toch een trauma

Zoals haast iedereen wel weet is onze Ziggy in het voorjaar overreden door een auto. Ik dacht dat ik hier wel overheen zou komen, maar ik heb toch een trauma er aan over gehouden

als er een auto langs , fietser , scooter of motor langskomt dan ben ik zo bang dat ik de riem los laat , daardoor houdt ik hem dan heel stevig vast. En jazzy merkt volgens mij ook aan mij dat ik het eng vind. Pas liep ik langs de weg waar alles gebeurde en daar heb ik de riem zo kort vast gepakt, omdat ik zo bang dat Jazzy uit mijn handen glipt.

Zelfs als ik op een heel afgelegen deel van het bos loop en jazzy keurig netjes naast me loopt dan gaat het wel, maar als ze dan een paar stappen van me af doet dan roep ik er al gelijk bij me. Is dit heel erg, of kost dit ook gewoon tijd.

Ik wil Jazzy niet ook kwijtraken

Ik kan mij dit heel goed voorstellen de angst die hebt.Ik heb het toen gelezen en dat zal echt wel heel veel met je hebben gedaan.Het zal echt wel slijten en daar is tijd voor nodig.

Lijkt me een normale reactie hoor Sherilyn na het gebeuren met Ziggy

Dat begrijp ik heel ergg goed.

Mijn hondje is overleden aan een insectenbeet. sindsdien ben ik niet meer in het bos geweest waar dat gebeurt is.

Het blijft moeilijk als je zoiets meegemaakt heb.
Toen ik de nieuwe pup kreeg, kon ik ook 20 keer op een avond kijken of ze nog ademde.

Maar ik denk dat dat normaal is en dat dit inderdaad veel tijd kost.
Ik vind het ook niet iets om je voor te schamen; doe ik in elk geval niet.

Mensen die zelf een hond hebben verloren, weten toch hoe verschrikkelijk het is om zo'n beestje te moeten missen?

Ik probeer wel wat losser te worden in de omgang met de jongste hond. Zij wil natuurlijk gewoon rennen en spelen als elke andere hond.
Maar je blijft toch altijd met die vervelende gebeurtenis rondlopen...

bedankt, het kost tijd, maar ik ben bang dat ik hierdoor te weinig vrijheid geef aan jazzy

Hè, wat erg! Ik ben nieuw op het forum, ik kan me voorstellen dat je daar een trauma aan overhoudt!
Veel sterkte, maar natuurlijk ook heel veel plezier met Jazzy.
Groetjes, Monique

hai Sherilyn,
wat jij hebt meegemaakt is ook heel erg.Kan me voorstellen dat je nu bang bent om Jazzy los te laten lopen.Misschien is het een idee om samen met iemand(die je goed vertrouwd)een keer de hond los te laten lopen op een afgelegen stuk.
Hoop dat je snel over je angsten heen bent en je dit grote verlies van Ziggy een plekje kunt geven.
liefs en heel veel sterkte!!

in een afgelegen del van het bos, mag ze van mij ook loslopen, maar als ze te ver gaat ren ik keihard de andere kant op zodat ze achter me aan gaat rennen en niet richting het dorp

Ik wil haar niet ook verliezen

Ik kan me er alles bij voorstellen. kan je alleen geen advies geven hierin. ik denk dat je het gewoon nog meer tijd moet geven en niets moet ontwijken hiervoor. Wel de confrontatie's met auto's opzoeken als het nodig is en niet ontwijken.

Veel sterkte ermee.

is een lange lijn dan evt iets voor je? Dan kan ze er in elk geval niet vandoor spurten.

Beste tip: ga zeker met Ziggy op een gehoorzaamheidscursus en doe ook vervolgcursussen. Zo leert Ziggy ook los lopen naast je en naast je te blijven als dat moet en jij leert Ziggy te vertrouwen (dat ze luistert). Een trauma los je niet meteen op, dat vergt tijd. In een cursus groei je samen naar dat punt toe.

