het mooiste moment

Wat een mooooooooie momenten!

xx Hannah

ik heb haar pas 7 weken,maar de 1ste week had ik haar loslopen,en ik wilde proberen wat ze zou doen als ik me verstopte.ze draaide meteen om,en had me zo gevonden.toen wist ik dat ze al aan me gehecht was,en werd ik zo blij

Elke keer wanneer ze me doet lachen
En dat is elke dag!

Op wandelingen, spelletjes, rust momente, alles gewoon!

Ook wanneer ik ziekjes was en een hoest had.. kwam ze met haar kopje naast mijn gezicht liggen om gewoon bij me te zijn.. likte ze me letterlijk af haha. Elk moment dat ze bij mij is .. is gewoon super! Daar geniet ik van.. Elke dag opnieuw!

Kan niet meer zonder haar!

Onze JoeJoe is gisteren onverwacht overleden en de mooie momenten flitsen constant door m'n hoofd. Er zijn zo veel mooie momenten samen geweest dat ik er geen kan uitkiezen. het zwemmen in de zomer en gezellig samen onder een fleece-dekentje in de winter, dat waren altijd echte geniet-momenten...

iedere dag zijn er zoveel mooie momenten,zo blij zijn ze als je thuiskomt,en smorgens als ik wakker word lig ik op het randje van het zeer grote bed en Tara en Rowan zo dicht tegen mij aan dat ik er bijna uit kieper,ze hebben ook hun eigen gewoontes.Rowan gaat gelijk met mij er uit, Tara kruip onder het dekbed en geef een blafje als ze uit bed gehaald wil worden(ze is al ruim 10jaar)

@Esther, Joe Joe (†) & Willow

Het spijt me erg van JoeJoe




xx Hannah

Hahahaha.
Toen we Duke net hadden kon hij geen trap lopen.
Elke dag bleven we oefenen, maar hij trapte niet in lekkere dingen tot we knakworstjes tevoorschijn haalden.
Na een tijdje liep hij sommige stukken zelf.
Tot hij in ene zo van halverwege de trap naar boven liep.
Ik was zoooo trots maar lette niet op en knalde met mijn hoofd tegen het hout boven de trap (er zit een stukje spauwmuur wat niet weg kon om plaats te maken voor de trap).
Ik was ontiegelijk blij, huilde van de pijn, ontzettend trots en schaamde me ontzettend. Ja allemaal tegelijk terwijl ik probeerde een "goed zo" uit te brengen.

Oh en natuurlijk ook toen hij met ons mee ging vanaf Schiphol en hij bij een tankstation er even uit kon om te plassen. Hij had schijnbaar behoorlijk wat op! Dik 5 minuten hebben we gestaan en hij stond heel relaxed rond te kijken.
Ik lag onderhand te rollen van het lachen. Zijn kop in combinatie met de tijd..... Zooo grappig!!

En natuurlijk elke keer als we samen op de fatboy liggen tv te kijken, hij over me heen onder zijn deken..... Dan zie je hem langzaam in doezelen. Heeeerlijk!!

En met de honden van mijn ouders.

Toby, golden retriever.
Hij had twee honden aan de overkant gespot en de onopgevoede hond dat het is begon op zijn hardst te blaffen tegen de honden. De honden aan de overkant keken nog niet op of om.... Toby bleef maar bezig met gek doen tot hij KABOEM tegen een lantaarnpaal aan liep! De sufkop!!

Yukon, Husky.
Tijdens het stoeien ramde hij me tegen mijn hoofd, echt volop. Ik verloor bijna mijn bewustzijn en ben in een stoel gaan zitten. Even was het zwart en toen ik mijn ogen weer open deed stond Yukon daar ontzettend ongerust te kijken, oortjes vol op mij gericht, oogjes op zielig en een scheef hoofdje.

En de keer dat hij zijn geheugen kwijt was door epileptische aanvallen en hij opeens weer wist wie Yukon was..... Zomaar keek hij om en we hoorden hem allemaal denken "die naam ken ik, volgens mij ben ik dat". Toen was het duidelijk dat hij zijn geheugen terug kreeg, langzaam aan. Mijn vaders gezicht was weer helemaal hoopvol en sprankelend. Prachtig.

