Wat moet ik doen?

Dit is geen gemakkelijk onderwerp om over te praten omdat ik me er zelf nog wel eens voor schaam.

Mijn broertje (hij is een jaar jonger dan ik) heeft in het verleden meerdere keren 'zomaar' de hond geschopt.
Het viel echt onder dierenmishandeling.
Elke hond die we gehad hadden in huis, liet dit altijd over zich heen komen.
Nog nooit heeft een hond terug gebeten.

De afgelopen half jaar is het hard minder geworden..maar het is nog steeds raar.
Zo heb ik ook pas geleden Banjer moeten laten inslapen omdat hij echt pijn had vanwegen zijn leeftijd.

Ik kan ook een flink verschil merken aan mijn huisdieren als mijn broerjte even thuis is geweest of een totaal vreemde.
Bij mijn broertje reageren ze heel schugter..en bij een totaal vreemde is er eigenlijk bijna geen verschil in hun doen en laten.

De laatste keer dat ik hem alweer betrapte was toen hij met zijn hele hoofd letterlijk over de parkietenkooi hing.
Ik dacht..ik geef hem de voordeel van de twijfel.
Maar nog geen 3 seconde later zij hij letterlijk (en kijhard) BOE tegen de parkiet..hij zij ook dat hij het leuk vond om de parktiet te laten schrikken.

Vanavond hebben we ook weer ruzie gehad..Ik heb mijn hondencurses laten schieten om bij Sasja te zijn.
Komt hij weer vroeger thuis.
(naja..kan gebeuren)
Na een paar woordenwisselingen zij ik tegen hem dat ik dacht dat hij veranderd was..bleek dus van niet.
Ik vroeg aan hem...je laat toch ook geen 3 jarig kind schrikken??...hij antwoorden met 'waarom niet??'

Ik kan hier zo enorm verdrietig van worden.
Ik zit zelf ook niet goed in mijn vel en de grootste reden is de manier waarop mijn broertje met dieren omgaat.

Ik snap het niet...een hond, parkiet en andere dieren zijn zo kwetsbaar...waarom zou je ze bewust pijn willen doen?

Ik heb de vorige eigenaar van de parkiet al gebeld en daar kan ik gelukkig de parkiet even terug brengen totdat ik mijn eigen plekje in Januarie heb.

En Sasja kan ik gelukkig op best veel plekken continu bij me houden.
Nu ik haar al 2 dagen meeneem op sleeptouw is het een hele sosiale hond geworden...(was ze al..maar nu komt ze ook meer in contact met andere mensen)..ze luisterd stukken beter.
En ze doet niet meer zo raar als ze alleen is geweest met mijn broerje.

Pff..ik denk dat andere ook niet weten wat ze aan kunnen met deze situatie..maar ik moet het even echt kwijt.

Ik neem Sasja de komende tijd gewoon letterlijk overal mee naar toe...Dat lijkt me de enige optie op Sasja veilig te houden.

meid....t zit je ook niet mee....
En het gedrag van je broertje maakt het er ook niet makkelijker op....

Probeer rustig te blijven en nog eens een rustig gesprek met hem aan te gaan...

Gelukkig heb je vooruitzicht op een plekje voor jezelf zodat je, je niet meer zo hoeft te ergeren aan de manier waarop je broer met je dieren omgaat.
Hou je daar aan vast...
Tot die tijd idd maar zorgen dat hij niet teveel schade aan kan richtten bij Sasja....

Ik snap dat het lastig is om Sasja overal mee naar toe te nemen
Ken je niet iemand die ok een beetje op Sasja kan passen als jij weg moet?

Ik weet niet waar je woont maar anders mag ze ook wel eens bij ons komen hoor

veel sterkte met alles

Weet je al wanneer je eigen woonruimte heb?

wat vervelend voor je zeg en voor sasja natuurlijk...
kan je niet eens met je ouders praten? misschien kunnen zij hem eens goed aanspreken...??

Oei, dat lijkt me inderdaad heel vervelend!
Ik heb niet echt een oplossing voor je, behalve wat je al doet en dat is een eigen stekkie vinden.

