mijn hondje focus had leverkanker

Mijn hondje Focus, een labrador werd geboren op 1/12/1993. Enkele jaren geleden werd er
bij haar een operatie uitgevoerd aan de baarmoeder. Zes maanden later had ze
stenen op de blaas en ze werd terug geopereerd. Het was een heel sterk
dier en men zag dat ze een sterke wil had om te leven. Ze had wel enorm veel
problemen met haar heupen en ze had wel last om op te staan. Ze had ook
geen controle meer over het plassen en ze plaste in huis maar ik zag mijn dier graag en
kocht pampers en absorberende doeken. Ik had hierdoor veel extra werk maar ik nam dat er
graag bij uit liefde voor mijn hondje.
Tot enkele maanden geleden er een gezwel op haar achterpoot werd vastgesteld. Het was
een kwaadaardig gezwel van de eerste graad. Ze had kanker en het gezwel werd verwijderd maar kon niet volledig worden weggesneden.
Ze hebben haar dan plaatselijk verdoofd.

Het gezwel aan haar poot begon terug te groeien maar het was onmogelijk om
het weg te snijden. Het was onmogelijk haar volledig onder narcose te brengen aangezien haar leeftijd. Tot acht weken geleden Focus begon te hoesten.Het was alsof ze wou braken. Toen ik haar brokkenvoeding gaf was ze bijna
gestikt, maar gelukkig was ik erbij om haar te helpen. Ze kreeg de nodige medicatie maar de dierenarts constateerde ook een grote massa onderaan haar buik. Het was leverkanker.

Het gezwel aan haar poot was enorm gegroeid en haar poot was gezwollen tot aan haar tenen.
De dierenarts vond dat ze er slecht aan toe was maar in de namiddag was ze precies genezen. Enkele dagen nadien liep ze terug rond. Ondertussen was het gezwel aan haar poot opengegaan maar elke dag verzorgde ik de wonde
en lette ik er vooral op dat ze er niet zou gaan aan likken. Toen de dierenarts de week nadien op bezoek kwam kon ze haar ogen niet geloven, haar keel was beter en de wonde was
bijna dicht. Focus kreeg ondertussen dieet
voeding en lichte voeding die ik voor haar klaarmaakte. Week na week had ik de dierenarts
gevraagd om langs te komen. Focus zag er goed uit maar het gezwel aan haar buik werd steeds groter.
Tot vorige week vrijdag de dierenarts terug op controle kwam en zij constateerde dat het
gezwel aan haar buik al enorm groot was en dat haar poot opnieuw gezwollen was.
Het gezwel was veel groter dan een tennisbal
geworden. De medicatie werd toen verdubbeld.
Ondertussen gaf ik haar regelmatig korrels die ik weekte in warm water omdat ze dit zo graag
at. Toen ik afgelopen dinsdagmorgen haar eten gaf weigerde ze om te eten.
Ik gaf haar wat energy drank omdat ze dat zo graag luste en in de namiddag begon ze te
braken. Omdat ze braakte dacht ik dat het het beste was om haar geen drinken te geven.
In de namiddag lag ze heel onrustig, ze
lag op de grond en zocht precies de kilte op. 's Avonds vond ik dat ze precies beter was en nu en dan rechte ze zich.
Opeens stond ze recht en ging op haar
deken liggen. Ik zette mij wat bij haar en ze legde haar kopje op mijn schoot om haar te
strelen. Na een tijdje stond ik op en direct
nadien begon ze heftig te braken. De kleur was geel en er zat ook wat bloed in haar
braaksel. Toen begon ze enorm te hijgen, het slijm liep uit haar muiltje en ze keek mij
recht in mijn ogen aan. Ik raakte in paniek en belde de dierenarts op.
Toen ze aankwam was Focuske enorm aan het hijgen en haar hartslag was heel onregelmatig.
De dierenarts zei mij dat ze kon proberen
om haar hart op te wekken. Ik vroeg haar en indien je haar hart kan opwekken hoelang kan ze
dan nog leven. Ze zei mij dat het heel erg gesteld was met mijn hondje en dat ze haar
leven misschien met enkele uren kon verlengen
en dat ze heel veel pijn had en dat het een zware doodstrijd zou zijn.
Ik heb toen de beslissing genomen om haar te laten inslapen met heel veel pijn in mijn hart.
Maar ik wou het beste voor mijn hondje en ik wou haar niet onnodig laten lijden.
Ik heb haar in mijn armen genomen en ze is op mijn schoot stilletjes in slaap gevallen.
Daarna ben ik bij haar niet meer gebleven.
Ik heb haar laten cremeren en ze is nu terug thuis gekomen. Ze verblijft nu in de leefruimte
en staat in het zonnetje als ze schijnt.
Ik kan maar niet begrijpen dat ze er niet meer is, het is zo een lege plek in huis.
Mijn verdriet is zo enorm en mijn gedachten zijn steeds bij haar.
Steeds begin ik alles op een rijtje te zetten en ik denk dat ik alles verkeerd heb gedaan.
Ik heb alleen maar negatieve gedachten. Ik denk dan, waarom is ze al moeten sterven.
Is het door die geweekte korrels die ze twee dagen heeft gegeten. Lagen ze te zwaar op haar
maag.
Is het doordat ik haar die twee dagen geen dieetvoeding gaf.
Is het omdat ik haar geen water heb gegeven nadat ze gebraakt had, is ze daardoor niet
uitgedroogd.
Misschien had ze het die dinsdagavond heel warm en is ze daardoor beginnen met hijgen.
Als ik toch maar haar hart had laten opwekken en haar in een koelere plaats had gelegd dan
had ze haar misschien geen spuitje moeten
geven. Dan was het hijgen misschien toch vanzelf gestopt. Heb ik er niet verkeerd aan
gedaan onmiddellijk de dierenarts te vragen, had ik niet beter een uur gewacht. Misschien
was het wel over gegaan.
Ik doe niet anders dan op internet zoeken naar mogelijke antwoorden maar telkens constateer
ik dat ik foutief ben geweest.
Ik weet dat ze ernstig ziek was en dat ze niet lang meer zou leven maar nu heb ik het gevoel
dat ik gefaald heb en dat ik haar leven vroegtijdig heb afgenomen.
Mijn leven is precies zelf gestopt na de dood van mijn hondje. Ik kan niet eten, kan niet slapen en ik kan er thuis met niemand over
praten.
Ik blijf met een leegte achter en ik zit met enorm veel schuldgevoelens. Zondagavond gaf ze mij twee likjes iets wat ze nog nooit had gedaan, misschien was het afscheid dat ze wou nemen en misschien voelde ze dat ze niet lang meer zou leven.
Misschien hebben jullie al zoiets meegemaakt met andere hondjes en kunnen jullie op mijn
vragen antwoorden. Het zou voor mij een enorme steun zijn.