Mijn mooiste moment met spike, was de dag dat mijn vader mij smorgens kwam vertellen dat mijn moeder en zus verongelukt waren. Hij mocht niet boven komen, en normaal deden alle honden dat nooit. Met spike heb ik altijd een speciale band gehad, mijn vader had het me verteld en ineens gaat mijn slaapkamer deur verder open, en spike sprong op bed, en ging gewoon tegen me aanliggen en keek me aan, verder deed hij niks; maar dat moment, normaal was hij te hyper om te knuffelen, en liep hij nooit naar boven. Die dag mocht ik hem zolang vast houden als ik wilde, hij likte mijn tranen weg en wijkte geen seconde van mijn zij, zelfs mijn tante viel het op en was er door geroerd. Sinds die dag slaapt hij bij mij. Ook nu weer, mijn opa is overleden deze week, hij voelt mij zo goed aan, ik weet nog niet eens dat ik ga huilen, en hij zit al aan me aangeplakt

Met luca heb ik nog geen bijzondere momenten. Maar hij maakt me iedere dag aan het lachen; luca is de enige hond die ik ooit heb gehad, die schrikt van mijn wekker en van het bed afvalt. De doos.

Maar ik geniet elke dag van ze, ze zijn de enige wezens waarbij ik me volledig vrij voel in mijn doen en laten. Als ik er zin aan zou hebben om naakt rond te dansen, op muziek van de spice girls, luid mee zingent, ondertussen chocola etent dan zou ik dat doen, zonder me te schamen, want de honden doen gewoon lekker mee!! En telkens als er zo'n soort situatie zich voordoet voel ik me ziels gelukkig. Zo liet ik net een vreselijke scheet, mijn vriend ligt naast me te slapen, en de hondjes kijken me niet eens raar aan haha
Niet dat ik ooit naakt heb staan dansen trouwens, en al helemaal niet op de spice girls, kan het wel een x gaan proberen Haha, kijken hoe dat voelt:p

Hallo allemaal,
wat een prachtige momenten!!!!!!!!!!

@ marion

Wat vreselijk dat je moeder en zus zijn verongelukt!!
Veel sterkte met het verlies van je opa!


Wat een hond wel allemaal niet kan doen om ons te laten smelten van geluk!!!!









xx Hannah

mooie momenten,.... ook hier genoeg..

dat ik zena voor het eerst vasthielp bij de fokker--> ik wilde haar nooit meer loslaten!
we haalde zena op een woe avond op, en ik moest die donderdag v 8 tot 9 savonds werken (vriend was thuis hoor) die hele dag... alleen maar denken.. hoe gaat t met dr?? elk kwartier kijkend naar de klok.. wanneer mag ik naar huis??

3 weken terug moest ik snel verhuizen, en Kay achterlaten thuis was ik helemaal gebroken, ik dacht dat er geen einde aan mn tranen kwam, totdat zena heel lomp haar neus 3 x in mn gezicht stootte.. de 4e x kwam ze heel voorzichtig en likte mn tranen weg, en t was net off ze wilde zeggen.. t is goed, ik ben toch bij je...


en afgelopen zondag, dat ze voor het allereerst in een span sledehonden meeliep!! ik heb daar ook een topic over geopend: zo TROTS op mijn meisje

leuk topic by the way

Tjeeee, zo heftig allemaal zeg!
Ik weet wel het gelulsgevoel,toen ik Donna op schoot in de auto mee Nasr huis mocht nemen, ze even naar mij keek en toen vol vertrouwen in slaap viel.
De eerste wandeling.......... Mijn trots en geluk, mijn hondje.
' avonds als ze tussen mijn man en mij in gaat liggen, of we nu dicht tegen elkaar aan zitten ( ze perst zich er soms tussen)
We hebben lol en een gelukkig gevoel hierbij.

Het mooiste moment was hier
toen ik de puppy kreeg en dat Gucci haar gelijk bij haar te slapen liet.
Heerlijk om te zien hoe ze samen optrekken

Nog iemand een mooi moment??








xx Hannah

iemand??

Het zijn allemaal prachtige momenten.

Ik kan mij nog heel goed herinneren dat na jaren verlangen naar een hond ik eindelijk een pup in huis had. maar ja dan moet je zo'n eerste nacht naar bed. Ik was inmiddels 38 jaar en lag als een kleuter in mijn bed te wachten tot het de volgende morgen was. Toen ik 's ochtends wakker werd van zacht gepiep kreeg ik ineens het besef dat ik nu echt een hondje had. Als een klein kind zenuwachtig voor de kadoo'tjes op haar verjaardag ging ik naar beneden en daar zat borres in zijn bench zo blij te kijken dat ik binnen kwam lopen. Toen sloeg de vonk helemaal over.

