Jammer, maar toch trots

Lekker zonnetje hier vanmiddag, lekker met de honden naar de Peel. Ik weet een route die bijna niemand anders weet . Prachtige natuur, mooie lengte (+/- 70 minuten als je doorwandelt) en -vooral in het geval van Promise ideaal- rustig.

Promise is mijn 'probleemgeval'. Een heerlijke hond voor mij en degenen die ze vertrouwt, een 'rare' hond voor alle overigen. Ik heb haar gekregen met 5 jaar en ze heeft een gebruiksaanwijzing die ik nog steeds soms aan het uitpluizen ben. In het begin rende ze af op alles wat bewoog tijdens een wandeling (fietsers, wandelaars, honden). Nu zijn fietsers 100% overwonnen. Yes! Wandelaars gaat steeds beter en vaak zelfs al heel goed. Honden gaat niet goed. Of beter gezegd; daar rent ze op af als ze de kans krijgt. Ik kan dan roepen wat ik wil. Ze doet verder niks en na onderzoek is het ook goed, toch móet ze er altijd op af vliegen. Precies hetgene waarover hier vaak topics staan hoe irritant dat is. En dat is het ook.

Als ik het op tijd zie, is er niks aan de hand, maar als het 'de hoek om' gebeurt, heb ik het nakijken. Dan zit ze zo in de emotie dat ze niet te bereiken is.
Om andere redenen hebben we Nelis Verhoeven eens hier gehad, hij vertelde ons toen dat Promise extreem onzeker is. Vanaf dat moment zag ik het ook, terwijl we eerst dominant dachten. Maar toen wist ik bij lange na nog niet wat ik nu weet dankzij o.a. Nelis en het forum.
Ook al is ze onzeker, niet onzeker genoeg om niet op honden af te vliegen. Terwijl ze zich eenmaal bij de hond wel onzeker gedraagt, voornamelijk veel blaffen dan.

Maar waarom dit topic.. Zoals ik al vertelde, heerlijk gewandeld met Promise en Duuk. De wandeling was heerlijk verlopen, nog 5 minuutjes naar de auto, en daar gebeurt het. We gaan een hoek om en staan ineens oog in oog met een stuk of 6 jagers en hun honden, een stuk of 9 denk ik. Hup, Duuk aan de lijn, en Promise? Die staat stokstijf en helemaal 'in de modus'. Ik heb haar geroepen, maar was te laat. Dus ze rent vol die kudde van mensen en honden in. Verder niks gebeurt, toch niet de bedoeling uiteraard.
Uiteindelijk toch bij me teruggekomen en flink beloond. We zijn maar even op een bankje blijven zitten, want de eerste tijd kalmeert ze dan ook niet meer.

Maar waarom ben ik nou dan toch trots? Om meerdere dingen eigenlijk.
Omdat ik rustig ben gebleven tegenover haar, ondanks het hypere, trekkende en blaffende gedrag waardoor ik me in het verleden regelmatig heb laten verleiden tot frustratie en boosheid. Nu voor het oog geen verschil in haar gedrag of ik nu rustig blijf of niet, maar ik ben ervan overtuigd dat deze rust ook op haar overkomt, al lijkt dat helemaal niet zo.
Verder ben ik trots op Duuk. Die weliswaar niet helemaal rustig blijft als zijn 'zus' zich zo gedraagt, maar toch wel toegankelijk blijft voor mij en ondanks Promise toch meer op mij reageert dan op Promise of op de honden. Lang leve anderhalf jaar veel aparte aandacht/training! Had het al vaker gemerkt, maar hij is godzijdank geen kopie van Promise geworden.

Al met al zit ik hier toch met een heel tevreden gevoel en vertrouwen in de toekomst.
Het vertrouwen dat Duuk een (nog) steeds beter luisterende hond zal worden die zijn eigen ik ontwikkeld heeft.
Het vertrouwen in Promise dat zij ook nog wel zal verbeteren als ik erin slaag de kalmte te bewaren.
Én het vertrouwen in mezelf dat ik boosheid en frustratie niet nodig heb en dat deze (niet vaak) meer de overhand zullen krijgen.

Nou, succes met lezen 't is een beetje lang geworden..

Ik kan het me voorstellen dat wanneer een hond extra aandacht nodig heeft en je daarmee aan de slag gaat (zowel met de hond als met jezelfd), dat je dan trots hebt wat je bereikt. Ondanks de schoonheidsfoutjes.. Maar het is toch heerlijk om te zien dat hetgeen wat je doet effect heeft! Je voelt jezelf er lekkerder bij en dat wordt zeker ook overgedragen op je hond(en)! Geniet er maar lekker van en veel succes met de verdere training van je hond(en)!

je hebt alle reden om bere trots te zijn

Natuurlijk ben je toch trots.. Je hebt toch al heel veel bereikt.. Hey 1 klein foutje is menselijk uhhh hondelijk hoor..

Wees maar trots op je kanjers! En een beter baasje, die zo betrokken en gemotiveerd als jou is.. zal er niet zijn

Ik snap heel erg goed dat je trots bent...

Dankjulliewel!

Lisa, lief van je

Super hoor. Je kan zeker trots zijn op je honden en op jezelf.
Wat wat werk erin stoppen al niet kan doen.

Super! Je kan apetrots zijn op je honden en op jezelf.