rouwverwerking

als je hond sterft,op welke manier dan ook,is het verdriet heel groot.
maar hoe verwerk je het,zonder eraan onderdoor te gaan?
natuurlijk mag je rouwen,en je kunt een mooi hoekje maken,met foto's van je schat,en een kaarsje,eventueel een gedicht.
maar blijf niet te lang hangen in je verdriet,er zijn nog zoveel mooie dingen op de wereld.
als je merkt dat je echt depressief gaat worden,wordt het misschien tijd om hulp in te schakelen.
er verschijnen de laatste tijd regelmatig topics van mensen die zo erg blijven hangen in hun verdriet,dat ze er niet meer uit komen.
als je voelt dat je tranen hoog zitten,neem dan een uurtje voor je verdriet.pak foto's van je overleden dier,zet eventueel muziek op,en jank even de ogen uit je hoofd.
na dat uur raap je jezelf bij elkaar(en nu is het genoeg!),en gaat weer verder met je leven.als je dit af en toe doet,geef je ruimte aan je verdriet,zonder te ver te gaan.
wees niet bang om jezelf eens streng toe te spreken,want je hond zou echt niet willen dat je zo verdrietig bent.
jij bent de enige die jou over dat verdriet heen kan helpen.
iedereen verwerkt het natuurlijk op zijn eigen manier,maar zoek dan ook naar de manier die voor jou het beste werkt,en zwelg niet te lang in zelfmedelijden,want daar krijg je je dier niet mee terug.
ik heb zelf hulp gezocht bij een rouwverwerkings-psycholoog,die verbonden was aan het dieren-crematorium,omdat ik er zelf ook niet meer uitkwam.ik had geen reden meer om op te staan,of naar buiten te gaan.
die man zei niet zo veel bijzonders,want diep van binnen wist ik het zelf al,maar je moet het ook aan willen nemen,en zelf verder willen gaan.
ik hoop dat iemand er iets aan heeft,en iedereen die iemand(mens of dier) verloren heeft veel sterkte,speciaal met deze dagen

up

hoi fortuna

zo als je weet is afgelopen donder dag mijn hondje jordy ingeslapen.ik moet er nog vaak om huilen omdat ik hem ook vrezelijk mis.want hij was altijd bij mij.als ik op de bank zat lag die naast me of hij lag op de grond bij mijn voeten.als ik ging eten koken lag die bij mij in de keuken.hij ging zelfs met me mee naar de wc als die de kans kreeg.snachts lag die naast me in bed.soms heb ik het gevoel dat ik hem nu in de steek heb gelaten.omdat ik hem bij de da achter heb gelaten toen die niet meer leefde.het is een vrezelijk gevoel ik kan daar niet aan wennen.ik heb nog een hondje lady zij is ook al ruim 14 jaar oud.en heeft ook last van ouderdom verschijnselen.is doof loopt mank heeft atrose wordt dunner eet minder.nu vraag ik mij af of ze jordy mist.hun waren echte maatjes ze hebben 10 jaar met elkaar geleeft.maar de laaste maanden slaapt lady ook heel veel.verder voel ik spijt dat ik jordy heb in laten slapen.als ik naar de ziekte kijk wat die had was het beter voor hem.maar als ik naar mijn hart luister voelt dat niet zo.ik weet me gewoon geen raad wat ik hier mee moet doen.nu hebben we binnen kort kerstmis waar ik totaal geen zin in heb.maar dat is al een tijdje zo.hetbegon 17 jaar geleden.toen kregen me moeder en ik te horen dat mijn vader kanker had dat was 18 december 3 maanden later was die dood op 18 februarie.voor 3 jaar terug is mijn zwager overleden op 3 december hij was 56 jaar oud nog veelste jong.en nu op 9 december moest ik jordy laten inslapen.ik heb gewoon een hekel gekregen aan de maand december hoe kan je nog kerst vieren terwel de gene waar je zoveel van hield er niet meer zijn.

en dan heb je ook nog mensen die tegen mij zeggen van neem je toch gewoon weer een nieuw hondje.net of het een knuffel was die je weg hebt gedaan. sorry waar slaat dat op.

groetjes diana

goed gezegd fortuna

Ik heb ook al een paar keer een hondje moeten laten inslapen.En het is altijd zo verdrietig.Maar het krijgt een plekje en we praten ook nog vaak over ze.