En verder heb ik heel veel momenten van trots. Gisteren nog. Er kwam een nieuw vriendje van mijn zoontje spelen. Dan vraag ik gelijk of iemand bang is voor honden. Nee was het antwoord maar ik zag dat hij Borres dan toch wel groot vond. Ik heb Borres in de gaten gehouden en die is dan zo lief en rustig. Langzaam naar het kindje toe lopen, voorzichtig ruiken en het gewoon toe staan dat er heel aarzalend geaaid wordt. Er wordt niet gesprongen of druk gedaan. Zo lief en rustig. Het is misschien niet het mooiste moment van Borres maar wel eentje dat ik dan zo ontzettend trots op hem ben. (mede ook omdat het in zijn ras zit om wantrouwend te zijn naar anderen, maar Borres heeft altijd zoiets als de baasjes je mogen dan zou je wel oke zijn.)

Met mijn vorige hondje Wessel waren dat de momenten dat we elkaar echt perfect aanvoelden. Lekker knuffelen & hij kon me héél goed troosten!!

Met Boas is het heeeel fijn om te zien dat hij uit zijn schulpje komt

van beide: 3 september 2008

(Ds die begon te werpen, Fax die op hetzelfde moment geboren werd)

Ik was al lang op zoek naar een pup en heel onverwachts deed een kennis een oproep via facebook voor een puppy die een thuis zocht. Ik zag haar filmpje en wou dadelijk gaan kijken. Ik was verkocht van het 1e moment.
Toen wij daar aankwamen lag er een klein zwart bolletje wol in een dekentje op de zetel. Ik knielde erbij en Gummi sprong op, legde speels haar pootje op mijn hand en begon mijn wang te likken. Onmiddellijk wist ik dat zij bij mij hoorde te zijn... Een prachtig gevoel!!!
En dan de alledaagse dingen: je dolblij ontvangen thuis terwijl haar staart onmenselijk hard kwispelt, onder mijn fleece deken kruipen met de meest onschuldige oogjes, tijdens het wandelen mij uitnodigen om met een stok/speeltje te gooien,...

tjah elke dag is mooi...........maar met jill:
wij waren aan het wandelen in rozendaal,en toen er 5 honden aan kwamen 2aan gelijnt en 3 los de 3 die los waren hebben jill op gejaagt en ze gilde en jankte het uit .....tot ik dr niet meer hoorde(ik heb de hele tijd geroepen,dit heeft zeker kwartier tot half uur geduurt)ineens zie ik 1 van die honden lopen ik weer roepen.
maar nog steeds geen jill (het zweet en tranen liepen over mn wangen bang om dr nooit meer te zien......zou ze heel ver het bos in zijn in paniek enzz enzz)
maar ineens draai ik me om komt ze de hoek van een paatje om recht op me af ben op de groend gezakt en jill heeft mn hele gezicht af gelikt pfff dit was zeker voor jill en mijn het mooiste moment

Ik kan ook niet echt kiezen we hebben veel mooie momenten...
Waar ik erg van geniet is lekker met ze aan de wandel, genieten van de rust en m'n hondjes, vooral zomers!
Wat ik ook een mooi moment vind is als Fox even bij me komt liggen voor een knuffeltje, even lekker knuffelen; heerlijk!

Van Pommetje vond ik het altijd mooi dat ze waggelend en knorrend naar je toe kwam lopen, en je dan ineens een frummel-mondje om je vingers heen voelde om dat ze dacht dat het worstjes waren hihi (ze was oud, slechtziend en gek op eten hihi)

Ach en zo zijn er nog wel heel veel mooie momenten ....

Er zijn heel veel mooie momenten en ik geniet elke keer van ze.

De mooiste was toch eigenlijk het moment waar Raja zelf niet eens bij was.
Dat was bij het asiel waar hij zat. Ik was met een vriendin gaan kijken en we hadden al even met Raja (toen nog Joost) gewandeld. We hadden hem weer terug in de kennel gedaan en stonden bij de receptie even te overleggen welke hondjes we nog meer wilden zien. Op dat moment kwam er een vrouw binnen met haar dochter en die vroeg om Joost te zien. De eerste gedachte die door mijn hoofd ging was: 'Nee dat kan niet, hij is van mij!'

