Karakterverschil in kleurslagen bij hetzelfde ras?

De fokker van mijn zwarte duitse dog reu zei dat een harlekijn je 10 jaar van je leven kost.

Ik dacht toen dat dat wel mee zou vallen.

Ik heb nu ook een gevlekte en ik ben ervan overtuigd dat ze gelijk had.

Het is een wereld van verschil.
De gevlekte is veeeeeeeeeeeeeeeeeeel drukker en roekelozer.

Kennen jullie dit?

ik heb zoiets over cocker spaniels gehoord, dat eenkleurige pittiger zijn dan meerkleuriger.
Maar ben totaal niet over te spreken aangezien ik geen ervaring ermee heb

Ik heb er wel van gehoort, maar of het echt zo is weet ik niet.

ze zeggen dit van poedels ook
ik heb 2 zwarte
en het zijn uitersten van elkaar
zo verschillend

is daar niet laatst ook een topic van geopend ?

ik heb newfoundlanders van alle kleuren gehad.

de zwart witte
de zwarte
de bruine, ja zeker ze waren allemaal anders, maar dat had niets met de kleuren te maken, iedere hond heeft een eigen ik. alleen de basis van het ras dat is het zelfde, maar de kleur maakt niet veel uit, althans bij de newfoundlander niet.

alle mensen zijn toch ook het zelfde en we zijn allemaal ons eigen ik persoon en hebben ons eigen karakter
en zo zou dat ook met een hond wezen!

@ Willemijn..

Ik weet niet of er al een topic over geweest is.
Ik moet almaar een nieuw profiel maken, dus mis wel eens wat.
Dit is de vierde al..

Willemijn, het is laatst in een sheltie topic genoemd.
Bij cockers heb ik dat ook gehoord, zelfs de rasvereniging zegt het!

Over Griffons/Brabancons kwam ik pasgeleden op iemands website een bericht tegen over verschillen in temperament. De Brabancon zou het pittigste zijn en de Belgische het gemakkelijkste.
Zelf heb ik alleen ervaring met een Brusseltje en Belgje, maar hun verschillen wijt ik meer aan hun achtergrond.
Het Brusseltje was een afdankertje dat op zijn 6e jaar nog wereldvreemd was omdat hij bijna alleen de plaats achter het huis had gezien en nare ervaringen met mannen moet hebben gehad, gezien zijn heftige reactie op hen.

Toen ik mensen in de omgeving vertelde dat mijn zus een engelse cocker kreeg, vroeg iedereen: Toch geen rode heh?! Die schijnen moeilijker te zijn ofzo...

En zoals Fanny zegt, in het sheltie topic is het ook genoemd, zo zou een tricolor het felst zijn (als ik het me goed herinner) en een blue merle vrij eenkennig... Kyra is blijkbaar geen tricolor maar een blue merle Het is dus niet echt een regel, maar ja uitzonderingen bevestigen weer de regel.

Onze rode Cocker Spaniel (geboren in jaren 70) was heel lief, de vriendelijkheid zelve, alleen zo verschrikkelijk sterk.
Ik heb geen ervaring met andere kleuren Cockers, maar heb wel eens gehoord/gelezen dat black&tan Cockers of andere kleurcombinaties wel eens last kunnen hebben van 'een steekje los', gedragsstoornissen dus. Of dat waar is weet ik niet.

O ja hoor, soms kan dit zeker verschil uitmaken.

Zoals bij labradors, geel(blond) is het drukst en speelst, bruin het rustigst, en zwart is iets daar tussen in.

En je hebt bij cockers the red cocker syndroom. Dit kwam alleen voor bij rode cockers. Deze hadden heel snel een kronkel in hun kop. Werden opeens ernstig vals.

Dus ja, kleuren kunnen veel uitmaken

Ja het valt me altijd wel heel erg op met Labradors,vooral de bruine teefjes,die zijn altijd heel laag in houding,oogjes knijpen,en snel op de rug.
Dat hebben de blonde en zwarte niet.(die ik allemaal ben tegengekomen)

Bij de hond ligt het gen van kleur en het gen van karakter, naast elkaar, opgesloten in een soort klaverblaadje. Dat is de reden dat ze elkaar beïnvloeden.
Er zijn natuurlijk uitzonderingen, maar bij veel rassen is het wel zo.

ik merk verschil in kleur bij mijn japjes.
zwartwitte veel rustiger dan de bruinwitte

leuke topic, even uppen

Ik heb het weleens gehoord van een kennis van me die een schotse collie heeft dat de blue merle heel anders is als haar sable. ze zegt ook dat de blue merle vaak meer gezondheidsproblemen heeft bij dit ras. alleen weet ik niet of dat waar is.

Er zijn zeker verschillen op te merken tussen de verschillende kleuren. Dat ligt aan het pleiotroop effect van kleurgenen.

De cellen die de kleur veroorzaken, de pigmentcellen, ontstaan namelijk oorspronkelijk uit zenuwweefsel. Bepaalde kleuren kunnen dus heel goed invloed hebben op de ontwikkeling van de hersenen. En in de hersenen wordt het gedrag en karakter bepaald.

