Dat lieve, lieve Joep...

Gisteren hebben wij met ontzettend veel verdriet en een gebroken hart helaas afscheid moeten nemen van mijn lieve lieve maatje Joep..

In januari van dit jaar hebben wij onze vorige hond, onze lieve Bobby helaas moeten laten inslapen. Wat was het verdriet intens groot, vooral ook bij de kinderen...
We hebben heel bewust lang gewacht voordat we aan een nieuw maatje zouden beginnen. Via Marie-Rose is onze lieve Joep in ons leven gekomen en het was een 'match made in heaven', liefde op het eerste gezicht..
Jeetje, wat hou ik ontzettend veel van je lief ventje..
Je was al zo snel gewend en zo vreselijk dankbaar bij alles. Op de hondencursus deed je zo je best, je wou zo graag alles goed doen en wat werd onze band sterk..
Ook voor de kleintjes was je zo vreselijk lief....wat waren ze ontzettend gek met je....je was Sems grootste vriend..
Het ging zo goed...zo goed......tot die vreselijke donderdag 25 november....kon ik de tijd maar terugdraaien...

Ik was alleen thuis met de kinderen en had net het avondeten op tafel gezet. Mijn dochtertje moest nog even naar het toilet en rende van tafel. Sem, ons zoontje riep me (ik was inmiddels weer in de keuken) dat Joep het eten van Lot op wou eten! Ik snel naar de huiskamer en wat zag ik tot mijn ontzetting? Joep stond prinsheerlijk met zijn twee voorpoten op de stoel met zijn bek boven het bord, kwijlend...de verleiding was kennelijk te groot.
In een reflex heb ik hem bij zijn halsband gegrepen en hem van de stoel getrokken en op dat moment greep hij mijn hand en zo hard dat hij ook niet meer losliet, kaken op slot..Ik heb met mijn andere hand zijn bek proberen open te maken maar toen greep hij mijn andere hand en pols...
Ik was in shock, had dit nooit verwacht, snapte in eerste instantie eigenlijk niet eens wat er gebeurde...
Ik ben in het ziekenhuis beland waar we te horen kregen dat we ontzettend veel geluk hebben gehad dat hij niet één van de kinderen te pakken had gehad...dat was waarschijnlijk anders afgelopen...

Hoe kón dit gebeuren?? Mijn lieve, lieve zachtaardige goede lobbes....
Als we nu terugkijken waren er wel seintjes van de prooi/baknijd zoals het genoemd wordt, maar niet groot genoeg om ons er zorgen over te maken..
Na dit incident is het nog een keer bijna misgegaan met mijn dochtertje...

We hebben de allermoeilijkste beslissing moeten nemen...we konden het risico gewoonweg niet nemen dat het ooit goed fout zou gaan en met heel veel pijn in mijn hart...een gebroken hart...moet ik zeggen dat we onze lieve Joep zondag weer terug hebben gebracht naar Belgie, waar hij in een opvanggezin is opgenomen. Ze gaan daar met hem trainen en hopelijk komt het goed met die lieve lieve schat...

Wat doet dit ontzettend veel pijn, ik weet wel dat we ons verstand hierin moesten volgen, je kunt de kinderen niet uitleggen dat als ze een koekje laten vallen, ze het niet meer op mogen rapen...maar mijn hart schreeuwd het uit....wat een verdriet...

Weer een verlies, nu welliswaar op een andere manier, maar het voelt precies hetzelfde...wat een intens verdriet....


Sem en Lot zijn ook zo verdrietig lieve Joepie....wat doet het veel pijn...


Lieve, lieve schat....het spijt me zo vreselijk dat je weer terug moet naar die onzekerheid...ik hou zo vrselijk veel van je....voor altijd in mijn hart lief lief ventje.....

Ik hou van je...


">

Wat erg zeg Jullie hebben vast een goede beslissing genomen... maar zeker geen makkelijke.

heel heel veel sterkte...
wat een prachtig filmpje.

Wat sneu zeg

maar je kinderen gaan voor alles!!
Hun moet je een veilig thuis kunnen bieden!