Dank je wel.
Myriam

Hallo lieve Myriam,

Je verdriet is heel herkenbaar voor velen van ons..
Velen blijven twijfelen of het wel het goede moment was om afscheid te nemen..
Hwt is ook ó'n moeilijke beslissing..

Je wilt je lieve maatje nooit kwijt..
Maar helaas gaan ze nu eenmaal geen mensenleven mee...

Maar als ik zo je verhaal lees was Focus wel heel erg ziek en was het tijd voor haar om van dit aardse bestaan afscheid te nemen..

Zij voelde dit al aankomen, vandaar de likjes die ze je gaf..
Ze bedoelde hiermee aan te geven dat het goed was, dat het tijd was...
Dieren voelen wanneer zij gaan sterven...

Focus is nu overgegaan naar een volgend leven..
Een leven waar geen pijn meer is..
Waar zij weer kan rennen en spelen...

Ze is nog altijd dicht bij jou...
Zo'n hechte band met je maatje kan niet verbroken worden...
Ze zit diep in je hartje en nog op je oogbol gebrand...
Overal waar je bent, voel je haar nog aanwezig...

Vertel aan Focus dat het goed is zo..
Laat haar los, ze moet verder...
Ze heeft een mooie leeftijd bereikt...

Probeer aan de mooie momenten te denken die jullie samen hadden..
Focus wil je niet verdrietig zien..
Ze heeft het goed, daar waar ze nu is...

Ze zal over je blijven waken, dichtbij je zijn...

Je hart is gebroken, het verdriet lijkt niet op te houden...

Misschien is het fijn als je al je fijne herinneringen opchrijft..
Of iets met je handen te maken in nagedachtenis aan Focus...
Probeer iets positiefs te doe met je verdriet..
Misschien helpt je dat om de pijn een plekje te geven...

Ik wens je heel veel sterkte de komende tijd
Je kunt altijd je verhaal hier kwijt we begrijpen je heel goed en hoeft je niet te schamen voor je tranen..
In gedachte sla ik een troostende arm om je heen..

Koppie op meis...

Lieve groet, Ilja

Lieve Myriam,

Ik denk niet dat je schuldgevoelens moet hebben, je hebt alles gedaan wat je kon doen, en als het niet meer gaat moet je je beste vriend helpen, en enkel jij kan die beslissing nemen. Voor ieder van ons hier is het zo moeilijk om die beslissing te nemen, maar het is onze plicht om hen te helpen. Dus nee Myriam jij hebt goed gedaan, en denk vooral nu terug aan de zalige momenten die jullie samen hadden, ik leef met je mee en wens je heel veel sterkte toe.

