6 maanden zonder Laika.

Goh wat gaat de tijd toch snel.
vandaag is het alweer 6 maanden geleden dat ik afscheid heb moeten nemen van Laika.
Ik herinner het me nog als de dag van vandaag.
Ik zie haar nog bij me liggen terwijl de Da haar helpt.
Het verdriet vandaag is er weer net zo heftig als die bewuste dag.
En toch ben ik blij dat ze nu rust heeft,en geen moeite meer heeft met ademen en alle andere kwaaltjes die ze had.
Ik mis haar nog steeds en in mijn gedachte is ze nog bij me.
Laika rust zacht lieverd,ooit zien we elkaar weer terug.

je zal haar altyd wel blijven missen hoor
en zo'n dag weer als toen ja dat vergeet je nooit meer

sterkte meid

Hoi Liesbeth,

Ja, die laatste momenten vergeet je nooit...
Ze staan in je geheugen gegrifd...

Ik wens je sterkte vandaag...
Probeer niet te sterk aan de laatste momenten te denken maar juist aan de vrolijke momenten waarvan er velen zijn...

Laika is voor altijd dichtbij je.
Ze heeft nu rust, geen benauwdheid en geen pijn meer...
Ze zal kwispelend op je staan te wachten, ooit....

Dikke steunknuffel, Ilja

Hoi Liesbeth,

De tijd vliegt inderdaad...Bij ons is Buster in augustus alweer 2 jaar dood en ik mis hem zelfs nog bijna dagelijks....Ik heb gisteren de film "Marley and me" gekeken en er kwam weer heel wat boven! Ik keek direct naar onze Flos en heb hem gezegd dat ik hoop dat hij nog heeeeeeeeeel lang bij ons mag blijven! We blijven onze kanjers missen...., maar zolang ze niet vergeten worden, leven ze in ons voort. Het zijn gewoon kanjers om niet te vergeten...Ik zal vanavond ook een kaarsje branden voor Laika.

Liefs Monique

Hoi Liesbeth.
De tyd staat niet stil.
En zo een moment vergeet je ook nooit.
Ik zie heel veel in pluto die simba allemaal deed.
Heb ook wel die momenten hoor van die simba van me.
Ik mis haar nog elke dag al is het pas 5 mnd geleden dat ze hier binnengedragen werd.
Door haar dood heb ik nu moeite met tegen 4e de hondjes uit te laten.idee van straks gebeurt het weer.
Maar zo lang je over de kanjers praat zitten ze in je hart en zijn ze niet vergeten.
En zo leven ze met ons voort.
Liaka zal altyd bij je zijn liesbeth.
Liefs Jo

Hoi Liesbeth,

Gek idee is dat he.. Voor ons is het de 25ste precies een jaar geleden dat Kim is doodgebeten. Denk er nog vaak aan terug. Het gekke is dat nu ik dit lees ik ook nog denk, jeetje vorig jaar was ze er nog. Hadden we Frija en Kim nog.. Nu allebei al niet meer. Heel raar idee allemaal. Het leven van ons gaat gewoon door met je vriendjes dicht bij je, en in je hart!!!

Groetjes,
Nathalie

Liesbeth, wat moeilijk he? Kan het me helemaal voorstellen dat je er nu extra bij stil stond... Gelukkig hoeft ze nu niet meer te lijden en ik hoop ook dat je vooral kunt vasthouden aan de goed/fijne/gezonde momenten.
Sterkte en dikke knuf, Anita.

Hoi Liesbeth,
Dat moment vergeet je inderdaad nooit meer, van onze hond{een boxer} van 8 jaar en is het al 11 jaar geleden.maar de laatste minuten staat me in mijn geheugen gegrift.We hebben in moeten laten slapen{kanker}.Maar later denk je weer hij is uit zijn lijden verlost en dan denk je ook veel aan de blijde momenten want het was echt een lieverd.nu hebben we een boxer van bijna 11 jaar ook een schat van een hond echt superlief en we hopen dat hij nog een tijdje bij ons blijft.

Groetjes,
Maria.