gaat het ooit over

het is nu op een paar dagen na negen maanden dat ik mijn maatje heb laten inslapen,maar de pijn en het gemis zijn nog even erg of zelf nog erger dan toen.
als ik s'morgens mijn ogen open,dan mis ik zijn lieve natte neusje tegen de mijne en dan moet ik zien hoe ik de dag door geraak,ik mis hem overal bij alles wat ik doe,een liedje dat ik hoor,er is wel altijd een woord dat treft en me tranen in mijn ogen bezorgd omdat ik hem nu niet meer heb
ik kan maar niet wennen aan die lege plek hier in huis,ik vind het verschrikkelijk,zijn mandje en zijn kussentjes staan er nog leeg!,ik kan het gewoon niet opbrengen ze weg te bergen,het gaat niet,dan is het alsof ik hem vergeten wil en dat is niet zo!
de pijn om hem is nog zo erg,zal dat ooit eens overgaan?
de da zei me dat ik mezelf tijd moest geven dat hij veel plaats in mijn hart nam maar ook in mijn leven en planning,dat is wel allemaal waar,maar nu heb ik het zo moeilijk ik weet met mezelf geen raad,ben rusteloos,nergens voel ik me goed.
de laatste dagen zijn weer nog zwaarder,ik loop de ganse dag net niet te huilen ,zijn verjaardag komt eraan in 21december,ja dan was er altijd taart met zijn naam erop,wat zal ik moeten doen op die dag??ik zal gek worden
het dringt meer en meer door dat ik hem nooit meer zal kunnen knuffelen,dicht bijeen zitten om tv te kijken,dicht tegen me aankruipen in bed,soms met zijn snuit recht op mijn gezicht,dat mis is vreselijk
ik heb wel gedacht als er ooit iets met hem zou gebeuren dat ik het er heel moeilijk mee zou hebben,maar zo erg dat ik me afvraag waarom ik leef,
lieve sloebertje van mij,mijn ventje ,ik mis je zo,het spijt me dat je zo heb afgezien op het laatste van je leven,je hartje was ziek mijn jongen en ik kon er niets meer aan doen ik was machteloos.
sorry maar ik wou dit even kwijt,misschien help het mij een beetje
bibiane

och vrouwtje.het klink hard maar laat hem los.je houd hem vast daarom verstik je in je verdriet.laat hem los.hij zal altijd bij je zijn in je gedachten en je hart.ga door met je leven.probeer afleiding te vinden.hij heeft rust jij nog niet.je was een superbaas voor hem maar je houd hem krampachtig vast.laat hem gaan.ik weer hoeveel pijn het doet.en wou dat ik je kon helpen maar ik kan alleen tegen je zeggen,heel veel sterkte en laat hem los.

grt noor en een pootje van jazzy en poppy

lieve Bibiane

vergeet nooit dat je alles gegeven hebt wat je kon aan je lieveling
lieverd, hoe onnozel het misschien is, mss moet je wel hulp zoeken voor jezelf, je mag er toch niet helemaal kapot aan gaan é
zodat je het een beetje kan plaatsen en toch weer wat rust vind in jezelf
ik bedoel het goed hoor
ooit heb ik iemand verloren (was een persoon, maar bij mij is hond even dierbaar, bij u ook)
en ik heb moeten leren loslaten,
want als ik niet los liet, kon die persoon ook niet in vrede zijn,
ja Bibiane, kon ik je maar meer helpen
als je wil mag je altijd eens bellen
als je wil kom ik eens af
t is zeker nie opdringen, maar een poging tot hulp
sterkte maatje

Lieve Bibiane .
Ik ben het eens met mijn voorganders dat het tijd wordt om Sloebertje los te laten .Je was het beste baasje wat een hondje kan hebben je hebt Sloebertje op handen gedragen .Nu wordt het tijd dat je aan jezelf gaat denken ,misschien ben je wel aan een nieuw hondje toe die je al je liefde kan geven .En Sloebertje blijft voor altijd in je hart wonen .Ik wens je veel sterkte Bibiane .

denk aan de mooie momenten............

Het is ook heel moilijk als je je hond moet laten gaan.Maar er zijn ook mooie momenten waar je aan kan denken.En het krijgt wel een plekje maar daar is tijd voor nodig.

het gemis gaat niet echt over, maar de pijn wordt minder, en als je aan je hond denkt, denk dan aan de mooie herinneringen die je beleeft hebt met je hond, in je hart houden. en denk eraan, bij ieder overlijden.....

wordt er een herinnering geboren, denk daar aan.

Het is van Billy ook 9 maanden geleden. Ik kan nu met een glimlach terugdenken aan zijn fratsen, en over hem praten zonder dat de tranen me in de ogen schieten. Maar ik heb Isha, gelukkig heb ik heel snel een ander hondje genomen. Anders zou ik nu ook nog altijd hopeloos aan het rouwen zijn. Rouwen mag, maar zoals iemand hier zei, het is nodig om los te laten zodat je zelf verder kunt met je leven. Ik heb hier zelf wel speciale hulp voor ingeschakeld...

lieve bibiane,

mensen kunnen lang en diep rouwen om hun huisdier, maar als ik eerlijk ben, als het zo diep gaat als bij jou is er vaak meer aan de hand (en dat is niet om je verdriet te ontkennen of om onaardig tegen je te zijn)
En is er ander onderliggend verdriet en/of rouw.

missschien is het verstandig hulp te zoeken om over dat punt heen geholpen te worden van "er midden in blijven staan", zo zwelg je in je verdriet en hou je het veels te levend en daar ga je stuk aan.

ik ben ook honden kwijtgeraakt en ze intens betreurd, maar het leven gaat wel verder, onze honden (als ze zoiets al zouden kunnen zeggen) zouden niet anders willen, zelf leven ze ook altijd vooruit, de toekomst in, nooit terug in de tijd.