Ik hoop dat er voor Joep ook snel weer een veilig huisje komt.........

wat vreselijk, of je een hond verliest door sterven of door zoiets, het blijft vreselijk om afscheid te nemen en je blijft met een leeg gevoel achter. Heel veel sterkte !

triest zeg voor julie.
maar ik denk dat je de juiste beslissing hebt genomen.
En joep hoop dat er voor jou ook een warme mand komt.
wens je heel veel sterkte met deze verdrietige gebeurte nis

Heel erg voor julie en de kinderen, heel veel sterkte, julie hebben de juiste beslissing genomen, zo zie je maar weer hoe inpulsief onze trouwe vrienden kunnen zijn,zeg nooit ,nooit, ze kunnen onvoorspelbaar zijn als ze zich bedreigd voelen.Dit hebben wij ook mee gemaakt toen onze dochter van 2 uit de zetel viel, in die tijd hadden wij een spaniel, hij wou haar tegen houden en hapte haar in het gezichtje, iedereen zie; doe hem weg eens bloed geproefd ,blijfd proeven met heel veel verdriet hebben we hem toen naar een opvang gezin gebracht waar hij nog 10 vrolijke jaren heeft door gebracht.En onze kinderen zijn toch nog altijd onze grootste schatten he!

wens je heel veel sterkte

heel veel sterkte

Wat erg voor jullie ,maar kinderen gaan voor alles .
Ik wens jullie heel veel sterkte en hoop dat Joep ook een warme mand krijgt .

Heel veel sterkte

heel veel sterkte.je hebt de juiste beslissing genomen,want je kon niet anders.je kinderen mag je niet in gevaar brengen

Respect voor je en heel veel sterkte met het rouwproces..

En ik hoop dat je contact hou zodat je weet hoe het hem vergaat....

Voor wat het waard is: Een verstandige beslissing. Met kleine kinderen in huis kun je het risico inderdaad niet nemen...........

Maar je verdriet en wanhoop kan ik me goed voorstellen.

heel veel sterkte!

heel veel sterkte met het moeten nemen met deze moeilijke beslissing

Bedankt voor alle lieve, warme reacties, wat doet dat me goed..
Het is allemaal heel dubbel, je weet wel dat dit de verstandigste en enige beslissing was die we konden nemen, maar het doet zo'n pijn....
Het heeft even tijd nodig...

@ Leen; wat een vreselijk verhaal zeg, dan weten jullie ook inderdaad precies hoe het voelt...

@ Yvonne en Cyra; Ik hou zeker contact via de stichting die verantwoordelijk is. Hij zit nu in een opvanggezin en daar gaan ze met hem trainen totdat hij klaar is voor een nieuw baasje....ik vind het alleen zo vreselijk zielig dat hij het niet begrijpt, je kunt het hem niet uitleggen...

wat erg zeg

Heel veel sterkte!!

triest zeg voor julie en vooral ook voor de kids.
maar ik denk dat je de juiste beslissing hebt genomen.
Want je moet er toch niet aan denken dat er wat met jou kids gebeurt ik wens jullie sterkte.

Joep stond prinsheerlijk met zijn twee voorpoten op de stoel met zijn bek boven het bord, kwijlend...de verleiding was kennelijk te groot.
In een reflex heb ik hem bij zijn halsband gegrepen en hem van de stoel getrokken en op dat moment greep hij mijn hand en zo hard dat hij ook niet meer losliet, kaken op slot..Ik heb met mijn andere hand zijn bek proberen open te maken maar toen greep hij mijn andere hand en pols...

Arme Joep..
Hij zal zich te pletter zijn geschrokken, zijn focus lag op het bord, zijn concentratie was bij het lekkers. Dan ineens vanuit het niets, als een doodsbedreiging wordt hij bij zijn halsband gepakt en op de grond getrokken..

Een onbegrepen hond wordt nu de dupe van gebrek van menselijk inzicht..

Dit zijn fouten die een moeder/vader kan maken bij iedere hond. Maar fouten die je niet moet maken. Vertrouw je jezelf er niet in kind en hond goed te begeleiden, dan is het wijs dat jullie Joep herplaatst hebben. Maar nee, de fout ligt bij jou, arme Joep kan er niks aan doen dat jullie hem in die situatie hebben gebracht..

@ marit ik denk er net zo over als jij
Als ik het filmpje bekijk hoe joep om ging met de kinderen krijg ik hier echt tranen in mijn ogen
Wat een schat die joep
En ja er is een menselijke fout gemaakt
En verdorie nu zit joep weer in een asiel met zijn jonge leventje

wat driest,ik wens jullie veel sterkte

@ Marit;

Sorry, maar je weet de helft van het verhaal nog niet, erg makkelijk om zo te reageren, er zijn nog zoveel meer dingetjes voorgevallen, maar ik heb geen zin en energie om me nu te gaan zitten verdedigen, wij hebben hier ontzettend veel verdriet van en ik wilde mijn verhaal hier graag even kwijt voor een beetje troost, maar ik vind het jammer dat mensen zo snel en hard oordelen, terwlijl ze de helft niet weten...ik word hier nog verdrietiger van..

