mijn kleine meid

Ik weet niet waar ik het heb iedere dag wordt het moeilijker en moeilijker.
Niemand die nog iets gezegd heeft over mini sinds ze dood is.
Net alsof ze heeft nooit bestaan .
Ik heb al haar foto's hier op de schouw staan die ik later allemaal ga inkaderen om boven haar urne aan de muur te hangen echt alles wat ze heeft aangeraakt hou ik bij ,van haar tennisballen tot het laken dat op de matras lag zelfs de 3 handdoeken dat ik die laatste nacht op het bed had gelegd omdat ze niet op bed zou braken liggen er nog altijd ik kan echt geen afscheid nemen.
Ik heb mij even sterk kunnen houden omdat mijn vriend mij dat verplicht heeft ( ook omwille van mijn dochter )
Ik luister elke keer weer naar het liedje dat koen wauters voor zijn overleden hond heeft gezongen gewoon om bij te janken
http://www.youtube.com/watch?v=JCfPyFeIJOI
Ik zou zo graag bij haar geweest zijn toen ze het opgaf ik heb zoveel spijt ik kan me het zelf niet vergeven .
Iedere seconde denk ik aan haar echt overal zie ik haar lopen in mijn gedachten is ze overal mee.
Het is zo moeilijk ik word zo gek van verdriet en niemand die het begrijpen kan .
Mijn lieve kleine meid wat mis ik je iedere seconde van de dag je gaat overal met me mee ik vergeet je nooit van mijn leven !!!

gedichtjes die ik gevonden heb en die mijn gevoelens zo goed weergeven:

Dierenliefde is een wonder
deze vriendschap was bijzonder
je was eeen trouwe kameraad
die zijn sporen achterlaat

----------------------------------



De leegte zonder jou
is met geen pen te beschrijven
de leegte zonder jou
zal altijd bij ons blijven
maar veel fijne herinneringen
verzachten onze smart
voorgoed uit ons midden
maar altijd in ons hart

-----------------------


A million times I've needed you
a million times I've cried
if love alone could've saved you
you never would've died
In life we loved you dearly
in death we love you still
in our heart you hold a place
no one can ever fill
The Golden Gate stood open
he saw you needed rest
God's garden must be beautiful
for he always picks the best

----------------------------------


Niemand die het weten kan
hoeveel ik van je hou
niemand die mij troosten kan
in mijn verdriet om jou
niemand die begrijpen zal
hoe vreselijk ik je mis
niemand die beseffen zal
hoe erg die pijn wel is

----------------------------------


Waarom al dat vechten
waarom al die pijn
je wilde hier niet weg
je wilde bij ons zijn
de strijd was oneerlijk
en geheel niet terecht
je wilde nog graag verder
maar verloor dit gevecht

--------------------------------------

God looked around his garden
and found an empty space
he then looked down up on the earth
and saw your tired face
he put his arms around you
and lifted you to rest
God's garden must be beautiful
he only takes the best

--------------------------------------


Ik staar omhoog
en zoek naar jou
in het zwart van de nacht
ik stel me voor dat jij daar bent
en gewoon tegen me lacht
ik zie je niet, ik hoor je niet
maar omdat ik je zo mis
ben ik van het feit doordrongen
dat daar boven mij iets is
ik sluit mijn ogen
en beleef een intens moment
ik weet gewoon, ik voel gewoon
dat je dicht bij me bent

--------------------------------------


They say that memories are golden,
well maybe that is true,
we never wanted memories
we only wanted you
many times we've needed you
many times we've cried
if love alone could have saved you
you never would have died
in life we loved you dearly,
in death we love you still
you've made a place in our heart
no one could ever fill
if heartaches build a staircase,
and sorrow build a lane,
we could walk the path to heaven
and bring you back again
our family chain is broken,
and we've lost a true friend
but as God calls us 'one-by-one'
we will soon link again

Lindsay wat erg voor je...
heel veel sterkte!

Lieve Lindsay,
Ik begrijp je verdriet zo goed,helaas kan je niks meer terug draaien,maar ooit komt er een tijd dat je beter met het verlies omgaat,echt waar,al kan je je dat niet voorstellen,zou willen dat ik je kon helpen ,schrijf en vertel maar veel over haar,wij luisteren naar je,dat is het enige wat je kan doen,

Hoi Lindsay,

Ik weet wat je voelt meis, echt waar..
Het doet pijn als je niet over je verdiet mag praten..
Terwijl het je juist zou opluchten..