Liefs

Martine

ik ga mee met ilja en martine
je kon echt niet meer doen
en dat schuldgevoel kennen vele van ons
wat als ik ... de vraag die vele van ons gesteld hebben
je hebt alles gedaan wat je kon doen
sterkte meid in deze kwade tyd

ik denk ook dat je er goed aan hebt gedaan.
zelf heb ik ook vorige week mijn hondje moeten laten inslapen en weet hoe moeilijk de beslissing is.
je hebt alles geprobeerd en ben er altijd goed voor geweest onthoud dat goed.
ze is nu op een plaats waar ze geen pijn meer heeft, het neemt jou pijn niet weg, maar ik denk dat je het beste hebt gedaan voor je hond.
sterkte meid.

Hoi Myriam,

Focus heeft ondanks alles een mooie leeftijd mogen bereiken.
Ik wil je heel veel sterkte wensen voor de komende tijd.

Groetjes, Marleen

Myriam, met tranen in mijn ogen lees ik je berichtje...
Je hebt een goede keuze gemaakt en Focus verder lijden bespaart, ook al voelt dat nu niet zo.

Heel veel sterkte de komende tijd, ik weet hoe erg dit voelt,

lieve groet Anita.

Heel veel sterkte ook van mij...

Liefs Janneke.

Hallo Myriam,

Ook wij hadden een Labrador die Focus heette, pikzwart, geboren 19-06-1998. Hij kreeg een gezwel aan zijn linkerknie toen hij 7 jaar was. Daaraan hebben we hem aan laten opereren en chemotherapie. Toen hij 13 was gingen we naar de dierenarts, omdat hij een gezwel (wij dachten niet aan kanker) aan zijn anus had. Daar aangekomen kregen we het antwoord dat het arme beest hier veel pijn aan had (dat wisten we ook wel) en dat er niet veel meer aan te doen was. Opereren was geen mogelijk meer, omdat hij meerdere gezwellen had (ook dat wisten we, maar wilden het niet weten). De dag daarna hebben we gebeld en is de dierenarts bij ons thuis geweest en is hij met zijn kop op mijn schoot ingeslapen. Toch blijf je met de twijfel achter, had ik er wel goed aangedaan. De dierenarts heeft hem, met mand en al meegenomen en zou hem naar het crematorium brengen. Wat ons rest is een plaatje van het crematorium, de vele goede herinneringen en de twijfel of het toch niet anders gekund had. Lange tijd heb ik gezegd dat ik geen hond meer wou, Focus is niet te vervangen.
Nu denken we erover om weer een hondje te nemen, maar of dat weer een zwarte labrador zal zijn???
groeten,
Annemarie

heel veel sterkte

Steeds begin ik alles op een rijtje te zetten en ik denk dat ik alles verkeerd heb gedaan.


Lieve Myriam,
Als er prijzen uitgereikt werden voor de Beste Hondenbaasjes dan kreeg jij de hoofdprijs. Wat heb jij je dier goed verzorgd. Maar hoe graag we ook willen, eens komt er een einde aan het aardse leven. Helaas (normaal gesproken) voor dieren/honden eerder dan voor mensen. Maar als jouw lieverd in 1993 is geboren, betekend dit dat zij wel 16 jaar is geworden!!! En dat betekent dat zij wel 16 liefdevolle jaren van haar leven heeft gekend. Vele honden redden dit niet. Je mag rouwen, want je hebt afscheid moeten nemen van je lieve vriendin. Maar je mag jezelf niets kwalijk nemen!!! Toen er geen uitzicht meer was op een normaal leven heb jij haar laten gaan, omdat je van haar hield. En zo hoort het ook!!! Jou lieve Focus zal voor altijd aan je zij blijven. Zelfs door de dood heen. Koester de mooie herinnering in je hart en kijk in de nacht naar de sterren. Eén stralende ster zal daar voor jou staan. En dat is Focus. Pas goed op jezelf, Myriam!!!




Lieve Focus, rust zacht!!!!

Hoi Myriam ,

Heel veel sterkte met het verlies van je lieve trouwe vriend Focus , je mag jezelf niets verwijten want je hebt zeker je best gedaan en naar goed dunken gehandelt...je gaat een rouwproces door en je hebt tijd nodig om het te verwerken...denk aan de mooie herrinneringen dat je samen met Focus hebt gekend en hij weet ook dat ondanks alles , jij altijd liefdevol voor hem was .

Hallo Myriam

je bent echt een hele goed bazin geweest
want niemand wil toch dat zijn hondje zo veelpijn zou krijgen.

ook wij hebebnvorige maand onze Snowy moeten laten inslapen. hij was pas 7 jaar een schat van een hondje

hij had Blaaskanker om hem pij te zien lijden konden wij niet aan

en ok wij zaten met die vraag doe ik het wel goed ben ik niet te vroeg.

maar nu zeg ik nee we waren op tijd

maar missen hem wl heel erg maar weten ook dat hijnu geen pijn meer heeft.


heel veel sterkte meid

Liefs van Laura en benjy

oud topic

Och ja, ik zie het nu ook. Stom !!!!

Het zijn altijd weer gasten die deze oude topics naar boven halen. t Zou verboden moeten worden!!!!