Het pleiotroop effect kan ook invloed hebben op de gezondheid. Witte honden of honden met weinig pigment (zoals blue merle) ontstaan omdat er minder neurologische stmcellen worden gemaakt. Dit omdat deze cellen niet ook nog eens pigment cellen hoeven te worden. Dit kan ook fout gaan doordat er echt te weinig van de neurologische stamcellen worden aangemaakt. Dan krijg je vaak aandoeningen als doofheid bijvoorbeeld.

Kleur hoeft natuurlijk niet altijd een invloed te hebben op het gedrag of de gezondheid, maar de kans op bepaalde aandoeningen of karaktertrekken kan bij bepaalde kleuren wel groter zijn.

Ik vind het toch raar klinken... Dat de kleur van een hond van een bepaald ras een heel ander karakter kan hebben dan een andere kleur..
Mij lijkt het dat het per hond verschillend is. want elke hond is anders...

ik ben heeel benieuwd hoe dit zit met husky's

even weer eens een knuppel in het hoenderhok gooien.... zou het ook met foklijnen te maken kunnen hebben?

Van Cocker Spaniels weet ik dat de rode-lijn inmiddels inderdaad als veel "pittiger" aangemerkt wordt.... maar vooral omdat er rond 2000 heel veel vraag naar was, en dus uitgebreid met "rode" hondjes gefokt werk, met teveel nadruk op kleur, en dus niet genoeg nadruk op karakter.... dankzij de spaniel-club is hier een halt toe geroepen (met als gevolg dat je nu veel minder rode cockers ziet), maar zou dit fenomeen aan de basis kunnen liggen dat er wel degelijk verschil in karakter is tussen "kleuren" binnen een bepaald ras.... dat er als een "kleur" hond binnen een ras ineens populair wordt, er teveel op kleur wordt gefokt en niet meer genoeg aandacht is voor andere eigenschapen en gezondheid?

het is maar een vraagje

Nou dan is een rode, of bruine, hoe je het wil noemen, jack moeilijker dan een zwarte. Haha. Luca is twee vingers in de neus en spike moet ik nog wel eens op zn plek zetten. Weet het niet hoor, vind dat nogal overdreven. Maar ja zal dan wel wat van waarheid inzitten. Ik noem het gewoon karakter.

in de paardenwereld gaat er ook zoiets rond. over dat voskleurige paarden met grote witte aftekeningen op het hoofd ook moelijker in de hand zijn. ik heb er eentje gehad en die was moeilijk, maar ik ken er ook die niet moeilijk zijn. zal wel een combinatie van dingen zijn die het karakter bepalen en misschien telt kleur daarin ook wel mee. echt kleur alleen lijkt me sterk

@ Claire, dat verklaart niet waarom solid black of solid liver ook pittiger zou zijn dan een bonte. Het kan natuurlijk wel met lijnen te maken hebben. Misschien waren de solids minder populair als showhond en staan zij daarom nog dichter bij de oorspronkelijke, werkende cocker?

Die beestjes hebben wat meer pit! Heb ze in Schotland gezien, wow!

Maar bij Shelties zou die theorie niet opgaan. Een merle teefje wordt altijd door een zwarte reu gedekt, en vice versa!

Ja, bij Cockers is het bekend dat de éénkleurigen (rood en zwart) wat eigenwijzer of feller (kunnen) zijn dan de meerkleurigen. Die hebben dus een consequente baas nodig..

Ik heb het ook gehoord van de poedel, dat bijvoorbeeld de abrikoos kleur veel onzekerder is.
Ik heb geen idee, alleen maar ervaring met zwart.

ik ervaar dat met onze 2 honden ook, dribbel de gekleurde is heel rustig en bedeest enz. lisa is de zwarte is veel drukker enz nu is ze nog pup maar als ik dribbel in de pupy tijd ernaast zet dan zit daar totaal geen karakter enz van jack-russel in ik mer bij lisa dat ze echt dat felle heeft enz. wereld van verschil al ist zelfde ras

Een fokker van Schotse Herdershonden heeft mij pas verteld, dat een sable het beste luistert, dan een Tricolor en daarna pas een Bluemerle(eigenwijs).

Ik heb nu mijn 2e sable kleurige collie en ik moet zeggen, dat zij idd net zo oplettend en makkelijk leert als mijn vorige sable Collie Bo is heel slim maar het is veel moeilijker tot hem door te dringen, voordat hij echt luistert en doet wat ik wil.

Ik heb over Duitse Doggen gehoord dat de gele het felst/moeilijkst zou zijn. En bij Shelties en Cockers worden dat soort dingen inderdaad ook gezegd, maar ik heb geen idee of het waar is. Het lijkt mij een beetje sterk eerlijk gezegd, want sowieso is iedere hond anders toch? Maar misschien kan het wel, weet ik niet.

Ik weet wel dat de gele het zwakste zijn qua gezondheid.

Bij doggen dan he?