Ik kwam er ook niet - alleen - uit toen mijn hond overleden was, nu ruim 2 jaar terug..
Ik kon er niet eens overpraten, bij de gedachte alleen al, stroomden te tranen al over m'n wangen en er kwam geen woord uit...

Als ik je een advies mag geven..
Zoek een klass. werkendehomeopaat.
Deze zal je een middel geven voor je verdriet.

Een homeopathisch middel onderdrukt geen verdriet, maar reguleert de manier waarop iemand met het verdriet omgaat...

Natuurlijk mis ik mijn vorige hond nog vreselijk maar ik kijk nu anders naar zijn dood...
Ik kan er veel beter mee omgaan...

Als je meer wilt weten dan lees ik het wel..

Sterkte meis, lieve groet, Ilja

Zo een middel is dan zoiets waardoor je niet meer kunt huilen ? Of waardoor je anders gaat denken?

Ik ben daar niet zo een voorstander van want ik vind het normaal dat ik verdriet heb en ik ga daar moeten leren mee leven maar het is zo moeilijk omdat ik met niemand kan praten langs de andere kant valt er niet over te praten want alles is al gezegd geweest.
Ik mis gewoon alles aan haar en het is echt moeilijk om zonder haar verder te gaan .
Ze betekent echt alles voor mij .
Ik wil nu wel niet slecht overkomen want ik vind het lief dat je dat voorstelt maar het is echt niks voor mij.

lieve groetjes

Hoi Lindsay,

Nee, het is geen middel waardoor je niet meer kan huilen...

Een homeopathisch middel neemt niet het gemis of het verdriet weg, maar zorgt wel dat op een natuurlijke manier het rouwproces wordt ondersteund.

Lieve groet, Ilja

Hoi Lindsay,
Enkele jaren geleden verloor ik mijn beste vriendin,
Mijn wereld storte in, we deden alles samen en op school noemden ze ons de twee musketiers..Tot ze in Dec. 2004 op 2de kerstdag onverwachts stierf..kben met school gestopt en heb een jaar lang gehuild...Ik dacht dat ik niet meer normaal zou kunnen worden en een wereld zonder haar zou ik mij niet kunnen voorstellen...Maar nu zoveel jaren later mis ik haar niet meer..Nja niet missen is een groot woord maar het verdriet word 1 met je...ja zelfs vandaag heb ik nog geen vriendin meer...Op een bepaalde manier vergelijk ik iedereen met haar en is niemand goed genoeg..sluit ik mij af voor iedereen...

Zelf heb ik met regelmaat middeltjes genomen maar uiteindelijk vond ik het huilen toch fijner dan mij voelen als een robot...
Dus zelf raad ik het niet aan...hoewel het natuurlijk wel fijner was want k moest mijn leven weer oppakken..

De dood is iets onvermijdsbaar en het verdriet lijkt NOOIT over te gaan maar het gaat 'over' Over nooit maar je leert ermee omgaan..
En ja..als je een hondje neemt weet je dat er een dag komt dat je afscheid moet nemen...Ht was voor jullie wat vroeger dan gepland maar dat is iets dat kan gebeuren ....

Probeer als je haar mist wat afleiding te zoeken..Je dochter zal je toch wel wat plezier geven...Probeer haar niet mee te sleuren in jouw verdriet ...(ik weet natuurlijk niet hoe oud ze is)

Hoe gaat het met je andere hondje?

Mijn hond is vorig jaar 13 april overleden.
Ook al zou iemand willen praten, ik kan er niet over praten, ik mis haar zo het doet me teveel pijn.
Maar snachts vliegt het me aan.

Hier heb je niks aan, wou alleen even laten weten dat je niet alleen staat in je verdriet.

Heel veel sterkte met dit verlies.....

Tjee, wat een verdriet heerst er bij je... Ik kan het me helemaal voorstellen hoor, echt. Onze vorige hond is 10 jaar geleden gestorven en nog denk ik heel regelmatig aan hem...

