Isha ging op pension

Zoals al lang gepland, ging Isha vorig weekend op pension. Ik was vrij enthousiast toen ik het pension en de uitbaatster voor het eerst ontmoette. Misschien ligt het aan mij, maar ik had een minder goede indruk toen ik Isha achterliet. Ik had dan ook een helse autorit over besneeuwde wegen achter de rug, want het was hier zaterdag al niet zo best, en hang daar dan nog het feit aan vast, dat ik voor het eerst mijn kleine meid ergens anders moest gaan onderbrengen. Toen ik aankwam zaten er in een veranda nog 2 andere honden opgesloten in een bench. Isha werd ook in een bench gezet in dezelfde ruimte. Ze kwispelde zich haast een ongeluk en wilde heel graag de andere hondjes leren kennen. De dame zei dat ze straks allemaal samen mochten spelen buiten. Ik vertrok toch min of meer gerust. Zondag mocht ik haar dan terug halen. Ik had gehoord dat er nog meer slecht weer op komst was, maar ondanks de hevige sneeuwval van zondag, mocht ik haar niet vroeger ophalen dan 17 uur, terwijl het zondag in de namiddag nog redelijk was qua sneeuw, en ik al vroeger thuis was dan voorzien. Alweer helemaal door een nog dikker pak sneeuw gereden, want mijn meisje zou niet langer wachten dan nodig... Kwam ik daar binnen, zaten Isha en nog 3 honden, waarvan 2 dezelfde van de vorige dag, weer in een bench opgesloten apart. Ik vroeg of ze ten minste lekker hadden gespeeld in het weekend, ze antwoordde dat het te koud was door de sneeuw, naar wat ik begrijp hebben ze mijn meisje 2 dagen in een bench opgesloten, met nog enkele andere honden waar ze niet eens bij kon. Ze was helemaal uitgelaten wild eens we thuis waren. En ik die dacht, ze gaat heerlijk moe zijn van al dat spelen maar nee ze verzamelde al haar speeltjes en rende ermee in het rond. Toen ik op de zetel ging zitten, kwam ze heel dicht bij mij zitten. Misschien heb ik het mis, en baseer ik mijn opvatting op de 2 momentopnames, die misschien helemaal naast de werkelijkheid liggen. Maar Isha gaat niet meer op pension...

Je gevoel zegt eigenlijk wel genoeg en ik zou daar ook van uitgaan.
Zowiezo meteen de hond in een bench lijkt mij niet echt leuk voor de beestjes en dan de rede dat ze niet konden spelen dat het te koud was is ook raar, van spelen wordt je lekker warm. Lijkt me meer iets van lekker binnen blijven, heb ik geen natte pootjes binnen...
Ik zou je beestje een dikke knuffel geven, beloven dat je haar nooit meer daar heen laat gaan en hopelijk vind je een ander opvangadres. Ik heb gelukkig een perfect adres waar ze gewoon bij iemand in huis mogen rondlopen, op de bank e.d.

Al goed dat ze toch nog vrolijk was. Je hoort soms van die verhalen dat honden na een pension helemaal apathisch zijn geworden.
Nee, geen leuke ervaring.

