Morgen al een maand zonder jou.

heel veel sterkte met dit grote verlies

Sterkte in deze moeilijke tijden. Je hondje leeft verder in je dromen, je herinneringen en in je hart.

Heel veel sterkte.....

Heel veel sterkte, het blijft altijd moeilijk zo'n afscheid.

Morgenochtend, lieve Sharey, is het alweer een half jaar geleden dat ik je moest laten inslapen.
Ik mis je, net als onze boswandelingen, het samen reizen, samen op de fiets langs de Dongevallei en het kaasje geven als ik m'n brood sta te smeren. En bovenal: dat ontzettend lieve snuitje van je.
Rust zacht, m'n lieve Griffonneke.
Ik hoop dat je me wilt helpen om een nieuw Belgje te vinden.

Kusje van je vrouwtje.

Het gemis zal er altijd zijn,het blijft pijnlijk.
Met de tijd zal je misschien wel een Belgje vinden
Ik wens je nog heel veel sterkte.

Hay lieve willy,in je mail van gister aovond schreef je al,over Sharey,Heb jou verhalen over sharey
allemaal gelezen,je wilt zo graag weten waarom je verhalen mij zo raken,
Ze zijn zo mooi geschreven,de liefde straalt erzo vanaf...
De pijn is erin te lezen dat je hem mist!
en dat is wat mij zo raakt dat je van uit je hart schrijft!
Ik wens je heel veel sterkte vandaag.
liefs mo

weg maar nooit vergeten é en blijft altijd in jou en in ons hart
veel sterkte hoor


mijn oudje ( pinky ) zij staat op men pc bord
26 ste zal ze 6 maanden zijn dat ze weg is van mij

Ik heb afgelopen dinsdag mijn lieve Rocky moeten laten inslapen... Straks mag ik zijn urn ophalen. Ben nog steeds kapot van verdriet.. Hij heeft 10,5 jaar mogen worden. Voel me ontzettend leeg van binnen, ben gewoon aan het werk gegaan om bezig te blijven, om maar niet thuis te zitten en doe alles op de automatische piloot. Zie ontzettend tegen het paasweekend op met het mooie weer en iedereen is vrolijk, van binnen ben ik gesloopt, huil constant en heb nergens zin in...

En natuurlijk wens ik je heeel veel sterkte..

liefs Nathalie en Rocky, vanuit het honden paradijs

Ja hoor Willy, we herinneren het ons nog. Fijn dat je mocht horen dat Sharey nog contact heeft. Stuur haar maar alle lieve gedachten toe ! En voor jou nog veel sterkte bij het herdenken. Groetjes.

Dank jullie wel voor de lieve berichtjes.

Kylie, of Sharey nog steeds bij me is weet ik niet. Ik denk wel minder vaak dan net na zijn overlijden. Maar dat is ook wel oké, hij heeft zijn rust verdiend.
Er staat nu een mooie donkerrode kaars bij zijn foto's en hondenschooltrofeetjes te branden.

Nathalie, jij ook sterkte toegewenst met het verlies van je Rocky.

Misschien zet ik nog wel een paar foto's in zijn album, hoe hij met kerst en nog steeds herdacht wordt.

Sinds eind september komen er weer veel herinneringen boven aan vorig jaar deze tijd. In september 2010 begon Sharey erg achteruit te gaan, het afscheidsproces begon. Na mijn vakantie nam ik op werkdagen 2 keer per dag afscheid van m'n lieve Griffonnetje omdat ik niet wist of hij bij thuiskomst nog zou leven.

De afgelopen weken heb ik regelmatig om Sharey gehuild. Het voelt soms alsof het veel korter geleden is dat ik naast zijn mandje zat en tegen hem zei dat hij zich niet groot hoefde te houden, dat hij mocht gaan als het zijn tijd was.
Als ik op zulke momenten naar zijn foto naast mijn bed kijk (de laatste van de dierendagfotograaf) dan komen alle gevoelens van toen weer boven, alsof ik weer even middenin die afscheidsperiode zit. Dat is dan weer even heel heftig hoor, ook al heb ik alweer een nieuw Griffie aan mijn zijde.

Deze zondag is het een jaar geleden dat ik hem in zijn buggy meenam voor een grote boswandeling. Ik weet nog zo goed hoe hij ervan genoot. Het was een zonnige dag en lekker herfstweer, heel anders dan vandaag.