Joep wordt er ook heel verdrietig van in het asiel. Ook al zijn er andere dingen voorgevallen, dit voorval is een menselijke fout. Ook je kinderen alleen laten met de hond. Ik snap niet dat je in shock was, want als je een hond die geconcentreerd op iets is laat schrikken, dan is de reactie meestal dat een hond hapt. Zeker bij een herplaatser. Ik begrijp wel dat je misschien niet genoeg weet hiervan hebt, maar ik had eerst een gedragstherapeut ingeschakeld om te beoordelen of jullie in staat zouden zijn beter in te spelen op de hond. Ik snap dat je er verdrietig van word om dit soort dingen te horen, maar ik ben verdrietig om de hond.

ik vind het heel verdrietig,dat er mensen zijn,die op zo'n ongepasst moment alleen maar beschuldigingen kunnen uiten,in plaats van een beetje medegevoel te tonen,die meid heeft al genoeg verdriet,en iederen kan eens een fout maken,daar zijn we mensen voor,ooiet iets van gehoord?hebben jullie nog nooiet een fout gemaakt,waar je darna moest zeggen''dat had ik eigendelijk moeten weten''?of geven jullie nooiet jullie fout toe?
Mariska,trek je niets van aan,er zijn altijd mensen die alles van tevoren al beter weten.
veel sterkte nog

Ik ken het verhaal heel goed en ik weet dat Mariska ontzettend veel van Joep houdt en dat altijd zal blijven doen ! Ze had het ook liever anders gezien, dat weet ik zeker ! Ik genoot altijd van haar verhalen over Joep, over zijn gekke streken, over het feit dat hij het zo goed deed op cursus, over hun lange wandelingen samen !

En hoevele onder ons zouden niet op dezelfde manier hebben gereageerd, soms zijn we nu éénmaal erg impulsief ? Ik moet heel eerlijk toegeven dat ik Tibo ook bij de halsband zou grijpen ! Is dat verkeerd ? ja dat wel, maar achteraf bekeken is het makkelijker om te bedenken hoe je wel had moeten reageren. Joep is een lieve hond, maar baknijd heeft hij dus wel. Voor de rest was hij het maatje van de hele familie en hoorde hij er ook echt bij. Denk niet dat Mariska hem dus met plezier heeft weggedaan.

En Joep zit niet een een asiel, dat wilde Mariska ook helemaal niet ! Ze heeft lang gewacht en wilde zeker zijn dat Joep naar een goed opvanggezin ging. Velen zouden hem gewoon in een asiel hebben gedumpt.

Ik ben normaal de eerste om kwaad te zijn als mensen een hond weg doen, maar in Mariska's geval kan ik zeggen dat ze, als het enigzins had gekund, Joep nooit had weggedaan ! Ze waren een geweldig duo. Joep hield van haar en zij van hem ! Dat maakt het allemaal ook zo intriest ! Joep had een geweldige thuis en dan dit

Spijtig dat er geen manier was om Joep bij Mariska te laten blijven. Maar dit gedrag moet er wel uit, anders is het te riskant om hem bij kinderen te zetten ! Hopelijk kan dit opvanggezin dat bewerkstelligen, want met de juiste training is het wel weg te krijgen, maar dat kan je niet rustig gaan proberen met kinderen in de buurt. Het opvanggezin heeft geen kinderen, dus dat vergemakkelijkt het.

@ Leen...één ding stoorde me wel in hetgeen jij schreef, mensen die zegden "hij heeft bloed geproefd". Waar ze die wijsheid vandaan haalden, weet ik niet, maar die stelling slaat nergens op ! Bij jouw Spaniel was het ook helemaal geen agressie, wel een schrikreactie.En ja, dat zal het ten dele ook bij Joep geweest zijn, maar dat hij baknijd heeft, valt niet te ontkennen.

Mariska veel en veel sterkte en we houden contact hé !! Ben er zeker van dat Joep in jou voor altijd een beschermengel heeft. Je laat hem niet los, dat weet ik heel goed !

Liefs,
Marie-Rose

Ik ook ..