Misschien kan je er op een rustig moment met je broer over praten? Hem vertellen hoeveel pijn hij jou en de dieren hiermee doet?

Voor de rest wil ik je heel veel sterkte wensen!

Hoi Ilona,

even een kort vraagje ter verduidelijking... hoe oud ben jij? Hoe oud is je broertje? En zijn er ook nog volwassenen die toezicht houden?

groetjes

Hoe oud is je broertje?

Ik meen te herinneren dat jullie samen ergens gaan wonen, en geen ouders meer hebben?

Wat een trieste situatie Woon je thuis met je ouders en je broer?Inderdaad eens met je ouders en broer in gesprek gaan.
Suc6

Ze woont samen met dr broer
geen ouders die er bij wonen en ze zijn (volgens mij) ook geen kinderen meer

Mijn mijn ouders praten gaat niet.
Mijn moeder woont 70 km hier vandaan en is ook nooit 'eerlijk' geweest tegenover honden.

Mijn vader zit in een verzoringstehuis en kan absoluut niet voor Sasja zorgen.
En hij mag dit niet weten, want als hij gaat stressen kan hij flink terug vallen in zijn gezondheid.

(hiervoor wist hij het wel en heeft mijn broertje zeer vaak gestraft hiervoor..ook heb ik mijn broertje geregeld geschreeuwd dat hij moet kappen maar het heeft nooit gewerkt)

Ik kom zelf uit vlijmen.

Ik heb wel een goede vriendin die supergoed met honden is..haar zou ik ten alle tijden ermee vertrouwen.
Maar zij heeft het aan haar rug, haar moeder heeft het aan haar rug en haar vader heeft geen tijd..maar allemaal zijn het hondenliefhebbers.
Sasja kan zeer hard trekken...en er zijn maar weinig mensen die Sasja tegen kunnen houden als ze weer eens een kat ziet..of weer eens wilt gaan vechten en letterlijk staat te stijgeren aan de riem.

Het is voor mij wel te doen om haar een paar weken continu om me heen te houden.
Ik mag haar meenemen naar kantoor..ik mag haar meenemen naar het verzorgingstehuis van mijn vader.
En vanaf morgen slaapt ze ook in mijn kamer.
Ik zet gewoon haar mand in mijn kamer.

Het zal wel even wennen worden..maar als ik verhuis gaat Sasja toch met me mee.
De presieze datum weet ik nog niet..maar het word ergens in januarie.

Ik ben 27 jaar en mijn broertje is 26 jaar

echt rot voor je meis!
ik kan je verder niet helpen...zou zeggen, zit het even uit, probeer nog eens rustig met je broertje te praten en kijk lekker uit naar je eigen stekkie

met mijn broertje praten??
dat heb ik al meerdere keren geprobeerd en ook verteld dat het letterlijk pijn in mijn hart doet...als ik zie hoe hij weer met Sasja bezig is (en eerst ook met Banjer)...
Hij zecht dat hij het wel snapt...stopt voor een paar dagen en gaat dat weer hetzelfde gedrag vertonen.

Wat vervelend dat ze zo trekt....
Is het er niet uit te trainen?
Misschien een halti gaan gebruiken??

Hoe is ze met andere honden?

erika...volgens mij zit je in het verkeerde topic

Nee hoor Floor

De hond kan ze niet een dagje elders onderbrengen
( zodat ze ook eens een dagje kan relaxen) omdat hij zo erg trekt aan de riem

Wel goed lezen he Floor

het enige wat ik echt merk aan Sasja is dat ze veel meer zichzelf en niet agresief is als ze langere tijd bij mijn is.

maar als ze voor langere tijd bij mijn broerje is..is ze agresief naar andere honden toe..luisterd heel moeilijk of ze is ineens heel schichtig.

en als andere mensen haar uitlaten die ze wel kent..(mensen waarvan ik weet dat ze haar wel aan de lijn kunnen houden als ze gaat trekken) komt ze gewoon terug zoals ze altijd is.
Gewoon mijn eigen heerlijke eigenwijze Sasja.
Ze heeft dan geen plotselinge verandering in karakter.

Sins ik dit door heb, mag mijn broertje Sasja al helemaal niet meer uitlaten

waaaaaaaaaaaah oeps erika! ik zat zo in het verhaal van haar broertje dat me dat was ontschoten foutje bedankt!