">

">

Eén van de bospaden waar Sharey heel vaak heeft gelopen, zeker in de tijd dat we na een werkdag op de boerderij naar huis gingen.
">

ik begrijp je heel goed,bij mij is het ook nog lang niet over,de pijn ,het gemis blijft
als ik met woody wandel ,ja ik moet toegeven dat ik dan heel vaak aan mijn sloebertje denk
veel sterkte

Dank je wel Bibiane.
In 14,5 jaar bouw je veel herinneringen op. Bij sommige moet je glimlachen, bij andere huilen, hè. Ik vind het wel fijn om hier in allerlei topics nog eens wat over Sharey te kunnen schrijven. Is dat voor jou ook zo?

Willy, Ik herinner me nog dat je toen op HP was, zelf was ik er ook nog maar een paar maanden.

Wat een mooie bosweg. Ik kan me voorstellen dat het je verdriet doet dat Sharey er niet bij is. Maar geniet ervan dat ze er zo vaak vrolijk heeft mogen rondlopen. Van sommige dingen ben je blij dat je ze één keer in je leven mag meemaken. Sharey heeft hier zo vaak mogen rondlopen dat ze haar wezentje dit mooie plekje in het bos hoort.

Laat maar een traantje als het te moeilijk wordt. Je mist die schat immers.... En dan maar weer ertegenaan, dat ze een vrolijk gezicht ziet als ze naar je kijkt

"Sharey heeft hier zo vaak mogen rondlopen dat haar wezentje ook bij dit mooie plekje in het bos hoort",bedoelde ik. Maar ik was tijdens het intikken door naar de foto's aan 't piepen

Bedankt voor je medeleven.
Ja, Kylie, Sharey en het Reeshofbos horen echt bij elkaar. Hij (ja het was een reutje) ligt dan ook begraven op een knus plekje in dat mooie bos en ik ga regelmatig bij zijn plekje kijken. Zelfs met Brando ben ik er al een paar keer geweest.
Er staan op dit moment weer een paar roosjes bij zijn herdenkingsplekje op de vensterbank. Tegen de datum dat hij is gestorven zal het wel weer moeilijker worden. Het is zo fijn om hier een plekje te hebben waar ik m'n verdriet om Sharey kwijt kan en waar ik begrip en medeleven ondervind.

Het blijft fijn om erover te kunnen schrijven.
Zoals jij herinneringen ophaalt aan Sharey, dat kunnen alleen honden liefhebbers...
Mijn Wodan gaat ook nooit uit m'n gedachten, het is dan ook pas van mei geleden...
Of de tijd klaar is voor een nieuw vriendje weet ik niet, ik hoop altijd dat het lot een nieuwe brengt.
Het is stil in huis...

liefs,

Wel Saskia, ik heb gemerkt dat er een hond op je pad komt als de tijd rijp is.
Ik heb een flinke periode van rouw gehad en op de dag dat Sharey 7 maanden dood was maakte ik kennis met Brando.
Ik zocht en zocht en liep telkens tegen de 'verkeerde' Griffonnetjes aan, hondjes van wie ik voelde dat ze niet bij mij/ons pasten. Maar op het moment dat de nood (lees: het dilemma van kiezen voor een bastaardhondje uit Spanje of toch blijven wachten op het juiste Griffonnetje) het hoogst was werd Brando aangeboden. Ongelofelijk maar waar.
Op een dag komt er ook op jouw pad weer een nieuwe hond, als je er helemaal voor open staat.

Het was inderdaad stil in huis zonder hond, ook al liepen er nog katten rond.
Ik wens jou ook sterkte met het gemis.

Heel veel sterkte met het verlies, bij ons is het volgende maand alweer 2 jaar geleden dat wij onze lieve Westy Iggy zijn verloren aan 15 zware epileptische aanvallen in 3 dagen tijd, ze mocht maar 10 jaar en 5 maanden oud worden, maar tot op de dag van vandaag missen wij haar nog altijd, ook omdat wij nooit afscheid hebben kunnen nemen van haar, omdat de dierenarts waar ze momenteel verbleef voor haar aanvallen, ons nooit heeft gebeld toen hij zag dat het niet goed met haar ging, maar ik wens je heel veel sterkte met dit grote verlies, ik weet net als zo velen hier op de forum hoe jij je voelt.

Vandaag, 21 oktober 2011, is het een jaar geleden dat ik mijn lieve Sharey moest laten inslapen. Een dag waarop ik veel aan hem heb gedacht, maar gisteren was de dag waarop ik hem en die moeilijke dag eigenlijk echt heb herdacht. Omdat het een donderdag was, net als vorig jaar.