of en wanneer je een nieuw hondje wilt,daar kan niemand zich mee bemoeien.dat voel je alleen zelf.
natuurlijk mag je verdriet hebben,dat is ook heel normaal.maar dat verdriet hoort minder te worden na verloop van tijd.als jij je over bijvoorbeeld een half jaar nog precies net zo voelt als nu,is er iets niet goed.diego is 24 december 1 jaar dood.ik denk nog elke dag aan hem,maar ik troost me met de gedachte dat hij nu rust heeft,en dat hij het in de hondenhemel veel fijner heeft dan hier.ik kijk naar zijn foto's,en herinner me de mooie tijd die ik met hem heb gehad,en soms horen daar tranen bij.soms ook een lach.vaak voel ik hem nog bij me,en ook dat geeft troost.
dat is allemaal niet erg,en heel normaal,maar als ik elke dag liep te huilen om hem,na een jaar,dan zou het tijd worden om mezelf eens even flink toe te spreken,want ik heb nog 3 kindjes om voor te zorgen.
ik heb altijd al een hekel gehad aan december,en zulke dingen maken het er niet beter op.
schuldgevoel hoort meestal ook bij de rouwverwerking,want om de een of andere reden blijven wij mensen altijd twijfelen aan onze keus,terwijl je meestal weinig keus hebt.
lady kan jordy natuurlijk best missen,maar het kan ook zijn dat ze jouw verdriet voelt.
wees trots op jezelf dat je de kracht hebt gehad om de juiste beslissing te maken voor jordy.als het niet de goede keuze was geweest,had de dierenarts het niet gedaan.jij hebt hem letterlijk uit zijn lijden verlost,en ik weet zeker dat hij je daar dankbaar voor is

wij hebben het verlies van onze dieren een plekje in ons hart gegeven en praten nog vaak over ze,verder hebben we foto's hangen................

dankje wel je hebt wel gelijk voor mij is het ook nog niet zo lang geleden 3 dagen pas.en ik zal er op letten dat het geen jaar gaat duren anders neem ik zeker hulp.

en over lady zal het best wel kunnen dat ze merkt hoe ik me voel en dat ze daarom zo is.

en wat je zegt dat je voelt dat de hond bij je is dat heb ik ook heel erg.vrijdag avond hoorde ik hem blaffen maar ik zij niks tegen mijn kinderen en toen zij op eens mijn dochters mam hoorde je dat ik zo wat ik hoorde jordy 2 keer blaffen.hoe kan dat zal die terug zijn.sorry klinkt meschien heel raar maar het leek wel zo.

dat is helemaal niet gek!onze dieren blijven bij ons,ook na de dood.hoe meer je ervoor open staat,hoe vaker je het merkt.

daar ben ik echt blij om ik had de heletijd al het gevoel dat die bij me is.en dat ik hem soms ook hoor zoals krabben aan de deur.en ik sta hier ook open voor.ik vindt het echt fijn dat die bij me is ook al kan ik hem niet zien.maar ik kan hem wel horen.

dankje wel ben blij dat dit dan vaker voor komt zo dat ik niet gek ben

eigenlijk is het heel logisch,want tijdens hun leven voelen onze vriendjes haarfijn ons verdriet aan,en troosten ons.daar stoppen ze daarna ook niet mee,en dat geeft de meeste troost

zeker de eerste dagen heb je het idee dat ze er nog zijn.
ik had het ook hoor dat ik ineens moest nadenken dat ik de achterdeur dicht deed als ik weg ging en ik deed het babyhekje automatisch achter me dicht en ga zo maar door.

het slijt wel vanzelf en ik moet zeggen dat wij binnen een maand na murdoch tank hebben genomen en in het begin is het erg onwennig zo'n kleine frummel die maar een dot doet.dan had ik echt zo'n moment murdoch was je er nog maar.
nu zijn we natuurlijk een dik jaar verder en ik ben supertrots op mijn kleine mannetje dat hij zoveel trekjes heeft als murdoch heeft naast zijn eigen trekjes.
geeft me zo'n grote glimlach, daar kan niks tegenop.

ik heb murdoch een plek in mijn hart gegeven en kijk elke dag naar zijn urn en foto die erbij staat en zeg elke avond slaap lekker mur ertegen.een ander zou me voor gek verklaren maar het is voor mij normaal.ieder heeft zn apparte dingetjes.

Mooi geschreven Karin!!

dank je

Mijn Thibo is in mei overleden,ik probeer van hem een plaats te geven,de ene dag gaat beter dan de andere.
Ik weet nu al dat de kerst moeilijk zal worden,mijn éérste kerst zonder hem.
Vergeten nooit ze zitten in ons hart.

Heel goed gezegt! Ik moet toegeven, dat als een van mijn hondjes er niet meer zouden zijn, ik er zelf ook onderdoor zal gaan ook al weet je dat dat niet het beste is.
Rouwen mag, is ook goed om het te verwerken, al blijft het moeilijk er niet in te blijven hangen.