Mooie gedichten ook trouwens.

Moeilijk om je groot te houden he? Ik snap het van de ene kant wel hoor, wat je vriend zegt.
Zelf heb ik altijd zoiets van: de kinderen mogen mijn verdriet zien, moeten ook leren dat dit bij het leven hoort. Maar ja, als je er in blijft 'hangen' is natuurlijk ook niet goed. En iedere situatie is anders. In de ene situatie kan dat makkelijker dan in de ander.

Geef jezelf de tijd. Vooral; Gun jezelf de tijd!! Desnoods als je dochter op bed ligt even met een vriendin bellen ofzo... Je moet wel door je verdriet heen natuurlijk, ook al probeer je jezelf groot te houden.
En bedenk; het is ook niet zomaar iets. Er is wel een geliefde heen gegaan. Of dat nu een dier is of een mens. Het blijft altijd zoooo moeilijk.

Ik wens je heeeeel heeeeel veel sterkte. Ik hoop dat je snel weer een beetje zonlicht kunt vinden in je regenachtige leventje... Ga op zoek naar dat zonlicht en hou er aan vast!!

Hoi niki wat een erg verhaal.
Die middeltjes waren misschien meer anti depressiva ??
Dat heb ik ook nog genomen toen ik nog thuis woonde en het ging gewoon niet meer om te huilen ik kon niet verdrietig zijn en ik vind dat toch ook nodig maar hetgeen wat ilja vernoemd zal toch wel helemaal iets anders zijn .
Maar wat het ook is ik wil het zonder middeltjes doen.
Ik weet dat ik het op een dag zal beter kunnen verdragen maar het is zo pijnlijk op dit moment.
Mini is er gekomen omdat ik al 3 jaar probeerde om zwanger te worden en zij is toen mijn kindje geworden onze band was echt niet stuk te krijgen zij heeft mij weer uit mijn 4 muren gehaald mits ik schrik heb voor onbekende mensen ging ik niet meer buiten maar met een hondje MOET je gaan wandelen en dat heb ik gedaan en zo stap voor stap weer een beetje in de mensenwereld terecht gekomen .
Ze heeft mij echt door moeilijke periodes getrokken en toen onze dochter daar was werd dat niet minder ze was een echte schat ik heb nooit een seconde getwijfeld om haar bij de baby te vertrouwen.
Ze kon me zoveel vertellen door alleen maar naar elkaar te kijken .
Ze was echt bijzonder vor mij .