Wat vervelend zeg...
Ik kan het me helemaal voorstellen, na wat er met Ziggy gebeurt is...
er moet gewoon nog wat tijd overheen gaan, uiteindelijk ga je je steeds beter voelen in het verkeer met Jazzy, dat weet ik zeker.

ik probeer ze ook op te zoeken, maar niet alleen voor mezelf maar ook voor haar. Want zij moet gesocialiseerd worden, maar het blijft steken door angst

Ziggy is er niet meer Sandra

en met Jazzy zit ik op puppycursus en wij gaan ook basis, vervolg en jachttraining doen. misschien zelfs wel doggydance. Maar eerst puppycursus

hoi sherilyn


is een normale reactie en heel begrijpelijk,het is zo ingrijpend voor je geweest en kost tijd om zoiets te verwerken

bedankt liesbeth het is gewoon de angst die me pijn doet

Heeeel herkenbaar!! Dat hebben wij met diarree, onze 4 honden zijn in dezelfde week allemaal overleden aan Parvo! Sindsdien wordt ik altijd paniekerig als 1 van onze nieuwe hondjes dunne poep heeft....en dat gebeurd nogal eens met pups/jonge honden! Ze eten slakken, stukjes eten die op de grond vallen (vd kids), snoepjes etc, als je ff niet op let.
Het zal moeten slijten denk ik....

ps Je kunt ons verhaal in mijn Dogboek lezen evt.

Ik snap heel goed dat je een trauma hebt!
Ik ben zelf 3 jaar geleden bijna zo'n beetje verdronken (oei klinkt heftig) en ik durf nu ook niet meer in diep, ruig water.
Het is goed om alert te zijn, maar een paar stappen van je af, dan kan je beter de riem aan houden. Ik snap dat het moeilijk is. Spreek met jezelf duidelijke regels af. Hoeveel meter Jazzy van je af mag lopen, en waar en wanneer en hoelang. Misschien helpt dat.

oh wat erg voor je dat je hondje is aangereden!
als mij zoiets zou overkomen zou ik het ook heel erg vinden.
Maar ik denk wel dat je er overheen komt.
Probeer veel plezier te maken met je andere hondje.
groetjes floor

Is maar normaal dat je nu wat angstig bent hé.

Geef het wat tijd en nu vooral niet gaan denken dat je Jazzy tekort doet, want dat is niet !

Kan me voorstellen dat je zegt "ik wil haar ook niet kwijt". Ik zou ook zo zijn. Komt wel in orde, geef het de tijd en sowieso zou ik haar in de buurt van auto's nooit laten loslopen. Maar dat doe je vast ook niet en met haar aan de leiband zal je heus wel gaan relaxen. Heeft tijd nodig, veel tijd en oefenen Sherilyn !

Veel succes !
Liefs !
Marie-Rose

Hoi Sherilyn ,

Kan er in komen dat je angst trauma aan overhoud en dat is volgens mijn denken zeker niet makkelijk om je er terug overheen te werken..het zal zeker zijn tijd nodig hebben maar als het te lang duurt of je voelt dat het niet over gaat zou ik toch eens vrijblijvend contact opnemen met therapeut en je uitleg doen .
Op deze manier zoals je zelf aanhaalt is het niet leuk voor jou en ziggy...want ziggy voelt die spanning natuurlijk ook .
Is ziggy ook bang als er motorvoertuig voorbij komt of niet ?..michien eens eventjes over denken of het jullie eventueel kan helpen .
Wens je veel beterschap en zodat je terug zonder angst met ziggy kunt gaan wandelen.

Liefs Ivonne & Rocky

Ik kan me heel goed voorstellen hoe je denkt. Ik ben Chico vorig jaar kwijtgeraakt. Ouderdom en hernia, en hij kon niet meer lopen.

Maar ondanks dat Chico me ontvallen is door ouderdom, ondanks dat ík de beslissing nam om hem in te laten slapen en hem de pijn te ontnemen... ondanks al dat, ben ik als de dóód dat Dobby iets overkomt.