Mooi geschreven.

ja het gemis is echt erg.maar het is ook zo kort geleden nog.ik sta nu op telefoon te wachten hoelaat die gecremeerd wordt dan kan ik voor hem een kaarsje aan steken.maar het lijkt mij ook zo,n raar idee dat die straks in een urn potje thuis komt.ik kan me dan niet voorstellen dat die daar in zit.ik had hem zo graag nog met kerst bij me gehad.maar dat had die niet gered.daarom heb ik ook een hekel aan december het is zo dubbel.hoe kun je nou kerst vieren zonder je vriendje.ik heb er gewoon buik pijn van.

je was echt mijn maatje.
als ik binnen kwam kwispelde je met je staart.
en nu ben je er niet meer.
dat doet zo,n zeer.

tussen half 12 en half 1 wordt jordy gecremeerd.
jordy ik zou voor jou een kaarsje branden.die zal jou begeleiden op weg naar de honden hemel.vaarwel mijn mannetje.mama houd van jou

en ook dit topic is terug.je weet maar nooit wie er steun aan heeft in deze dagen.al is er maar 1 persoon die er iets aan heeft,dan heeft het toch nut gehad.

Mijn maltezer is overleden op de wereld dierendag 4/10/2010
Ondertussen heb ik een chihuahua gekocht maar ik denk nog heel veel aan haar en mis ze nog zo hard. Niemand zal pompon kunnen vervangen, ze was zo uniek!
Waar ik vooral last mee heb is dat ik het laatste beeld niet uit men hoofd kreeg. Ik heb ze zien sterven in mijn armen. En als ik terug denk aan men woefje komt dit beeld altijd terug naar boven. Het is percies of ik die leuke dagen niet in de plaats kan zetten... Ik vind dit zeeeeer lastig! :-s
De feestdagen zullen anders zijn zonder haar!

ik heb nog steeds een soort schuld gevoel.ik wist dat die bang was voor de da en toch heb ik hem mee genomen daar heen.hij zat te bibberen op mijn schoot.ik vondt het zo erg maar ik kon niet anders.toen die de nacose prik kreeg deed ze hem ook nog zeer hij wou haar meteen bijten.dat was echt heel zielig.daarna viel die heel snel in slaap.toen zag ik dat die een soort aanval kreeg dat was de zelfde toen die nog thuis was.gelukkig ging dat heel snel weer weg.hij zelf merkte daar niks van want hij sliep al heel diep.maar ik blijf telkens dat beeld voor mijn ogen houden.zo ook hoe snel zijn hart tekeer ging ik dacht toen al hij gaat dood alleen al door die nacose.toen we hem op de tafel legden voor die laaste prik de naalt zat er net in en hij was al heen gegaan.
en nu denk ik telkens heb ik het wel goed gedaan.hij kon niet zonder mij en toch heb ik hem achter gelaten.en dat doet mijn zo,n pijn.ik zit daar heel erg mee.

Heel veel sterkte en kracht de komende tijd!!
Ze blijven altijd in je gedachten, max is nu 7 weken overleden en we kunnen het er al beter over hebben, pijn wordt herinnering!! maar de weg is zeeeer lang, en hobbelig! Tranen van verdriet worden Tranen van liefde & Goede herinneringen!!

Ik wens je fijne kerstdagen, ondanks het gemis van onze engeltjes, ze kijken op ons neer als sterretjes!!
En stralen ......... dat doen ze!!

lieve diana.toen jij jouw hondje achterliet,liet je alleen het lichaam achter.zijn ziel ging met jou mee naar huis.je hebt hem dus niet achtergelaten.

dankje wel Fortuna ben blij dat te horen.
maar ik ben nu ook blij dat de kerstdagen voorbij zijn.

morgen 29ste is men pinky 1 maand overleden
vind dit al heel lang,het gevoel dat ze er niet meer is is nog leeg en raar gevoel omdat ik altijd pinky in oog hield dat ze toch niet ging bijten naar de andere of dat sloeber haar toch met rust liet,want sloeber alleen was niet bang van pinky
heb haar mand gewassen en terug op de zelfde plaats gezet ,zo wil ik het
soms ga sloeber haar wel eens zoeken om goede dag te zeggen als ik op sta maar is niet meer zo dagelijks dat hij het doet

hoi hert wat gaat de tijd snel he.jordy is ook al weer 19 dagen geleden ingeslapen.aan de ene kant ben ik blij dat het zo snel gaat.maar aan de andere kant weer niet.ik zal hem ook nooit meer vergeten ze blijven toch onze maatjes he.

lady voelt zich nu echt alleen hoelang zal het duren voor dat ze er over heen is?

Quinn is nu 16 weken geleden plotseling overleden maar ik mis hem nog elke dag vooral als ik s,morgens opsta en hij niet op de onderste tree staat te wachten met zijn zwaai staart maar het went ik voel hem soms vlak bij me daar ben ik wel blij om .voor altijd in ons hart