Ik weet dat ze op een dag er niet meer zou zijn maar ze was amper 3 jaar en dan nog de manier waarop ze gestorven is .
De eerste keer dat ik hier op het forum kwam was omdat ze 5-6 weken zwanger was en ik mij wou voorbereiden op haar pups en haar bevalling ( ze was een echt moedertje maar ze heeft het nooit mogen zijn )
Ze was per ongeluk gedekt door onze reu en zijn dan achter de prikpil gaan vragen maar ipv dat de da ons zei dat er een morning after prik is heeft hij haar gewoon de prikpil gegeven en heeft ons gezegd dat het kon zijn dat ze niet allemaal dood gingen zijn maar het zou zeker geen kwaad kunnen voor de pups.
Op het einde van haar zwangerschap door die prik kreeg ze nooit de weeen en omdat wij niet juist meer wisten zijn de jongen in overdracht gegaan dus keizersnede gehad maar haar baarmoeder lag zo verwrongen dat ze nooit natuurlijk kon bevallen alledrie de jongen dood .
Wat ik erg vond maar ik zei toen nog zolang ik mijn mini heb ben ik blij .
Een week later was mini ook dood doordat haar pancreas was ontstoken en de sappen een gaatje maakten in haar darm en ook nog een zweer die dan is uitgelopen en zo haar darm 7 cm heeft opengescheurd.
Dus moest ze al de juiste spuit gekregen hebben ze zou nog leven .
Ook hebben wij zeker 7 keer bij de da geweest in haar korte leventje omdat ze iedere keer braakte en altijd was zijn uitleg :
Oh dat zal een maag en darm ontsteking zijn.
Met een spuitje en medicamenten was het weeral eens opgelost.
Na een aantal keer had ik tegen mijn vriend gezegd van dat kan toch niet altijd een maag en darm ontsteking zijn he.
Toen zelfs nog aan een bloedonderzoek gedacht maar dat was niet nodig het zou moeten lukken dat je iets vind want het kwam zoveel voor bij kleine hondjes dus ja wie vertrouw je de da ipv van mezelf.
Ik heb haar hier die laatste nacht zien pijn lijden het is echt niet normaal , toen ze bij de da aankwam kreeg ze infuus en pijnstillers en ze sloot meteen haar ogen en kwam niet meer wakker ( mijn vriend vertelde me dat want ik was thuis omdat mijn dochter nog sliep ) Ik voelde die nacht dat ze het niet ging redden ik zag het gewoon en ik heb er niet bij stilgestaan om afscheid te nemen.
Toen de da belde om 10u10 om te zeggen dat ze nog altijd niet hadden geopereerd ze probeerden haar eerst warm te krijgen en stabiel ze had bijna 35graden toen ze binnenkwam en toen hij belde ong. 35.6
Ze wouden haar naar gent overbrengen maar ze zou de rit niet overleven ik wou meteen bij haar maar ik mocht niet .
Ik heb toen mijn vriend gebeld dat hij het moest vragen want ik moest echt bij haar zijn maar weer negatief.
Toen hij de telefoon neerlegde ging de da bij mini en zag hij haar kokhalsen maar er kwam enkel lucht uit hij heeft toen gezegd van het is nu of nooit en ze hebben haar verdoofd om te opereren maar ze is gestorven ze was te zwak .
Toen ze haar opensneden kwamen haar maagsappen hun tegen het zat al helemaal in haar lijfje .
Het was datgene wat ze al 5 dagen aan het braken was .
We haden gezegd dat we ze gingen komen halen en hij zei dat het ok was en toen we daar na een klein uur toekwamen en hij heel zijn uitleg had gegeven ( wat mij op dat moment niet intereseerde ik wou ze gewoon meenemen ik werd echt niet goed en moest gaan zitten )kwam hij niet doodleuk vragen van moet je het eens zien? Het is mss beter dat je het eens ziet dan kan je het beter begrijpen.
WAT ZIEN?
Wat er is gebeurd in haar lijfje?
Nee dank u
Op dat moment kwam ik helemaal gek we hadden toch gezegd dat we ze kwamen halen lag mijn meisje daar nog helemaal opengesneden op die tafel het was iets dat ze nog niet hadden gezien .
Wat kan mij dat schelen mijn meisje is wel mijn meisje waarom kon hij haar niet mooi toedoen en haar naar huis laten komen .
Mijn vriend is gaan kijken ik kon het niet de gedachte dat hij daar in haar lijf aan het prutsen is omdat hij het nog niet gezien had.
Dan met iets over haar lijfje zodat alleen haar hoofdje te zien was gaan kijken zo moeilijk zo erg om haar daar zo te zien liggen mijn meisje.
Uiteindelijk snapte hij dat we ze mee naar huis wouden nemen MAAR ( het was toen ong. 12u30 ) ik moet nog ergens naartoe dus ik kan ze nu niet meteen dichtnaaien ?????!!!!!!!!
Duurt dat dan echt zolang ze zijn daar met 3 dierenarsten op dat moment was die vrouw daar ook vlugf eens aan haar gaan vragen en hij kwam terug van om 15u mag je er omkomen.
Nog 3 uur gaat zij hier nog zolang liggen dacht ik bij mijzelf.
Na 3 lange uren ( de langste van mijn hele leven ) kwamen we daar toe met mini in een doos helemaal vuil nog van de ontlasting en die maagsappen met een operatiedoek erover.
BAKKES ik vond het echt erg en dan had hij nog gezegd s'middags dat ze via hem ook cremeren .
Wat ben ik blij dat ik dat niet heb gedaan.
In de auto hebben we haar meteen uit de doos gedaan en in een deken gewikkeld het kon me niet schelen of ze vuil was en stonk ik vond het zo erg om haar in die doos te zien .
Thuis gekomen heeft mijn vriend haar gewassen en gebeld voor haar te brengen voor crematie .
We hebben haar in een ander deken gewikkeld ( het deken waar ik elke avond met slaap ) en hebben dan bijna 2 uur met haar in de auto gezeten .
Uit haar wonde kwamen soms nog wat maagsappen maar daarvoor ad ik thuis al doekjes op haar wonde gelegd , wat ik niet begrijp is als ze daar dan nog 3 uur ligt waarom kunnen ze dat dan niet mooi maken .
Ze lag echt in die doos als een stuk vuil.
Ik ben nog altijd niet naar die da kunnen meegaan het gaat niet .
Het doet nog het meeste pijn om te weten dat ze zoveel pijn heeft gehad de laatste dagen .
Ik vergeef het mezelf NOOIT.