De afgelopen weken voelde ik regelmatig diezelfde spanning als vorig jaar, de zorgen om mijn oude versleten hondje dat er nog zo graag bij wilde zijn, het proces om hem los te laten en hem toestemming te geven te gaan als het zijn tijd was, het naderende afscheid. Al die gevoelens waren terug alsof ik er nog middenin zat. Gelukkig voelde ik me na de intense huilbuien die er op volgden opgelucht.

Woensdagavond ging ik in gedachte opnieuw die laatste, moeizame, nacht in. Nu wetend hoe die zou aflopen. Halverwege de nacht wist ik dat het zo niet langer kon en nam ik de beslissing dat ik Sharey moest helpen om te sterven. Zelf lukte het hem niet. Een heel vroeg telefoontje naar de dierenarts was het gevolg. Tranen met tuiten voor ik woensdag op donderdagnacht in slaap viel.

En 's morgens opnieuw toen ik wakker werd. Donderdagmorgen, net als vorig jaar. Ik zag me Sharey in zijn reistas leggen en voelde die op mijn rug terwijl ik naar de dierenartspraktijk fietste. Ik zag hem weer liggen op de tafel en vroeg me nu af of ik hem niet langer had moeten vasthouden.
Rond 9 uur, de tijd dat Sharey zich eindelijk overgaf en stierf, kwam opnieuw rust in mij. Datzelfde gevoel van 'het is volbracht', als vorig jaar.

Gisteren, na mijn werk, ben ik naar zijn grafje geweest. Zo fijn om daar af en toe een paar minuutjes te vertoeven. Even een praatje. Thuis bij de foto's in de huiskamer heb ik dat veel minder. Bij die naast mijn bed wel.
Ik heb hem een nieuw plantje beloofd, maar moet de juiste kleur nog vinden.

Vanavond heb ik een mooie donkerrode roos voor hem gekocht en bij zijn foto's en hondenschooltrofeetjes gezet. Die kleur is sinds vorig jaar nog specialer geworden, Sharey's kleur. Niet van hemzelf, hij was een zwart Griffonnetje, maar de kleur van de spulletjes die hem een goed gevoel gaven. De donkerrode handdoek die we op reis meenamen, de donkerrode fluwelen hoes van het kussen waar hij zo graag op lag met zijn oude, magere lijfje, zijn rozerode apportring waar hij uren en dagen mee heeft gespeeld.
Vandaag realiseerde ik me dat ik blij ben dat ik nu een bruin Griffonnetje heb. Het gemis van Sharey en de liefde voor Brando kunnen zo naast elkaar bestaan, omdat het uiterlijk (en innerlijk natuurlijk ook) twee heel verschillende hondjes zijn.

Ik ben zo dankbaar voor al het goede dat Sharey dik 14 jaar in mijn leven heeft gebracht en dat spreek ik ook regelmatig uit. Er is (nog) geen mens die dat heeft geëvenaard.
De herinneringen aan Sharey en zijn laatste dagen zullen me nog vaak emotioneel maken, maar daarnaast is het goed. Mijn mooie, lieve, zachte Belgische Griffonnetje had zijn rust driedubbeldik verdiend. Wat was hij een grote vriend.
Waar kleine hondjes toch groot in kunnen zijn...

Dank je wel voor alles en rust zacht, lieve Sharey.

Ik zie het zo voor me ... Sharey, en wat ze je af, is voor jou nog steeds even waardevol

Dank je wel, Kylie, voor je reactie. Sharey is nog altijd heel waardevol in mijn leven.
De grootste pijn van het afscheid en het gemis is gesleten, maar herinneringen heel dichtbij laten komen roept nog veel emotie op.
Ik vind het fijn om op HP regelmatig nog over Sharey en mijn belevenissen met hem te kunnen schrijven.

Ter herinnering aan mijn overleden Griffonnetje Sharey heb ik eerder dit jaar voor hem een topic geopend in onze Griffon/Brabanconclub op HP.
Wie wil, mag reacties plaatsen in dit nieuwe topic.

Vandaag, 21 oktober 2012, is het 2 jaar geleden dat ik afscheid moest nemen van mijn lieve trouwe mannetje.
Je bent voor altijd in mijn hart, lief vriendje.

http://www.hondenpage.com/club/forumtopic/90/112433/een-eigen-plekje-voor-sharey-24-4-1996---21-10-2010.php

Up voor Sharey.