@ Angela; Ten eerste als je goed leest heeft Joep nog nooit van zijn leven in een asiel gezeten, geloof me wij hebben voor hem gevochten..
Ook nu zit hij in een opvanggezin bij mensen thuis zonder kinderen met 2 andere honden.
Dus ik begrijp niet waar je vandaan hebt dat hij in een asiel zou zitten, natuurlijk niet!!
Voordat ik hem aan zijn halsband pakte heb ik eerst nog naar hem geroepen, daarop keek hij mij aan en liet zijn tanden zien...inderdaad niet handig om hem aan zijn halsband te pakken maar zoiets gaat in een reflex. Ook hebben wij er een deskundige bijgehaald en het oordeel was bak/prooinijd.

Ik ga nu vragen dit onderwerp op slot te doen, ik hoef mezelf niet te gaan verdedigen, ik dacht dat dit een plek voor een beetje steun was, maar ik heb het kennelijk mis, buiten de andere lieve reacties om....jullie hebben er geen idee van.....ik zit hier in tranen te shaken van verdriet..

ik vind het verstandig wat je gedaan hebt, het herplaatsen, want na zo'n bijt incident zal je de hond nooit meer vertrouwen wat alleen maar spanning en meer incidenten zal opwekken.

het zal niet uit het niets zijn gekomen, dat geef je zelf ook aan, want achteraf gezien..........

ik vind het trouwens niemands schuld, vind ik erg kwetsend, je reageert in een reflex, een hond zonder enige nijd op voer zou niet zo gegrepen hebben, laten we nu niet zeggen dat dit gedrag "normaal" is, want dat is het perse niet, je moet toch als baas kunnen ingrijpen zonder in het ziekenhuis te belanden, hond heeft ook niet gewaarschuwd, en gesnapt, maar echt gegrepen. Dus de schuld bij jou en je gezin....... nee, wel jammer dat je de signalen niet beter hebt opgepakt, maar das makkelijk achteraf.
Dit als schrikken zien...... echt niet, een hond die zo vastbijt, das geen schrikken dat is puur de macht van je kaken gebruiken, dat doen ze onderling niet eens, daar blijft het 99 van de 100 maal bij snappen en waarschuwen.


zelf hebben wij ook een herplaatser met behoorlijk voedselnijd, en dan moet het wel al in zijn bek zitten trouwens, nu zijn wij samen en (ik mag het gerust zeggen) behoorlijk ervaren, ook met probleem gedrag, maar ook wij zijn de 1e maal enorm geschrokken van de enorme woede en agressie die Gorby uistraalde bij de 1e confrontatie, maar..... die blokkeerde wel, hij bleef waarschuwen, indrukwekkend, niet mis te verstaan, maar hij haalde niet uit.

Ook dat koste ons behoorlijk wat vertrouwen, nu 1,5jaar verder gaat veel een stuk beter, met eindeloos geduld en vooral geen onverwachte situaties laten ontstaan, maar dat kan je met 2 kids gewoon niet creeeren. Dat gaan uitproberen met een gt, zou ik ook niet doen, kids gaan voor, en door alle vertrouwen is nu toch weg, van 2 kanten, want de hond voelt dat gelijk aan.

ik vind het verdrietig, voor jullie en de hond.

wat ik wel kwalijk vind is dat dit niet meegekomen is met zijn verhaal, want dit moet bekend zijn geweest, zulke voernijd ontstaat niet in een split second, dat is er al geweest en dat is vanaf pup afaan verkeerd aangepakt.

sterkte joh.

jeetje wat vreselijk.

Hebben jullie hulp erbij gehad van een gt of goede hondenschool oid voor je deze vreselijke beslissing hebt genomen.

ook voor joep en je kindjes moet dit vreselijk zijn...

Nog iets...natuurlijk ben ik ook heel triest over Joep. Hij deed me zo enorm denken aan Tibo in de meeste dingen die hij deed. Enkel de baknijd, dat heeft Tibo niet.

En misschien had een GT kunnen helpen, maar dan moet wel de hele familie erachter staan. En met twee kinderen in de buurt ligt dat moeilijker. Al zullen zij nu ook hun maatje vreselijk missen. Want voor de rest was Joep toch echt een lieverd !

Maar dat weet Mariska maar al te goed. En ik weet, dat wanneer ze geen kinderen had gehad, Joep nog altijd bij haar zou zijn, want dan kon ze er op trainen.

Nogmaals, ook ik voel erg mee met Joep, was alsof het over Tibo ging, dus ik heb het er ook heel moeilijk mee !