Had zomaar gekunt hoor Floor
dr loopt nu ook een topic over een trekkende hond haha

@ Erice....Ik kan Sasja normaal wel tegen houden.
En helemaal sins ik werk met de clicker is het trekken zoveel minder geworden.
Ik denk zelf dat het trekken komt omdat ze zelf ook een emotionele jojo is door deze hele situatie.
Maar het lukt me zelf zeer regelmatig om haar aandacht om te leiden waardoor ze niet gaat trekken.

Een halti is niet nodig want tot nu toe (en ze weegt 45 kilo) heb ik haar altijd tegen kunnen houden.
Steigerend en wel.

Ok gelukkig

en het kan heel goed hoor dat ze gewoon niet weet wat er van dr verwacht wordt en waar ze aan toe is omdat je broertje heel anders met haar omgaat

jaa hahaha sorry had echt niet goed opgelet maar goed nu weer on-topic ilona, ik wil je heel veel sterkte en liefs wensen en sasja ook blij voor jullie dat je eigen plekje er in ieder geval aan zit te komen

Ik denk dat je de beste oplossing nu zelf al hebt aangehaald...
Sasja overal mee naartoe proberen nemen en binnenkort als je verhuist, is het probleem opgelost, toch?

Sterkte nog!

Hey
Ik vind het heel erg voor je.
Misschien weet je broer zelf niet waarom hij dat doet. Voor Sasja en je parkiet is dat ook niet leuk natuurlijk. Het zal nu wel even lastig zijn, maar denk eer dat je je eigen plekje hebt dat alles veel beter zal gaan.
Wens je allesinds veel sterkte en succes toe

Hallo Ilona,

Nee, praten met je broer heeft totaal geen zin. Uit je bovenstaande bericht proef ik dat hij geen respect voor dieren heeft, maar zijn frustratie er op botviert. Waar die frustratie dan ook vandaan mag komen... Gemis van zijn ouders misschien? Zelf gepest of mishandeld misschien?
Behandelt je broer jou wel eens hetzelfde als je dieren?

Ik geef je gelijk dat je je dieren zo goed mogelijk tegen hem beschermt en bij hem vandaan houdt.
En familie of niet, zodra je een eigen stekkie hebt gevonden, mag je hem wat mij betreft aangeven voor dierenmishandeling.
Wat je nog meer kunt doen is de (lokale afdeling) Dierenbescherming op de hoogte brengen van deze situatie. Wie weet hebben zij nog tips voor je of kunnen zij je broer aanspreken.

Hebben wij in Brabant al Animal Cops, van die moedige breedgeschouderde dierenvrienden, zoals in Amerika? Die je in actie ziet op Animal Planet? Je zou ze toch liefst a la minute op je broer afsturen? Ik dan toch.

Sterkte met alles. Groetjes, Willy

Het is gewoon echt jammer omdat ik weet dat er zoveel kwaliteiten in Sasja zitten..die ik er tot nu toe nog niet heb kunnen ontwikkelen met haar.

Maar vanwegen die emotionele toestand hier in huis, vond ik het belangrijker om Sasja redelijk stabiel te houden.
En dat is redelijk goed gegaan.

En inderdaad..als ik mijn eigen plekje heb is alle ellende voorbij.
Dan kan ik Sasja helemaal naar mijn eigen hand zetten zodat ze nog eigenwijzer word.

fijn om te horen dat je toch nog een lichtpuntje aan het eind van de tunnel ziet meis! jij en sasja gaan zo genieten als jullie eindelijk lekker met zijn tweetjes zijn

hoi nogmaals,

is er wellicht een mogelijkheid om je hondje naar je vriendin of haar moeder te brengen als het bij jou even echt niet kan, en iemand anders haar dan uit te laten laten (snap je 'm nog? Niet echt mooi Nederlands... sorry)

Het is even aftellen... januari is best heel snel....

sterkte ermee!

Hou je daar aan vast..nog ff doorbijten en dan zijn jullie fijn saampjes in je nieuwe huisje

Broertje was bij mij echt wel aan de beurt..