Mijn dochter is bijn a19maand en als zij bij mij is kan ik mij beheersen maar van het moment dat ik alleen ben is het prijs ik huil de hele dag.
Tijdens het poetsen tijdens het koken tijdens de strijk en in bed, als ik op mijzelf ben gaat het echt niet.

Sorry voor de lange tekst het moest er even uit .
Oja niki mijn andere hond heeft 1 dag lopen janken en treuren van die dag heb ik mij een beetje herpakt want hij kreeg de aandacht niet meer en hebben we gaan fietsen met hem enzo...
Nu is er een nieuw teefje bij ons chenna en ze zijn na een dikke week hele goeie vrienden ( zij had het wat moeilijk te danken aan haar verleden )
Nu heeft maxi terug een speelkameraadje en ondertussen heeft chenna de goede thuis die ze verdiend .

Dobry
Ik begrijp je hoor in mijn hoofd heb ik echt zoveel te vertellen en wil ik zoveel vertellen maar ik kan ook niet echt over mijn verdriet praten tegen iemand
Ten eerste begrijpen ze dat toch niet en ten tweede wat valt er te zeggen ik mis haar gewoon en ik zou niks liever willen dan haar terug bij mij te hebben.
Ook veel sterkte gewenst.

Hatje
Bedankt en ik begrijp mijn vriend ook hoor want ik huilde niet maar ik storte gewoon in elkaar en ze begon soms te huilen en het meisje begrijpt niet waarom.
Een vriendin bellen gaat moeilijk ik heb er 2 met de ene praat ik daar maar vaag over en ik zie ze dan ook heeeeeel zelden en de andere heeft onlangs tijdens haar zwangerschap haar 2 de zoontje verloren dus zij heeft zelf verdriet genoeg.

Ik heb in mijn jonge leven geleerd dat je verdriet toch alleen moet verwerken hoor al praat je elke dag met iemand het is nog altijd ik dat het moet een plaats geven ,het praten lucht wel even op maar voor de rest houd het daar wel op en moet ik er mee leren leven.

Groetjes

Veel sterkte ermee...
Kan me voorstellen dt het moeilijk is...
Ik heb Lucky ook genomen om uit mijn dip te klimmen en meer buiten te komen etc. ze zijn toch een steun he die honden... ...

Ik kan je niets anders dan veel sterkte wensen en gelukkig gaat het met je andere hondje tenminste iets beter want die kunnen er ook veel leed van hebben..
Hoop dat je, je snel wat beter voelt en probeer te genieten van je dochtertje..Ben blij dat je die na al die jaren ook hebt mogen ontvangen in je leven..
En ja een hondje als mini zal je nooit meer krijgen maar je hebt tenminste 3 mooie jaren met haar gehad..

Ja ik ben heel blij dat ze bij ons mocht zijn jammer dat nu we juist zo gelukkig waren zij is moeten gaan .

Ja ze zijn een grote steun ik zou zonder geen honden (dieren algemeen) kunnen .
Ik hou enorm van dieren zelfs voor mijn 3 schildpadden en mijn vissen die weg moeten heb ik verdriet. pfff