Goede hondenopvang is heel belangrijk.
Ik vind ook dat er voor hondenopvang ook een soort
van keurmerk moet komen, want niet iedereen die
wat honden bij elkaar zet, heeft verstand van honden
en weet het juiste te doen.
Precies wat je zegt, is dat het goed moet voelen.
De eigenaar moet kijken naar de hond en honden niet
zomaar bij elkaar zetten, want honden kunnen gaan vechten.
Bijna elke hondenopvang zet de honden de hele dag
in kennels.
Laat het aan het toeval over en laat de honden
een paar keer per dag los.
En zijn vaak verbaasd dat er gevochten wordt.
Ze kijken ook niet naar de hond om, vangen alleen het
geld en laten een paar honden gewoon bij elkaar
als dat zo uitkomt.
Niet elke hond kan bij een andere.
En er zijn ook honden, die bv. apart voer krijgen.
Misschien wel een injectie moeten krijgen.
Het is niet de bedoeling dat de hond ziek terug komt.
Of gestresst.
Romeo is met de uitvaart van mijn moeder bij Verhoeven
de gedragsdeskundige geweest, van vrijdag tot en met
zondagmorgen. En toen hij terugkwam was hij dolenthousiast, maar had de tijd van zijn leven gehad.
Vriendschap gesloten met een van de honden van
Nelis. Ik had er meer problemen mee dan Romeo.
Romeo lag bij het roedel van Nelis in de bijkeuken.
Hij is gewend aan een bench.
Stel maar eens dat een hond niet of niet meer gewend
is aan een bench, kan dat problemen geven als
hij of zij bij de hondenopvang in een kennel gaat of in de bench gaat, om vervoerd te worden.
Alle honden zitten dan in benches bij het ophalen.
Mijn ervaring is een hele goede.
Nelis kende mijn Luca en kent mijn Romeo precies.
Dat geeft een goed gevoel en kan ik hem, mocht dat
nodig zijn, met een gerust achterlaten.

ik bedoelde : met een gerust hart achterlaten.

Ik heb juist een hele goede ervaring met een hondenpension. Echt heel netjes allemaal. Speelweides voor de honden, waar ze een aantal keer per dag opgaan. Met het ophalen was James ook super aanhalig tegen de hondenpensioneigenaar. Ik ben blij dat ik een goed adres heb, voor als ik weer eens weg moet en geen oppas heb.

Ik heb ook nooit een goed gevoel had bij pensionnen, heb altijd het gevoel dat hondjes er heel anders weg komen dat dat ze voorheen waren...

Dit verhaal maakt mijn keuze nog meer in de richting tot wat ik al dacht!!

Ieder zijn eigen mening en keus natuurlijk en er zullen vast ook hele goede pensionnen bij zitten maar die zijn denk ik wel zeldzaam...

Daarom is het ook belangrijk, zo maar eens zonder
aankondiging bij een hondenpension naar binnen te lopen. En dan kijken hoe de honden het doen.
En vooral informatie inwinnen, andere hondenbaasjes
vragen wat zij weten van de opvang.
Er is heel goede hondenopvang, maar er zijn er
ook die alleen het geld willen vangen en vooral
niet te veel doen voor de honden.
Een hond in een kennel duwen, kan iedereen.
Een hond behoorlijk opvangen, hem samenbrengen
op een verantwoorde manier met andere honden,
hem of haar lekker relaxed laten zijn, zodat
de tijd dat de hond daar is, het als een uitje
beschouwd wordt, met leuke ervaringen.
Het moet gewoon goed voelen.

Niet elk pension is zo...ik heb het ook gehad met een pension.
Eerste jaar voelde ik me er helemaal perfect bij, 2e jaar had ik mn hond afgezet en voelde me zo naar dat toen ik thuis kwam hem meteen heb opgehaald en nooit meer naar een pension heb laten gaan.

Ik was er al eerder op bezoek geweest samen met Isha, maar dat was enkel op afspraak mogelijk. Ook toen zat er in de veranda een hond in een bench. Ik had 2 pensions in gedachten maar had voor deze gekozen omdat ik de weg beter kende (en toen net met die sneeuw was dat ook het handigst uitgevallen). De andere was er eentje waar de honden elk een aparte kamer hebben en je ze altijd kan opvolgen met een webcam. Al vond ik de inhoud dan beter, ik ben er nooit op bezoek geweest, misschien had ik dan een andere keuze gemaakt... in elk geval, het gebeurt echt zelden of nooit dat ik zo lang weg moet, dat mijn hond op pension moet. Ik pas mijn leven aan omdat ik een hond heb, en binnenkort 2. Nu ja het was eenmalig en als Isha volgende keer niet mee kan/mag dan blijf ik ook wel thuis.

Krijg je een tweede hondje ?
Geweldig.