Sloeber is bij jou geweest, heeft bij jou gewoond en hij nog jij hadden het anders gewild, maar zijn leven bij jou was voorbij en hij is ergens waar het mooi en nog veel beter is, jij mag hier verder, misschien met een nieuw hondenvriendje ooit, wat denk je, wat zou hij zelf gewild hebben.

maar, zoek ook hulp, want na 9maanden nog zo bezig zijn, das niet goed, en echt je bent de enige niet die even een zetje nodig heeft om verder te kunnen.

ik heb ooit eens een psycholoog gebeld,die gespecialiseerd was in huisdierrouwverwerking.misschien vergezocht,maar ik kon ´s morgens geen reden meer bedenken om uit bed te komen,dus werd het tijd voor hulp.uiteindelijk nam ik een nieuw hondje,en ik wist dat mijn dingo ook niet had gewild dat ik zo verdrietig was.veel sterkte!!

ik heb er hier ééntje die je mss wel zou kunnen opvrolijken

als ik daarmee kan helpen

Het klinkt misschien heel krom wat ik nu ga zeggen en wil je absoluut niet kwetsen ,maar het beste medicijn voor een gebroken hart is opnieuw liefde ervaren,misschien is het echt beter als je eens over een nieuw hondje nadenk ,niet om je vorige te vervangen wat dat zal nimmer kunnen ,maar als een pleister op je wonde,je zal er weer van opfleuren,het hondje zal je weer laten lachen en met een glimlach aan je vorige hondje doen denken ,maar met minder pijn dan nu ,nogmaals ik bedoel het goed ,ik kan je pijn niet wegnemen helaas ,maar denk er eens over na ,het kan je helpen. liefs Maria

bedankt voor de steun iedereen

Lieve Bibiane,je weet het moest ik je kunnen helpen,ik zou het zo graag doen.Ik kan maar een ding
zeggen HOU JE STERK.

zoals al is gezegd laat sloebertje gaan, hij zou ook niet willen dat je zoveel verdriet hebt om hem.geef het een warme plek in je hart.

denk vooral aan de mooie momenten en koester ze in je hart.
je bent een goed baasje geweest en hij zal alleen maar dankbaar zijn geweest dat je hem verder lijden bespaart heeft.


kom op meid we hebben het allemaal meegemaakt en het word echt wel minder je verdriet, je merkt nu het gemis en wie weet ben je wel toe aan een een ander maatje wat een waardige opvolger zal zijn van sloebertje.ik heb dat ook gedaan na het overlijden van murdoch en ik mag trots zeggen dat tank een waardige opvolger is die veel trekjes heeft van murdoch en dat geeft mij een dubbele glimlach op mijn gezicht.

heel veel sterkte.

groetjes diane en tank

Tranen in mijn ogen als ik de foto van Sloebertje zie in het crematorium..

Toen Quinn overleed heb ik als eerste zijn mand verwijderd uit de kamer en zijn eten.s en drink bakken weggedaan ook al zijn speeltje,s opgeruimd want anders blijf je maar hopen dat hij terugkomt en dat was niet zo .mischien moet jij dat ook doen anders blijf je hangen in je verdriet
heel veel sterkte

Heel veel sterkte...
Denk aan de mooie momenten met hem...

Lieve Bibiane
Zwaar he. Wat fijn dat je wel nog met je da hebt kunnen praten? Heb je hem gebeld? De liefde blijft voor je hondje sloebertje. Dat heb ik zelf ook daarom doet het zon pijn. Met deze dagen is het heel zwaar. Omdat je dan veel meer in huis bent. Ik vecht ook iedere dag om hier door heen te komen. Ik leef met je mee en steek een extra kaarsje aan voor sloebertje naast mijn ladietje. Praten helpt, met de juiste personen. Heb je een goed contact met je da?

PS ik lees nu pas de reacties die je hebt gehad; zij kunnen je beter helpen dan ik (omdat ik dezelfde wanhoop voel) ben ik bang op dit moment. Ik denk dat praten/huilen met de JUISTE persoon wel menselijk zou zijn voor ons, maar wie oh wie? liefs
Lady

lady
kort na het inslapen in de dierenkliniek heb ik nog met mijn da gesproken zij kende mij amper een 5 tal maanden voor heen ging ik naar iemand anders,die mij trouwens jaren aan het lijntje hield
toen heeft ze mij die woorden gezegd tijd alleen tijd lost dit op voor ons
bedankt voor het extra kaarsje voor sloebertje en je weet me wel te vinden als je wil praten

lady,ik denk dat bibiane en jij elkaar juist heel goed zouden kunnen steunen,omdat jullie hetzelfde doormaken nu.
veel sterkte beiden

het is echt erg as je zo'n geliefde hond verliezd,ik weet er alles van,ik ben bang dat het verdriet nooiet echt over zal gaan,ook ik zie mijn scoopy nog altijd voor me,hij was op 23 september van een vrachtwagen overreden,hij was er meteen dood,dat is mijn enige troost,dat ik weet dat hij niets heeft gevoeld,maar mijn hart doet nog steets pijn as ik eraan denk.Wat denk je dan,over een ander hondje nemen,hij brengd je misschien weer een beetje op andere gedachten,ik heb nog geen ander hondje maar ik denk er well aan,het is zo leeg in huis zonder hem.Veel sterkte nog,en misschien doch een ander hondje?