Lindsay ik ben zoals jij, een grote dierenvriend en kan helemaal niet om met dierenleed, ik word er ziek van een dier te zien lijden. Mijn hond is mijn grootste schat en hoort bij het gezin als volwaardig lid. Het feit dat jouw Mini zo slecht behandeld werd, zo zonder respect, zal wel een deel van jouw verdriet blijven, dat je er niet was om haar daar tegen te beschermen. Ik las jouw verhaal en werd zelf helemaal week, wat een situatie bij die dierenarts. Maar ze wist/weet best wel dat je tot het laatste voor haar gezorgd hebt, en zoals je het beschrijft met haar gezondheid, zo kon ze echt niet verder, ze moet zich heel ziek gevoeld hebben. Anti depressiva zou ik ook niet nemen, heb dat ook ooit gehad, en ik had geen gevoelens meer. Ik kon in de meest uiteenlopende emotionele situaties geen traan meer laten, zelfs geen emoties voelen. Dat is ook niet gezond, en raak er maar terug vanaf dan... Ik hoop dat je aan Chenna evenveel plezier mag beleven, en Mini blijft in jullie harten altijd een beetje leven en ze heeft haar plaatsje in haar urne bij jullie thuis. Denk aan al de warme momenten, als het koud aanvoelt in je hart, en laat gerust je tranen vloeien, dat mag ! Niet iedereen begrijpt dit, als het om een hond gaat, alleen andere hondenmensen. Maar ik vind ook dat je dochtertje best mag weten dat mama verdriet heeft, ze voelt dat toch aan hoor. Hou je goed hé !

Evenveel plezier aan chenna zal nooit gaan ik ga nooit nog zo een band krijgen zoals ik met mini had en misschien wil ik dat ergens ook niet .
Nee van die pillen neem ik nooit meer het is echt zoals je zegt ze laten het niet toe om verdriet te hebben terwijl het juist goed doet om te kunnen huilen.
Ja ze was niet meer te redden ook al zagen ze het nog 4 dagen vroeger op de echo er was niks meer aan te doen we zouden haar moeten laten inslapen hebben want de plaats waar ze gescheurd was en waar ze dan een stuk zouden moeten wegnemen van haar darm was verbonden aan haar pancreas dus het was een verloren zaak had hij verteld.
De da zei dat het enige wat we ons kunnen verwijten is dat we nooit eerder een bloedonderzoek hadden gedaan maar ja onze toenmalige da had ook nooit gezegd dat het nodig zou zijn dus daar vertrouw je dan op.
Maar ik verwijt mij zoveel meer zoals dat ik niet bij har was toen ze dood ging of dat ze zoveel pijn heeft geleden maar ik het niet gezien had .
De zondag ( de nacht van zondag op maandag ben ik om 3 u wakker gekomen omdat mini niet meer in bed kwam ze bleef daar staan ik heb dan het deken genomen en beneden in de zetel gaan zitten met haar tot 5u30 dan zijn mijn vriend en mini vertrokken naar de da )zijn we nog met de bal gaan gooien terwijl ze zo ziek was , echt dom want een hond mag doodziek zijn hetgeen hij graag doet zal hij nog doen , langs de andere kant was ik ook blij dat we het nog gedaan hebben want ze deed niks liever en de laatste maand hebben we dat niet meer kunnen doen door haar zwangerschap.
Een deel van mijn ziel is meegestorven en een groot stuk van mijn gebroken hart zal voor altijd worden gemist .
Vanbinnen ben ik echt een wrak al laat ik het niet altijd zien want vind bij niemand troost en dan heb ik het liefst mijn verdriet alleen te doorstaan.

Ik ga nu zondag naar een beurs waar ze contact maken met overledenen ze doet het ook van dieren we zullen eens zien al probeer ik er niet al te veel op te hopen .
Al krijg ik ze daar natuurlijk niet mee terug maar ik heb al zoveel tekens gehad van haar dat ik gewoon zeker ben dat ze nog bij me is.

Ja nu mag mijn dochtertje mij eens zien wenen maar soms stort ik echt in en dat wil ik niet dat ze dat ziet ze heeft dat de eerste dagen gezien en ze huilde dan mee.