Toen was het wel duidelijk dat hij het ging worden. Gelukkig kon dat ook!

diego was ontzettend agressief,maar ´s avonds kwam hij altijd voor me zitten,en dan sloeg ik mijn armen om zijn nek,legde mijn hoofd op zijn kop,en vertelde hem dat hij geweldig was,en dat ik hem nooit in de steek zou laten.dat was elke dag weer zo´n mooi moment,om toch lekker te kunnen knuffen met een hond die doordraait bij bijna elke situatie.de 24ste wordt het een jaar geleden dat ik hem rust gaf,omdat hij mijn man aanviel,maar die momenten met hem blijven voor altijd in mijn geheugen gegrift

ik heb ooit in finland de wedstrijd scan-dream gelopen en dat ging over 600km die ik samen met mijn i0 slede-honden heb gelopen,als je dat mee maakt,dan krijg je een enorm goed gevoel van binnen,zo als het bij de honden was,was het ook bij mij, je verstand op o en door ga je weer,je krijgt zelf z,n ontzag voor je honden,dat de tranen je soms over je wangen lopen, want ze deden echt het zware werk, om de honden te ontlasten van mijn gewicht,liep ik dan in draf langs de slee,s,nacht,sliepen we, mijn honden en ik gezamenlijk buiten,en als het dan sneeuwde legde ik een zeiltje over me heen,en de honden lieten zich insneeuwen,s morgens als het licht werd, was het eerste wat ik zag 10 heuveltjes van sneeuw en onder die sneeuw lagen mijn honden,ze gingen staan en schudden zich uit en keken me dan aan met vragende ogen, zo van waneer gaan we weer baas,na eerst de honden wat eten te hebben gegeven,kwam ik zelf aan de beurt,daarna gingen we weer verder door die eindeloze sneeuw massa,tot dat we eindelijk bij de finish aan kwamen,ik zag aan de honden dat het genoeg was geweest voor hen,en het zelfde gelde voor mij

Mijn mooiste momenten waren toen ze allebei voor het eerst bij ons thuis waren

Het mooiste moment van mijn pasgestorven Luca
was toen hij met vijf weken voor me stond.
Maar ook een heel mooi moment was het moment dat
Luca na die vreselijke pitbullaanval, ik hem liet drinken uit mijn hand, omdat hij niet meer at en dronk. En hij het vol vertrouwen deed.
Ik kan er zoveel opnoemen.
Of als ik in de auto zat en wij ergens naar toe
gingen, hij altijd zijn snoetje in mijn hand duwde.
Dat voel ik nu soms nog. En hij is er niet meer.
Bij Romeo had ik ook het moment van kennismaking,
dat hij bij me kwam en op mijn slipper ging bijten
als pupje. Of dat Romeo als pup op het hondenspeelveld in de vijver sprong en daar wel 10 tennisballen op een rij uithaalde.
Telkens opnieuw erin ging. Helemaal groen en blij
voor me stond.
Of het moment als hij aan zijn Renske begint, omkijkt
of ik ook zie, dat hij aan het genieten is en dan
bij me komt zitten, smakkend en zijn snoet aflikkend,
zo van, dat was lekker.
Het moment dat Romeo terug kwam van Verhoeven,
de dag na de crematie van mijn moeder en hij zo
blij en enthousiast voor me stond.
Ik kon toen huilen dat ik hem weer zag.
Mijn moeder verloren en mijn Luca dood.
Wat was ik blij hem te zien.
En hij troostte me door mijn tranen weg te likken.

mijn momenet mooie dat ik banjer zag ik was gelijk verliefd

ja,hans,dat lijkt me echt heel gaaf echt zo´n oergevoel

het mooiste moment koester ik ook met mijn overleden hondje Terry. Op het moment dat ik afscheid van Terry moest nemen zei ik tegen haar dat ik haar ontzettend dankbaar ben voor de gelukkige leuke tijden die ik met haar
meegemaakt heb, Dat ik ontzettend veel van haar hou en dat ik hoop dat ze zelf ook gelukkig is geweest de jaren dat ze bij ons was
(terry was helemaal slap en reageerde vrijwel nergens meer op) maar toen ik dit zei kreeg ik ineens een lik over me gezicht.. net alsof ze iets terug zei en dat is mijn waardevolste herinnering!

Toen ik ze na lange tijd weer in men armen kon nemen...