Nu is Dobby natuurlijk ook een vreselijke ongecontroleerde stuiterbal, en is een beetje van die angst gerechtvaardigd, maar toch...

Het is heel normaal. Je wíl niet dat je je hond verliest als je er net een kwijt bent geraakt.

bedankt dit geeft steun

jazzy loopt nooooit !! aan een leiband, want dan kan ik haar niet onder controle houden. ze loopt altijd netjes aan de riem en op het strand en in het bos los

jazzy kijkt niet eens naar auto's als er een auto komt gaat ze netjes aan de zijkant van de weg zitten.

Knuffel voor jou!!!

Komt wel goed... Kan me voorstellen dat je er een beetje een trauma van hebt gekregen... Gelukkig heb je al veel goede tips gekregen! Ga er mee aan het werk, dan komt het vast goed..

Lebber van Yori!
Liefs, Inge

bedankt Inge, dit kost net als het verwerken ook tijd. Maar ik merk wel dat het steeds ietsje minder wordt, maar ben nog steeds heel voorzichtig !!

Sherilyn, het is niet niets wat jij hebt meegemaakt met Ziggy. Het is daarom ook helemaal niet vreemd dat je nog steeds moeite hebt met bepaalde situaties.

Het kost tijd, tijd om het gemis van Ziggy te verwerken, De manier waarop je Ziggy bent verloren. Maar ook kost het tijd om vertrouwen in jezelf en Jazzy te krijgen.
Uiteindelijk zál je het vertrouwen erin hebben dat je de riem niet los laat en zal je ook gaan inzien dat Jazzy echt niet zonder pardon onder een auto oid zal rennen.

Wanneer je merkt dat je er nog te veel moeite mee hebt en dat jouw angst overslaat op Jazzy, is het wellicht verstandig om eens in gesprek met iemand te gaan. Het beste is om met iemand te praten die gespecialiseerd is in rouwverwerking.

Natuurlijk zal je altijd een gezonde angst overhouden dat er iets met Jazzy kan gebeuren. Dit noemen ze 'liefde'...

bedankt georgina,

ik zal me aan jouw woorden houden, maar hulp heb ik niet nodig, want hier praat ik er echt super veel mee. Het is niet dat ik in de stress raak, maar gewoon angst.

sherilyn, neem de tijd voor je zelf om de angst een plekje te geven en kijk vooral uit dat je je angst niet overgeeft aan jazzy.
het is heel normaal dat als er iets naars gebeurt ,een groot effect heeft op de mens en dat heeft tijd nodig.neem een grote adem en probeer te ontspannen,tenslotte zou ziggy ook willen vanuit de hondenhemel dat je weer op alle vlakken kan genieten en dan samen met jazzy.
veel sterkte en kom op he je kan het.
jazzy, geef vrouwtje maar een grote natte lebber.

groetjes diane en tank

Hoi Sherilyn..

Het is denk ik heel normaal dat je die angst heb! Het is ook vreselijk wat er met Ziggy is gebeurd en het is logisch dat je dat niet zomaar aan de kant zet.. Tuurlijk ben je bang dat Jazzy ook iets overkomt..
Maar dit heeft gewoon tijd nodig.. komt allemaal echt wel goed meid!

Lieve Sherilyn, ik zou precies hetzelfde als jou hebben, hoor! Jij houdt zo onzettend veel van je honden Jazzy (in je armen) en Ziggy (in je hart). Jou reactie is heel normaal, hoor! En Jazzy kan geen beter vrouwtje dan jou treffen. Je moet de tijd nemen om het gebeuren van Ziggy een plekje te geven. Het is nog geen jaar geleden.....
Een dikke knuf voor jou!

@ diana en tank

net tijdens het spelen gaf ze me al een lebber in mijn nek, maar daar kan ik niet tegen want dat kietelt dus begon ik helemaal te lachen en toen werd het natuurlijk nog leuker en ze bleef maar door gaan, maar als ik stop zeg dan stopt ze gelukkig ook