Ik weet nog dat sommige hier zeiden dat het van de hormonen was ( mits ik zwanger ben ) dat ik zo heftig reageerde maar met of zonder hormonen zou ik evenveel verdriet hebben want het is zoals bij jou mini was en is hier een volwaardig lid van het gezin .
Zij is voor mij mijn kind en dat begrijpt niemand.
Groetjes

lindsey ik ben er even niet geweest op msn
maar als ik online ben en jij
waarom klik je me dan niet aan

ik heb je altyd gezecht
je kan altyd terecht bij me ik ben jou noch mini heus niet vergeten hoor

trouwens ik vergeet niemand hier
allemaal lijden ze verlies

en in gedachten brand ik voor hun allen wel een kaarsje
anders staat me huiskamer te vol

Ik klik je niet aan omdat ik dat bij niemand doe
Ik zal zelf nooit iemand aanspreken ik wil namelijk niemand tot last zijn dus begin ik zelf nooit een gesprek .
Hier op het forum is dat anders je krijgt een antwoord omdat ze je 1 willen geven niet omdat het moet.
Groetjes
Nu ga ik eens een wandeling gaan maken met de hondjes en de dochter ( stress stress en nog eens stress)

ik zal je in oog houden
en zijt maar zeker ik kom je lastig vallen
en je bent..... allé bij mij toch niet tot last
ik neem iedereen zoals hij of zij is
iedereen heeft goede en slechte kanten
en zo bezie ik me eigen ook
nemen ze me niet zoals ik ben .. nou pech dan

Hallo Lindsey,
Heb je er een hondje bij,Shenna als ik het goed leest,heb al bij je foto,s gekeken,maar kon niets vinden?hopelijk zorgt het ook voor wat afleiding,en van dat hondje zal je ook wel gaan houden.
Wat is het voor hondje,is het een reutje/teefje,
hoe oud is het,je zal toch wel iets leuks te vertellen hebben,over Shenna

WIl je een dikke knuffel geven.. Kan je er verder gewoon niet mee helpen.. Je weet dat ik en vele andere heel erg met je meeleven..

ik wou dat ik het voor je weg kon nemen.. Maar het enige wat ik kwijt kan is dat het verdriet niet erg is.. Laat het gaan! Op den duur ga je het een plekje geven.. Al is dat dan samen met je verdriet

DIKKE knuffel

trees ik heb inderdaad een nieuw hondje een kruising van een jr het is een teefje van februari 1 jaar en ze komt van iemand hier op het forum die ze eigenlijk opving omdat ze bij haar vorige eigenaar slaag enzo kreeg .
Ben blij dat ze hier is en ze doet het super goed maar ze zal nooit kunnen geven wat ik van mini kreeg met mini had ik een andere band echt speciaal zelfs met maxi heb ik zo geen intense band.
Ik zie ze wel alle2 graag hoor ik zou ze niet meer kunnen missen en zal ze nooit iets tekort doen maar hetzelfde krijg ik niet meer.

Ik ga meteen eens foto's plaatsen maar mijn vriend moet het doen want er staan foto's op van mini toen ze dood was en ik kan het nu nog niet aan om die te zien.
Bij mijn vriend duurt het soms laaaang voor hij iets doet kga der eens gaan achter zitten

Nynke bedankt op den duur ga ik het zeker een plekje kunnen geven maar het zal nog even duren .
Verdriet ga ik altijd hebben daarvoor betekende ze teveel voor mij en ze is al dat verdriet waard .

An en teisha
Bedankt ik kijk nog altijd teveel naar de anderen ben altijd zo al geweest .
Veeeel te braaf
Ik wil mijzelf altijd naar een ander schikken en wil zeker niets verkeerd doen of verkeerd overkomen ik wil geliefd zijn bij iedereen want ik wil mijn leven rustig doorbrengen zonder ruzie en stress door andere mensen

Lieve Lindsay,

Huil gewoon...laat je verdriet de vrije loop, ik doe dit ook, ik ga s'avond wandelen en dan kijk ik naar de sterren en zeg...kijk Vaycko, daar is Urbahn, ik heb het een heel klein plekje kunnen geven, ik kijk terug op de mooie momenten, en dan verschijnt er toch wel door mijn tranen heen een glimlachje...de tijd zal het je leren.

VEEL STERKTE en ik snap je volkomen.

Liefs

Martine

Arme Lindsay ik heb hetzelfde meegemaakt maar ik ben er overheengeraakt veel sterkte



Liam (8 jaar)

Hoi liam ik heb het gelezen van shiva .
Het is moeilijk he en ik geraak er ook nog wel overheen maar de pijn zal altijd blijven hoor.