dag Allemaal,

Vandaag op 1e Kerstdag hebben we met de familie en twee honden een lange wandeling in het buitengebied gemaakt. Prachtig door de sneeuw met de Italiaanse Spinone van mijn zus en onze Engelse Springer Spaniel. Nu wist ik dat onze Springer een goede zwemmer was en wat in eerste instantie niet zo bang voor water en een beetje ijs. Maar toen onze hond ineens naar wat eendjes het ijs op rende schrok ik toch wel toen ze in een wak terecht kwam. Na wat gespartel om haar heen bleek al snel dat ze er niet zelf uit kon komen. Het riviertje was ongeveer 10 meter breed. Onze hond lag in het midden. We konden er dus niet zomaar bij. Ik probeerde het ijs nog kapot te stampen vanaf de kant terwijl ik tot mijn knieen in het water stond. Helaas lukte dat niet.

Iemand van mijn familie had ondertussen een uitschuifbare ladder gehaald. Door deze op het ijs te leggen kon ik onze hond bereiken. Ik heb ze toen gezegd dat ze op de ladder moest klimmen. Dat kon ze dus niet zomaar! Maar ze kon wel de ladder met haar voorpoten vasthouden terwijl ik haar naar me toe heb getrokken en uiteindelijk zijwaarts heb geschoven. Gelukkig was de eigenaar van de ladder zo vriendelijk om onze hond even binnen op te vangen en af te drogen. Daarna ben ik hardlopend voor de familie uit met een trillende hond naar huis gerend die na 3 km. lopen weer gewoon op temperatuur was gekomen. Alles is dus helemaal goed afgelopen. Voortaan houdt ik de hond aan de lijn bij het ijs tot alles weer mooi vloeibaar is. Want zwemmen kan ze perfect!

Maar wat ik nog steeds erg vreemd vind is dat onze hond begreep dat ze die ladder moest vasthouden en niet halverwege moest loslaten. Blijkbaar is een Engelse Springer Spaniel een erg slimme hond.

Oei, wat een akelige ervaring zeg, zowel voor de hond als voor jezelf!
Gelukkig maar dat het goed is afgelopen!

wat een schrik!!

gelukkig is het goed afgelopen!!

maar zelf niks opgelopen??
kan me voorstellen dat het voor jou ook erg koud was nadat de adrenaline voorbij was..

pffffffff dat is schrikken,gelukkig is het goed afgelopen

sow,jullie hebben echt heel veel geluk gehad!

Mijn grootste angst was stroming. Dat riviertje stroomt in de winter harder dan in de zomer. Daarom was het ijs in het midden dus flinterdun. Ik was bang dat onze hond onder water en daarna onder het ijs zou komen. Dan had de stroming ze vast meegenomen. Dit is jammer genoeg al veel honden overkomen.

Achteraf dacht ik aan wat ik zelf beter had kunnen doen. Toen ik het ijs op ging voor een poging vanaf de kant het ijs kapot te gaan maken had ik mijn dikke jack en trui nog aan. Ik heb zelfs even languit op het ijs liggen stampen met mijn hakken om het ijs kapot te maken om zo vrij baan te krijgen voor mijn hond. Ik had er toen al gemakkelijk in kunnen zakken. Al mijn kleren waren dan nat geweest. De volgende keer doe ik mijn jack en trui eerst uit. Want als de ladder er niet was geweest was ik er toch echt in gegaan om de hond er uit te halen. En dan was een droge trui en jack die ik daarna aan had kunnen doen een stukje voorkoming van verdere onderkoeling geweest.

Ik heb er dus weer iets van geleerd.

ja,achteraf zijn er zoveel dingen te bedenken,zoals was ik daar maar niet gaan lopen,maar dat is niet meer belangrijk.
wat dat WEL is,is dat je op DAT moment goed hebt gehandeld,en je hond hebt gered.

Achteraf nadenken over wat er gebeurt is heeft inderdaad niet zoveel zin. Ik heb er wel wat van geleerd. Ik denk nu ook bij mezelf waarom ik zo stom kon zijn om al drie tot vier weken lang mijn hond langs het water te laten rennen met de gedachte dat hij wel zo slim zou zijn om het ijs niet op te gaan. Omdat onze hond een jachthond is struint ze hele veld/bos gebieden af terwijl ik ze tijdens haar zelfstandig jacht-spelletje vaak niet eens zie en soms niet eens meer hoor. Vaak zie ik in de verte een fazant, reiger of 50 eenden opvliegen. Dan weet ik dat ze daar ergens is. Als ik op mijn jacht fluitje blaas komt de hond tot nu toe keurig naar me toe. Gelukkig is ze dus niet eerder buiten mijn gezichtsveld ergens door het ijs gezakt. In dat geval had ik ze niet op tijd kunnen vinden. Onze hond blafte immers daarstraks ook niet toen ze in het water lag.

Nu blijft de hond dus aangelijnd in gebieden waar ijs ligt. Gelukkig zijn er nog genoeg velden en gebieden te vinden waar nauwelijks water te vinden is.

Ik vind het fijn voor je dat het goed is afgelopen, maar dat is wel even schrikken!

Gelukkig dat het goed is afgelopen.

Wat erg als je dat mee maakt .Gelukkig is het goed afgelopen.Omze honden komen als er ijs ligt niet los.Door een ervaring dat het niet goed is afgelopen.

Gelukkig een happy ending... Maar wat een avondtuur!!!!

Gelukkig zijn er nog mensen die klaar staan in zulke momenten

Gelukkig een happy ending... Maar wat een avondtuur!!!!

Gelukkig zijn er nog mensen die klaar staan in zulke momenten

Wat eng!!!! Wat een geluk heb je gehad, wat zal je geschrokken zijn. Vast en zeker een slimme hond

Wow die heeft echt geluk gehad zeg. Het loopt vaak genoeg anders af... Verwen haar maar lekker!

jeetje wat heb jij geluk gehad zeg
Op deze manier is een vriendin van mij haar hondje verloren
een mannetjes hond kan heel moeilijk uit een wak komen omdat zijn geslachts deel achter het ijs blijft zitten
liefs joke

sjonge, was dat even geluk hebben,

Vanochtend ben ik gaan wandelen langs een kanaal waar helemaal geen ijs ligt. In eerste instantie dacht ik onze hond niet ging zwemmen. Na een paar kilometer langs de oever te hebben gerend trok een waterhoentje haar aandacht. Plons en weg was ze weer. Aan de andere kant (25 meter breed kanaal) klom ze door de sneeuw de oever op om aldaar op een strook besneeuwde oever van 2 tot 3 km. als een speer achter honderden eenden, hoentjes, reigers en wat dan ook aan te gaan. Ik kon fluiten wat ik wilde. Na maanden goede gehoorzaamheid kwam ze vandaag niet terug op mijn commando. Nadat ik helemaal terug heb moeten lopen naar de brug waar we vandaan kwamen kon ik ze pakken en op haar gedrag aanspreken. Voor straf is ze vandaag ook niet meer los geweest. Vanmiddag hebben we nog 1,5 uur in de bossen gelopen aan de lange lijn. Het blijft lastig voor een jachthond om niet af en toe maar altijd naar de baas te luisteren.

oef , da's toch goed afgelopen, je zou er je zelf nog in gevaar brengen, gelukkig hadden jullie die ladder snel!!